คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ : 4 จงรักภักดี
ทอีเป็นลูำพร้าาวมอ บิามาราถูวา้อนมาอยู่แถววัมิ้น[1]ในรัาลสมเ็พระนเรศ ฝาัวเป็นเ็วัอาศัย้าว้นบาริน นอายุไ้สิบสามปี ออหลวมลึรับเลี้ยไว้เป็นบ่าวไพร่
มันเป็นผู้ใฝ่รู้ ทั้ยัมีหน่วย้านี ผู้เป็นนายึฝาฝัไปเรียนวิาาบสอมือับพวออาสามอ เมื่อเิบให่ึเริ่มมีื่อเสียในวพวนัเล เรียหาันว่า ทอีแนเหล็ มันึรัเารพออหลวมลุบิา
เมเป็นาิและทนายเลืออออหลวมล อายุรุ่นราวราวเียวับทอี แ่อ่อนว่าสอปี ทั้สอสนิทสนมันั้แ่เล็ มัแลเปลี่ยนวิาวามรู้ ฝึหัวิายุทธ์้วยันเสมอ ึื่มเลือสาบานเป็นเลอัน[2]ทว่าทอียัมิใร่มอบบทวีอเมอยู่ี
--------------------
ห้าปี่อน ในเือนอ้าย[3]สมเ็พระเ้าทรธรรมทรประวรหนัใล้สวรรเ็มที ามมเียรบาล หาพระเ้าแผ่นินสวรร พระมหาอุปราหรือวัหน้าะเป็นผู้สืบราสมบัิทันที
แ่ปัหาเริ่มมาาวามไม่ัเนในารแ่ั้รัทายาท ึ่ลอรัาลมิไ้แ่ั้ผู้ใเป็นวัหน้า ูเหมือนพระอ์ประส์ะแ่ั้พระโอรสอ์ให่ือ พระเษาธิรา ำรำแหน่ัล่าวเมื่อถึเวลาอันวร ทว่าวาระสุท้ายอพระอ์มาถึเร็วว่า
ในะเียวัน ุนนาลุ่มหนึ่นำโย ออาลาโหม ออพระท้ายน้ำ ออหลวธรรมไรโล ออาเียริ์ ออพระศรีเนาวรัน์ และออพระุฬา สนับสนุนให้พระอนุาอพระเ้าทรธรรมือ พระศรีสิน[4]สืบราสมบัิ่อไป เพราะทรพร้อม้วยวัยวุิและุวุิมาว่า อนึ่ นับแ่โบราาลมา เป็นที่เ้าใันอยู่เอว่า หาพระเ้าอยู่หัวสิ้นพระนม์ พระอนุาือรัทายาทลำับที่หนึ่ หาไม่มีพระอนุา ราบัลลั์ึะเป็นสิทธิ์แ่พระโอรส
ทว่าพระศรีสินผู้นี้เป็นศัรูู่อาาับ ออาศรีวรวศ์[5]เสนาบีรมวัึุ่มอำนาในราสำนัเวลานั้น ออาศรีวรวศ์เลียัพระอ์ถึั้นเยวาแผนลอบสัหารมาแล้วเมื่อสิบปี่อน ถึระนั้นสมเ็พระเ้าทรธรรม็ทรลโทษเพียแ่ให้ำุ เนื่อเพราะนผู้นี้นอาเป็นที่โปรปราน ยัเป็นพระาินสนิท โยออาศรีธรรมาธิรา บิาอออาศรีวรวศ์นั้นเป็นพี่ายอพระรามาราอพระอ์
ระหว่าที่สมเ็พระเ้าทรธรรมประวรอยู่ พระศรีสินึทรผนวเพื่อหลีเลี่ยารเป็นเป้าอศัรู ออาศรีวรวศ์ำเนินารหว่านล้อมเหล่าุนนาให้ยพระเษาธิราเป็นรัทายาทที่ถู้อ รวมทั้เรียมารำัผู้เห็น่า โยนำำลัพลสี่พันนมารัษาพระราวัไว้ ในำนวนนี้มีออาสาี่ปุ่นอ ออาเสนาภิมุ อยู่้วย รวมทั้ำลัสนับสนุนาุ้มพระพรหม เนื่อาท้าวมาลีวรามีำแหน่ในรมล้อมพระราวัอยู่แล้ว มันประเมินสถานาร์ไ้ีเยี่ยม ึเลือ้าไ้ถูเสมอมา
ภายในพระนรเวลานั้นึแบ่เป็นออสอั้วอำนาทาารเมือ ฝ่ายสนับสนุนพระศรีสินนำโยออาลาโหม และฝ่ายสนับสนุนพระเษาธิรานำโยออาศรีวรวศ์
บ่ายวันอาทิย์ ึ้นห้า่ำ[6]สมเ็พระเ้าทรธรรม็สวรร ออาศรีวรวศ์เรียเหล่าุนนามาฟัพระราโอารแ่ั้สมเ็พระเษาธิราเป็นษัริย์อ์่อไป ออาลาโหมและพวำ้อเ้ามาในพระราวัโยมิไ้นำไพร่พลมา้วยึถูับุมัวโย่าย
ออาลาโหมถูนำัวไปประหารีวิที่ประูท่า้า[7]พร้อมับออพระท้ายน้ำและออหลวธรรมไรโล ิ้นส่วน่า ๆ ทั้หัว มือ เท้า ถูเสียบประานไว้ามประูเมือ
ฝ่ายออพระศรีเนาวรัน์ับออพระุฬารอายหวุหวิ่อนเพราลาบ ้วยวาม่วยเหลืออออาเสนาภิมุ เพราะเยมีไมรีอันี่อัน แ่ทั้สอ็ถูปลาำแหน่และำุ่อมาร่วมับุนนานอื่นอีหลายน
เมื่อำแหน่สมุหลาโหมว่าล สมเ็พระเษาธิราึแ่ั้ออาศรีวรวศ์เป็น ออาลาโหมสุริยวศ์ มีอำนาทาารทหารเพิ่มพูนึ้นหลายเท่าัว ส่วนน้อาย[8]ไ้เลื่อนเป็นออาศรีวรวศ์แทนพี่
ทว่านผู้นี้ยัมิใร่สบายใ ราบใที่พระศรีสินยัทรพระนม์ีพอยู่ รั้นะลมืออุอาสัหารพระอ์ในผ้าเหลือ็มิไ้ ะลายเป็นที่รหาไปเปล่า ึอวาม่วยเหลือานผู้หนึ่
--------------------
ออาเสนาภิมุ เ้ารมอาสาี่ปุ่นมีื่อัวว่า ยามาะ นาามาสะ (山田 長政) เิมเป็นเพียนหามเี้ยวอ โอุโบะ ทาาสุเะ (大久保 忠佐) ไเมียว[9]แห่ปราสาทนุมาสุในแว้นสุรุะ[10]่อมาีวิผผันเพราะเรื่อวิวาท ้อเินทาออนอประเทศพร้อมเรือสิน้า นระทั่มาถึรุศรีอยุธยาใน้นรัาลสมเ็พระเ้าทรธรรมราวสิบหปี่อนหน้านี้ (.ศ. 1612)
เวลานั้นผู้นำุมนี่ปุ่นเป็นพ่อ้าื่อ ิอิ ิวเอมอน (城井 久右衛門) มีบทบาทสำัในาริ่อ้าายระหว่าราสำนัอยุธยาับี่ปุ่น โยมีสิน้าสำัือ หนัวา ทำำไรเ้าท้อพระลัไ้มหาศาล่อปี าวี่ปุ่นึเป็นที่โปรปรานอพระเ้าแผ่นิน
นาามาสะนอามีทัษะทาาร้ายัมีวามสามารถทาารรบ ไพร่พลในสััล้วนเป็นโรนิน[11]ที่หลบหนีออนอประเทศ้วยเหุผลหลายประาร บ้าเป็นผู้แพ้ในสรามปราสาทโอาะ[12]บ้าเป็นาวริสเียนที่ถูหมายหัวารับาลโุาวะ แปปี่อมา (.ศ. 1620) ึไ้เป็นผู้นำุมนี่ปุ่น่อาิวเอมอน พร้อมไ้รับบรราศัิ์เป็น ุนไยสุระ
ภายในระยะเวลาหปี นาามาสะไ่เ้าายศุนเป็นหลว นถึออาในที่สุ ลายเป็นหนึ่ในุนนาที่มีอิทธิพลสูสุในพระนร และมีวามรัภัี่อสมเ็พระเ้าทรธรรมอย่ายิ่ แม้พระอ์ะสวรรไปแล้ว
ฝ่ายออหลวมล นอาเป็น้าหลวนสนิทอพระศรีสิน ยัเป็นาิฝ่ายมาราอพระอ์[13]ปรารถนาะเห็นพระอ์ึ้นรอบัลลั์เ่นัน หลัาพวออาลาโหมถูำัมาร่วมเือน เห็นว่าพระเ้าแผ่นินอ์ใหม่ยัมิเป็นที่รัใร่อราษรเท่าในั ึอาสาไปเลี้ยล่อมาวบ้านในหัวเมือปาใ้ไว้เป็นำลั เพื่อวาแผนิบัลลั์แ่พระศรีสิน แล้วออเินทาไปยับาอับเมและทอี พระศรีสินเ็บัวรอฟั่าวอยู่ในวั
ระหว่าที่ออหลวมลไม่อยู่ ออาเสนาภิมุมาเ้าเฝ้าพระศรีสิน ร้อไห้ฟูมฟายว่าพระเ้าแผ่นินอ์ใหม่นั้นยัเยาว์นั ว่าราารฟั่นเฟือนไป อีทั้ยัอร้อให้พระอ์ลาผนวไปิราสมบัิ นและพวี่ปุ่นะเป็นำลัให้ พระศรีสินเห็นว่าออาผู้นี้มีอำนามา อีทั้ยัื่อสัย์รัภัี่อพระเษาอพระอ์มาโยลอ ึทรเื่อถือ
