[ One Piece ] คุณหมอสวยประหาร

“เกรซเหม่ออะไรอยู่น่ะ?”

“…นิดหน่อยค่ะพี่ ว่าแต่วันนี้พี่ไม่มีงานทำหรือไงคะถึงได้มาเที่ยวเล่นที่ประเทศของหนูได้เนี่ย”

ร่างของหญิงสาววัย20ปีนั่งทำงานในห้องของเธอ เธอมาส่วนสูงถึง190ซม. มีผสมีดำตัดสั้นไว้หน้าม้า ดวงตาสีเขียวมิ้น มังกี้ ดี เกรซ น้องสาวแท้ๆของ มังกี้ ดี การ์ป พลเรือตรีแห่งกองทัพเรือ

เกรซเป็นเจ้าของประเทศไลฟ์ประเทศแห่งการรักษา เธอเป็นทั้งเจ้าของประเทศ อาจารย์หมอ หมอแพทย์สนามและอื่นๆอีกมากมายที่ใช้ความสามารถของหมอช่วยชีวิตคนได้

บุคคลที่อยากจะเป็นหมอหรือต้องการรักษาต่างพากันมาที่แห่งนี้ทั้งนั้น ซึ่งประเทศหรือเกาะไลฟ์แห่งนี้ตั้งอยู่ในแกรนไลน์ทำให้มีทหารเรือ โจรสลัดหรือพวกชาวบ้านต่างพากันมารักษาบ่อยๆและเป็นจำนวนมาก

“กะ-ก็นิดหน่อยน่ะ!!”

“โกหก พูดติดขัดแบบนี้ยังไงก็โกหกพี่คงให้คุณเซ็นและคุณซึรุทำงานเอกสารให้อีกตามเคย…พี่โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆแล้วหักตั้งใจทำงานบ้างสิคะพี่อายุ21แล้วนะ=_=” ปากเธอบ่นพี่ชายตัวดีในมือก็ยังคงทำงานเอกสารของประเทศไปด้วยซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นรายงานพวกโรคระบาดหรือโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษา

“ก็ฉันไม่ชอบทำงานเอกสารนิหว่า” การ์ปเอ่ยและทำท่าแคะขี้หมูกไปด้วย

เปเดปๆ เปเดปๆ

“โมชิโมช~ เกรซรับสายค่ะ”

[ เกรซเจ้าการ์ปมันอยู่กับเธอหรือเปล่า?! ] เสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากหอยทากสื่อสารของเกรซ

“อยู่ค่ะคุณคอง เดี้ยวหนูจะส่งไปให้ถึงห้องเลยนะคะ”

[ โอ้ว~~ ดีเลยๆเจ้าการ์ปมันหนีงานมาน่ะฝากอัดสักสองสามทีแล้วค่อยเอามาส่งทีละ ]

แกร๊ก

สายถูกวางไปเกรซเงยมองหน้าการ์ปที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง เกรซถอนหายใจก่อนที่เธอจะลุกออกจากเก้าอี้แล้วลากคอเสื้อพี่ชายตัวดีของเธอไปยังหอคอยเคลื่อนย้าย

ตลอดทางเดินมีเสียงโวยวายของการ์ปดังไปทั่วทางด้านทำให้พวกข้าราชการในอาคารของอาจารย์หมอถึงกับมองด้วยสายตาที่เหนื่อยใจแทนท่านผู้นำ

เกรซพาการ์ปมาที่หอคอยเคลื่อนย้ายแล้วพาไปยังแท่นพิธีที่มียันต์เขียนเอาไว้ตรงกลางขนาดใหญ่ เกรซที่พาการ์ปมาไม่พอยังผูกการ์ปด้วยโซ่ที่มีนำ้หนักเท่ากับลูกปื้นใหญ่หลายร้อยลูกมามัดเอาไว้ก่อนที่จะไม่ลืมทำตามสิ่งที่คุณคองขอคือการเขกหัวพี่ชายตัวแสบของเธอไปสองสามทีแล้วเคลื่อนย้ายการ์ปไปที่ห้องทำงานของ จอมพลคอง

“เสร็จสักที เหนื่อยกันหน่อยนะคะ” เกรซเอ่ยทักทายยามเฝ้าหอคอยเคลื่อนย้าย

“ไม่เลยค่ะท่าน แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับการตอบแทนที่ท่านช่วยพวกเราเอาไว้อีกค่ะ!” ยามหญิงเอ่ยแล้วยิ้มออกมา ทุกคนในประเทศแห่งการรักษานั้นเป็นคนที่ประสบความยากลำบากจนเกือยเสียชีวิตมาทั้งหมดแต่ก็ได้หญิงสาวตรงหน้าเข้ามาช่วย 

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะจน อัปลักษ์ เป็นทาสหรือโดนหาว่าเป็นปีศาจเพราะไม่เหมือนมนุษย์แล้วยังโดนทำร้านจนปางตายท่านก็ยังรักษาโดยที่ไม่คิดค่ารักษาสักเบรีเดียว หลังจากนั้นทุกคนจึงเริ่มติดตามท่านผู้นำเป็นต้นมาถึงแม้ว่าตอนนั้นท่านจะอายุเพียงแค่10ปีเท่านั้น

“ยังไงก็อย่าโหมงานมากเกินไปนะคะ^^”

“ไม่โหมงานแน่นอนค่ะ!! ฉันขอให้ท่านผู้นำยิ้มแย้มอย่างสดใสเหมือนทุกๆวันนะคะ!!” ยามหญิง

“ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ^^”

“ค่ะ!!”

เกรซเดินห่างออกจากหอคอยเคลื่อนย้ายแล้วกลับไปทำงานที่ห้องของเธอต่อเพื่อจัดแจงเอกสารให้เรียบร้อยเพราะพรุ่งนี้เธอมีสอนนักศึกษาแพทย์ในการจำลองผ่าตัดอาจารย์ใหญ่

เมื่อมาถึงห้องเธอก็เปิดหน้าต่างเพื่อรับอากาศเย็นๆ10ปีแล้วที่เธอสร้างประเทศแห่งนี้เพื่อรักษาคนป่วยนั้นคือเป้าหมายตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้

ใช่ ร่างนี้ทุกๆคนอ่านไม่ผิดหรอกแต่ฉันเองก็จำไม่ได้หรอกนะว่ามันเป็นมายังไง ฉันรู้แค่ว่าพอฉันตื่นมาในร่างเด็กห้าขวบทุกอย่างภายในห้องไม่คุ้นเคยเลยสักอย่างพอจะนึกว่าทำไมตัวฉันมาอยู่ที่นี่ แล้วนี่ห้องของใคร…

ฉันเดินไปส่องตัวเองที่หน้ากระจกก็เห็นเลยว่านี่ไม่ใช่ฉัน ความรู้สึกของฉันมันบอกแบบนั้นแล้วจู่ๆก็มีความทรงจำของร่างนี้เข้ามาในหัวทำเอาเธอนอนสลบไปสามวันจนทำให้พี่การ์ปเป็นห่วงฉันหนักจนไม่กล้าให้ฉันลุกจากเตียงนอนเลย

ก่อนหน้านี้ฉันเป็นใคร? ฉันไปทำอะไรทำไมถึงมาอยู่ที่แห่งนี้แถมยังไม่ใช่ร่างกายของฉันเอง แต่ฉันมีเป้าหมายในใจที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้ได้นั้นก็คือ การเป็นหมอที่เก่งที่สุดในโลก!!

===============================================

TALK

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

มาเปิดเรื่องใหม่ฉลองวันเกิดตัวเองค่า~~

ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นๆนะคะ

จะพยายามลงให้ได้มากที่สุดค่ะ

อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะT^T

OPEN : 22/04/2024