“หนูเมย์ช่วยไปทำงานตรงหน้าร้านหน่อย พอดีว่าอิซึกิคุงเขาลาป่วยน่ะ”
“ได้ค่ะคุณลุง”
สวัสดีทุกคนฉันชื่อว่าเมย์เป็นหญิงชาวไทยจีนตอนนี้ฉันอายุได้22ปี ฉันมาทำงานและรักษาตัวที่ญี่ปุ่นแต่ก็มีเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มเพราะตัวฉันคิดว่าตัวเองยังไม่ค่อยแม่นภาษามากนัก
ฉันเลือกมาทำงานที่ร้านขนมญี่ปุ่นแห่งนึงค้าจ้างค่อนข้างดีและยังใกล้ที่พักของเธอด้วย ฉันได้เดินออกมาที่หน้าร้านพร้อมกับเอาขนมโดรายากิที่เพิ่งทำเสร็จมาจัดใส่ตู้ก่อนที่จะมีลูกค้าเดินเข้ามา
“โดรายากิไส้ถั่วแดง2ชิ้นครับ”
“นี้ค่ะ ทั้งหมด120เยนค่ะ”
“นี้ครับ”
“ขอบคุณที่อุดหนุนนะคะ”
“ครับ เอานี้ของนาย…นายมองพี่สาวอย่างนี้ไม่ได้นะไมค์กี้”
หลังจากที่ฉันยื่นแโดรายากิให้เด็กหนุ่มผมทองไถ่ผมข้างและมีลายสักมังกรข้างขมับเขาก็ยื่นเงินมาให้ก่อนที่จะยื่นขนมให้เพื่อนของเขาที่อยู่ข้างๆ เพื่อนของเขาตัวเล็กกว่าเด็กชายลายสักมังกรอยู่มาก
น่ารักจังเลยนะ แต่เธอทำอะไรผิดหรือเปล่า?ทำไมอีกฝ่ายถึงเอาแต่จ้องเธอแบบนี้ล่ะเนี่ย…
“พี่สาวเพิ่งมาทำงานที่นี้หรอ?”
“โห่ยไมค์กี้! อย่าไปถามเรื่องส่วนตัวแบบนั้นสิ!”
“ใช่แล้วค่ะ พี่เพิ่งมาทำงานที่นี้ได้1อาทิตย์เอง”
ไมค์กี้ หรือ ซาโนะ มันจิโร่มองหญิงสาวตรงหน้าก่อนที่จะยกยิ้มออกมา
“ฉันชื่อซาโนะ มันจิโร่แต่จะเรียกฉันว่าไมค์กี้ก็ได้นะพี่สาว ส่วนหมอนี้คือเพื่อนของฉันชื่อเคนจิน^^”
“เฮ้อ ผมชื่อริวงูจิ เคนครับแต่เรียกผมว่าดราเค่นดีกว่าครับเพราะมันเป็นฉายาของผมเอง”
“อะ-อื้ม พี่สาวชื่อเมย์ พอดีว่าพี่เป็นคนต่างชาติน่ะ”
วันนี้เกือบทั้งวันที่เด็กชายทั้งสองชวนเธอคุยในระหว่างทำงาน ลุงเจ้าของร้านยังออกมานั่งคุยกับเด็กชายทั้งสองแถมยังบอกเธอด้วยว่าเด็กสองคนนี้คือลูกค้าประจำของคุณลุงด้วย
เด็กชายทั้งสองได้ขอตัวกลับและบอกกับเธอว่าพรุ่งนี้จะมาหาอีกก่อนที่พวกเขาจะเดินออกจากร้านไป ลุงเจ้าของร้านบอกว่าเด็กทั้งสองนั้นเป็นนักเลงที่ดีเพราะงั้นไม่ต้องกลัวพวกเขา
นักเลงที่ดี? มีแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย…ที่ญี่ปุ่นมีเรื่องแปลกๆเยอะจังเลยนะ
หลังจากที่เธอทำงานทั้งวันก็ได้เวลาเลิกงานแต่แทนที่เธอจะกลับบ้านเธอต้องไปซื้อของเขาครัวเพื่อทำอาหารที่ซุปเปอร์ใกล้ๆที่ทำงาน
แต่ระหว่างขาที่พักเธอก็ดันได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้ที่สวนสาธารณะใกล้ๆ เธอยืนตัวสั่นอยู่สักพักก่อนที่เธอจะตัดสินใจเข้าไปแอบดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เธอเบิกตากว้างเพราะมีกลุ่มชายหลายคนยืนล้อมหน้าล้อมหลังหญิงชายคู่นึงที่ดูเหมือนจะเป็นคู่รักกัน ฝ่ายชายโดนกระชากตัวไปรุมกระทืบส่วนหญิงสาวกำลังจะโดนฉุดไปไปอีกทาง
เธอค้นของในกระเป๋าก่อนที่จะเจอประทัด1000นัดที่เธอซื้อมาเพราะกะจะเอาไปเล่นเอง(?) เธอหยิบขึ้นมาก่อนที่จะใช้ไฟแช็คจุดแล้วขว้างประทัดออกไปทั้งหมด
ปังๆๆๆๆ!
