ความรักเบต้าอย่างเราคงไม่ดีหรอก (5p)

บนนำ

เรื่องราวของโลกที่เต็มไปด้วยโอเมก้าและอัลฟ่ามากมายจนเป็นเรื่องปกติของโลก แต่สำหรับเบต้าก็ไม่ต่างอะไรจากคนปกติ แต่อัลฟ่ามีดีแค่จะได้งานดีกว่าเท่านั้นเอง ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะอัลฟ่ามีสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องยอมรับ นั้นก็คือฟีโรโมนที่เหนือกว่าโอเมก้าและเบต้านั้นเอง ส่วนโอเมก้าก็มีฟีโรโมนเช่นกัน แต่จะไม่ส่งผลอะไรมาก แค่ทำให้อัลฟ่าเกิดอาการหื่นได้และหวังจะมีเซ็กส์กับโอเมก้าคนที่ปล่อยฟีโรโมนออกมาและโอเมก้าก็ยังมีช่วงที่มีอาการแปลกๆและต้องระวังนั้นก็คือ ฮีท นั้นเอง มันเป็นช่วงที่ทำให้โอเมก้าปล่อยฟีโรโมนออกมาเย้ายวนพวกอัลฟ่ามากที่สุดแล้ว จึงต้องคอยกินยาต้านฮีทอยู่ตลอด เอาละฟังมาถึงตรงนี้ก็น่าจะเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าที่พูดมาส่วนใหญ่มีแต่อัลฟ่าและโอเมก้าที่ดีไปหมด ออ ลืมบอกไปอีกอย่างโอเมก้านั้น ถ้ามีเซ็กส์กับอัลฟ่าแล้วละก็จะสามารถท้องได้นะ เอาละแล้วเบต้าละมีอะไรไหม ทุกคนก็คงจะคิดว่าอาจจะมีอะไรพิเศษก็ได้ แต่ไม่!... ไม่มีอะไรเลยพิเศษเลย เบต้าก็เหมือนกับคนปกติทั่วไปนั้นแหละ เพียงแต่ว่าเบต้าจะต้องมาอยู่ร่วมกับพวกอัลฟ่าและโอเมก้าเท่านั้นเอง ซึ่งตัวผมเป็นเบต้าหรือเรียกกันง่ายๆก็ คนปกติทั่วไป หน้าตาของผมก็ไม่ได้ดีนักหรอก แต่ว่าผมเบื่อที่จะต้องมาใช้ชีวิตอยู่กับพวกโอเมก้าที่ชอบทำตัวเหมือนผู้หญิงและอัลฟ่าที่ชอบใช้อำนาจกับพวกเบต้าและโอเมก้าแล้ว แต่ในช่วงมัธยมผมได้ไปช่วยรุ่นน้องโอเมก้าคนหนึ่งที่กำลังอยู่ในช่วงฮีทและกำลังจะโดนอัลฟ่าข่มขืนเข้าให้ แถมยังช่วยรุ่นพี่อัลฟ่าคนหนึ่งที่กำลังท้อแท้ในชีวิตอยู่ และยังมีน้องชายโอเมก้าที่มีนิสัยขี้แยอีก พร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นอัลฟ่าที่ไม่เคยสมหวังเลยซักที ในตอนนั้นตัวผมพูดอะไรไปบางน่าา

"หยุดทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว ทีหลังก็ระวังตัวไว้ให้ดีละ เจ้าเด็กบ้าเอ้ย.."

"รุ่นพี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ! รุ่นพี่!"

คงแบบนี้สินะสำหรับตอนนั้น ก็เข้าไปช่วยนี้น่าก็ต้องต่อยตีเป็นธรรมดาจนกว่าครูจะมาก็หลายนาทีอยู่ เอาเถอะหวังว่ารุ่นน้องคนนั้นจะจำไว้ให้ดีละ

"รุ่นพี่เป็นอัลฟ่านะ! อัลฟ่าที่ไหนจะคิดว่าตัวเองไร้ค่ากันเล่า ลุกขึ้นสิ! รุ่นพี่นะ... ยังคงเป็นผู้ชายที่สุดยอดเสมอนั้นแหละ!"

"นะ นายคิดว่าฉันสามารถเป็นอัลฟ่าที่สุดยอดได้งั้นหรอ?"

"อืม เป็นได้แน่ เพราะอย่างนั้นอย่ามานั่งท้อแท้กับการเรียนครั้งนี้เลยนะครับ แล้วก็ไม่มีใครว่าซะหน่อยครับ"

รุ่นพี่คนนั้นปัจจุบันอยู่ที่ไหนแล้วนะ ชั่งเถอะไม่สำคัญขนาดนั้นนิ แต่ตอนนั้นเราพูดออกมาได้ดีเลยนะเนี้ย

"หยุดร้องไห้ได้แล้วเจ้าน้องบ้า! ถ้านายเอาแต่ร้องแบบนี้ แล้วเมื่อไรจะโตซักทีละ ห๊ะ!"

"..กะ..ก็มัน..ฮือๆ..ก็มัน.."

"หยุดได้แล้ว! พี่รู้ดีว่าพ่อเป็นคนยังไง แต่ถ้าพวกเราสามารถมีงานดีๆแล้วละก็..นายนะ จะไม่ถูกพ่อตีอีกแล้ว เพราะงั้นจงตั้งใจเรียนซะเถอะ เจ้าน้องโอเมก้าของฉัน และอย่ามาร้องไห้แบบนี้อีกนะ ได้ยินไหม?"

"..อืมเข้าใจแล้ว..งั้นพี่ช่วยนอนกับผมทีจะได้ไหมฮะพี่ฮะ?"

"ได้ซิ เจ้าน้องชายโอเมก้าที่น่ารักของพี่"

น้องของเราตอนนี้น่าจะเป็นคนที่มีงานดีๆแล้วมั้งนะ ก็เพราะเราเป็นคนที่บอกเขาไปเองนิว่า ให้โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ซักที

"นายนี่น่าโดนพวกรุ่นน้องโอเมก้าทิ้งมาอีกแล้วหรอวะ?"

"ก็เออสิ มันช่วยไม่ได้นิ ฉันก็พยายามแล้วน่า ว่าจะเป็นคนดูแลเอง แต่ก็ยัง..."

"เป็นเพราะฐานะสินะ ชิ เจ้าโอเมก้านี้ละก็(ไม่ใช่หรอก).หาว่าไงนะ?"

"ฉันผิดเองละที่ดูแลเขาไม่ได้ตามสัญญาน่ะ"

"เอาเถอะอย่างน้อยๆ นายก็เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉัน เพื่อนยาก"

"งั้นหรอ...ขอบคุณนะ.."

เจ้านั้นก็บอกว่าจะตามเราไปทุกที่เลยนิ ตอนนี้ก็ไม่เห็นหัวมันเลยดีจริงๆเพื่อนเรา ชั่งเถอะเอาละมาเข้าเรื่องกันต่อ กำลังจะเริ่มแล้วสินะ เรื่องราวความรักของผมที่เกิดขึ้นจากการที่ผมไม่เปิดใจให้ใครอีก เอาละมาคงจะสงสัยสินะว่าทำไมถึงไม่เปิดใจให้ใครอีก ถ้าอยากรู้ก็รออ่านได้เลยครับ