เมื่อถึวันนัหมาย พระศรีสินเส็ไปยัพระราวัพร้อม้าหลวนสนิทไม่ี่น ออาเสนาภิมุวาำลัออาสาี่ปุ่นเรียมารไว้พร้อมแล้ว ึทูลอให้พระอ์ลาผนวเปลี่ยนเรื่อทรเป็นราวาส่อนระทำารรบรา่าฟัน
เหุผลนี้ฟัึ้น พระศรีสินทรทำามโยมิไ้ระแะระาย ทว่าทันทีที่พระอ์้าวเ้าสู่พระราวั ออาสาี่ปุ่น็หัหลั ร่วมมือับรมล้อมพระราวัเ้าับุมพระอ์ไว้โย่าย แล้วนำัวไปเ้าเฝ้าสมเ็พระเษาธิราในท้อพระโร[14]
ออาลาโหมสุริยวศ์แนะนำว่า ามมเียรบาล วรเนรเทศไปยัเมือเพรบุรี ให้แ่เรือนสามห้อไว้ลาเมือ ุหลุมลึห้าศอไว้ใ้ถุนเรือน ปูไว้้วยฝาไม้ระานรึเหล็ แล้วนำพระศรีสินัไว้ในหลุม ปล่อยให้อพระระยาหารนสิ้นพระนม์ พระเ้าแผ่นินหนุ่มทรื่นอบวิธีนี้อย่ายิ่ รับสั่ให้ำเนินารามนั้น
--------------------
เมื่อออหลวมลทราบ่าว ึรีบรุไปยัเมือเพรบุรีพร้อมเมับทอี ทั้สามสืบ่าวราวาาวเมือ ทราบว่าพระศรีสินถูัไว้ในหลุมลึบริเวหลัเมือ มีผูุ้มเฝ้ายามอยู่แน่นหนา บรราพระส์มีิเวทนา พาันไปอร้อเ้าเมือให้ปล่อยพระอ์ แ่เ้าเมือมิอาัรับสั่ไ้ แม้ะมีในับถือพระศรีสิน
เมับทอีทราบันั้นึเิเหล่าภิษุไปพบับออหลวมล ทั้หมล้วนเป็นพระอาารย์ผู้มีื่อเสียาวัมหาธาุ วัำแพแล วัพริบพรี[15]และวัสามพราหม์[16]
หลัาปรึษาันแล้ว ออหลวมลัสินใใหุ้อุโม์ไปยัหลุมัล่าว ารนี้้อแ่ับเวลา ยิ่นานวัน พระศรีสินยิ่เหลือเวลาน้อยล เหล่าภิษุเลี้ยล่อมาวบ้านมา่วยันุอุโม์ทั้ลาวันลาืน นระทั่ทะลุไปถึหลุมไ้สำเร็ พระศรีสินทรผ่ายผอมอิโรยเ็มที
ออหลวมลพลันระทำเรื่อที่เมมิาิมา่อน ลมือบีบอสัหารทาสผู้หนึ่ที่่วยุอุโม์นถึแ่ีวิ แล้วัารเปลี่ยนเสื้อผ้าอพระศรีสินับศพทาสผู้นั้น เพื่อหลอผูุ้มว่าพระอ์สิ้นพระนม์แล้ว ิทำารให่ ิใ้อเหี้ยมหา ือบทเรียนที่ออหลวมลสั่สอนเมในรั้นี้ แ่มันยัสสัย ยุิธรรมแล้วหรือที่้อสัเวยีวิผู้บริสุทธิ์ โยเพาะอย่ายิ่เป็นผู้ที่่วยเหลือันมา
พวออหลวมลนำพระศรีสินหลบหนีไป่อนัวในย่านลาบัวาว บรราภิษุส์่วยันรัษาพยาบาล หยอน้ำ้าวนพระพลานมัยเริ่มฟื้นืนในหลายวันให้หลั
ฝ่ายผูุ้มเห็น พระศรีสิน ลายเป็นศพแน่นิ่ไป ึเปิฝาไม้ระาน นำัวึ้นมาาหลุม แ่ลับพบวามริว่านั่นเป็นศพผู้อื่น และมีร่อรอยุอุโม์ มีผู้ลอบ่วยเหลือพระอ์ออไปไ้เสียแล้ว ึรีบไปแ้ให้เ้าเมือทราบ
ออหลวมลเห็นว่าสถานาร์มาถึั้นนี้ พระศรีสินวรประาศพระอ์เป็นพระมหาษัริย์เพื่อสร้าวามอบธรรม พระอ์ทรบ่ายเบี่ย เพราะ้อารรอให้ผู้นเสื่อมศรัทธาาสมเ็พระเษาธิราเสีย่อน
แ่ออหลวมลี้ให้เห็นว่า ออาลาโหมสุริยวศ์ผู้เ้าิเ้าแ้น้อส่อทัพมายัเพรบุรีเพื่อับัวพระอ์ในไม่้า สมวรรวบรวมผู้นไว้แ่เนิ่น ๆ พระศรีสินทรเห็นอบ ึแ่ั้ออหลวมลเป็นเสนาบีให่