“เฮ้ย!เกิดอะไรขึ้นวะ!?”
“ใครมันมาจุดประทัดอะไรแถวนี้!!”
“เสียงดังแบบนี้ต้องมีคนมาแน่ๆ!”
เธอที่เห็นพวกมันสนใจแต่ประทัดก็รีบไปคว้าเด็กสาวและลากเด็กหนุ่มออกมาก่อนที่ประทัด1000นัดของเธอมันจะหมด ดีนะที่ป๊าของเธอให้ออกกำลังกายมาบ้างเลยพอลากเด็กหนุ่มออกมาได้
เธอจูงมือเด็กสาวกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพราะแขนอีกข้างของเธอหิ้วเด็กหนุ่มมาด้วย เธอที่เห็นป้อมตำรวจข้างหน้าก็รีบเร่งฝีเท้าของตัวเองทันที
“คุณตำรวจช่วยด้วยค่ะ!!”
“เฮ้! สาวน้อยใจเย็นๆเข้าไว้!!”
คุณตำรวจช่วยพาเด็กหนุ่มไปนอนบนเก้าอี้ตัวยาวดีๆส่วนเธอก็พาเด็กสาวมานั่งข้างๆเด็กหนุ่มก่อนที่เธอจะถอดเสื้อกันหนาวแขนยาวของเธอให้เด็กสาวใส่ เพราะตอนนี้สภาพเสื้อของเธอนั้นถูกฉีกขาดจนทำให้เห็นบราหมดแล้ว
เธอให้การณ์กับตำรวจโดยมีเด็กสาวที่ยังกอดเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อยเพราะเธอยังกลัวกับเหตุการณ์เมื่อกี้นี้อยู่ จนเวลาผ่านไปสักพักพ่อแม่ของเด็กสาวและเด็กหนุ่มก็มารับเด็กๆทั้งสองเพื่อกลับบ้าน
พวกเขายังโค้งขอบคุณเธอแบบ90องศาอีกด้วยจนเธอตั้งตัวไม่ทันเลยโค้งตอบเช่นกัน เธอลืมไปว่าคนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้มาก
หลังจากที่พวกเด็กๆกลับไปแล้วเธอก็รีบตรงดิ่งกลับไปที่พักของเธอทันที แต่ก็แอบบ่นในใจเพราะห้องพักของเธอดันอยู่ชั้น5ของอพาทเม้น
“เมย์เน่จังทำไมวันนี้กลับดึกล่ะครับ?”
“พอดีว่าวันนี้มีเรื่องก่อนกลับนิดหน่อยน่ะเคย์สึเกะ”
เด็กชายที่เป็นเพื่อนบ้านกันหรือบาจิ เคย์สึเกะได้เอ่ยถามขึ้นเมื่อเขาที่เพิ่งกลับมาจากการประชุมแก๊งก็เห็นพี่สาวข้างบ้านเพิ่งกลับมาถึงบ้าน (มาเวลาไล่เลี้ยกัน//ไรท์)
เธอได้เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดให้เด็กชายฟังก่อนที่เขาจะถามเธอด้วยความเป็นห่วง แน่นอนว่าเธอตอบว่าไม่เป็นไรและตอนนี้เธอเหนื่อยมากต้องการนอนพัก เด็กชายเลยยอมปล่อยเธอให้เข้าบ้านไป…..
