Injustice Love. 0.2%
เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงใซึ่งหลายๆคนอาจจะเคยพบเจอประสบการณ์แบบนี้ก็เป็นได้ เด็กชายและเด็กหญิง ที่ต่างมีความรักให้แก่กัน แต่ต้องฝืนเก็บความรักนั้นไว้ในใจ จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
ผู้เข้าชมรวม
238
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วิน เด็กชายวัย 13 ขวบ เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียง ของจังหวัดทางภาคอีสาน เขาสอบเข้าได้ และได้เรียนในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1/2 จากทั้งหมด10ห้อง ซึ่งเป็นห้องที่มีแต่เด็กเก่งๆ เขารู้ทันทีเลยว่า เขาต้องไมสามารถเรียนได้ดีแน่นอน เพราะเขาเป็นคนขี้ประหม่า จนเมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งปี วินยังหาเพื่อนสนิทไม่ได้สักคน เพราะต่างคนต่างก็แย่งกัน แข่งกันทำงาน แข่งกันเรียนหนังสือ จนเมื่อขึ้น ม.2 ก็มีการคัดห้อง โดยการเอาเกรดเฉลี่ยสะสมคัดและวินก็ได้เลื่อนลำดับห้องลงมาที่ห้อง 9 ซึ่งเป็นห้องที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปตลอดกาล
ในวันเปิดเรียนม.2
เช้าวันนี้วินยังคงตื่นแต่เช้าแล้วเดินมาโรงเรียนตามปกติ เพราะบ้านเขาอยู่ใกล้โรงเรียน จึงทำให้วินมักจะมาถึงโรงเรียนเช้ามากๆ เป็นประจำ เขาชอบที่จะเดินไปโรงอาหารเวลาเช้าๆ ไปนั่งทางข้าวร้อนๆที่ทำสุกใหม่ๆ แล้วก็เดินไปยังใต้ต้นโพธิ์ ที่ศักดิ์สิทธิ์ของโรงเรียนเพื่อไปไหว้และไปนั่งอ่านหนังสือบริเวณนั้น วินทำอย่างนี้มาตั้งแต่ม.1แล้ว จนเขาติดเป็นนิสัย ทุกวันเขาจะนั่งอ่านหนังสือไม่ก็หลับคาโต๊ะอย่างนั้นไปจนออดเข้าเรียน ซึ่งในวันนี้วินได้ทำผิดอย่างมหัน
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
วินตื่นจากโต๊ะด้วยความงัวเงียแล้วลุกขึ้นเพื่อที่จะไปยังห้องโฮมรูม วินก็เดินไปอย่างสบายใจ จนเมื่อไปถึงอาคาร3ซึ่งเป็นที่อยู่ของห้องโฮมรูมตอนม.1เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขาขึ้นม.2แล้ว วินจึงรีบวิ่งไปยังอาคารหนึ่งซึ่งเป็นอาคารที่จะมีประกาศติดบอกทุกๆอย่างของโรงเรียน เขาวิ่งผ่านโรงอาหารไปยังอาคาร5 แล้ววิ่งเข้าไปในตรอกแคบๆแล้วก็ชนเข้าอย่างจังกับเด็กผู้หญิง
“ ว๊ายยย” เด็กผู้หญิงล้มลงแล้วอุทานขึ้น
“ขอโทษครับ เป็นอะไรมากหรือปล่าว” วินเองก็ล้มลงเช่นกัน เขาพยุงตัวขึ้นแล้วรีบเข้าไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้น ซึ่งอยู่ม.2ด้วยกัน “ขอโทษจริงจริง คือผมกำลังหาห้องโฮมรูมอยู่อ่ะคับ” วินรีบฉุดเด็กผู้หญิงขึ้นยืนแล้วขอโทษเธอ
“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ว่าแต่เธออยู่ห้องไหนหรอ” เธอลุกขึ้นแล้วปัดกระโปรงเธอเล็กน้อย ตอนนี้วินเริ่มรู้สึกแล้วว่า ทำไมเธอช่างน่ารักมากมายขนาดนี้ วินเริ่มมองเธออย่างจริงจังแล้วทันใดนั้นเอง “นี่เธอ เราถามว่าอยู่ห้องไหน”
“อ๋อๆ อยู่ห้อง9ครับ แล้วเธอหล่ะ” วินสะดุ้งขึ้นแล้วตอบอย่างรวดเร็ว
