Levia นางเหมันต์

' ร่างแน่งน้อยนอนแน่นิ่ง

ลมหายใจเบาแผ่วเสียจริง

สุดประวิงเวลาชีวาวาย '

.

.

.

      ร่างบางของหญิงสาวนอนนิ่งอยู่บนผืนหิมะกว้าง ความหนาวเย็นกลืนกินความรู้สึกหมดสิ้น เหลือแค่ความชามิอาจขยับเขยื้อนกายได้ ในห้วงเวลาก่อนจะสิ้นชีวานั้น มนตราเหมันต์ขับขาน

.

.

.

     เกศาดำถูกย้อมขาวแซม ดวงเนตรซ้ายกลมกลายขาวดุจหิมะ ความเย็นยะเยือกปกคลุมดวงใจจนสิ้น

.

.

.

.

                  

- เลเวียร์ เด มาดิเอโน -

" อันตัวเรานามเลเวียร์.."