ในวันต่อมาเธอก็มาทำงานแต่เช้าตามปกติแต่ที่ไม่ปกติคงจะเป็นเด็กชายทั้งสองที่เป็นลูกค้าประจำมาหาเธอที่ร้านตามที่พูดเอาไว้เมื่อวานและพวกเขาก็พาเพื่อนมาด้วยอีก2คน
“พี่สาวเป็นคนที่ช่วยอายะกับมิซึกิเอาไว้ใช่ไหมครับ!”
“อายะกับมิซึกิ? อ้อ!เด็กผู้หญิงผมดำมัดหางม้ากับเด็กผู้ชายผมสีเขียวใส่ชุดโรงเรียนxxxใช่ไหม”
“ใช่ครับ!”
“ถ้างั้นก็ใช่แล้วค่ะ”
“ขอบคุณที่ช่วยเพื่อนของผมเอาไว้นะครับ!!”
“ขอบคุณครับ!!”
เด็กชายร่างอวบและเด็กชายร่างผมสูงโค้งขอบคุณเธอโดยมีไมค์กี้และดราเค่นอยู่ข้างหลังแล้วก็ยิ้มๆมาทางเธอก่อนที่เธอจะตอบว่าไม่เป็นไร ก่อนที่ทั้งสี่จะมานั่งชวนเธอคุยในเวลาทำงาน(อีกแล้ว//เมย์)
“จะว่าไปพี่สาวอายุเท่าไหร่หรอ?” ไมค์กี้เอ่ยถามพร้อมกับกินโดรายากิไส้ถั่วแดงไปด้วย
“อายุ22ค่ะ แต่ทำไมถึงเรียกพี่ว่าพี่สาวล่ะคะทั้งๆที่ตอนแรกก็ยังไม่รู้เรื่องอายุของพี่เลย” ฉันถามพร้อมกับเอาขนมมาเสริฟที่โต๊ะโดยมาปากับเปยังเด็กชายสองคนที่มาขอบคุณเธอนั่งกินขนมไม่หยุดปาก
“อืม คงเพราะบรรยากาศที่ดูเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ส่วนสูงล่ะมั้งครับ” เป็นดราเค่นที่ตอบ เขาสังเกตพี่สาวตรงหน้าตั้งแต่แรกที่เจอแล้ว
ส่วนสูงของพี่เมย์น่าจะประมาณ170นิดๆที่สูงมากกว่ามาตราฐานอาจจะเป็นเพราะเป็นชาวต่างชาติด้วย ส่วนบรรยากาศเขายอมรับเลยว่าหญิงสาวตรงหน้ามีบรรยากาศที่ดูนิ่งและอบอุ่นเหมือนพี่สาวที่ต้องมาดูแลเด็กๆยังไงยังงั้น
“จริงสิ! เย็นนี้พี่สาวมีธุระหรือเปล่า0^0” ไมค์กี้เอ่ยถามขึ้นจนทำให้ผู้เป็นเพื่อนอีกสามคนที่กำลังกินขนมอยู่หันมามองด้วยความสงสัย
“ไม่มีหรอกค่ะ ถามทำไมหรอคะ?” คงไม่ได้พาเธอไปฆ่า(?)ใช่ไหม?
“วันนี้มีประชุมแก๊งน่ะ ฉันอยากพาพี่สาวไปด้วย^^”
พรู้ด!!
