องครักษ์เพทาย

หมอกดีดดิ้นบนพื้นไปมาพลางร้องไห้ออกมาไม่อายใคร “แม่งชีวิตนายทำไมถึงบัดซบได้ขนาดนี้กัน ฮื้อออ ตัวก็แค่นี้แต่กลับเข้มแข็งได้นาดนี้ ไอ้บ้านั้นจะทำแบบนี้ได้ไหมห้ะ แงง น่ารักขนาดนี้แกกล้าทิ้งเขาได้ลงคอได้ไงห้ะ!!!” เขาด่ากราดให้คนที่เคยดูถูกเด็กคนนี้ หนูไปสบายแล้วนะลูกจากนี้ไปลุงคนนี้จะดูแลร่างหนูให้ดีที่สุดเอง หมอกพึมพำเสียงเบาแต่ว่าหนักแน่นพร้อมกับกอดร่างนี้ไปด้วย

เรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชายนะคะ

มีเนื้อหาความรุนแรงปานกลางถึงสะเทือนขวัญ โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน

ใครไม่ชอบสามารถกดออกได้เลยค่ะ