ผู้เข้าชมรวม
551
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
551
อัปเดตล่าสุด : 25 ต.ค. 54 / 22:59 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
คยูฮยอนพี่ว่าเราห่างกันสักพักเถอะ
ทำไมล่ะพี่ทงเฮผมทำผิดอะไร!
ป่าวนายไม่ได้ผิด
แล้วทำไม?
พี่แค่เบื่อ!
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
คยูฮยอนพี่ว่าเราห่างกันสักพักเถอะ
ทำไมล่ะพี่ทงเฮผมทำผิดอะไร!
ป่าวนายไม่ได้ผิด
แล้วทำไม?
พี่แค่เบื่อ!
ร่างสูงยืนจ้องคนตัวเล็กกว่าด้วยความไม่เข้าใจ ดวงตาคู่คมจ้องคุณแฟนตัวเล็กที่กำลังยืนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
เบื่อผมงั้นหรอ?
จะให้ผมห่างพี่เนี้ยนะ ไม่มีทางเสียหรอก
รู้จักสามีสุดหล่อของพี่คนนี้น้อยไปแล้วนะครับเบบี๋
“เข้าใจนะคยูฮยอน ช่วงนี้เราควรห่างกันสักพักนึง” คนตัวเล็กพูดจบก็เดินสะบัดก้นงอนหนีไปนั่งร่วมวงกับชีวอนและฮีชอลที่กำลังนั่งเมาส์กันอย่างเมาส์มันส์ แล้วดูนั้นทำไมต้องไปซบไอ้คุณพี่ม้าชีวอนด้วย!
คยูฮยอนไม่ปลื้ม สุดๆแล้วนะ
เดี๋ยวคืนนี้จะเจอดีพี่ทงเฮ
“ชีวอนฮยองลุกดิ๊” ร่างสูงของคยูฮยอนเดินเข้ามาร่วมวงอีกก่อนจะเริ่มแผ่กระจายรังสีมักเน่ปีศาจออกมา ชีวอนหันไปมองเจ้าน้องเล็กของวงที่ยืนกระฟักกระเฟียดหน้าตาเหมือนหมาป่าไม่ได้ฟัดปลามา 2 -3 วัน
“พี่กำลังคุยอยู่นะคยูฮยอนจะให้พี่ลุกได้ไง” ชีวอนว่าพลางจ้องหน้าเจ้ามักเน่ที่กำลังเหลือบมองคนตัวเล็ก(กล้ามไม่เล็ก) ที่นั่งติดเขาอยู่แถมแขนของทงเฮยังคล้องแขนเขาอยู่ด้วย นี้มักเน่มันหึงแฟนมันใช่มั้ยเนี้ย
“ไม่ลุกงั้นฮยองก็เลื่อนที่เลย” พูดอย่างเดียวไม่พอยังใช่นิ้วสะกิดยิกๆๆอีก ชีวอนเหลือบมองร่างเล็กที่กำลังสนทนาธรรม(?) เรื่องเช้าบ้านกับพี่ฮีชอลอยู่อย่างเมามันส์โดยไม่สนใจอะไรเลย โกรธกันรึไงฟ๊ะ หล่องงโว๊ยย
“นายก็ไปนั่งข้างพี่ฮีชอลสิคยูฮยอนจะมาแย่งที่ชีวอนทำไม ชีวอนเขานั่งอยู่ก่อนนายนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”
ทงเฮเอ่ยด้วยน้าเสียงตำหนิเล่นเอา คยูฮยอน ชีวอน และฮีชอลถึงกับอึ้ง ร้อยวันพันปีมันเคยดุแฟนซะที่ไหน เอะอะสะกิดๆลากเข้าห้องกันตลอด อะไรเข้าสิงลูกปลารึเปล่าเนี้ย?
“พะ พี่ทงเฮ ว่าผมหรอ?”
“ใช่น่ะสิ ก็นายเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา … น่าเบื่อชะมัด” ร่างบางลุกขึ้นยืนจ้องหน้าคยูฮยอนก่อนจะฉุดมือชีวอนให้ลุกขึ้นไปด้วยกัน
“ไปกันเถอะชีวอน”
“ หะ หา ”
“ไม่ต้องหาแล้วไป” ทงเฮว่าพลางลากแขนชีวอนให้เดินตามตนไป โดยไม่ใส่ใจเลยว่า คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของตัวเองนั้นกำลังยืนอึ้งกับการกระทำของตัวเองเพียงใด
คยูฮยอนพี่ว่าเราห่างกันสักพักเถอะ
พี่แค่เบื่อ!