“แค่กๆ” เปยัง
“แกจะบ้าหรอไมค์กี้!!” ปาจิน
“พี่สาวเขาไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้สักหน่อย!” ดราเค่น
“พี่สาวเป็นคนช่วยเพื่อยของปาจินเพราะงั้นพี่สาวเกี่ยวเต็มๆและฉันก็อยากพาพี่สาวมาดูแก๊งของฉันด้วย! นะๆพี่สาว~ เย็นนี้ไปดูแก๊งกับฉันนะ><” ไมค์กี้ตอบพร้อมกับหันมาอ้อนหญิงสาวผมสีคาราเมลตรงหน้าของเขา
“….กะ-ก็ได้”
“เย้!!!” ไมค์กี้
สุดท้ายเธอก็มาตามที่ไมค์กี้บอกจนได้หลังจากที่เธอเลิกงานเธอก็กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนออกมาไมค์กี้ที่ศาลเจ้ามุซาชิ
เธอแต่งตัวโดยใส่กางเกงยีนส์ขาเดฟสีนำ้เงินเข้ม ใส่เสื้อยื้ดสีขาวและใส่เสื้อกันหนาวสีดำโอเวอร์ไซค์พร้อมกับใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว ส่วนผมสีคาราเมลของเธอก็ปล่อยไปตามสายลมไม่มีการทำทรงผมใดๆนอกจากหวีมันเท่านั้น
เธอมายืนรอที่ศาลเจ้ามุซาชิก่อนที่จะมีเด็กชายหญิงคู่นึงมายืนรอเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนที่จะมีรถมอเตอร์ไซค์หลายคันมาจอดอยู่ข้างหน้าของเธอและเด็กๆทั้งสอง
“เฮ้ย! ไม่ได้มาจัดแสดงโชว์นะโว้ย!! ไสหัวไปซะ!!”
“….กรุณาถอยออกไปด้วยค่ะ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”
ฉันเลือกที่จะเดินเข้าไปหาเด็กทั้งสองแล้วเอาตัวเองมาบังเอาไว้ พวกนักเลงยังไงก็นักเลง….แต่ก็คงแล้วแต่นิสัยของแต่ละคนด้วยล่ะมั้ง
“แก!”
“พวกแกจะทำอะไรพี่สาวของฉันห๊ะ!”
“เคย์สึเกะ?”
“หะ-หัวหน้าบาจิ! ขอโทษครับ!”
บาจิที่มาดูว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนจะพบว่าเป็นพี่สาวข้างบ้านของตนที่กำลังปกป้องชายหญิงคู่นึง รู้สึกว่าสองคนที่อยู่ข้างหลังของพี่สาวเพื่อนบ้านจะเป็นแขกของไมค์กี้
เขาได้ไล่พวกลูกน้องออกไปก่อนที่จะจูงมือพี่สาวของเขาให้ตามมาก่อนที่จะไม่ลืมเอ่ยเรียกชายหญิงสองคนให้เดินตามมาด้วย
“ไมค์กี้ ฉันพาแขกของแกมาแล้ว…ว่าแต่ทำไมพี่มาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ?”
“พอดีว่าไมค์กี้เขาชวนมาอ่ะ”
“นี้แกไปรู้จักกับพี่เมย์ได้ยังไงน่ะไมค์กี้”
“ทางนี้ต้องเป็นคนถามต่างหากว่าแกไปรู้จักกับพี่สาวได้ยังไง…” ไมค์กี้
เธอถอนหายใจออกมาก่อนที่จะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ทั้งสองฟังก่อนที่จะเกิดสงครามประสาทขึ้น ดราเค่นที่เห็นพี่สาวอธิบายแบบไม่เว้นช่องว่างให้ทั้งสองได้เอ่ยขัดก็ได้แต่ยกนิ้วโป้งให้พี่สาว(?)
