โรงพยาบาลป่วน ขี้วีนสลับร่าง (Yaoi)ยังไม่จบ.

"อือ.." 

หิวจังเลย แต่ทำไมรู้สึกขมคอล่ะ อ่า จริงสิน่ะ!!

ก็ผมนอนหิวตายอยู่ที่กระท่อมปลายนานี่เนอะ ฮ่าๆ

แต่ทำไมมันสบายแบบนี้ล่ะ นุ่มมากเลยเหมือนนอนอยู่

บนเตียงเลย อิอิ

"เหมี้ยวจ้ะ.." 

ใครว่ะมาพูดอยู่ข้างใบหูของผม ใครชื่อเหมี้ยวอะไรกัน 

ผมชื่อ ธนา ต่างหาก !! เอ๊ะ บางทีอาจจะเรียกคนอื่นก็ได้มั้ง..เนอะ

ผมที่ยังหลับตาอยู่แต่ก็ขมวดคิ้วจนติดกันเหมือนครุ่นคิดอะไรสักอย่าง

"เหมี้ยว..ตื่นสิจ้ะ" มือหยาบเคลื่อนมาแตะที่ใบหน้าของผม ผมรีบลืมตาขึ้นมา

พร้อมตวัดสายตาดุๆใส่ 

"อ..อ้วกกกก" ผมดีดตัวขึ้นเตรียมวีนคนแปลกหน้า พอลุกขึ้นแค่นั้น

ก็มีอะไรบางอย่างในท้องของผมออกมา

รู้..รู้แล้ว !! ผมนั่งเบิกตากว้างตกใจ โครกกก ครากกกก เสียงท้องร้องดังประท้วง

ผมหันไปยิ้มเห่ยๆให้คนแปลกหน้า ผมเอามือลูบท้องเพื่อบอกว่า

ถึงเวลาอาหารแล้วครับ..อิอิ

"หิว.." 

คนแปลกหน้าเป็นหญิงสาวที่ยังสวยอยู่ เธอลุกเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดตัว

ก็ไม่ได้มีอะไรออกมาหรอก นอกจากน้ำลายที่มันขมๆอ่ะ

เธอเตรียมตัวสั่งอาหาร ระหว่างที่นั่งรอผมก็มองสำรวจห้องแห่งนี้ โรงพยาบาลหรอ?

ผมไม่ใช่นายเอกโง่ๆน่ะครับ ที่ตื่นมาแล้วถามว่า 'ที่นี่มันที่ไหนหรอ?'

แค่สายน้ำเกลือจิ้มแขนก็จะรู้แล้วน่ะว่ามันเป็นโรงพยาบาล

คนแปลกหน้าเดินเข้ามากอดผมแล้วพูดพร่ำเพ้อว่า ไม่เป็นไรแล้ว..

"หนูบอกแม่ได้มั้ยค่ะ?ว่าทำไมหนูถึงได้กินยาเบื่อหนู"

ห้ะ!!? ผมเนี้ยน่ะกินยาเบื่อหนู !! ถ้าบอกว่านอนอดตายอยู่ในห้องผมจะไม่ว่าอะไรเลย

แต่ตอนนี้ไม่มีแรงจะวีนเลยว่ะ เธอเป็นใครเนี้ย แม่ผมน่ะ !! ทิ้งผมไปนานแล้ว 

ผมนั่งทำหน้าหงุดหงิด เอามือกอดอกและมองเธออย่างไม่พอใจ

"เหมี้ยวจ้ะ..ทำไมทำหน้าใส่แม่แบบนั้นล่ะจ้ะ?" 

ผมไม่ตอบอะไรเธอเลย แค่ถอนหายใจแล้วพูดออกมาเบาๆ ผมพูดเสียงดังไม่ได้

เพราะผมยังไม่ได้กินอะไรเลย มันเหนื่อยจนจะอ้วกไง

"ผมไม่ได้ชื่อเหมี้ยว" ผมบอกเธอไปตรงๆ สงสัยคงมีคนใจดีไปพบผมที่กระท่อมล่ะมั้ง

และเธอคงเป็นบ้าคิดว่าผมเป็นลูกของเธอ 

ก้อก ก้อก ก้อก

"(อาหารมาแล้วค่ะ)" 

"เชิญจ้ะ" 

นางพยาบาลนำอาหารมากมายสำหรับผู้ป่วยมาตั้งไว้ที่ถาดกินข้าวของผม

ผมจึงรีบตักกินทันที โอ้ยย ในที่สุดชาตินี้ธนาก็มีข้าวกินแล้วโว้ยย

ในที่สุดผมก็..

//นายร้องไห้ทำไมอ่ะ// 

ผมเอามือเช็ดที่ดวงตา เอ่อ จริงของมันเว้ย ผมร้องไห้เพราะได้กินข้าว

ผมกินไปตอบไป "เอ่อ ขอบใจที่บอกว่ะ" 

//ครับ..//

"เหมี้ยวจ้ะ? ขอบใจอะไรแม่หรอจ้ะ? แม่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยน่ะจ้ะ"

ผมหันไปมองคนแปลกหน้าที่อ้างว่าเป็นแม่ของผม ผมปัดส่งๆไปว่าไม่ใช่คุณหรอก 

แต่ผมชี้ไป...เอ่อจริงสิ !! แล้วจะชี้ไปไหนอ่ะ 

"อ่อ เปล่าครับ" 

.

.

.

.

.

.

__________บทนำแค่นี้ก่อนน่ะ 

เรื่องนี้มีแฟนตาซีนิดๆเอง แต่ไม่มาก