รักแบบตะโกน(ในใจ) yuri

พีรพัสเงยหน้าละสายตาจากมือถือ มองตรงไปข้างหน้าประสานสายตาเข้ากับหญิงสาวลูกครึ่ง ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวยักศกเล็กน้อย นัยน์ตาคมเข้มรับกับจมูกโด่งเป็นสัน ปากเป็นกระจับ หล่อนรีบเตือนสติตัวเองให้หันหน้าหนีอย่างกลัวเสียมารยาท ใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับเจอรักแรกพบ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน แม้แต่กับแพ๊ตตี้

“เฮ้ย! เป็นอะไรวะดูหน้าแปลกๆ”

สายสนมสาวหล่อกับกาแฟร้อนในมือเรียกสติเพื่อนที่กำลังเหม่อลอย

“อ้าวมาแล้วรึ” พีรพัสพูดแก้เก้อ

“แล้วนี่น้องเค้าออกมารึยัง นี่ก็ได้เวลาแล้วนะ” พูดพลางมองตรงไปยังเหล่าผู้โดยสารระหว่างประเทศที่กำลังทยอยเดินออกมา แล้วสายตาก็สะดุดอยู่กับผู้หญิงสวยคนหนึ่งจนพูดลอยๆ ออกมาเบาๆ

“เชี่ย! ใครวะสวยเป็นบ้า สเปกเลย สวยทะลุ สวยตะโกน เฮ้ย…เค้ายิ้มให้ด้วยว่ะ เฮ้ย ! หรือเป็นน้องอันนิกา คล้ายอยู่นะ แต่ทำไมในรูปไม่เห็นสวยเลยวะ”

คราวนี้พีรพัสพินิจผู้หญิงคนนั้นตามคำพูดของเพื่อนอีกครั้งหนึ่ง เด็กน้อยรูปร่างเก้งก้างพูดไทยติดขัดในวันนั้นกลายเป็นผู้หญิงสวยบาดใจในวันนี้       ฟ้าถล่มทลายลงตรงหน้า …ทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นอันนิกาด้วย เป็นคนที่หล่อนไม่สามารถจับต้องได้…

เด็กน้อยในวันนั้นโบกมือให้กับพีรพัสแต่ไกล แต่เป็นสายสนมที่โบกมือกลับไปแทนเพื่อนอย่างลอยๆ ใจกระตุก กระเด็น กระดอน ไปหาสาวลูกครึ่งแล้ว