การพยายามใช้ชีวิตธรรมดาของผู้กล้าไร้เทียมทาน
นี่คือเรื่องราวของมิเนะ สาวน้อยผู้กล้าที่สามารถสังหารจอมมารได้ตั้งแต่อายุ6ขวบ ความปราถนาเพียงหนึ่งเดียวของเธอหลังจากที่จบสงครามระหว่างมนุษย์และปีศาจที่ยาวนานนับพันปีลงคือการได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่วไป
ผู้เข้าชมรวม
516
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ฟาร์น่า พลังพิเศษที่เป็นพรสวรรค์ที่มีเพียงผู้ที่ถูกเลือกไม่ถึง1ในล้านของประชากรทั้งหมดบนโลกที่จะได้รับเมื่อเกิดมา ฟาร์น่านั้นไร้รูปแบบเฉพาะบางคนก็ครอบครองฟาร์น่าที่เป็นอาวุธพิเศษที่ปรากฏขึ้นมาข้างกายทันทีที่เกิดมา บางคนก็ครอบครองฟาร์น่าที่มีคุณสมบัติในการเสริมความสามารถทางร่างกาย บางคนก็ครอบครองฟาร์น่าที่มีตวามสามารถในการทำสิ่งที่เหนือกว่าที่เวทมนตร์ธรรมดาจะทำได้ เช่นการสร้างเพลิงโลกันตร์ที่เผาไหม้ได้ทุกสิ่ง การสร้างผลึกน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย หรือบางคนก็ครอบครองฟาร์น่าที่สามารถมองเห็นอนาคตได้อย่างไร้ขีตจำกัด
ในโลกแห่งดาบและเวทมนตร์นี้เคยมีมหาจอมเวทในอดีตเคยกล่าวเอาไว้ว่า
"ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ชาติตระกูลใด เกิดที่ไหน ต่อให้คุณจะไม่มีพรสวรรค์ หากว่ามีความพยายามมากพอ ไม่ว่าใครก็สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างเท่าเทียมกัน"
ทว่าคำพูดนั้นมันก็เป็นแค่คำกล่าวอันไร้สาระของคนแก่เมื่อหลาย10000ปีก่อนเท่านั้น ทุกคนบนโลกใบนี้ต่างรู้ดี แม้ว่าทุกคนบนโลกใบนี้จะมีพลังเวทแต่ต่อให้พยายามมากแค่ไหนก็ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะเหนือกว่าผู้ที่เกิดมาพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า ฟาร์น่าที่ใช้ความะยายามแค่น้อยนิดได้ ใช่แล้วโลกใบนี้นะตัดสินระดับความสามารถของผู้คนตั้งแต่ที่เกิดมาแล้ว คนธรรมดานั้นต่างก็อิจฉาคนที่เกิดมาพร้อมฟาร์น่า แต่ตรงกันข้ามแม้จะน้อยนิดแต่ในกลุ่มของผู้ที่เกิดมาพร้อมฟาร์น่า ก็มีคนที่อิจฉาคนที่เกิดมาโดยไม่มีฟาร์น่าเช่นกัน อย่างน้อยที่สุดก็คงมีฉันแล้วคนหนึ่งและบางทีก็อาจจะมีแค่ฉันคนเดียวก็ได้
ตัวฉันเป็นเด็กสาวขุนนางระดับสูงที่เกิดมาพร้อมกับฟาร์น่าอันแข็งแกร่งที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้ all in the truth ฟาร์น่าประเภทความสามารถที่ไม่เคยปรากฎขึ้นมาก่อน พลังที่สามารถควบคุม สร้างและทำลายทุกสรรพสิ่งในทุกๆความเป็นจริงได้ พลังความสามารถอันไร้ขีดจำกัดตั้งแต่การสร้างหยดน้ำไปจนถึงการทำลายพหุจักรวาลทั้งหมดแล้วสร้างขึ้นใหม่ได้ง่ายๆรางกับหายใจ เพราะการครอบครองฟาร์น่าอันน่ารังเกียจนี้ทำให้ฉันต้องฝึกการใช้พลังและการต่อสู้ตั้งแต่ที่จำความได้โดยแบกรับความคาดหวังของผู้คนทั้งโลกเอาไว้ว่าจะเป็นผู้จัดการจอมมาร ราชาแห่งเผ่าปีศาจที่ก่อความวุ่นวายให้กับโลกมานับ1000ปีและสังหารผู้คนไปนับไม่ถ้วนและจบสงครามของมนุษย์และปีศาจลง
และในตอนที่ฉันอายุ6ขวบฉันก็สามารถตอบสนองต่อความปราถนาของผู้คนทั้งโลกได้สำเร็จ ฉันจัดการจอมมารลงได้อย่างง่ายดายด้วยความแข็งแกร่งที่เหนือชั้น ผู้คนต่างดีใจและกล่าวสรรเสริญฉันแต่ไม่มีใครสักคนเลยที่เข้าใจความรู้สึกของฉัน