นายก็ไปนั่งข้างพี่ฮีชอลสิคยูฮยอนจะมาแย่งที่ชีวอนทำไม ชีวอนเขานั่งอยู่ก่อนนายนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย
ใช่น่ะสิ ก็นายเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา … น่าเบื่อชะมัด
“คยูฮยอน นายโอเคมั้ย” ฮีชอลเอ่ยถามพลางตบบ่าให้กำลังใจเจ้าน้องเล็ก
“ผมสบายดีฮยอง”
“แต่หน้านายมันไม่ได้บอกว่ากำลังสบายเลยนะคยูฮยอน”
“ผมสบายดีครับ ..แค่ผมกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ก็เท่านั้น” ฮีชอลยืนมองเจ้าน้องเล็กที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
.
.
.
.
.
“ฮยอง”
“หืม?”
“ข่มขืนเมียตัวเองข้ามวันข้ามคืนนี้ผิดกฎหมายมาตราที่เท่าไหร่กัน”
OMG
เวลา 23.20 น.โดยประมาณ เทียบเวลาโดยน้ำมันเครื่องเอลฟ์(เป็นอะไรมากรึเปล่ายัยไรท์เตอร์)
ตอนนี้ที่ห้องนั่งเล่นกำลังถูกจับจองโดยสมาชิกทุกคนกำลังนั่งจ้องรายการทีวีกันอย่างสนุกสนาน
“ทำไมป่านนี้ ทงเฮกับชีวอนยังไม่กลับมากันอีกนะ”
ซองมิน ว่าพลางนั่งป้อนขนมให้ฮยอกแจที่กำลังนอนหนุนตักเขาอย่างสบายใจ
“นั้นดิ ดูดิ๊ไอ้หมาป่ามันจะลงแดงตายแล้ว” เยซองเอ่ยสนับสนุนก่อนจะหันไปหยอกล้อกับเรียวอุคต่อโดยไม่สนใจสายตาพิฆาตจากเจ้าน้องเล็กออนท็อป
“ไม่ลงแดงได้ไงมันถึงเวลาออกกำลังกายกับลูกปลาน้อยของมันแล้วนี่นา”
“เออ ใช่ฮยอง เลยเวลาไปกี่รอบแล้วว่ะมักเน่” ฮยอกแจที่หนุนตักซองมินอยู่ตะโกนไปถามเจ้าน้องเล็กที่กำลังนั่งจ้องจอคอมตาเขม็ง
“กี่รอบมันก็เรื่องของผม ฮยองเอาเวลาที่มานั่งแหนะแน๋ผมลากพี่ซองมินเข้าห้องไปเถอะ”
“คยูฮยอนอ่า อะไรของนายกัน -///////- เลิกมองแบบนั้นเลยนะฮยอกแจวันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์”
“ไม่มีอารมณ์ หรือก้นระบมกันแน่น่ะซองมิน อย่าคิดว่าพวกชั้นไม่ยินนะเฟ้ย ห้องพวกนายสองคนอะส่งเสียงแข่งกับห้องไอ้มักเน่มันจะตาย ชั้นล่ะแทบไม่ได้นอน” คังอินหันไปพูดเนื่อยๆ
“พี่คังอินอ่า>////< ”
“พี่ว่าหยุดเถียงกันเถอะชิงร้อยชิงล้านใกล้จะมาแล้ว(??) ” ลีทึกพูดตัดบทก่อนจะหันไปจ้องหน้าจอโทรทัศน์ต่อ
แอ๊ด~~
“กลับมาแล้วฮ่ะทุกคน”
เสียงสดใสร่าเริงของทงเฮเอ่ยขึ้น เท้าเล็กๆเดินเข้ามาหยุดในห้องก่อนจะจ้องมองสมาชิกที่นั่งกันอยู่เต็ม
“พวกพี่ยังไม่นอนกันหรอครับ” ชีวอนที่เดินตามทงเฮมาเอ่ยขึ้น สองมือของชีวอนนั้นเต็มไปด้วยถุงชอปปิ้ง เกือบสิบถุง
ไปซอปปิ้งกันมาสิท่า หึ สนุกมากเกินไปแล้วนะพี่ทงเฮ...หึ
“สนุกมากมั้ยฮยองพา เมีย คนอื่นไปเที่ยวมาน่ะ” คยูฮยอนลุกออกมาจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คก่อนเจอเดินมาหยุดยืนข้างๆทงเฮ
“สนุกดีนะคยูฮยอน เราได้ทำอะไรๆ หลายๆอย่างด้วยกันเยอะเยอะเนอะทงเฮ” ชีวอนว่าพลางดึงทงเฮเข้ามาโอบ ทงเฮยิ้มร่าก่อนเย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มชีวอน เล่นเอาบรรดาสมาชิกหายใจกันไม่ทั่วท้อง
มันจะเกิดศึกชิงตัวนางสีดารึเปล่าว่ะครับ!
