คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : VENDAR & YANIN 3 100%
ชนวนรักร้าย...พ่ายรัก : VENDER & YANIN
ลงถึงตอนที่ 8
ใบหน้าที่เรียบพร้อมกับคำพูดที่ฉะฉานสุดมั่นใจในตัวเองค่อยๆ เปล่งเสียงออกมาจากริมฝีปากสีแดงสดที่เคลือบเอาไว้อย่างไร้ที่ติ ด้วยโทนหน้าที่ตกแต่งตามสไตล์ของสาวมั่นของผู้หญิงที่นั่นอยู่บนตักของผม ยอมรับเลยว่าสวยไม่เบาแต่การแต่งตัวกับไม่เอาไหนเสียเลย! ส่วนนิสัยของเธอช่างเดาได้ไม่ยากเท่าไหร่นัก จะมีแค่ความหยิ่งทะนง ถือตัวรวมไปถึงปากจัดไม่น้อยถึงได้กล้าพูดว่า ฉันก็ไม่อยากจะนั่งบนตักอันแสนเฮงซวยของนายนักหรอก! เหอะ! ดี กล้ามาเล่นกับคนอย่างไอ้แวนเดอร์ เดี๋ยวจะจัดให้จนร้องไม่ออก!
รอยยิ้มเหยาะผุดออกมาจากมุมปากของฉันอย่างเห็นได้ชัดโดยไม่มีการปิดปังใดๆ ทั้งสิ้นมันยิ่งเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีในการกระตุ้นอารมณ์โกรธของยัยลาวาที่ตอนนี้ใบหน้าแดงกร่ำออกมาอย่างชัดเจน แววตาที่ยัยนั่นส่งมาให้มันฆ่าฉันได้เลยล่ะ แต่ก็อย่างว่านะมาเบี่ยวเงินฉันก่อนทำไมล่ะ? อยู่ดีๆ อยากเป็นนางเอกในสายตาผู้ชาย อยากได้สามีจนตัวสั่นไม่ว่า
“แก...อิบ้า! มานี่เลย”
เพี้ยะ!
ใบหน้าของฉันชาไปโดยอัตโนมัติไปทั้งแถบด้านซ้าย เมื่ออยู่ๆ ยัยบ้าลาวาเข้ามากระชากแขนฉันให้ลุกขึ้นจากตักของผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ก่อนที่จะตบฉันทันทีไปหนึ่งฉาก เกิดมาญานิลคนนี้ก็พึ่งเคยโดนตบครั้งแรงในชีวิตก็คราวนี้แหละ มันช่างเจ็บจี๊ดเข้าลงไปในชั้นของผิวหนังบางๆ ของตัวเองจริงๆ
“ทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้ไงผู้ชายเขาถึงไม่แลมองแม้หางตา มีสมองก็หัดคิดเสียบ้าง? ไม่มีใครอยากเอาดอกทองไปเป็นแม่ของลูกหรอก! เพราะเขากลัวว่าเชื้อแม่จะแรง!” ฉันมองตายัยลาวาพร้อมกับพูดขึ้นด้วยความจริง สภาพการแต่งตัวยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวเสียอีก การกระทำยิ่งกว่าชอบวิ่งแร่หาผู้ชายจนเสียสถาบันเพศแม่ “เอาเวลาไปเสียกับการพัฒนาสุขภาพจิตของตัวเองดีกว่านะ อีกหน่อยถ้าไม่รักษาจะเป็นบ้าโดยไม่รู้ตัว เอ๊ะ! แล้วถ้าสมองของคนอย่างเธอคิดว่าการที่ฉันไปนั่งบนตักผู้ชายคนนี้มันเป็นการกระทำที่น่ารังเกลียดมากก็เปรียบเทียบกับตัวของเธอได้เลยยัยลาวา! การกระทำของฉันมันด้อยลงไปเลยล่ะ! ที่สำคัญฉันทำเพื่อเงินที่เธอจ้างทำนั้น!”
“กรี๊ดดดดดดด นังปีศาจ!!”
