ล้อมรักไอ้ตัวร้าย

                                   บทนำ คนที่ผมไม่มี

ความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องของแม่มันเริ่มขึ้นครั้งแรกตอนผมสามขวบเศษ เหตุการณ์เริ่มในชั่วโมงศิลปะของวันแม่ในปีนั้นเอง

“วันนี้ครูจะให้การบ้านเป็นการเขียนการ์ดวันแม่ แล้วนำมาส่งครูพรุ่งนี้นะคะ”

ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำอย่างไรกับกระดาษเอสี่พับครึ่งสีชมพูในมือดี มองไปรอบข้างเพื่อนๆ ต่างพูดว่าจะเขียนเรื่องราวของแม่ตัวเองลงไปได้อย่างไรบ้าง ในขณะที่หัวของผมมันว่างเปล่าไปหมด มันไม่ใช่เพราะผมไม่มีแม่เหมือนใคร แต่ผมก็มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่น้อยเหลือเกิน

“เราจะบอกคุณครูว่ามาม้าของเราทำอาหารเก่งที่สุดในโลก”

“ไม่หรอกๆ มาม้าเราต่างหากที่ทำอาหารอร่อยที่สุด มาม้าเราทำบะหมี่เป็นด้วยนะ”

“โห!...มาม้าของเหลายูนเก่งมากเลย แม่เราทำอาหารไม่อร่อยหรอก แต่แม่คอยซักเสื้อผ้าของเราตลอดแหละ แล้วก็พาเราเดินซื้อขนมด้วย”

“นั่นมันหน้าที่ของแม่บ้านต่างหากละ”

“ฮะฮะ เปรี้ยงปร้างพูดอะไรน่ะ มันเป็นหน้าที่ของแม่นะ แม่บ้านต้องทำความสะอาดพื้นสิ มั่วจริงๆ”

“นั่นสิๆ ตลกจริงๆ เลย”

เพื่อนๆ ต่างหัวเราะใส่ผมเพราะคำพูดนั้นอยู่เป็นอาทิตย์จนทุกคนลืมมันไป แต่ผมไม่อาจลืมได้เลยว่าคนเป็นแม่คือคนที่ทำอาหารให้ผม คนเป็นแม่คือคนที่คอยดูแลและปกป้องผม คนเป็นแม่คือคนที่พาผมเดินไปซื้อขนม...คนเป็นแม่ของทุกคนคือสิ่งที่ผมไม่มีอยู่จริง

...ถ้าเป็นคนดีแล้วแม่งไม่มีคนสนใจ แล้วจะเป็นไปทำไมวะ?...