ออหลวมลให้เมับทอีไปเลี้ยล่อมบรราผู้ห้าวหาาวเพรบุรีและหัวเมือใล้เีย เ่น บาอ แม่ลอ ราบุรี ุย ปรา บาสะพาน สามร้อยยอ ฯลฯ แม้แ่เ้าเมือเพรบุรีับรมาร็เ้าร่วม้วย นสามารถระมไพร่พลไ้ถึสอหมื่นนภายในเวลาอันรวเร็ว
นอานี้ยัมีุนนาบานในพระนร ไ้แ่ ออาอนันะยอถ่า หมื่นราสิทธิัน นายทรบาท หลวเทพโยธา หลว่าแสนบี มื่นราาบาล และนายพลพัน ลอบส่เสบีย ้า ม้า มา่วยเหลือในารศึ้วย
--------------------
ทว่ายัมียอฝีมือผู้หนึ่ไม่ยอมเ้าร่วมับพระศรีสิน เป็นเศรษีให่ในเมือเพรบุรี มีอิทธิพลไม่น้อย าวบ้านเรียหาันว่า เ้ารัวลิ้ม ึ่็ือ ลิ้มทอุน ายา เทพเภรา[17]หนึ่ในแปเทพอสูรแห่หมู่ึอิสรานั่นเอ นอานี้มันยัเป็นพี่เยอเลิศอี้วย
มันไ้รับหมายบับหนึ่าเลิศ เือนมิให้ยุ่เี่ยวับพวบ เนื่อาพระศรีสินมิไ้มีสายสัมพันธ์อันใับพ่อ้า่าาิและ้อพ่ายแพ้แน่นอน ทาที่ีเอาใราสำนัไว้เพื่อรัษาผลประโยน์อหมู่ึอิสรา อาลั้[18]ภรรยาอมัน็เห็น้วยับน้อาย
เ้ารัวลิ้มึส่ม้าเร็วไปยัพระนร ร้อเรียน่อราสำนัเรื่อารบ รวมทั้ให้้อมูลเท่าที่สืบมาไ้ ออาลาโหมสุริยวศ์ึราบทูลอให้ ออาำแพ ับออาเสนาภิมุเป็นแม่ทัพนำไพร่พลสอหมื่นแปร้อยนไปปราบบ หาเสียารวบุมหัวเมือายทะเล ย่อมส่ผลระทบ่อเศรษิในพระนรอย่าให่หลว
ออาำแพผู้เป็นแม่ทัพให่นี้เป็นุนนาแมัวร์[19]ึ่มีอิทธิพลและร่ำรวยที่สุผู้หนึ่ในพระนร มี้าถึสอร้อยเือ และไพร่ทาสถึสอพันน เมื่อยทัพไปถึเพรบุรี็พบว่า ออหลวมลป้อันรัษาเมือไว้อย่าเ้มแ็ แม้ะระมยิปืนให่หรือสั่ไพร่พลบุปีนำแพ็มิสามารถทะลวเ้าไปไ้
เ้ารัวลิ้มึลอบิ่อับออาเสนาภิมุ แนะนำให้ระทำามแผนที่นวาไว้ หมู่ึอิสราับออาสาี่ปุ่นมีวามุ้นเยันีอยู่แล้ว ฝ่ายหลัึเห็นอบ้วย
ออาเสนาภิมุใ้นลอบยิธนูผูหมายไปถึออหลวมลว่า ออาสาี่ปุ่นะเ้าร่วมับพระศรีสิน ในารรบวันถัไป พวนะแสร้ทำเป็นรบแล้วถอยหนี ไม่บรรุระสุนปืน เพื่อมิให้มีารบาเ็บล้มายเป็น้อพิสูน์วามริใ หาพระศรีสินวาพระทัย พวนะหนีออา่ายในเวลาลาืน ให้เปิประูเมือรอรับไว้
ออหลวมลไ้ฟัันั้นยัสสัยอยู่ พระศรีสินเอ็ถูนผู้นี้หลอลวมารั้หนึ่ึยัมิเื่อถือ
ในสนามรบวัน่อมา ออาสาี่ปุ่นยพลเ้าโมีอยู่รู่หนึ่็แสร้พ่ายแพ้ถอยหนีอย่ารวเร็ว ปืน็มิไ้บรรุระสุนัที่ล่าวไว้เป็นมั่นเหมาะ ออหลวมลไ้ที ึยพลเ้าโมีทัพหลัอออาำแพนแหนีเ้า่าย แล้วยทัพลับเ้าเมือ
พระศรีสินเห็นว่าออาเสนาภิมุทำามที่สัาไว้ ึยอมรับ้อล ส่นไปนัแนะับออาเสนาภิมุแล้วเปิประูเมือ้านหนึ่รอไว้
ออาเสนาภิมุึบอแผนารทั้หมแ่ออาำแพ แล้วนำออาสาี่ปุ่นเป็นอหน้าบุเ้าีเมือทาประูัล่าว ่าฟันทหารยามรัษาหน้าที่เิเทินล้มาย แล้วะลุยไปยัวนเ้าเมืออันเป็นที่พำนัอพระศรีสิน ฝ่ายออาำแพ็ยทัพให่หนุนเ้าไป ่าฟันาวเมือล้มายเป็นโลาหล
พระศรีสินับออหลวมลเสียรู้อ้ายี่ปุ่นเ้าเล่ห์อีรั้ ิแ้นยิ่นั อทัพบ่อันมิิแล้ว ำ้อละทิ้เมือหนีเอาัวรอเท่านั้น ทัพออาำแพไล่ามมาวนัว ออหลวมลับทอี้อสัไว้ แล้วฝาฝัเมให้พาพระศรีสินหลบหนีไป
ศัรูหนุนเนือเ้ามาุลื่นทะเล ไม่มีทีท่าะหมล ออหลวมลสัหารศัรูนเหนื่อยอ่อน แม้แ่ทอีแนเหล็็มิอาฝืนใ้แนที่ล้าไปว่านี้ไ้อี ไพร่พลฝ่ายน็แหนีล้มายไปมา ทั้สอไม่มีทาเลือ ึหลบหนีเ้าป่าไปทาะวัน
เมนำพระศรีสินับไพร่พลเพียหยิบมือีฝ่าไปยับ้านแหลม เพื่อลเรือให่ออทะเล ุหมายอยู่ที่เมือนรศรีธรรมรา พลันพบเ้ารัวลิ้มับพรรพวสัหนทาไว้ เ่น่าไพร่พลนล้มายหมสิ้น
เ้ารัวลิ้มสั่ลูน้อเ้าไปับัวพระศรีสิน เมัาบอยุ้มัน่าฟันพวมันล้มายไปหลายน เ้ารัวลิ้มเห็นเมมีฝีมือพอใ้ไ้ึลมือ้วยัวเอ สิบห้าฝ่ามือหส์ร่ายรำ อมันนับเป็นวิาอันร้ายา เพียระบวนท่าเียว็สามารถปลิีวิผู้น
ระับฝีมืออเมในเวลานั้นเทียบับเ้ารัวลิ้มยัห่าั้นันนั แม้ะถือาบอยู่ในมือ ลับไม่สามารถฟาฟันถูแม้ปลายเส้นผม ในที่สุ็ถูระบวนท่า หส์ระพือปี ระแทเ้าเ็มอ ระอัเลือออมาำให่่อนล้มล
อทหารอออาำแพไล่ามมาทันพอี เ้ารัวลิ้มับัวพระศรีสินส่มอบแ่นายอ ะที่มันำลัระหยิ่มยิ้มย่อในผลาน เมพลันลุึ้นเื้อาบหมายสัหารมันา้านหลั!
ทว่านายอยัว่อไว ยิปืนเ้าใส่เมนระสุนทะลุอ มันสลบไสลแน่นิ่ไปไม่ลุึ้นมาอีเลย!
--------------------
พระศรีสินถูนำัวไปยัพระนรและถูสำเร็โทษ้วยท่อนันทน์ที่วัโพระยา สิ้นพระนม์ในวัยยี่สิบหพรรษา ราษรำนวนมาพาันเศร้าเสียใ แสให้เห็นว่าพระอ์เป็นที่รัเารพอพสนิรเพียใ ส่วนเลยฝ่ายบที่ถูับัวไ้ หามิถูประหาร็ถูส่ไปเป็นะพุ่นห้า้า
ออหลวมลทราบ่าว็เศร้าสลิ่าัวายามไป้วย แ่ทอีห้ามผู้เป็นนายไว้ อาสาไปลอบสัหารออาลาโหมสุริยวศ์เป็นารล้าแ้น ออหลวมลเห็นอบ ทั้สอึลอบลับเ้าไปยัพระนร ่อนัวอยู่ในระท่อมร้าลาทุ่ปาราน[20]
ออหลวมลลอบิ่อภรรยาทั้สอให้เ็บ้าวอเรียมัวหลบหนี ่อให้สัหารศัรูผู้นั้นลไ้ ็ยัเป็นนัโทษหลบหนีอาาไปั่วีวิอยู่ี แผ่นินว้าให่ ลับไร้ที่ให้ยืนหยัทราย
ทอีุ่มูอยู่แถวบ้านออาลาโหมสุริยวศ์[21]เป็นเวลาหลายวัน นรู้แน่แ่ใว่ายามใเหมาะสมะลมือ ืนนั้นมันัรออยู่ที่ท่าน้ำร้ามปาลอแลบ อันเป็นทาผ่านลับบ้านอออาลาโหมสุริยวศ์าพระราวั
เรือยาวมีูบแ่สวยามสมานะมหาเสนาบีล่อออมาทาประูลอแลบ แล้วเทียบท่ารหน้าเรือน บ่าวไพร่พาันนอลาเรือามปิ ัวออายันั่ในูบเรือั้นม่านมิยอมลมา
ทอีสสัยใยิ่ หรือนผู้นี้ล่วรู้แผนารอมัน?
รู้แล้วะเป็นไร? ืนนี้มัน้อลมือให้ไ้ เป็นายมิสำัอีแล้ว!
ทอีัาบู่ให่พุ่ทะยานาท่า หมายสัหารออาลาโหมสุริยวศ์ให้าย น่าแปลที่พวบ่าวไพร่มิไ้พาันร้อโหวเหวโวยวายัที่าิไว้!
พวมันพาันหยิบวยอาวุธาในหีบที่เพิ่ยึ้นมาาเรือ ล้อมทอีเอาไว้!
แ่พวมันยั้าไป้าวหนึ่ ทอีระโลเรือ เ้าถึัวออาผู้นั้นในที่สุ!
ทว่า ออาลาโหมสุริยวศ์ พลันพุ่หมัสวนออมาาหลัม่านอย่ารวเร็ว!
ทอีมิาว่าศัรูะมาไม้นี้ ถลันหลบมิทัน ถู่อยเ้าเ็มอ ลอยละลิ่วลับไประแทับลิ่ หมันี้หนัหน่วราวับโลหะ ทอีเ็บปวนหน้าเียว
ออาลาโหมสุริยวศ์มีพลัฝีมือเ้มแ็ถึเพียนี้?
ย่อมมิใ่!
ที่แท้นผู้นี้ือ ท้าวธร แส หนึ่ในสีุ่โลบาลแหุ่้มพระพรหมนั่นเอ!
ในวัยหนุ่ม มันเป็นโรุหาอโบราามวัร้าในแวเมือสระบุรี นรนาย และปราีนบุรี บัเอิพบเล็วิาโบราารึไว้บนศิลาในถ้ำแห่หนึ่ ึฝึฝนามนมีร่าายแ็แร่ทนทาน และไ้ายาในวพวนัเลว่า อทั่สันหลัเหล็ ่อนเ้าสู่สััุ้มพระพรหม ไ่เ้านไ้เป็นท้าวุโลบาลในเวลา่อมา
วามเลื่อนไหวอทอีใน่วหลายวันที่ผ่านมาล้วนอยู่ในสายาอุ้มพระพรหม พวมันึวาแผน้อนแผน ืนนี้ออาลาโหมสุริยวศ์ำ้อ้าอยู่ในพระราวั ท้าวธรึสวมรอยมาแทน บรราบ่าวไพร่็ือลิ่วล้อในุ้มพระพรหม
ทอีัฟันฝืนทนเ็บ เพียระบวนท่าแรมัน็บอบ้ำภายในอย่ารุนแร วันนี้มิอารอีวิลับไปแล้ว ทว่าเมื่อิถึบุุอผู้เป็นนาย ะอย่าไร่อนาย อเ่น่าให้สาสมใสัรา!
มันระับาบสอมือมั่น ฟาฟันศัรูอย่าุเือ สัหารนอุ้มพระพรหมล้มายไปสามสี่น ทว่ามันบาเ็บอยู่่อน เรี่ยวแรเหลือน้อย ึถูฟันเ้าที่แน า และหลั นเลือไหลโมาย
ท้าวธรร้อสั่ลิ่วล้อให้ับเป็นทอี เพื่อเ้นให้มันบอที่่อนัวออหลวมล
ทอีเหนื่อยหอบ หายใหนัหน่ว เลือเ้าานสิเริ่มพร่าเลือน แท้ริแล้วมันยัมิยินยอมพร้อมใที่ะาย ยัมีเรื่ออีมาหลายิระทำ!
มันยัมิอยาาย!
ทอีู่ร้ออย่าบ้าลั่ วาบทั้สอมือพุ่ปรี่เ้าหาท้าวธร ฝ่ายหลัมอเห็นวามเลื่อนไหวอมันอย่าัเน
ทว่ามันอ่านผิไป!
ทอีมิไ้ใ้าบ แ่เป็นศีรษะ!
มันโผพุ่ศีรษะเ้านใบหน้าท้าวธรนั้มูแหั เลือำเาไหลระู!
พวลิ่วล้อพาันใทำอันใมิถู ท้าวธรุมมูอย่าเ็บปว มิทันสั่ารอันใ ทอี็หายลับเ้ารเ้าพไปแล้ว!
ทอียัวิ่่อไปมิหยุยั้ มันเ็บปวศีรษะอย่ายิ่ แ่สาสมใอย่ายิ่ ทว่าไม่นาน็พลันหมเรี่ยวแรนสะุยอห้าล้มลลาทุ่ ล้ายมิรู้สึอันใอีแล้ว...