เสียงกรี๊ดแปดหลอดมันยิ่งเรียกความสนใจจากผู้คนรอบๆ คลับเป็นอย่างดีจนทำให้คนข้างๆ โต๊ะอื่นๆ หันมาสนใจยิ่งกว่าพระเอกละครมาเสียอีก
“จะบอกให้เอาบุญฉันชื่อ “ญานิล!” ไม่ใช่ยัยปีศาจอย่างที่เธอคิด” ฉันบอกผู้หญิงตรงหน้า
“เหอะ! ญานิล ผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอมันก็ไม่ต่างจากคนอย่างฉันเท่าไหร่หรอก ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงิน รู้ไหมถ้าเธอพาผู้ชายคนนี้ออกจากคลับนี้ได้แล้วคิดว่าเธอกับคนอย่างแวนเดอร์จะต้องไปจบลงที่ตรงไหน โรงแรม! คอนโด! ม่านรูด! ก็เท่านั้น”
ยอมรับเลยว่าฉันไม่เคยคิดต่อจากนั้นเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือว่าจบที่ตรงไหน ไม่ว่าจะที่โรงแรม ม่านรูดแม้กระทั่งคอนโด! คนอย่างญานิลคิดเพียงแต่เงินเท่านั้น
“งั้นคนอย่างเธอก็ “เคย” ทำมาก่อนนะสิ ไม่ว่าจะในโรงแรม ม่านรูด คอนโดหรือว่าแม้กระทั่งข้างทาง! มันก็คงเป็นที่ผสมพันธุ์ของเธอสินะ!”
ปึก!
เพี้ยะ!
เพี้ยะ!
“อย่าคิดว่าคนอย่างฉันจะพลาดให้ตบเป็นครั้งที่สอง บอกเลยว่าไม่มีทาง!”
เพี้ยะ!
พลัก!
ตุบ!
ฉันรับมือของยัยลาวาที่กำลังจะโดนที่ใบหน้าของตัวเองเป็นครั้งที่สองก่อนจะตบสวนให้สองครั้งอย่างเหลืออดนอกจากนั้นก็ยังตบไปอีกหนึ่งฉากก่อนที่จะเอามือของยัยลาวาล็อคไว้ด้านหลังใช้เท้าถีบไปที่ก้นของเธอทันที ผลสรุปก็คือยัยนั่นนอนทรุดอยู่ตรงเก้าอี้ตัวเดิมที่เพื่อนของผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์นั่งอยู่ ดีนะที่เขาหลบทันไม่อย่างนั่นยัยลาวาคงจะอยู่ในท่าคร่อมผู้ชายคนนั่นแล้ว
โอ้ย!
“ยัยบ้า!”
ยัยลาว่าพลิกตัวมาเผชิญหน้ากับฉันอีกครั้งในท่าที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมที่ล้มลงไปทีแรก ยัยนั่นสำรวจร่างกายของตัวเองที่เป็นรอยซ้ำและรอยถลอกเนื่องจากชนกับเก้าอี้และโต๊ะก่อนที่จะส่งเรียกอันแสบหูมาเข้าโสตประสาทของฉันอีกครั้ง
“หึ ใครกันแน่ที่บ้า! บ้าผู้ชายจนไม่ลืมหูลืมตา”
“ก็ยังดีกว่าพวกที่แต่งตัวบ้านๆ มอซอ สกปรก จนไม่มีปัญหาหาผู้ชายก็แล้วกัน! จะบอกให้เอาบุญก็แล้วกันยัยญานิล! หัดเอาเวลาที่ใช่รับจ้างหาเงินไปส่องกระจกดูเงาตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าบ้างว่ามีส่วนไหนที่ผู้ชายเขาอยากมองบ้าง”
ยัยลาวาพูดขึ้นในขณะที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิมวางมาดดั่งกลับนางพญาหงษ์เหินก่อนจะพูดออกมาพร้อมกับเหยียดยิ้มด้วยความน่าสมเพชมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เวลานะมีแต่คนอย่างฉันไม่ทำอย่างที่เธอว่าหรอก! มันช่างไร่ค่าสิ้นดี ผู้หญิงบางคนถึงแม้จะไม่ได้สวยเลือกได้แต่เขาก็ฉลาดมองดูผู้ชายที่จะมาเป็นพ่อของลูกดีหรือเลว ฉันมันก็เป็นผู้หญิงประเภทนั่นเสียด้วยสิ! ไม่ใช่มองเพียงแค่ความสนุกเหมือนเธอลาวาเพราะสุดท้าย....ก็เป็นได้เพียงของเล่นที่เขาเบื่อแล้วก็โยนทิ้งเอาไว้ข้างถนน ช่างน่าสงสารเสียจริง!”
