ไหนว่า..ไม่รัก

            “ดื่มขนาดนี้ เดี๋ยวก็เมาหรอกครับ เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว มันอันตราย”

            เขากวาดตามองร่างบางแสนเย้ายวนของเธออีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วง สวยเซ็กซี่ขนาดนี้ ดื่มเอาดื่มเอา แถมยังมาคนเดียว ถ้าหากเมาขึ้นมามันอันตรายมาก ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะมาเป็นห่วงผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแบบเธอทำไม

            “ที่มาดื่มเพราะอยากเมา”

            เธอตอบพร้อมยกแก้วเหล้าอีกแก้วเตรียมสาดลงคอ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีมือใหญ่ถือวิสาสะมาห้ามเอาไว้เสียก่อน

            “เอ๊ะ คุณ”

            ดวงตากลมโตวาววับตวัดมองสบตากับเขาอย่างเอาเรื่อง แค่เพียงเธอมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ ดันทำให้หัวใจแกร่งกระตุกเต้นรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

            ในสมองไม่รักดีผุดภาพร่างงามเย้ายวนนอนบิดเร้ากรีดร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขา จนต้องกัดกรามกรอดเพื่อเรียกสติของตัวเอง นี่เขาคงเมาแล้วแน่ๆ ถึงคิดอะไรฟุ้งซ่านวูบวาบไปได้ขนาดนี้ น่าอายจริงๆ

            “ผมแค่เป็นห่วงนะ”

            ดวงตาคมกริบจ้องมองมายังเธอด้วยความเป็นห่วงจริงๆ ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงอยู่ในนั้น เธอจึงยอมอ่อนให้กับเขา แล้วระบายความอัดอั้นตันใจให้แก่คนที่ยังไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อด้วยซ้ำได้ฟัง

            “ให้ฉันดื่มเถอะ เพราะไม่รู้ว่าชีวิตฉันนับจากนี้จะต้องเจออะไรที่มันบัดซบกว่านี้อีกไหม”

            เขามองลงไปในดวงตาของเธอ ที่มันแอบซ่อนความขื่นขมเอาไว้ไม่มิด ก็รู้สึกสงสารสาวสวยคนนี้จับใจ 

            “เลิกกับแฟนหรอครับ”

            ความอยากรู้ทำให้เขาเอ่ยถามออกไป จะมีเหตุผลอะไรมากมาย ที่ทำให้ผู้หญิงสวยๆ มานั่งซดเหล้าราวกับน้ำเปล่าแบบนี้

            “หึ โดนแม่บังคับให้แต่งงานกับลูกชายเพื่อน อายุตั้งสามสิบกว่าแล้ว ยังหาเมียเองไม่ได้ คุณคิดว่าหมอนั่นจะมีสภาพแบบไหนล่ะ”

            เธอเบ้ปากเล็กน้อยอย่างรังเกียจ แต่ท่าทีคุณหนูผู้เอาแต่ใจนั้นยิ่งทำให้เขารู้สึกชอบใจในความพยศของเธอ

            “คุณไม่เคยเจอเขาหรอ”

            “แม่บอกว่าเคย หลายปีแล้ว ตั้งแต่ฉันยังเด็กอ่ะ ใครจะไปจำได้ รูปร่างหน้าตายังไงก็นึกไม่ออก แต่แม่บอกว่าเขาหล่อและเป็นคนดี แถมทำงานเก่ง หึ ใครจะเชื่อ ไปหลอกเด็กอมมือยังง่ายกว่า”

            คนสวยเบ้ปากอีกครั้ง มีอย่างที่ไหน ผู้ชายที่อายุปาเข้าไปสามสิบสามปีแล้ว ฐานะที่บ้านก็ร่ำรวยขนาดนั้น หน้าที่การงานก็เป็นถึงเจ้าของบริษัทท่องเที่ยว ดำรงตำแหน่งเป็นถึงท่านประธานบริษัท แถมยังมีธุรกิจครอบครัวอีกหลายอย่างที่เขาต้องดูแล คนที่มีโปรไฟล์เยี่ยมยอดขนาดนั้นจะอยู่เป็นโสดมาได้ยังไง ถ้าไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน หรืออ้วนเตี้ยขี้เหร่ หรือเขาอาจจะเจ้าชู้จนไม่มีผู้หญิงคนไหนทนอยู่กับเขาได้ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนมันก็ไม่ดีทั้งนั้น 

            “แล้วคุณก็ยอมแต่งหรอ”

            เขาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ท่าทีสาวสวยตรงหน้าดูเหมือนไม่พอใจว่าที่เจ้าบ่าวเอามากๆ แต่ทำไมถึงยอมโดนบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอเคยเจอแต่จำหน้าไม่ได้คนนั้นได้ล่ะ

            “ไม่ยอมได้ไงล่ะ ตั้งแต่เกิดมาฉันเคยขัดใจอะไรแม่ได้สักอย่างที่ไหน ฉันเกลียดหมอนั่น เพราะเขาไม่มีปัญญาหาเมีย เลยทำให้ฉันต้องสูญเสียความสุขไปชั่วชีวิต คอยดูนะ ฉันจะไม่มีทางยอมทำหน้าที่เมียง่ายๆ แน่ เอาให้หมอนั่นอกแตกตายไปเลย ในเมื่อชีวิตฉันจบสิ้น ชีวิตนายนั่นต้องบัดซบกว่าฉัน”

            พูดจบก็กระดกเหล้าจนหมดแก้วอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็ไม่ห้าม แถมยังกระดกเหล้าของตัวเองเข้าปากไปเหมือนกัน เพราะชีวิตของเธอกับเขา มันก็บัดซบไม่ต่างกันนักหรอก

            ทั้งคู่นั่งสาดเหล้าเข้าปากกันอีกหลายแก้วแบบเงียบๆ ทั้งคู่จมอยู่กับภวังค์ความคิดกับเรื่องบัดซบที่ตัวเองต้องเจอและหาทางออกไม่เจอ สุดท้ายเธอก็ทำให้เขาตกใจ ด้วยคำถามที่น่ากลัวที่สุด

            “คุณ คืนนี้ไปนอนกับฉันไหม”