เกิดใหม่​ทั้งที​ดัน​กลายเป็น​ภูต​ไป​ซะงั้น​

เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัวฉันอยู่ในสถานที่ที่ฉันไม่รู้จักมีคนแต่งตัวเหมือนกับคนยุคกลางฉันทำหน้าเหมือนเด็กน้อยก่อนที่ฉันจะส่งเสียงอันน่าสมเพชออกมา

"อ่ะ.....พวกคุณเป็นใครหรอคะแล้วที่นี่คือที่ไหน???"

พวกเขามองหน้ากันแล้วทำหน้ามึนงงเล็กน้อยตอนนี้ฉันยังไม่เข้าใจสถานการณ์ของตัวเองเจอกับคนที่แต่งตัวประหลาดๆนะครับแต่วันนี้มันไม่ใช่งานคอสเพลย์นะเฟ้ย​แถมอีกอย่างฉันก็ยังมีงานที่ต้องไปทำอยู่ผู้ชายคนหนึ่งมองมาทางฉันแล้วก็พูดแทนแต่งตัวประหลาด

"ข้ามีชื่อว่ามิคาเอลส่วนเจ้าชื่ออะไรงั้นเหรอ"

"เอ่อ....แบบว่า"

ฉันพูดไม่ถูกเพราะความหล่อเขาเอาจริงๆนะเขาควรที่เป็นสมบัติของชาติเอาจริงๆนะฉันไม่สนใจเรื่องความหล่อของเขาเพราะยังไงเขาก็ไม่ใช่สเปคของฉันอยู่ดี

"ฉันชื่อนัตสึกิ​ยูนะคะแต่เพื่อนๆจะเรียกฉันว่านัตสึกิเยอะกว่า"

"เอาละเข้าประเด็นหลักกันเถอะคะ"

อยู่ดีๆก็มีคนพูดขึ้นว่าให้เข้าประเด็น เนี่ยนะโคตรเสียมารยาทเลยเว้ยแต่ว่านะฉันรู้สึกแปลกใจ​ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วหรือว่าตัวของฉันจะตายแล้วแต่ก็ไม่น่าใช่เพราะว่าที่ฉันจำได้คืออยู่ดีก็มีแสงขึ้นมาแล้วก็มาโผล่อยู่ที่นี่

"นัตสึกิคุณถูกรับเลือกให้เห็นว่าเป็นเทพคะแต่เพราะว่าคุณยังมีอายุขัยคิวพวกเราก็เลยปรับให้สั้นลงจะให้พูดอีกอย่างก็คือคุณตายแล้วครับ"

"เอ๋....???!!!"

ถ้าส่งเสียงน่าสมเพชออกมาเดี๋ยวนะที่บอกว่าปรับอายุขัยให้สั้นลงนี่อย่าบอกนะว่าเราตายไปแล้วล่ะอย่ามาล้อเล่นนะเว้ยฉันยังมีที่ต้องให้ฉันกลับไปอยู่เฉพาะกรรมการที่ถูกเลือกเป็นเทพฉันเนี่ยมันไร้สาระสุดๆ

" อย่ามาล้อเล่นนะคะทำไมถึงชอบทำอะไรตามใจชอบอย่างนี้แหละไม่แสดงความคิดเห็นให้กับคนอื่นเลยแล้วอยู่ๆก็มาตัดสินใจตามอำเภอใจเนี่ยนะเป็นเทพบ้าอะไรฟะ"

ฉันไม่พูดออกไปตามอารมณ์ที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ฉันโกรธมากเป็นเทพว่าไงใครมันจะไปแคร์ฟะถ้าเป็นเทพแล้วฉันจะไม่ได้เจอหน้าครอบครัวเนี่ยไม่เอาหรอกโว้ย ฉันอยากมีพ่อมีแม่ให้ฉันกลับไปอยู่นะ

"อ่าได้สิพวกเราจะส่งเธอกลับไป"

"จริงๆหรอ"

แค่คำพูดไม่กี่คำฉันก็รู้สึกดีใจที่สุดในที่สุดฉันก็ได้กลับไปสักทีถึงแม้ว่าฉันจะรู้อยู่แก่ใจว่ามันจะไม่มีวันเป็นจริง นี่ฉันจะอยู่ในร่างเดิม

"พวกเราจะส่งเธอให้ไปเกิดใหม่เลยค่ะในอีกโลกหนึ่ง ถ้าเธอช่วยโลกนั้นได้ฉันสัญญาเลยว่าจะส่งเธอกลับไปแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์"

ไปเกิดใหม่ในอีกโลกจะกลับนิยายแฟนตาซีแล้วช่วยโลกเอาไว้ให้หรอใครๆมันก็รู้ว่ายังไงก็ทำให้สำเร็จไม่ได้แน่ๆต่อให้ฉันทำสำเร็จยังไงพวกนี้ก็ฆ่าฉันแน่ๆ เพราะสีหน้ามันบ่งบอกนะ

"ไอ้พวกเทพเฮงซวยฉันเกลียดพวกแกทุกคนเลย"

"ฮาๆๆๆๆๆนั่นแหละสีหน้าที่เราอยากจะเห็นจากเธอน่ะ เพราะงั้นแหละช่วยดิ้นรนที่นะ"

อยู่ดีๆก็มีหลุมสีดำโผล่ออกมาตรงหว่างขาฉันแล้วฉันก็ร่วงตกลงไปแสงสว่างหายไปทีละนิดและหลังจากนั้นก็ว่าจะลงฉันหมดหวังแล้วฉันจึงได้หลับตาลง

[แจ้งเตือน สกิลได้ถูกเปิดใช้งานแล้ว สกิลจอมตะกละ สกิลแสง สกิลความมืด ดูดซึมมานา สร้างร่างกายที่สมบูรณ์แบบ]

อยู่ดีๆก็มีเสียงอะไรบางอย่างขึ้นมาในหัวแล้วก็พูดอะไรบางอย่างที่ฉันนั้นพอเข้าใจแต่มันน่ารำคาญไปหมดฉันไม่ได้สนใจมันอีกแล้วสิ่งที่น่าสนก็แค่ชีวิตของฉันก็แค่นั้นเองอยากลองเป็นภูตจังเลยนะ

[ได้รับคำชี้แนะร่างของคุณจะถูกปรับแต่งให้กลายเป็นภูต]

[คำเตือนตอนนี้ได้รับสกิลติดตัวเพิ่มมากขึ้น สกิลไร้ความเจ็บปวด ต้านทานสถานะผิดปกติ สกิลตรวจสอบ สกิลตรวจจับ ดูดซึมแร่ธาตุ]

[คำเตือนอีกครั้งทำการสร้างร่างกายเสร็จสิ้น ส่งผ่านทุกอย่างไปที่ป่า Korea]

"น่ารำคาญโว้ยเสียงบ้าอะไรเนี่-"

พอฉันตื่นขึ้นมาฉันก็ได้เห็นสถานที่ที่ไม่รู้จักฉันอยู่ที่ป่า แล้วเมื่อกี้ฉันเห็นมังกรบินผ่านไปต่อหน้าต่อตาตัวฉัน สตางค์เล็กน้อยนี้ฉันอยู่ในโลกแฟนตาซีจริงๆเหรอ แถมทุกอย่างก็ใหญ่โตกว่าตัวของฉันอีก

"นี้มันบ้าอะไรเนี้ยยยยย"