บนดาดฟ้า

เนื้อเรื่อง

ผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งเหม่อบนรั้วดาดฟ้าของตึกหลังหนึ่ง ในตัวเมืองขอนแก่น เขาอยู่ในสภาพหงอยๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ชุดฟร์อมที่สวมยับยู่ยี่และดูปอนๆ ในมือมีรูปถ่ายใบหนึ่ง เป็นภาพผู้หญิงที่มีใบหน้าจัดได้ว่าสวยคนหนึ่งกำลังยิ้ม เธอสวมชุดนัดศึกษา ชายคนนั้นยิ้มที่มุมปากแล้วก็มีสีหน้าหม่นหมองในทันทีที่พลิกดูด้านหลังรูปภาพ มีข้อความเขียนอยู่ คงเป็นลายมือของผู้หญิงในภาพ มีเนื้อความว่า

"เราคงจะคบกันต่อไปไม่ได้หรอกพี่รถ เจี๊ยบว่าเราเลิกกันเถอะ เราคงไปด้วยกันไม่รอดแล้ว เราต่างไม่มีเวลาให้กันเลย ตกลงเราเลิกกันนะ พี่อย่าโทรมาหาเจี๊ยบอีกนะ ขอให้ทุกอย่างจบลงแค่นี้ ลาก่อน เจี๊ยบ"

"เลิกกันเหรอ?"เขาว่าพลางอ่านทวนอีกรอบ เลิกกันเรอะทำไมถึงคำนี้ได้ง่ายเหลือเกินนะ ทั้งๆที่กว่าจะรักกันได้แท้ๆ จับมือกันผ่านอุปสรรคมากมาย แต่สุดท้ายก็มาบอกเลิกกัน

"เหตุผลที่เลิกกันทำไมมันง่ายนักล่ะ!"แล้วเขาเอ่ยขึ้น

จะว่าไปเหตุการณ์นี้อาจจะเคยเกิดขึ้นกับใครหลายคนแล้วทางออกคืออะไร?

ที่ด้านหลัง มีเสื่อปูอยู่ซึ่งเต็มไปด้วยขวดสุราเปล่าสามสี่ขวด แก้วใสที่มีสุราติดก้นแก้วใบหนึ่ง และที่เขี่ยบุหรี่ที่เต็มไปด้วยก้นบุหรี่ นี่คงเป็นทางออกหนึ่งสำหรับคนที่ผิดหวังในความรัก แล้วหลังจากเสพอบายมุขพวกนั้นจะเกิดอะไรขึ้น! ! !

คงจะเป็นไปตามที่ลงในหนังสือพิมพ์ ในโทรทัศน์ว่า คนที่ผิดหวังในความรักมักจะหาทางออกด้วยการฆ่าตัวตาย!

หลังจากจัดการกับอบายมุขที่กองอยู่ด้านหลัง ลำดับต่อไปเขาคงจะฆ่าตัวตาย โดยการกระโดลงไปล่างล่ะสิ!!!

เขาก้มมองลงไปข้างล่างผู้คนเดินผ่านไปมา คนรวยคนจนปนเปกันไป กระโดดลงไปผู้คนคงแตกตื่นกันพิลึกน่าดู แล้วอาจได้ลงข่าวและเจี๊ยบอาจจะเห็นข่าวนี้ผ่านสื่อ เธอจะคิดยังไงนะ จะคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้หนึ่งชีวิตจบลงรึเปล่า!

"เอาล่ะ!"แล้วเขาก็ยืนบนขอบรั้วของดาดฟ้าช้าๆ หากขยับผิดพลาดนิดเดียวก็คือลงไปนอนจมกองเลือดข้างล่างแน่ เขามองดูรูปภาพผู้หญิงคนนั้นอีกครั้งก่อนบรรจงฉีกรูปช้าๆ แล้วเศษชิ้นส่วนรูปภาพก็ปลิวไปกับสายลม

เขาสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกที่สุด ซึ่งมันจะเป็นหายใจสุดท้ายของชีวิตเขา เอาล่ะ! เขาหลับตาตั้งท่าจะกระโดด

ติ๊ดๆจู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังเรียกสติ เขาชะงักและดูลังเลที่จะรับสายแต่ก็ล้วงเอาออกมา เขากดรับแล้วเอาแนบเข้าที่หู

"เป็นไงบ้างวะ!"เสียงปลายสายดังเอ่ยถาม ในใจเขาคงคิดว่าจะมาถามอะไรกันนักกันหนา คนอกหักมันจะเป็นยังไง ก็เศร้าสิช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย!

"ก็ไม่มีอะไร"เขาบอกไปแบบนั้น

"ไม่มีอะไรงั้นก็......."ปลายสายพูดค้างไว้ก่อนที่จะตระโกนลั้นชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง

"งั้นก็ได้โปรดกรุณาเสด็จลงมาข้างล่างด้วย! หัวหน้าต้องการพบด่วน!"อะไรกันนะคนกำลังจะตายแท้ๆ ทำไมมาขัดจังหวะกันนะ

แล้วปลายสายก็พูดไปอีกว่า

"อะไรว้า.....ใช้ไปเก็บกวาดชั้นดาดฟ้าตั้งนานแล้ว อู้เรอะ! เอ้อ!ไอ้พวกที่ไปโซ้ยเหล้าบนชั้นดาดฟ้าน่ะ ลงมากันรึยัง........ให้ตาย! หมู่นี้อะไรๆก็ไปที่ชั้นดาดฟ้า เก็บกวาดให้ดีนะเฟ้ย!หัวหน้ารู้แกด่าตายเลย"

"ครับพี่...ก็แค่นั่งพักนิดหน่อย พอดีเจออะไรหนุกๆน่ะ"ชายหนุ่มบอกพลางหัวเราะราวกับเป็นคนละคน

"เออๆรีบๆลงมาเลย...เดี๋ยวแม่บ้านจะเอาของไปตกแต่งชั้นดาดฟ้าให้หัวหน้า!"แล้วเสียงปลายสายก็เงียบไป

เขาเก็บโทรศัพท์มือถือแล้วหันกายลงจากรั้ว มาจัดการกับซากอบายมุขที่กองเต็มเสื่อเขาไปเอาถังขยะมาใส่ซากอบายมุขแล้วเอาไปตั้งที่เดิม

"อกหักแค่นี้ก็ทำตัวไร้สาระได้นะ แล้วก็ลำบากข้าที่ต้องมาเก็บกวาดของพวกนี้ แค่ผู้หญิงคนเดียว กลับทำให้ผู้ชายกลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ข้าก็เคยดูดวงให้แกแล้ว ว่าผู้หญิงคนนี้ก็คือปรสิตในร่างมนุษย์ดีๆนี่เอง เมื่อเอาอะไรจากเราไปหมดแล้ว ก็กระโดดไปที่ใหม่ สงสารแกจริงๆว่ะ รถเอ๊ย"

เขาม้วนเสื่อแล้วถือมัน

"ขอโทษนะรถ ที่ข้าต้องฉีกรูปนั้นทิ้ง ทำไงได้ถ้าหัวหน้ารู้ว่าแกมาเมาเสียสติเพราะผู้หญิงล่ะก็ โดนด่าจนสร่างเมาแน่ๆ ให้ขำสิ!"

แล้วเขาก็เดินลงจากชั้นดาดฟ้า............