“ขอบใจมากน๊าชีวอน ชั้นมีความสุขมากเลย” ทงเฮเอ่ยด้วยน้าเสียงสดใสก่อนจะคว้าถุงของในมือชีวอนมาถือไว้ซะเอง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เพื่อทงเฮผมยอมทุกอย่าง เหมือนที่ทงเฮยอมผมบนรถตะกี้ไง”
ยอม!
“โอ๊ะ ทงเฮน้องรัก นายไปยอมไอ้ม้าในที่แบบนั้นได้ไงห๊ะ ทำไมไม่พากันมาบนห้อง”
เยซองพูดติดตลกโดยหารู้ไม่ว่า คยูฮยอนไม่ได้ตลกตามไปด้วย
“พี่ทงเฮ!!!!สนุกพอรึยัง!!!!!”
“อะไรคยูฮยอน อย่าพึ่งมาเวิ่นตอนนี้ได้มั้ย”
“ผมถามว่าสนุกพอยัง!!!!” ร่างสูงว่าพลางกระชากแขนของทงเฮให้มาอยู่ข้างตัว
“เป็นบ้าอะไรของนายมาขึ้นเสียงใส่พี่ได้ไง พี่เป็นพี่นายน่ะ”
“ทีพี่ล่ะพี่เป็นเมียผม แต่พี่กลับออกไปจู๋จี๋กับพี่ชีวอน หึ ของผมกับของพี่ชีวอนของใครมันถึงใจกว่าล่ะ”
“มีอะไรค่อยๆพูดกัน ใจเย็นๆ” ลีทึกพูดปรามน้องๆก่อนจะหันไปตบหัวฮยอกแจที่กำลังนั่งถ่ายคลิปพร้อมบรรยายๆ
‘ตอนนี้เกิดศึกชิงปลากันแล้วครับ แล้วเดี๋ยวเราจะรู้กันว่าใครมันจะถึงใจทงเฮมากกว่ากัน คึคึ โอ๊ย ฮยองงตบหัวผมเพื่อ?’
‘ตบให้เลิกเล่นบ้าๆน่ะสิ’
“มากไปแล้วน่ะคยูฮยอน!” ทงเฮจ้องมองหน้าของคยูฮยอนอย่างไม่ลดล่ะก่อนสะบัดมือแล้วหิ้วถุงของหนีเข้าห้องไป คยูฮยอนมองตามทงเฮที่เดินเข้าห้องไปแล้วปิดประตูเสียงดัง
“ฮยอง ฮยองก็รู้ว่าพี่ทงเฮเป็นแฟนผมทำไมต้องทำแบบนี้”
“ทงเฮขอร้องพี่นี่คยูฮยอน”
นี่ถึงกะขอร้องกันเลยหรอ?
“แล้วฮยองต้องทำตามรึไง เล่นสนุกกับเมียคนอื่นน่ะมีความสุขมากนักหรอ?”
ชีวอนจ้องเจ้าน้องเล็กของวงที่ตอนนี้กำลังหึงเขากับทงเฮจนแทบจะฆ่าเขาตายได้เลยในตอนนี้ เอาไงดีว่ะ บอกความจริงมันไปตอนนี้เลยแล้วกัน!
“จริงๆแล้วที่ทงเฮมาขอร้องพี่นะ มันไม่ใช่เรื่องบ้าแบบที่นายคิดหรอกนะ” คำพูดของชีวอนเรียกความสงสัยจากสมาชิกที่เหลือ รวมไปถึงตัวคยูฮยอนเองด้วย
ไม่ใช่เรื่องบ้าแบบที่เราคิด?