มันไ้ยินเสียนรีัแว่วมา...
เป็นเรื่อี แ่สำเนียมิุ้นเอาเสียเลย...
หรือมันไ้ึ้นสวรร์...
นธรรพ์ำลับรรเลเพลับล่อมววิา...
ในวามมืเลือนรา นธรรพ์พลันปราัวเบื้อหน้ามัน!
ทว่านธรรพ์ผู้นี้ไนมีผมแุพวฝรั่!?[22]
ฝ่ายออหลวมลเห็นว่าทอีมิลับมาามนัหมาย าว่าแผนารล้มเหลว ึพาภรรยาทั้สอหลบหนีไปอยู่ในป่าบริเว้นน้ำสะแรั[23]ายแนมอ
--------------------
ทอีฟื้นืนสิอีรั้ พบว่านอยู่บนเียในห้อหับอึีนหลัหนึ่ บาแผลไ้รับารเยียวยาเป็นอย่าี าบสอมือู่ายวาอยู่บนโ๊ะ พลันไ้ยินเสียบรรเลนรีัแว่วมาา้านนอ เป็นเสียเียวับที่ไ้ยินเมื่อืนวาน ึพยุร่าลุึ้นเินไปาม้นเสีย
บุรุษาวะวันผมแ อายุรุ่นราวราวเียวับมัน ำลันั่ีเรื่อนรีที่เรียว่า ลู (lute) อยู่บนโ๊ะลมให่ลาห้อโถ มันสวมหมวมีปีแบบะวันสีำ แ่ายอย่าาวะวัน แ่สถานที่แห่นี้ลับเป็นึีน แ่อย่าีน เป็นภาพทีู่ัแย้ันอยู่บ้า
บุรุษผู้นั้นบรรเลเพลบึหันมาแย้มยิ้มแ่ทอี
“เอ็อาารีึ้นแล้ว?”
ทอีพยัหน้าแล้วถาม
“ท่าน่วย้าไว้?”
บุรุษผู้นั้นพยัหน้า
“ท่านือ?” ทอีถาม่อ
“้าื่อ เอ็ี ฟอนฮาร์เลม (Eddie van Haarlem)”
ที่แท้บุรุษผู้นี้็ือหนึ่ในแปเทพอสูรหมู่ึอิสราาวฮอลันา ายา นธรรพ์ผมแ!
ทอีหลั่เหื่อเย็นยะเยียบ แม้มันมิทราบว่าหมู่ึอิสรามีส่วนเี่ยว้อในารับุมพระศรีสิน แ่มันทราบว่า่ายสำนันี้มีอิทธิพลไม่น้อยในพระนร
“เ่นนั้น ที่นี่ือึแในหมู่ึอิสรา?”
“มิผิ”
“เหุใท่านึ่วย้า?”
“มีเหุผลใมิให้่วยนใล้ายที่อยู่รหน้าเล่า?”
เอ็ีอบราบเรียบ
ทอีเียบัน มันรู้สึว่านผู้นี้มีส่วนลับล้ายับเมอยู่บ้า
“เอ็ือทอีแนเหล็?” เอ็ีถามึ้นมาบ้า
ทอีพยัหน้า มิาว่าบุลเ่นเอ็ี็รู้ัมัน้วย
“เอ็ิทำเ่นไร่อไป?”
ทอี้มหน้าทอถอนใ ป่านนี้ออหลวมลเป็นายร้ายีอย่าไรมิทราบไ้ มันเอ็ไร้ที่ไป
เอ็ียิ้มแล้วเินมาบไหล่มันอย่าเป็นันเอ
“เ่นนั้น็อยู่ที่นี่เสียเป็นไร?”