“ยัยญานิล!”
“ทำไมยัยลาวา! นี่มันยังไม่ครบคอร์สที่ฉันจะให้เธอเรียนรู้นะ ถ้าจะให้ครบมันต้องนี่!”
ซ่า!
ว่าแล้วฉันก็กลับตัวไปคว้าแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์มาทันทีก่อนที่จะเทรดศีรษะของยัยลาวา
“ครบคอร์สแล้ว...ไปนะ หวังว่าชาตินี้คงหมดเวรกรรมกันเพียงเท่านี้”
กรี๊ดดดด!
VENDER : PAST
น่าสนใจไม่ใช่น้อยนะสำหรับผู้หญิงคนนี้ ญานิล? ชื่อก็เพราะเสียด้วย การกระทำแบบเถื่อนๆ โหดร้ายใช่เล่น ผมยืนมองผู้หญิงทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ส่งเสียงห้ามแม้แต่คำเดียวถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงจะเดินหนีไปแล้วแหละ ไม่เสียเวลาสนใจสักนิด แต่นี่มัน...คงเกี่ยวข้องจากผมโดยตรงมั้งก็เลยอยากเอี่ยวด้วยเสียหน่อย คงไม่เสียเวลามากนัก
“เดี๋ยว!”
“โอ้ย!”
จู่ๆ ก็มีมือเข้ามากระชากต้นแขนของฉัน ด้วยความแรงมันทำให้ร่างของฉันเซไปกระทบกับแผงอกกว้างทันที แผงอกที่ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกลิ่นน้ำหอมแบรนด์ดังระดับโลกผสมกับกลิ่นตัวหอมๆ ที่ยอมรับเลยว่ามีเสน่ห์อยู่ไม่น้อยจนตอนนี้ก็ยังติดจมูกอย่างไม่น่าเชื่อ
“ถึงกลับเคลิ้มเลยเหรอ?”
ผมก้มใบหน้าลงไปดูคนที่อยู่ที่แผงอกของตัวเองก่อนถามขึ้น ใบหน้าเรียวของเธอซุกลงอกของผมอย่างลงตัว
“ปล่อย!”
ฉันรีบตื่นจากภวังค์ความคิดของตัวเองทันทีก่อนที่จะใช้สองมือตัวเองผลักออกจากแผงอกของผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ก่อนที่จะสบตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว สายตาที่เขาส่งมามันยิ่งทำให้ฉันสบสน มันมีแต่ความว่างเปล่าซึ่งไม่สามรถเดาได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่
“ทำไม? อยากได้เงินไม่ใช่หรอจะสงเคราะห์ให้!”
“…”
รอยยิ้มเหยียดที่ส่งตรงมาจากมุมปากของเขามันมาพร้อมกับคำพูดที่แสนหยาบคายแทบบอกได้ว่าทำไมถึงไม่ตบหน้าฉันไปเลยล่ะแบบนี้
“เหอะ! เงียบ ตอบไม่ได้หรือไง? ถึงกับลงทุนใช้ตัวเองแลกเพื่ออยากได้เงิน เอ้า! อยากได้ไม่ใช่หรือไงชั้นจะให้แต่เธอ...ต้องไปกับชั้นนะ”
เมื่อสิ้นคำพูดของตัวเองผมก็รีบกระชากแขนเดิมของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเข้ามาหาตัวเองทันที ด้วยน้ำหนักตัวที่แสนเบาหวิวมันก็เลยไม่เป็นปัญหามากนัก เธอจึงมาอยู่ที่แผงอกที่เดิมเมื่อกี้อย่างง่ายดาย
“ปล่อย! ใครอยากไปกับนายไม่ทราบ ฉันจะกลับบ้าน ไม่มีเวลามาเล่นอะไรบ้าๆ กับคนอย่างพวกนายอีกแล้ว ที่ทำไปก็เสียเวลามากพอล่ะ! เสียสุขภาพจิต!”
ฉันตรอกกับผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ทันทีก่อนรีบสบัดแขนแกจากการจับกุมของเขาแต่เหลือเชื่อมันเหนียวราวกับตีนตุ๊กแก สะบัดยังไงก็ไม่ออก!
“เสียเวลายังไง? เธอก็อุตส่าห์เล่นมาแล้วไม่ใช่หรือไง? ไหนๆ ก็เล่นมาแล้วสานต่ออีกไหนคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ไม่แน่เธออาจได้เงินจากชั้นก็ได้ รับรองจ่ายไม่อั้น! น่าจะทดลองหน่อยน่ะ!”
“ไม่!” ฉันปฏิเสธเสียงแข็งกร้าว
“มันไม่ได้เสียสุขภาพจิตไปมากกว่านี้หรอก แค่เธอตกลงทำตามผู้หญิงคนนั้นมันก็เสียไปมากแล้วก็อย่างว่า คนบ้ากับคนบ้าตบกันเพื่อแย่งผู้ชาย!”
ฉันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินประโยดถัดมาของผู้ชายตรงหน้า มันเจ็บไม่ใช่น้อย มาหาว่าฉันตบกับยัยลาวาเพื่อแย่งเขาอย่างนั้นหรอ? ต่ำสิ้นดี
“ฉันจะบอกนายไว้เอาบุญนะ! ไม่มีทางที่คนอย่างญานิลจะตบกับผู้หญิงไร้ความคิดแบบนี้เพื่อแย่งนายหรอก ทั้งชาตินี้ชาติหน้าก็อย่าหวังเลย มันไม่เกิดขึ้นแน่! อ๋อ! อีกอย่างนะ นาย..ไม่มีส่วนไหนที่จะสามารถดึงดูดคนอย่างชั้นได้เลยสักนิดเดียว”
เมื่อพูดออกไปแล้วฉันก็พยายามดึงแขนตัวเองออกจากการจับกุมของผู้ชายตรงหน้าทันทีแต่ติดที่ว่ามันกับแน่นขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายร้อยเท่าจนแขนเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน
“กูกลับก่อนนะมึง วันนี้สงสัยเจอ..ของเล่น...ที่ถูกใจแล้ววะ!”
ผมไม่สนใจคำพูดคนตรงหน้าเลยแต่แน่นนอนมันเข้าทุกโสตประสาทการได้ยินของผมหมดแล้ว อีกอย่างก็จำขึ้นใจได้เชียวล่ะ เพียงแต่ตอนนี้ผมแค่หันกลับไปพูดกับไอ้รูธเท่านั้นแล้วมันก็ยักคิ้วแบบว่าเชิญ!
“ส่วนเธอมานี่!”
โอ้ย!
ฉันก้าวเท้าออกแบบไม่ทันเมื่อคนร่างสูงได้ลากออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็วจนทำให้ไม่สามารถที่จะสังเกตสิ่งรอบๆ ตัวได้ทัน
ปึก!
จนในที่สุดฉันก็ถูกผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ลากมายังที่จอดรถกว้างมันน่าจะเป็นหลังคลับมั้ง เดาๆ เอาเพราะฉันยังไม่เคยมาเลยแต่มีป้ายบอกไว้เพียงแค่ VIP เท่านั่น นายนั่นผลักฉันกระแทกกับกระโปรงหน้ารถหรูทันที แผ่นหลังที่กระทบกับของแข็งมันแล่นเข้าสู่ร่างกายของฉันอย่างปวดหนึบ บอกได้คำเดียวว่า เจ็บ!
“นะ นายจะทำอะไร ออกไปนะ!”
ผมค่อยๆ แทรกตัวเข้าไประหว่างขาของญานิลทีละนิดเพราะตอนนี้เธอเหมือนกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนกระโปรงหน้ารถ หลังจากแทรกตัวได้สำเร็จก็ค่อยๆ ก้มลงทีละนิดทีละนิดจนใบหน้าเหลือเพียงแค่สองเซ็นเท่านั่นที่จะชิดกัน มือใหญ่ของตัวเองก็กดไปที่หัวไหล่ของเธอ
“ออกไป! จะทำอะไร? ไอ้..หน้าตัวเมีย!” ฉันตะหวาดใส่ใบหน้าที่อยู่ไปถึงคืบ
“ก็จะพิสูจน์ให้คนเองเธอรู้ไงว่าคนอย่าง..ไอ้แวนเดอร์มีหลายส่วนที่สามารถดึงดูด..หรืออาจทำให้คนอย่างเธอติดใจไปจนวันตายเลยก็ได้”
อือ!
ริมฝีปากของเขาก็เข้าประกบกับริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงทันที ยิ่งฉันต่อต้านเท่าไหร่มันก็ไม่ได้ผลเพราะนายนั่นต้องการเอาลิ้นเข้ามาในปาก ความรุนแรงที่เขามอบให้มันช่างดุเดือด เลือดเย็นและแสนเถื่อนไปพร้อมๆ กัน
อือ!
เสียงครางประทวงของคนใต้ร่างมันยิ่งทำให้ผมสนุกอย่างที่สุด สายตาของเธอมองผมด้วยความโกรธ ความเกลียด เนื้อตัวที่อ่อนแรงลงแทบทรุดลงกับพื้นถ้าผมไม่ใช้อีกมือคว้าเอวเล็กไว้ป่านนี้คงกองไปนอนกับพื้นเรียบร้อยแล้วมันยิ่งทำให้ผมรู้ว่ามันเป็นจูบครั้งแรก! แบบนี้ก็ดีสิอยากชิมความหวานข้างในหน่อยเป็นไงแต่ติดที่เธอไม่ยอมเปิดปากเนี้ยสิ อยากลอง! ได้แม่ง! ไอ้แวนจัดให้ มืออีกข้างของผมก็ปล่อยจากการกดที่หัวไหล่ทันทีก่อนที่จะมือก็สอดเข้ายังข้างในเสื้อยืด
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
มือทั้งสองข้างของฉันต่างช่วยกันทุบแผ่นหลังของแวนเดอร์อย่างบ้าคลั่งแต่ทำอย่างไรได้เขาไม่สะเทือนสักนิดเดียว
อ๊ะ!
และแล้วมันยิ่งไปกันใหญ่เมื่อมีมือใหญ่และเย็นเข้ามาสัมผัสหน้าอกของฉันที่ใต้เสื้อพร้อมกับบีบอย่างแรงจนทำให้ฉันร้องออกมา แวนเดอร์ก็ได้โอกาสเอาลิ้นเข้าไปในปากของฉันทันที น้ำตามันก็หลั่งไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
อือ! อือ!
เหมือนว่าคนใต้ร่างจะขาดอากาศหายใจแล้วผมก็ผลักออกจากร่างกายของญานิลทันทีโดยไม่ได้จับเธอไว้เลยจึงทำให้เธอไหลลงจากกระโปรงหน้ารถมานั่งอยู่กับพื้นทันที
“เป็นยังไง รสจูบของผู้ชายหน้าตัวเมียชอบไหมล่ะ? แต่ชั้นชอบมากเลยวะ มานี่!”
“ปล่อย! ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้เหี้ย!” ฉันดิ้นออกจากการจับกุมของแวนเดอร์อย่างบ้าคลั่งแต่มันก็เปล่าประโยชน์เมื่อไม่หลุดออกจากมือของเขาเลย ทางเดียวที่จะรอดจากสถานการณ์นี้ได้คือการเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ปล่อยฉันเถอะแวนเดอร์ นายจะทำอะไรฉันไม่ได้นะ ฉันไม่...ซิงแล้ว”
รอยยิ้มเยาะผุดขึ้นมาจากริมฝีปากที่ยืนคล้ำหัวของฉันอยู่ไม่แทบทำให้ฉันพูดไม่ออก ไม่รู้ว่านายนั่นคิดอะไรอยู่
“หึ! เธอ..ตอแหลไม่เนียน...ไปเรียนมาใหม่นะญานิล!”
ความคิดเห็น