อาจารย์ป่วยผู้งดงาม (เกิดใหม่)

ในชีวิตก่อนหน้านี้ รูปลักษณ์ของเย่หยุนหลาน ถูกทำลายด้วยไฟ หลายปีที่ผ่านมาเขาถูกเข้าใจผิดโดยโลกและชื่อเสียงของเขาก็ฉาวโฉ่ เมื่อเกิดใหม่เขากลับไปเมื่อสามร้อยปีก่อน เขาหนีจากไฟ คราวนี้ใบหน้าของเขาเหมือนเดิม แต่รากของเขาได้รับความเสียหายในขณะที่ช่วยชีวิตผู้คน ทำลายการฝึกฝนของเขาและปล่อยให้เขาทุกข์ทรมานจากความเจ็บป่วย แต่เย่หยุนหลาน ไม่สนใจ ชาติก่อนเขาเร่ร่อนอยู่นาน ชาตินี้เขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข อย่างไรก็ตาม

ในไม่ช้าเขาก็ค้นพบว่าอดีตศิษย์พี่อาวุโสของเขาที่ยกเลิกแกนทองคำของเขา ผู้นำนิกายของเขาซึ่งกักขังเขาไว้เป็นเวลาร้อยปี สหาย ของเขาที่มอบเขาให้กับ จ้าวปีศาจ ผู้ที่เกลียดชังเขาและไม่ชอบเขา ...

ทั้งหมด ทันใดนั้นพวกเขาก็เริ่มปฏิบัติต่อเขาอย่างดีและสุภาพ ไม่เพียงแต่พวกเขาส่งน้ำอมฤตและอาวุธเวทมนตร์เท่านั้น แต่พวกเขายังส่งตัวเองด้วย

 เย่ หยุนหลาน: สิ่งนี้ไม่จำเป็น 

เซินซู่ไม่สามารถลืมฉากนั้นได้ บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยไฟ บุคคลนั้นบินไปเหมือนนกนางนวลสีขาว อุ้มเขาขึ้นมาและปกป้องเด็กหนุ่มที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เปลวเพลิงที่กระทบแผ่นหลังของชายผู้นั้นและเลือดที่ไหลอาบแก้มของเขาตกลงไปที่ปลายหัวใจของเขา แผดเผายิ่งกว่าไฟ

ต่อมาเขาก้มศีรษะและเรียกบุคคลนั้นว่า “อาจารย์” แต่เมื่ออีกฝ่ายขมวดคิ้วและไอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะจับมือที่ซีดของคนนั้นและเช็ดเลือดออกจากริมฝีปากอย่างแรง ทุกคนดุด่าเขาที่ตกลงไปในเส้นทางปีศาจและทรยศต่อนิกายของเขา แต่เขาไม่ฟัง

เขาเพียงแค่จ้องมองที่ชายคนนั้นราวกับกำลังดูดวงจันทร์ หลงไหลในความงาม จมอยู่กับความกระหาย ความงามอันดับ 1 ที่เพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งใหม่ในโลกแห่งการฝึกฝนที่จุดสูงสุดของหัวใจของทุกคนเป็นสิ่งที่รอคอยเท่านั้น 

ผู้แต่ง : 夜雨行舟

(ใครสะดวกอ่านแบบ เซินซู่หรือเสิ่นซู่ บอกได้เดี๋ยวเดี๋ยวแก้ให้)