“พรุ่งนี้เป็นวันอะไรนายจำได้มั้ย”
“13 กันยาไง แล้วไงล่ะฮยอง”
“เฮ้อ ” ชีวอนถอนหายใจเบา ไอ้น้องเล็กบ้านี่ ได้คณิตศาสตร์โอลิมปิกมาได้ไงว่ะครับ นี่ดู สมาชิกคนอื่นเข้าเข้าใจกันหมดแล้ว ไอ้น้องคนนี้บทมันจะเจ้าเล่ห์ทันคนก็ตามันไม่ทัน บทมันจะซื่อบื้อก็บื้อดักดานเลยเถอะ
“นายลองคิดดีๆสี พรุ่งนี้มันสำคัญอะไรสำหรับนายกับทงเฮ ที่ทงเฮมาขอร้องน่ะ ทงเฮจะเซอร์ไพร์นายเขาเลยมาขอให้พี่ ช่วยพาเขาไปซื้อของขวัญ แล้วนายตัวติดเขาขนาดนี้เขาจะไปปลีกตัวไปซื้อของให้นายได้ยังไง เข้าใจรึยังคยูฮยอน ”
สรุปไอ้ที่ให้เขาห่างไปเมื่อเข้านี้
ห่างไปเพื่อจะซื่อของขวัญให้งั้นหรอ?
อั๊ย หยา ทำไมเมียจ๋าของผมน่ารักจังงงง
“ยิ้มแบบนี้เข้าใจแล้วใช่มั้ยล่ะ เฮ้อ นึกว่าจะโดนต๋อยแล้วซะอีก” ชีวอนถอนหายใจเบาๆก่อนจะยิ้มโชว์ลักยิ้ม
“เข้าใจแล้วครับ แต่มีอย่างนึงที่ผมสงสัย”
“หื อ สงสัยอะไร”
“ที่พี่ทงเฮยอมฮยอง บนรถมันหมายความว่าไง”
“อ๋อ แหะ อย่าเสียงดังไปล่ะ” ชีวอนยิ้มเขินๆก่อนจะกระซิบข้างหูคยูฮยอน
“ พอดีพี่จะชวนพี่ชีชอลไปเดทอ่ะ แต่ไม่กล้าพูดเลยขอให้ทงเฮช่วยพูดให้” ชีวอนผละออกมาก่อนจะเกาหัวอายๆ คยูฮยอนขำน้อยๆก่อนจะเหลือบไปมองที่ประตูห้องนอน
“ฮยอง ยังไงผมขอโทษด้วยล่ะกันที่ผมเสียงดังกับทำตัวไม่มีมารยาทใส่ฮยองไป”
“อื้มไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ได้ถืออะไร”
“ เอ่อ ฮยอง ช่วยผมอีกอย่างสิ”
“ได้สิ อะไรหรอ?”
“ลางานให้ผมกับพี่ทงเฮด้วย”
“เอ๊ะ ทำไมล่ะ”
“พี่ทงเฮอาจจะลุกไม่รอดน่ะครับ ฝากด้วยนะฮยอง^^+++” คยูฮยอนพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะรีบเดินไปหาทงเฮที่ห้อง
อะ ไอ้มักเน่ นายมันหื่นจริงๆเลยว่ะ
.
.
.
ณ เรือน หอ ของทงเฮ (ห้องพักไม่ใช่รึไง)
ขายาวของคยูฮยอนเดินมาหยุดที่ร่างบางที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวที่ตอนนี้เลื่อนหลุดจากไหล่ลงมาน้อยๆเผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่มีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย มือบางของทงเฮกำลังเปิดดูถุงชอปปิ้งอย่างเมามันส์ โดยไม่ทันสังเกตสายตาหื่นกามของเจ้าน้องเล็กที่กำลังจ้องจะกินเขาอยู่ร่มร่อ
“พี่ทงเฮ”
“มีอะไรคยูฮยอน” ทงเฮแสร้งเอ่ยด้วยน้าเสียงเย็นชา โดยหารู้ไม่ว่า คยูฮยอนรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว
“เลิกเล่นได้แล้วพี่ทงเฮ”
“เล่นอะไรของนาย ห๊ะ อ๊ะ ..-////-” เสียงของร่างบางขาดหายไปเมื่อร่างสูงโถมตัวเข้ามาหาพร้อมทั้งจ้องตาลึกเข้ามาในดวงตาเขา
“ผมรู้หมดแล้ว ขอบคุณนะครับพี่ทงเฮ”
“-////////- อะ อ่า ชะ ชี วอนบอกแล้วหรอ?”
