อลิชาเวช

“ฉันหมายถึงตัวฉันต่างหาก ฉันไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณดีมากกว่าเดิมนี่” อลิชาเอ่ยพลางถอนหายใจออกมาบางเบา

“ผมเข้าใจคุณนะ เข้าใจสิ่งที่คุณกังวล แต่ผมไม่เคยต้องการคนรัก ภรรยา แม่ของลูก เพื่อมาทำให้ชีวิตผมดีขึ้น ผมมีความสามารถ ผมสามารถทำให้ชีวิตของผมและคนที่ผมรักดีขึ้นได้ คุณแค่เป็นภรรยาที่น่ารักของผมก็พอ เท่านั้นมันก็มากพอแล้วครับ”

“ฉันไม่เคยน่ารักสำหรับใคร”

“คิดไปเองอีกแล้ว” อลิชาตวัดสายตามองคนพูด “ก็คุณคิดไปเองว่าตัวเองไม่น่ารัก จริง ๆ แล้วคุณน่ารักมากต่างหากล่ะ เสียงคุณเพราะรู้ตัวหรือเปล่า ตาคุณก็สวยนะ ยิ้มก็มีเสน่ห์มากด้วย ดูสิ... ขนาดทำคิ้วขมวดยังน่ารักเลย”

“คุณนี่มันโรคจิตจริง ๆ ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว”