[ TOKYO REVENGERS ] การกลับมา

ป้ายหลุมศพตระกูลซาโนะ

คุโรคาวะ อาซึนะ

กำลังหลับไหลใต้พื้นดิน

“ฮึกฮือๆๆหนูขอโทษ!!” ซาโนะ เอม่ากำลังร้องไห้กับป้ายหลุมศพพี่สาวต่างมารดาและบิดาของตนด้วยวัย9ปี ไม่ใช่แค่ซาโนะ เอม่าแต่รวมไปถึงทุกๆคนที่เกลียดชังเธอเพราะคิดว่าแกล้งเอม่าในวันเกิด

แต่เปล่าเลยในวันเกิดเอม่าเธอนั้นถูกเค้กปาใส่หน้าอาซึนะพี่สาวแสนดีก็กำลังจะเอาเค้กออกจากหน้าให้แล้วตอนนั้นเธอร้องไห้พอดีจนทำให้คนอื่นๆหันมามองแต่ใครๆก็ต่างพากันคิดว่าอาซึนะแกล้งเอม่า

หลังจากนั้นเป็นต้นมาทุกคนก็เริ่มคิดลบกับอาซึินะ ขนาดอิซานะที่เป็นพี่ชายฝาแฝดยังเกลียดอาซึนะเลยอาซึนะที่ไม่เหลือใครที่ไม่ไว้ใจอีกต่อไปเธอเลยคิดสั้นฆ่าตัวตายในห้องนอนของเธอเองโดยการใช้คัตเตอร์กรีดคอตัวเองตาย

ทุกคนก็มาสำนึกผิดก็เป็นในวันที่สายไป การคิดสั้นไม่ใช้การใช้อารมณ์ชั่ววู้บแต่มันเป็นการที่คิดไตรตรองมาดีแล้วเธอถึงทำมัน วันที่31ตุลาคมเลยกลายเป็นวันที่ฝันร้ายที่สุดของบ้านซาโนะ

ตัดมาอีกทางในวันเดียวกันที่ตอนนี้น้องสาวคนเล็กได้หมดลมหายใจไปเพราะโรคมะเร็งขั้นรุนแรงทำให้ครอบครัวไฮทานิต้องเสียลูกสาวหรือน้องสาวคนเล็กของบ้านไป

แต่ปฏิหาริย์ก็ได้เกิดขึ้นเมื่อคนไข้กลับมามีชีวิตอีกครั้งและโรคมะเร็งก็หายไปอย่างไร้สาเหตุสิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยนกับมะเร็งที่หายไปคือความทรงจำของเด็กสาววัย13ปีที่หายไปเช่นกัน แต่ครอบครัวไฮทานิไม่สนใจของแค่ลูกสาวของพวกเขามีชีวิตอีกครั้งก็พอ

ร่างของเด็กสาวที่มีผมสีฟอกขาวที่เกิดจากการใช้ยารุนแรง นัยตาสีม่วงสวยงามผิวขาวซีดเล็กน้อยกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างโดยมีพี่ชายฝาแฝดอย่าง ไฮทานิ รินโด ที่กำลังปลอกแอปเปิ้ลให้น้องสาวฝาแฝดของเขาได้กินและมีพี่ชายคนโตที่อายุห่างกันปีเดียวอย่าง ไฮทานิ รัน มองน้องสาวใกล้ๆ

ขอแค่น้องสาวของเขาไม่ตายแค่นั้นเขาก็ไม่ต้องการอะไรแล้วรันเอ่ยในใจก่อนที่จะม้วนผมตัวเองเล่น……

ร่างเล็กที่อยู่บนเตียงได้แต่คิดในหัวมากมายว่าเธอที่ควรตายจากการใช้คัตเตอร์ฆ่าตัวเองตายไหงถึงได้มาสิงร่างคนอื่นที่ตายไปแล้วได้ แต่ก็ต้องขอบคุณที่ร่างนี้ดันหน้าตาคล้ายเธอในร่างเก่ามากหรือว่านรกกับสวรรค์จะไม่ชอบเธอกันนะ

‘ถึงไม่รู้ว่าเพราะอะไรนรกกับสวรรค์จะไม่ต้อนรับฉัน แต่ก็ขอบคุณมากที่ให้ฉันกลับมา ตอนนี้คุโรซาวะ อาสึนะ..ไม่สิตอนนี้เป็น ไฮทานิ เรอา ฉันกลับมาแล้ว :)’

=========================================

TALK

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

เรื่องเก่าไปเรื่องใหม่มา

เรื่องนี้คิดมาสักพักแล้วว่าจะเขียนดีไหม

สุดท้ายก็เขียนค่ะแต่จะเหมือนเดิมคืออาจจะไม่เกิน10ตอน(มั้ง)