“ครับ^^+++”
“งั้นมันก็ไม่เซอร์ไพร์แล้วน่ะสิ” ทงเฮยู่ปากอย่างน่ารักก่อนจะจ้องตาร่างสูง
“แค่มีพี่อยู่กับผมทุกวันผมก็เซอร์ไพร์มากพอแล้วล่ะ ”
“-///////////- บ้าหรอคยูฮยอนนา~ ”
มือบางทุบไหล่ร่างสูงเบาๆ คยูฮยอนส่ายหัวน้อยๆก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากบาง มือบางขอทงเฮเองก็เลื่อนมาโอบรอบคอร่างสูง
“ผมรักพี่นะพี่ทงเฮ” คยูฮยอนเอ่ยบอกเบาๆก่อนจะชิงหอมแก้มใสไปอีก1ฟอด
“พี่ก็รักนายนะ คยูฮยนนา ~ อ๊ะ อะ อย่าพึ่งจับสิ พี่มีของจะให้”
ทงเฮว่าพลางดันตัวร่างสูงออกก่อนจะเดินไปหยิบถุงของขวัญเล็กๆมาส่งให้ร่างสูง คยูฮยอนยิ้มน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าทั้งถุงของขวัญและมือของทงเฮให้มานั่งบนตัก มือหนาหยิบถุงของขวัญขึ้นไปไว้ตรงหัวเตียง
“มะ ไม่เปิดดูหน่อยหรอ?”
“ของขวัญพี่ค่อยเปิดพรุ่งนี้ก็ได้...คืนนี้พี่เอาของขวัญผมไปก่อนนะ”
“เห๋ จริงหรอ? ไหนล่ะ”
ทงเฮยิ้มด้วยความดีใจ เขาเองคิดว่าคยูฮยอนเองคงลืม เพราะช่วงนี้ตารางงานของพวกเขานั้นแน่นมาก
“นี่ไงครับ” ร่างสูงคว้ามือทงเฮมาแปะตรงจุดยุทธศาสตร์ของเขา
“ค คยูฮยอนนา -///////- ”
“สิ่งนี้ล่ะครับ ที่ผมจะมอบให้พี่ มาม๊ะ เมียจ๋า ผมจะมอบของขวัญให้”
“คยูฮยอนนา อ อย่า พ..พึ่ง.... ซี อ๊ะ..อา”
.
.
.
.
คยูฮยอนจัดการปิดปากร่างบางด้วยริมฝีปากของเขาเองก่อนจะมอบของขวัญที่เขาตั้งใจจะมอบให้กับแฟนที่แสนน่ารักของเขา
......มีแฟนน่ารักขนาดนี้ใครจะไปอดใจไหวครับ
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด เสียงนาฬิกาดังบ่งบอกว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนเพื่อก้าวเข้าสู่วันใหม่
“ อื้ม พี่ทงเฮ เที่ยงคืนแล้วนะ”
“อื้อ อ๊ะ ทะ เที่ยงคืนแล้วหรอ? อ๊า”
“สุขสันต์วันคยูเฮนะครับที่รัก ”
“มะ เหมือน กันนะคยูฮยอน นา อ่ะ สุขสันต์ วะ วันคยู เฮ อื้อ”
“ถ้าส่งเสียงลำบากก็ไม่ต้องหรอกพี่ทงเฮ”
“อะ ทะ ทำไมล่ะ”
“ครางอย่างเดียวพอครับที่รัก^^+++++”
“>/////////////////<”
ปล.HBD วันคยูเฮย้อนหลังนะค่ะ เอามาลงย้อนหลัง รักนะจุ๊ฟฟฟ
ปล.2 ฝากโอพีวีด้วยนะค่ัะถูกใจกันมั้ยไม่รู้ คึคึ
ผลงานอื่นๆ ของ CakeKhai ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ CakeKhai
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น