--------------------
เอ็ีพาทอีไปแนะนำัวับเลิศ ฝ่ายหลัไ้ฟัเรื่อราวทั้ปว็ยินีรับทอีไว้ในสััึลา อีทั้ยัสัาะ่วยสืบ่าวราวอออหลวมลให้ แม้ทอีร่วม่อบ แ่หามิใ่ัวนาย ราสำนั็มิให้วามสนใอันใมานั ึไม่มีผู้ใิามมาับุมัวมัน
ทอีอาศัยอยู่ในหมู่ึอิสรามาระยะหนึ่ ึมับวามิอ่านอเลิศ รวมทั้มุมมอ่อโลที่แปลใหม่อเอ็ี นเิวามเลื่อมใส พลันพบหนทาใหม่ในีวิ พร้อมเป็นำลัให้หมู่ึอิสราบรรลุปิธานในวันหน้า
หลายเือน่อมา เอ็ีแ้่าวับทอีว่า ออหลวมลถูับุมัวแล้ว ะที่ำลัออไปล่าสัว์หาอาหาร รมารบ้านสะแรัวยโอาสับุมภรรยาทั้สอไว้เป็นัวประัน ออหลวมลึยอมมอบัวและถูส่มายัพระนรแล้ว
ทอีออไปยัะแลแ[24]เพื่อูหน้านายเ่าอีรั้
ออหลวมลมิไ้ลัววามาย เมื่อสิ้นผู้เป็นนาย ีวิที่ไรุ้หมายลับน่าลัวยิ่ว่า ึยือรับะารรมอย่ามิเรลัว
ทอี็เป็นเ่นเียวัน เ้าใวามรู้สึนี้ี หาเป็นาล่อน มันบุ่มบ่ามบุเ้าไป่วยเหลือ้วยัวนเียว แ่เวลานี้มันมีุหมายใหม่แล้ว มิอาเสี่ยีวิพร่ำเพรื่ออี่อไป
เมื่อเพาลาบ มันทำไ้เพีย น้อมส่ ววิาอออหลวมลไปสู่ปรภพ้วยน้ำาลูผู้ายเท่านั้น
[1] ใล้ับพระราวัันทรเษม เป็นย่านาวมอในสมัยพระนเรศ
[2] เป็นธรรมเนียมมอ-พม่าเรียว่า thwethauk ล้ายารสาบานเป็นพี่น้อในธรรมเนียมีน ยัวอย่าเ่น พระเ้าราาธิราับสมิมราหู พระเ้าะเบะวี้ับพระเ้าบุเรนอ รวมทั้ในวรรี ุน้าับุนแผน็สาบานัน้วยวิธีนี้
[3] ธันวาม .ศ. 1628
[4] พศาวารบับพันันทนุมาศ (เิม) ระบุว่า พระศรีสินเป็นพระโอรสอ์หนึ่อพระเ้าทรธรรม แ่้อมูลนี้น่าะลาเลื่อน เพราะเอสารบับนี้เพิ่ำระในสมัยรัาลที่ 1 อีทั้ารออื่อัวว่า พระพันปีศรีศิลป์ น่าะหมายถึเป็นเื้อพระวศ์ั้นผู้ให่มาว่า ในะที่หมายเหุวันวลิึ่เป็นเอสารร่วมสมัยระบุัว่าเป็นอนุาอพระเ้าทรธรรม
[5] ่อมาือ สมเ็พระเ้าปราสาททอ
[6] 12 ธันวาม .ศ. 1628
[7] หรือประูท่าลาโหม อยู่ทาเหนืออเาะเมือ ใล้วัาวิหาร
[8] ่อมาือ สมเ็พระศรีสุธรรมราา
[9] 大名ผู้รอแว้นในระบบศัินาอี่ปุ่น
[10] ปัุบันอยู่ในัหวัิสุโอะ
[11] ามุไรไร้สัั
[12] สรามวาล้าระูลโโยโมิโยฝ่ายโุาวะในปี .ศ. 1614-1615
[13] หมายเหุวันวลิระบุแ่ว่าเป็นาิ แ่ไม่ทราบฝ่ายใ ผู้เียนิว่าเป็นฝ่ายมารา เพราะหาเป็นฝ่ายบิาือสมเ็พระเอาทศรถ ออหลวมล้อมีศัิ์เป็นเ้า
[14] เนื้อหาอนนี้เล่าไว้ในหมายเหุอวันวลิื่อ Historical account of King Prasat Thong แ่เอสารโยวันวลิอีิ้นือ The Short History of the Kings of Siam เล่าไว้่าันว่า พระศรีสินลาผนวหนีไป่อสุมผู้นที่บาอเรียมิราสมบัิ แ่ออาลาโหมสุริยวศ์ับออาเสนาภิมุนำำลัไปปราบปรามไ้ พระศรีสินหลบหนีไปยัเพรบุรีและถูับไ้ที่นั่น
[15] วัเพรพลีในปัุบัน
[16] วัสนามพรหาม์ในปัุบัน
[17] ีนลา: เทียนวนเสิน (天船神)
[18] ีนลา: อาหลาน (阿蘭)
[19] าวโปรุเสเรียาวมุสลิมทั้หมว่า มัวร์ ไม่ว่ามาาแอฟริา อาหรับ หรืออินเีย าวั์เ่นวันวลิึพลอยเรียามไป้วย ออาำแพนนี้น่าะเป็นาวอินเียมุสลิม ในพศาวารบับวันวลิ ผู้แปลถอเสียว่า ออาำแห แ่เมื่อรวสอบา้นบับภาษาั์ Oija Capheijn น่าะออเสียว่า ออาำแพ มาว่า
[20] อยู่ทาะวันเียใ้อเาะเมือ
[21] ือบริเววัไยวันารามในปัุบัน
[22] เป็นำยืมมาาภาษาเปอร์เียว่า ฟารัี ใ้เรียาวยุโรปทั้หม ไม่ใ่แ่าวฝรั่เศส
[23] อยู่ใน อ.แม่ว์ .อุทัยธานี
[24] สี่แยใลาเมือ อยู่หน้าุและหอลอ เป็นลานประหารนัโทษ
ความคิดเห็น