พลังนี้นะมันน่ารังเกียจ เพราะมีมันถึงต้องต่อสู้ เพราะมีมันถึงต้องจับอาวุธ เพราะมีมันถึงต้องสังหาร เพราะมีมันถึงต้องแบกรับความคาดหวังของผู้คนมากมาย เพราะมีมันฉันถึงไม่สามารถเลือกทางเดินของตัวเองได้ เพราะมีมันฉันถึงไม่สามารถทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ เพราะมีมันฉันถึงเป็นฉันในตอนนี้ เป็นฉันที่ไร้ซึ่งความต้องการในการมีชีวิตอยู่เป็นเพราะทัน เพราะมีมัน เพราะครอบครองมัน เพราะแข็งแกร่งเกินใคร จึงถูกคาดหวัง จึงถูกกำหนดเส้นทาง เพราะมีพลังนี้ฉันจึงโดดเดี่ยว
ถ้าเลือกได้ฉันอยากเป็นคนธรรมดาที่เกิดมาไร้พรสวรรค์ใดใดมากกว่าตัวฉันในตอนนี้สะอีก ฉันไม่ต้องการมัน ฉันไม่ต้องการความแข็งแกร่ง ฉันไม่ต้องการแม้แต่น้อย
จนกระทั่ง
"มิเนะจังเนี่ยงี่เง่าจังเลยนะ จะไปสนใจความคิดคนอื่นทำไมละ ชีวิตของมิเนะจังก็เป็นของมิเนะจังพลังของมิเนะจังก็เป็นของมิเนะจัง ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำให้ดีที่สุดก็พอแล้วนี่นา ยังไงพวกเราก็เป็นแค่เด็กคนนึงนะ เอาแต่ใจบ้างก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เรื่องเครียตนะเอาไว้ให้ผู้ใหญ่คิดกันก็พอปล้ว"คำพูดของเด็กคนหนึ่งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันคือใครและฉันก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครได้ในตอนที่พวกเราพูดคุยกันครั้งแรกทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนแปลงไป เธอเป็นคนสร้างเป้าหมายในชีวิตให้กับฉันในการที่จะใช้ชีวิตแบบเด็กธรรมดาทั่วไปและเป็นเพื่อนคนแรกของฉันที่ฉันสามารถเรียกว่าเพื่อนได้เต็มปาก แต่แล้วเธอก็จากไป เธอตายไปหลังจากที่พวกเราเริ่มรู้จักกันแค่ไม่กี่เดือน ฉันได้ชุบชีวิตของเธอขึ้นมาแต่เธอก็ต้องการที่จะจากไปและได้ทิ้งคำขอสุดท้ายเอาไว้กับฉัน
"มิเนะจัง ฝากใช้ชีวิตต่อไปแทนส่วนของฉันด้วยนะ"
หลังจากนั้นฉันได้ออกเดินทางไปที่ต่างๆเป็นเวลา100ปีโดยไม่เติบโตและลบเลือนตัวตนในฐานะผู้กล้ามิเนะ ฟอน แอสเทร์ไป เดินทางไปเรื่อยๆโดยปิดบังตัวตนของตัวเองเอาไว้และใช้ชื่อใหม่ว่า อายามะ มิเนะ เป็นการนำชื่อของเพื่อนของฉันที่ตายไปมาใช้เพื่อให้ฉันจดจำเหตุผลในการใช้ชีวิตของฉันตอนนี้เอาไว้และใช้ชีวิตต่อไปเฝ้ารอให้ผู้คนลืมใบหน้าของฉันไปและรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมในการเริ่มต้นชีวิตใหม่เหมือนกับเด็กธรรมดาๆคนหนึ่ง
และแล้วเวลาก็ได้ผ่านพ้นไปอย่างยาวนาน
"ฉันชื่อว่าอายามะ มิเนะ ไม่มีฟาร์น่าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักแล้วก็ฝากตัวด้วยนะคะ"เสียงใสถูกเอ่ยออกมาแย่างร่าเริงโดยเด็กสาวร่างเล็กคนหนึ่งโดยมีเด็กวัยประมาณ6-7ขวบหลายคนมองอยผุ่ เธอเป็นนักเรียนใหม่ที่กำลังแนะนำตัวให้กับเพื่อนร่วมห้อง รูปร่างของเธอนั่นเป็นเด็กสาวผมสีฟ้าดวงตากลมสีมรกตขนาดไม่ใหญ่มาก รูปร่างและส่วนสูงไม่ต่างจากเด็กทั่วไป ร่างกายถูกคุมเอาไว้ด้วยชุดนักเรียนประถมที่พอดีตัว
และแล้วชีวิตประจำวันแบบเด็กทั่วไปของฉันก็ได้เริ่มขึ้น
ผลงานอื่นๆ ของ ปลาทูแม่nลอง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปลาทูแม่nลอง
ความคิดเห็น