“งั้นหรอ เราก็อยู่ห้อง9เหมือนกันดีจังเลย” เธอยิ้มเล็กน้อย
“ใช่ครับ ดีมากๆเลย” วินเริ่มใจลอย และมองเธออย่างใจจดใจจ่อ
“งั้นเราไปห้องโฮมรูมด้วยกันเลยนะ เรารู้ว่าอยู่ที่ไหน” วินไม่ตอบได้แต่มองมองมองมองและมอง “เธอ จะไปกับเราไหม”
“อ๋อๆ ครับ ไปครับไป” เด็กผู้หญิงส่ายหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นวินสะดุ้งอีกครั้ง แล้วก็จับมือวินแล้วรีบวิ่งไปยังห้องโฮมรูมทันทีวินเองก็วิ่งตามเช่นกันเพรากลัวมามือที่จับกันอยู่นั้นมันจะหลุด เขาสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและอ่อนนุ่มของมือเธอ เธอคนเป็นลูกคุณหนูหรือไม่ก็นักเรียนดีเด่นด้านในด้านหนึ่งแน่นอน ในใจวินคิด จนในที่สุดก็มาถึงห้องโฮมรูม ซึ่งก้เป็นห้องที่อยู่ชั้นหนึ่งของอาคาร5 วินเองยังอยากที่จะวิ่งต่อไปเลย เพราะเมื่อมาถึงที่หน้าห้องเธอคนนี้ก็ปล่อยมือออกแล้วหันมามองทางวิน
“เราชื่อส้มนะ” เธอบอกชื่อแล้วยิ้มให้กับวิน ซึ่งเขาเองก็ได้แต่พยักหน้า “นี่ใจคอจะไม่บอกชื่อกันเลยหรอ” วินทำหน้าเอ๋อ แล้วมองไปในห้องซึ่งเพื่อนๆต่างมองมาทางพวกเขารวมทั้งอาจารย์ด้วย
“ผมชื่อวินนะ เราว่าเรารีบเข้าห้องดีกว่านะ” ส้มหันไปมองในห้องเช่นกัน
“อ๋อ ค่ะไปกันเถอะ” พอเข้ามาในห้องบรรยากาศก็ตรึงเครียดเล็กน้อย เพราะเพื่อนๆในห้องต่างพากันโห่และพูดล้อส้มและวินว่าเป็นแฟนกัน ซึ่งอาจารย์เองก็เอากับเขาด้วย วินจึงต้องรีบชี้แจงและให้ทุกคนหยุดล้อเพราะส้มเองหน้าแดงมากๆแล้ว ซึ่งทุกคนเองก็ยอมด้วยดี
ในคาบโฮมรูมอาจารย์ให้ทุกคนหาคู่หู ซึ่งก็คือต้องหาบัดดี้นั่นเอง ในห้องผมนั้นมีผู้ชายและผู้หญิงเท่ากันซึ่งในตอนแรกอาจารย์กะจะให้ชายจับกับหญิง แต่อาจารย์ก็เปลี่ยนใจให้จับชายกับชายหญิงกับหญิงแทนทำให้ผู้ชายหลายๆคนเสียดายเล็กน้อย วินได้คู่กับปาร์คในตอนแรกนั้นยังไม่ค่อยรู้จักกันดีเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างมาจากคนละห้อง อาจารย์จึงให้พวกเราทำประวัติส่วนตัวเพื่อนให้ได้ละเอียดที่สุดมาส่งและจะได้เพิ่มคะแนนในวิชาภาษาไทย ในช่วงแรกนั้นก็ยากพอสมควร เพราะปาร์คเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ ถามคำตอบคำไม่ค่อยถามวินตอบเลย ซึ่งปัญหานี้ถือเป็นปัญหาใหญ่ของวินเลยก็ว่าได้ เพราะวินเองก็ไม่ใช่คนที่จะเข้ากับใครได้ง่ายๆ ซึ่งเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ สัปดาห์แรก ก็ยังไม่ได้อะไรมากมาย วินได้เพียงชื่อนามสกุลและเบอร์โทรศัพท์ที่บ้านของปาร์คเท่านั้น จนเมื่อขึ้นสัปดาห์ที่สอง ในวันจันทร์ วินมาโรงเรียนเช้าตามปกติและทำกิจวัติประจำวันเช่นเคย ลงท้ายด้วยการไปนอนเล่นที่โต๊ะอ่านหนังสือใกล้ๆกับต้นโพธิ์ เขาพยายามนึกหาวิธีการที่จะได้ข้อมูลของคู่หูคนนี้ให้ได้มากที่สุด เพื่อที่จะได้คะแนนในวิชาภาษาไทย
----------------------------------------------------------อีกสองวันจามาอัพเพิ่มครับ
ผลงานอื่นๆ ของ วิศวกรมือเปื้อน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วิศวกรมือเปื้อน
ความคิดเห็น