เธอถูกเด็กสาวที่ชื่อเอม่าเป็นน้องสาวของไมค์กี้พาไปนั่งคุยเล่นกันโดยมีฮินาตะแฟนสาวของทาเคมิจิมาด้วยกัน(เด็กชายหญิงที่เธอออกตัวปกป้องก่อนหน้านี้//เมย์)
จริงๆเธอต้องขึ้นไปด้วยแต่เอม่าไม่ยอมเอเลยได้มานั่งคุยกับสองสาวข้างล่างแทน เธอรู้สึกเหมือนนึกอะไรออกก่อนที่จะหันมาถามสองสาว
“พวกเธอมีนำ้ดื่มหรือเปล่า? พี่ขอหน่อยได้ไหม”
“นี้ค่ะ^^”
“ขอบใจหน่อย^^”
ฮินาตะได้ยื่นนำ้ขวดของเธอให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนที่เอม่าและฮินาตะจะเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้าหยิบซองยาออกมาเทใส่มือ เม็ดยามีประมาณ4-5เม็ดก่อนที่เธอจะเอาเข้าปากตามด้วยการกระดกนำ้เพื่อกลืนมันลงไป
“พี่เมย์เป็นอะไรหรอคะถึงต้องกินยาตั้งหลายเม็ดแบบนี้?” เอม่าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“เอ่อ…พี่เป็นโรคนิดหน่อยน่ะแต่ไม่ต้องห่วงนะมันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น^^”
ฮินาตะและเอม่ามองหน้ากันเหมือนพวกเธอไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ก่อนที่พวกเธอจะคุยเปลี่ยนเรื่องกันโดยที่พวกเธอนั่งคุยกันประมาณครึ่งชั่วโมงพวกผู้ชายก็เดินลงมาจากศาลเจ้า
“พี่ครับนี้คาสึโทระหัวหน้าหน่วยหนึ่งเหมือนกับผม ส่วนนี้จิฟุยุเป็นรองหัวหน้าหน่วยของผมเอง^^” บาจิที่เดินลงมาหาพี่สาวเพื่อนบ้านก่อนที่จะเอ่ยแนะนำเพื่อนในหน่วยของเขาให้ฟัง
“โย่ว~พี่สาว~” คาสึโทระ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับเมย์ซัง^^” จิฟุยุ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^”
เธอได้รู้จักกับเพื่อนๆในแก๊งของไมค์กี้ทุกคนโดยที่อีกฝ่ายเป็นคนแนะนำให้เธอด้วยตนเอง บอกตามตรงเธอรู้สึกเกร็งมากๆเพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเธอถึงพูดเพราะแบบนี้ ต่างกับเคย์สึเกะที่เธอเริ่มชินแล้วเลยคุยแบบเป็นกันเองอย่างที่ทุกคนเห็น
เมื่อแนะนำตัวและคุยกันเล็กน้อยเธอก็ถูกไมค์กี้ลากให้ไปนั่งรถเล่นด้วยกันโดยมีเหล่าหัวหน้าหน่วยและรองหัวหน้าหน่วยไปด้วยกัน ว่ากันง่ายๆก็ไปนั่งรถเล่นด้วยกันโดยเฉพาะตัวท๊อปของแก๊งล่ะนะ
“ลมเย็นดีจัง~”
“ชอบลมปะทะหน้าหรอพี่สาว” ไมค์กี้เอ่ยถามในขณะที่ตัวเองกำลังขับบั๊บอยู่
“อื้ม! พี่ชอบมากๆเลยล่ะ^^”
“งั้นก็เกาะเอวฉันเอาไว้ดีๆนะ^^”
ไมค์กี้เริ่มเร่งความเร็วขึ้นจนเพื่อนๆของตนได้แต่โวยวายและรีบขับตามหัวหน้าของตนมาติดๆ
“เร็วไปแล้วไมค์กี้!! เอม่าเกาะฉันดีๆนะ!!” ดราเค่น
“หว่า!” เอม่า
“ขับช้าๆหน่อยไมค์กี้!! เดี้ยวพี่สาวฉันร่วง!!” บาจิ
“บาจิซังขับเร็วไปแล้วครับ!!” จิฟุยุที่นั่งซ่อนท้ายบาจิ
“เหมือนไมค์กี้จะถูกใจพี่สาวซะแล้วสิ~” คาสึโทระ
“ไมค์กี้ระวังพี่สาวตกด้วยสิเห้ย!!!” ปาจิน
“พี่สาวไม่ร่วงหรอก!!” เปยัง
“สงสารพี่สาวคนนั้นแหะ^^;;” มิตสึยะ
“ขับเร็วแบบนี้ก็น่าห่วงอย่างที่ทากะจังว่าจริงๆนั้นแหละ” ฮัคไคที่นั่งซ่อนท้ายมิตสึยะเอ่ยขึ้น
“มีเรื่องน่าสนุกแล้วสินะ^^” สมายลี่
“ขับเร็วแบบนี้ตำรวจไม่จับก็ดีแล้ว” แองกรี้
“….” มุโต้ว
“…” ซันสึ
หลายวันผ่านมาเธอได้รู้จักกับพวกไมค์กี้มากขึ้น จนถึงวันนี้ที่ไมค์กี้พาเธอมาที่ร้านมอเตอร์ไซค์แห่งนึงเพราะเธอแค่พึมพำออกมาว่าอยากได้มอเตอร์ไซค์เท่ๆบ้าง
ไมค์กี้เลยพาเธอมาร้านมอเตอร์ไซค์ในวันหยุดแบบนี้….
