9 Years Starlight

จุดจบนั้นสวยงามไม่น้อยไปกว่าจุดเริ่มต้น  
ดาวจะส่องสว่างที่สุด ในช่วงเวลาสุดท้ายของมัน
ส่องประกายถึงขีดสุด...แตกสลายแล้วดับไป...ชั่วนิรันด์

“ 愛し方さえも　君の匂いがした     
แม้แต่วิธีการรัก ผมก็ยังติดจากเธอมา 
歩き方さえも　その笑い声がした
แม้แต่วิธีการเดินก็ด้วย ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะนั้นอยู่ “

          เสียงเพลงประกอบอนิเมชั่นจากญี่ปุ่น ลอยมาจากร้านขายซีดีใกล้ๆ 
เกือบชั่วโมงแล้วที่ผมยังคงหลบฝนอยู่ ณ จุดเดิมใจกลางเมือง รถหลายคันเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ
บนถนนที่เปียกปอน แสงไฟจากรถยนต์กระทบเข้ากับ สายฝนที่เริ่มโปรยตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ 
อากาศเย็นชื้น ได้ยินเสียงฝนที่กระทบหลังคา ไอสีขาวจากลมหายใจของผม 
พวยพุ่งแข่งกับไอร้อนจากแก้วกาแฟสีขาวในมือที่ผมซื้อมาเพียงเพื่อสร้างความอบอุ่น 
ระหว่างรอรถเมล์เที่ยวสุดท้ายของค่ำคืนนี้

          ฝนหยุดตกแล้ว แต่รถเมล์สายประจำของผมยังไม่มา 
ผมเงยหน้ามองทะลุผ่านระหว่างซอกตึกของเมืองใหญ่ ขึ้นไปหาท้องฟ้า 
มองไปหาหมู่ดาวที่ลอยอยู่บนนั้น ตอนเด็กๆผมชอบออกไปนั่งดูดาวบนหลังคาคนเดียวช่วงกลางดึก 
หลายครั้งที่แอบหวังว่า ใครสักคนบนดาวเหล่านั้น จะกำลังมองกลับมาที่ผมเช่นกัน....
          รถเมล์สายประจำเคลื่อนตัวเข้าใกล้ป้ายที่ผมยืนอยู่ ภายในรถอุ่นสบาย 
ผมเลือกที่นั่งหลังสุดติดหน้าต่าง เพื่อให้มองออกไปข้างนอกได้อย่างถนัด ผมนั่งนิ่ง 
ซึมซับบรรยากาศรอบตัวให้ได้มากที่สุด เพราะคืนนี้จะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายในของชีวิตผม...