คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 (100%)
นายแพทย์เหมรา รันเวพันธ์ หรือหมอเหม หยุะัทันที เมื่อเาเินพ้นประู เ้ามาในบ้านอป้าใ ภาพหิสาวผมยาวที่หันหน้ามาทาเานั้นามราวนาในฝัน ใบหน้าเรียวรูปไ่ มูมโ่และปลายเินิๆ าโลม เรื่อหน้าสวยๆนั้นทำให้เาแทบลืมหายใ นี่หรือือหลานสาวอแม่บ้านเ่าแ่อเา นึว่าเป็นเ็เล็หรือเ็มัธยมเสียอี
“อิ่ม...นีุ่หมอเหม
เ้าอบ้านนี้ รู้ัุหมอเสียสิลู” ป้าใบอหลานสาวที่อยู่รหน้า
“สวัสี่ะ”
เสียหวานเอ่ยทั พร้อมมือเรียวามที่พนมไหว้
“อาารเป็นอย่าไรบ้า
ป้าใเล่าให้หมอฟัว่าุโนทำร้ายร่าายมา” หมอเหมเอ่ยถามนรหน้า
แ่เาไม่ล้าสบาหวานๆู่นั้น
“เอ่อ...อิ่ม...อิ่ม...แ่ถลอและฟ้ำ่ะ”
อัปสรสิริ อบะุะั
เิวามรู้สึประหม่าเมื่อเยหน้าเอสายามหลัรอบแว่นานั้น
“แผลรไหน”
เาถามและเินไปนั่ยอบนส้นเท้ารหน้าเธอ
อัปสรสิริื่นระหนไม่าิว่าุหมอเ้าอบ้านะทำเ่นนี้
นหน้ามและนหน้าหวานใบหน้าอยู่ระับเียวัน “อหมอูแผลหน่อยนะรับ”
เป็นอีรั้ที่เาพูโยไม่มอนรหน้า
อัปสรสิริเิวามรู้สึประหม่า
แ่็ำ้อยแนที่มีรอยฟ้ำให้เาูทีละ้า นอาแนยัมีรอยถลอที่าวา
หัวเาถลอนไ้เลือทั้สอ้าน
มือเรียวอุหมอหนุ่ม ับรรอยถลอที่า และูรอย้ำามร่าายอเธอ ถ้าวามรู้สึอเธอไม่ผิปิ อัปสรสิริรู้สึเหมือมืออุหมอสั่นๆ
ทำไม้อสั่น? เธอเิวามสสัย
“แล้วมีแผลรส่วนอื่นอีไหมรับ”
นายแพทย์เหมรา เอ่ยถามนรหน้า แ่พออัปสรสิริเยหน้าอบเา
พลันสายาสอู่สบประสานันพอี ไม่มีถอยำใออมาาปาอิ่มนั้น..มีเพียเสียเ้นอหัวในเอที่ไม่เป็นัหวะ
“ว่าไรับมีแผลรไหนอี”
หมอเหมถามย้ำอีรั้ รั้นี้เาลอมอใบหน้าหวานรๆในระยะใล้นี้ หิสาวรหน้าสวยาม สวยนไม่มีที่ิ นาโมีท่าทีระหนเมื่ออยู่่อหน้าเา
“อิ่มที่หลัไลูใหุ้หมอูสัหน่อย”
นเป็นป้าบอหวานสาว ที่นาู็รู้ว่าหนูอิ่มอนาูเรใและเร็ุหมอเ้าอบ้านเป็นอย่ามา
“เอ่อ...ุหมอะ...ือ...ือว่า...”
อัปสรสิริไม่ล้าเอ่ย แ่ใบหน้าหวานนั้นลับแ่าน นนถามสัเไ้
ว่านรหน้าอายที่ะให้เาูแผลที่หลั
“ือ...แผลเอ่อ...รอยรู...มันยาวั้แ่บ่าเือบถึลาหลัเลย่ะ”
เธออ้อมแอ้มอบ
“ถ้าอย่านั้นหมออูรบ่านะรับ”
เาอบอย่าเ้าใ
“่ะ”
นอบพยัหน้าว่าเ้าใ
แล้วมือึรั้อเสื้อนัศึษาไป้านหลั เอี้ยวัวใหุ้หมอเห็นแผลที่บ่า
หมอเหมมอูรอยแผลบนบ่าเนียนาว
มีรอยเลือเปื้อนที่เสื้อนัศึษาเล็น้อย
“รไหนที่เป็นแผลล้าให้สะอานะรับ่อยทายา
ส่วนแผลที่หลัให้ป้าใทำแผลให้ รอยฟ้ำพรุ่นี้สีะเ้มว่านี้ ยัไ็หมั่นทายาและทำวามสะอาแผลนะ”
ุหมอบอหิสาว
แล้วหันไปทาแม่บ้านเ่าแ่อเา “ป้าใรับทาที่ี ผมว่าไปีป้อันบาทะยัไว้็ีนะรับ
ป้าใพาไปที่โรพยาบาลไ้เลย ให้ลุัยับรถพาไปนะ ผม้ออื่อไว้หน่อย
พรุ่นี้เ้าโรพยาบาล ผมะไ้แ้เ้าหน้าที่ไว้ให้” เาสั่นเ่าแอบ้าน
แล้วอัวลับ เมื่อายาวนั้นะ้าวผ่านประู ุหมอเหม
หันลับมามอหิสาวอีรั้ ึ่เป็นัหวะเียวับสายาหวาน หันมามอเาพอี นายแพทย์เหมรายิ้มบาๆให้หิสาว่อนเินพ้นประูบ้านไป
สายามภายใ้รอบแว่นสีทอมอที่ระาษแผ่นน้อยในมือ
อัปสรสิริ ใภัิ์ ื่อไพเราะและ เาไม่รู้สึแปลใเลยว่าทำไมหลานสาวอแม่บ้านเ่าแ่นนี้ถึื่อ "อัปสรสิริ" เพราะใบหน้าที่ามราวนาอัปสรรึรา้อใเาเหลือเินใบหน้าสวยหวาน
าโๆที่มอเาอย่าระหน ผิวที่บ่าาวเนียนา‘ไม่ไ้ๆอย่าินะเหม
เ็ในบ้านอายุยัน้อยๆท่อไว้...ไมู่่วรไม่เหมาะสม็แ่หลานสาวแม่บ้าน...แ่...สวย....บ้าิบอืม..หยุๆหยุิเียวนี้’ นายแพทย์เหมราเือนนเอหลั าวามิไ้เลิไปไล เาสลัศรีษะสอสามรั้
แล้วสาวเท้าึ้นบันไไปยัั้นบนอัวบ้าน ถ้าะเรียว่าฤหาสน์็
*******************************************
ผู้อ่านอบไม่อบบอล่าวไรท์ไ้นะะ
ะเปิัวทีละู่ อนแรู่แรผ่านไป อน่อไปพบับู่สอ่ะ
เรื่อนี้มีทั้หม 3 ู่นะ้ะ
ความคิดเห็น