กริ้ง~
“ยินดีต้อนรับครับ~ มันจิโร่?พาสาวที่ไหนมาน่ะ”
“นี้พี่สาวที่ขายโดรายากิที่ฉันกินประจำที่เคยเล่าให้ชินฟังไง!”
ไมค์กี้เอ่ยแนะนำพี่ชายเจ้าของร้านให้กับเธอเขาชื่อ ซาโนะ ชินอิจิโร่ เป็นพี่ชายของไมค์กี้ก่อนที่เขาจะแนะนำชายอีกคนที่เพิ่งเดินออกมาจากหลังร้านชื่อของเขาคือ ซาโนะ อิซานะ ซึ่งเป็นพี่ชายคนกลาง
“สวัสดีค่ะฉันชื่อเมย์ เป็นชาวต่างชาติค่ะ”
“เมย์จังอยากได้มอเตอร์ไซค์แบบไหนหรอ~ ถามฉันได้เลยนะ^^” อิซานะเดินเข้ามาประชิดตัวของหญิงสาวก่อนที่จะโดนไมค์กี้มาขัดตรงกลางของทั้งคู่
“เห็นพี่เมย์จินหน้าเด็กแบบนี้ พี่เมย์จินอายุ22แล้วนะ! อิซานะต้องเรียกว่าพี่สิ-3-” ไมค์กี้เอ่ยก่อนที่ชินอิจิโร่จะตาลุกวาวแล้วเดินเข้ามาแนะนำมอเตอร์ไซค์ให้หญิงสาวฟังแทนอิซานะที่ตอนนี้ช็อคไปเรียบร้อยแล้ว
“คือหนูอยากมาลองฝึกก่อนด้วยน่ะค่ะ ชินอิจิโร่ซังพอจะสอนหนูขับได้หรือเปล่าคะ”
“พี่ยินดีสอนให้เองเลยค่ะเมย์จังv^v” ชินอิจิโร่เอ่ยก่อนที่จะจับมือหญิงสาวมากุมเอาไว้
“หน้าตอแหลมาก” อิซานะ
“ขอให้นกเป็นครั้งที่21” ไมค์กี้
จากที่รู้จักกันมานาน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ชีวิตของฉันเริ่มมีสีสันและสนุกไปกับมันมากขึ้นเมื่อเจอพวกไมค์กี้ พวกชินอิจิโร่ซัง พวกไทจูคุง พวกอิซานะคุงและพวกคิซากิคุง
ฉันกลับไปรับปริญญาที่บ้านเกิด3วันก่อนที่จะกลับมาที่ญี่ปุ่นอีกครั้งเพื่อที่จะถ่ายรูปกับพวกเขาทั้งหมดถึงแม้ว่าร่างกายของฉันจะเหนื่อยแต่ฉันกลับมีความสุขที่ได้รู้จักและเล่นกับพวกเขาทุกคน
“ชินอิจิโร่ตั้งกล้องเร็วๆสิ” อิซานะเอ่ยเพราะเขาเห็นพี่ชายของเขาตั้งกล้องนานแล้ว ส่วนพวกเขาหลายแก๊งทั้งหลายก็ยืนรอนานแล้วด้วย
“มาแล้วๆๆ ถ้ากล้องดังปิ้บๆหลายครั้งแสดงว่าใกล้จะถ่ายนะ!!” ชินอิจิโร่เอ่ยก่อนที่จะรีบวิ่งเข้ามาในเฟรมกล้อง
ปิ้บๆๆๆ!!!
“เอ้าทุกคนยิ้ม!!” ชินอิจิโร่
แชะ!!
“ทุกคน….ขอบคุณนะคะ^^”
======================================================
TALK
ยังๆม่ๆด้ตรวจคำผิด
มาเรื่องสั้นหลายเรื่องเลยจ้า
55555
อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ T^T
