กาแลคซี่ไม่มีความหมาย Galaxies Are Meaningless

2034 ยุคสมัยไม่เปลี่ยนไป

โลเดอ คือชื่อของเจ้าของเรื่องราวมหัศจรรย์นี้

ก่อนจะไปฟังเรื่องราวขอเกริ่นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มที่ใช้ชีวิตวนลูปหลังจากจบการศึกษาเข้าทำงานประจำเป็นพนักงาน

กินเงินเดือนเช้าเข้าออฟฟิศเย็นเลิกกลับบ้าน

เป็นออฟฟิศที่ต้องเอางานกลับมาทำที่บ้านด้วยถ้ามีคำสั่ง

วันหยุดบางวันมี work from home

เวลาในการพักผ่อนหรือสุนทรีไม่เหลือให้โลเดอได้ใช้
 

24ชั่วโมงของเขาคือเรื่องงาน8ถึง12ชั่วโมงบางวันมี Overtime ที่เหลือก็กลับห้องทิ้งตัวลงนอน
 

ขณะที่วันวานไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับผู้คนในประเทศที่อาศัยอยู่

และวันวานที่มนุษยชาติต่างสนใจแต่เรื่องราวของตน

การคบหาเพื่อนจำนวนมากจึงไม่สำคัญเท่ากับมีเพื่อนสักคนที่รู้สึกว่าจริงใจ

สิ่งที่หน้าจะดีที่สุดในชีวิตของ โลเดอ ก็คือ
 

อแมนดา หญิงสาวคนรักที่อยู่ร่วมกันที่ทำให้รู้สึกดำเนินชีวิตต่อไปได้

แต่ชีวิตคู่ของทั้งสองก็ไม่ใช่ชีวิตที่สมบูรณ์แต่อย่างใด

เป็นคนรักที่คบหากันมานานเกือบไปไม่รอดร่อแร่อยู่เหมือนกัน

กระทั่งตอนนี้ ปี2034 ยุคสมัยที่ไม่เปลี่ยนไป

เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนและตัวเอกของเรื่อง

มีความรู้สึกที่แย่ขึ้นกว่าทุกสมัยที่ผ่านมา

ไม่ว่าจะทางด้านจิตใจเป็นซึมเศร้าเพิ่มขึ้นมาแทบจะทุบสถิติแล้ว

ประชาชนรู้สึกใช้ชีวิตลำบากกว่าเดิมข้าวของที่แพงค่าครองชีพที่เท่าเดิมและโรคระบาดที่ยังแก้ไม่ได้ไหนจะปัญหาฝุ่น PM 2.9 จากตอนเหนือเรื้อรังมาสู่เมืองหลวงตอนกลางคนเมืองทำงานประจำอยากลาออกแต่ก็คิดหนักทำใจยากคนไม่มีงานก็ตกงานซ้ำแล้วซ้ำอีก…

โลเดอ:เลิกงานกลับมาแล้วมีงานกลับมาทำอีกแถมประชุมzoomบริษัททำ6วันยังไม่พอหมดแล้ววันหยุด

อแมนดา:วันนี้ต้อง work from home อีกละ เบื่อแทนเลย

โลเดอ:ใช่ดิหรือว่าถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจลาออกจริงจังแล้ว ฉันเนี้ย

อแมนดา:แล้วแต่เลยนะนี่ก็ 2034 ฉันคิดว่าเราจะทำอะไรไม่ทำอะไรก็รีบตัดสินใจ

เราไม่ได้อยู่ในประเทศที่ค่าแรงคุ้มค่าสักเท่าไหร่ก็รู้กันดี

ฉันว่าคุณออกมาเราก็ไปหาทำอะไรด้วยกันได้

โลเดอ:แทบจำไม่ได้เลยว่าชีวิตตัวเองยังมีความชอบอะไรให้ทำอยู่อีกตอนนี้ผู้คนต่างแข่งขันกันมากขึ้นออกจากงานและก็แย่งงานกันบางทีถ้าประเทศที่เราอยู่มันแก้เรื่องสวัสดิการได้จริงๆเหมือนที่นักการเมืองพูดมาตลอด 10 - 20 ปี 

ผมว่าคนจะไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยขนาดนี้

อแมนดา:บ่นเรื่องนี้กันตั้งแต่รุ่นสู่รุ่นของพวกเราอยู่อย่างงี้รับผลกระทบต่อกันสู่ลูกสู่หลานจนถึงพวกเราคิดแล้วก็เหนื่อยล้ากับประเทศได้แต่บอกว่าชั่งแม่งกับชีวิตอยู่นั่น

 เอ่อนี่คืนนี้เราเปิดหนังในHBOดูกันมีเรื่องออกใหม่แนวอวกาศที่เห็นเขาโฆษณาด้วยว่าขึ้นไปถ่ายทำกันจริงบนอวกาศลงทุนสร้างมาก

โลเดอ:มาแล้ว งั้นเหรอ

โลเดอเป็นคนที่ชื่นชอบภาพยนตร์เป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตและคิดมาตลอดว่าบนท้องฟ้าบนก้อนเมฆมีอวกาศอยู่จริง โลเดอ คลั่งไคล้หนัง Sci-Fi ของ ผู้กำกับภาพยนตร์อย่างคูบริกและโนแลนที่สุดภาพยนตร์ประเภทจักรวาลอวกาศทำให้โลเดอเชื่อว่าข้างบนก้อนเมฆบนท้องฟ้ามีอวกาศอยู่จริงหนังหรือภาพยนตร์เป็นความสุนทรีอย่างเดียวที่เยียวยาจิตใจโลเดอได้ดีที่สุดจะเป็นหนังประเภทเกี่ยวกับออกนอกโลกมนุษย์หรือพวกเรื่องอวกาศจำพวกนี้

เพราะตัวโลเดอเชื่อว่าบนนั้นน่าจะมีไว้สำหรับมนุษย์อย่างโลเดอที่อยากหนีจากโลกความจริงนี้และเป็นสิ่งที่ทำให้เขาปักใจเชื่อว่าบนนั้นกว้างใหญ่และมีอยู่จริงเหมือนที่โลกมีอยู่จริง โลเดอเชื่อว่าดวงดาวระยิบระยับที่มองข้างบนในตอนกลางคืนจะสวยกว่าดวงดาวที่เราเห็นในหนังในทีวีหรือในการ์ตูน

เมื่อแสงแดดของเช้าตรู่วันใหม่เริ่มขึ้นและออกไปทำงานตามลูปชีวิตคนเมืองทำงานเข้าออกเป็นเวลาและเป็นช่วงเวลาที่ตัวเอกของเรื่องนี้จะประสบปัญหากับตัวเองตอนเวลาจะทำอะไรอยู่กับแพทเทิร์นซ้ำเดิมแล้วชีวิตจะรู้สึกทุกข์ใจกับช่วงเวลาทำนองแบบนี้เสมอจนเกิดความเคยชินและก็ไม่รู้ตัวจนบางทีก็ใจลอยไปจนถึงช่วงตอนพักกลางวันเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งเหมือนคนที่ไม่สมอารมณ์กับงานแต่ก็เลือกไม่ได้สักทีงานที่มีอยู่ก็ได้แต่คิดว่าคงดีกว่าไม่มีอะไรให้ทำ ด้วยยุคสมัยใหม่ที่การมีงานประจำถูกเป็นความเชื่อฝั่งแนวคิดของคนยุคปัจจุบันนี้ไปแล้วว่าดีที่สุด 

เมื่อเข็มนาฬิกาบนฝาผนังชี้ที่สิบสองนาฬิกาเที่ยงตรงพอดีก็ได้เวลาช่วงพักกลางวันหลังจากยามเช้าของวันก็มีเพื่อนร่วมงานที่ชื่อ มาร์ค เดินมาจะขอไหว้วานเอาแมวเหมียวมาฝากให้ดูแลแทนก่อนจะไปธุระต่างจังหวัดเลยขอความช่วยเหลือจาก โลเดอ ให้เลี้ยงดูให้ก่อน

 มาร์ค:ช่วยอะไรที ไม่รู้จะเอาแมวไปฝากที่ใครแล้ว ขอร้องช่วยดูแลแทนฉันที อแมนดา เธอหน้าจะชอบมันนะ

โลเดอ:แล้วต้องดูแลยังไงฉันไม่รู้เรื่องไม่เคยเลี้ยงอะไรเลย แต่ ถ้า อแมนดา อาจจะชอบ

เดี๋ยวจะถามเธอดู เพราะฉันกลับบ้านไปก็เหนื่อยงานจนไม่มีเวลาจะเพิ่มภาระให้ตัวเองแล้ว

มาร์ค:น้า … ยังไงขอบคุณล่วงหน้าอีกวันฉันจะมารอคำตอบนะ

โลเดอ: เฮ้ย เดี๋ยว ยังไม่รับปากแต่ว่าอแมนดาเธอน่าจะตกลง

โลเดอ กลับมารู้สึกทีหลังว่าไม่หน้าไปรับปาก มาร์ค เรื่องเลี้ยงแมวเลยเพราะเป็นคนที่ไม่เคยเลี้ยงสัตว์มาก่อนยามเย็นหลังกลับจากที่ทำงานก็รีบไปถามเรื่องเลี้ยงสัตว์กับอแมนดาแต่ปรากฏว่าเธอดีใจและยินดีเพราะอยากเลี้ยงแมวมาก

เธอคิดมาไว้สักพักก็ได้โอกาสลองเลี้ยงดูก่อน

โลเดอ:วันนี้มาร์คจะขอฝากฉันเลี้ยงแมวให้

สัก2-3วันก็เลยจะมาถาม

อแมนดา:เอาสิ กำลังอยากจะเลี้ยงพอดีเลย 

โลเดอ:ได้ นึกว่าเธอจะไม่อยากเอามาเป็นภาระอีก

อแมนดา:ไม่เป็นไรไม่กี่วัน ยินดี ฉันอยากเลี้ยงพอดีเลย

…และแล้วเรื่องราวก็ได้เริ่มต้นขึ้นจากการดูแลแมวแทนเพื่อนที่ฝากไว้