พิการแล้วไง ขอใจนายได้ไหมล่ะ

"กรี้ดดดดดดดดดดด!!!! ปล่อยฉันลงนะ ปล่อยฉัน ๆ จะพาฉันไปที่ไหนนะ อีตาบ้า จะว่าไปนี่นายเป็นนักคอสเพลย์หรือเปล่าเนี่ย แต่งตัวไม่เหมือนชาวบ้านเขา แต่เดี๋ยวนะนักคอสเพลย์ทำไมบินได้วะ งง"

จ้องมองหน้าชายคนนั้นอย่างตั้งใจ

(หละ-หล่อ เทพบุตรชัดๆ คนอะไรหล่อวัวตายควายล้มได้ขนาดนี้ ต่อให้ถูกลักพาตัวซ้ำซ้อนก็ยอมแล้ว)<เกิดอาการเพ้อคลั่งความหล่อ

เดี๋ยวๆๆๆ มันใช่เวลามาเพ้อไหมเนี่ย ตัวฉัน

สวัสดีผู้อ่านทุกคด้วยนะคะ ฉันมีชื่อว่านิรา เป็นสาวพิการแขนขาดคนหนึ่งที่ไม่ได้วิเศษอะไรเลยวันๆหาแต่เรื่องใส่ตัวเอง และตอนนี้ฉันกำลังถูกลักพาตัวอยู่นะคะจากใครก็ไม่รู้ที่สัตว์ประหลาดก็ไม่ใช่คนก็ไม่เชิง รู้อย่างเดียวคือหล่อกระชากใจมาก จะเรียกว่าช่วยหรือโดนพาตัวมาดี แต่ฉันเกือบจะโดนอันธพาลข่มขืนแล้วตานี่ก็ช่วยฉันไว้แต่ดันพามาอีกโลกสะงั้น แล้วเหมือนจะรู้จักฉันด้วยแถมพี่แกหน้านิ่งตลอดเวลาตายด้านถามอะไรก็ไม่หืออือเลย เขาฟังฉันออกไหมเนี่ย

แล้วจากนี้ฉันจะทำยังไงต่อละเนี่ย 

"นี่ปล่อยฉันเลยนะ ถ้าไม่ปล่อยฉันจะเตะน้องชายนายให้ดู"

ปล่อย>หลุด

เยี่ยมปล่อยตัวฉันแล้วแต่รู้สึกลมกระโชกแรงแปลกๆ

รู้ตัวอีกที

"กรี้ดดดดดดด!!!!  มันคนละปล่อยแล้วอีตาบ้า ฉันให้ปล่อยแบบดีๆสิ ไม่ใช่ปล่อยกลางอากาศแบบนี้ 

กรี้ดดดดดดดดด!!!!!ช่วยฉันด้วย ฉันกำลังจะตาย นะโมๆๆๆๆสาธุๆๆขอร้องล่ะ นี่ฉันต้องตายเหรอเนี่ย แม่จ๋าพ่อจ๋า แก้วตาดวงใจคนนี้ขอลาก่อนนะคะ โอ้ว มองท้องฟ้ามันช่างสว่างเหลือเกิน สวรรค์รออิฉันอยู่สินะเห็นมาแต่ไกล รอก่อนนะฉันจะไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์แล้ว"

>หมดสติกลางคัน

ร่างบอบบางถูกใครบางคนโอบล้อมเอาไว้ เสียงพูดอย่างแผ่วเบาได้พูดขึ้นมาเสียงหนึ่ง

"ยินดีต้อนรับ......สู่โลกแห่งฝัน.....นิรา"

ชมอ่านได้ในตอนเลยจร้า