คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : VANDEN & YANIN 2 100%
ลงถึงตอนที่ 8
ตอนที่ 2 หญิงยั่ว
หลังจากที่รับคำท้าจากผู้หญิงที่ชื่อลาวา ขาของฉันก็ก้าวเดินตรงเข้ามาข้างในคลับอีกครั้งอย่างอัตโนมัติเพื่อตามผู้ชายคนดังกล่าวมาทันทีโดยที่มียัยลาวาเดินตามหลังมาติดๆ
จะว่าฉันหน้าเงินก็ได้นะมันคงไม่ผิดสักนิดหรับสำคนหาเช้ากินค่ำอย่างฉัน สองแสนมันไม่ใช่น้อยๆ เลยด้วยซ้ำไม่รู้ว่าสองปีที่ฉันทำงานมาจะได้หรือเปล่าแต่นี้มันอะไร? เงินสองแสนลอยมาเห็นๆ เพียงแค่ฉันพาผู้ชายคนดังกล่าวเดินออกนอกคลับเท่านั้น!
“ไปไหนแล้วนะ เดินเร็วจริง!”
ฉันเอ่ยขึ้นในขณะที่เท้าก็หยุดอยู่กับที่เพื่อที่จะได้ใช้สายตาอันน้อยนิดของตัวเองพยายามมองหาผู้ชายคนดังกล่าวที่ได้ยินว่าชื่อแวนเดอร์ แต่กับไม่เห็นแม้แต่เงาทั้งที่ฉันก็เดินตามเขามาติดๆ ยิ่งสภาพภายในบริเวณคลับมันไม่ค่อยเอื้ออำนวยต่อสายตาเท่าไรนัก ด้วยเหตุที่มีแสงสีค่อนข้างมืดสลัวๆ ถ้าไม่สังเกตดีๆ อาจจะไม่เห็น
ไม่ได้นะ! เงินสองแสนจะหายไปไม่ได้เด็ดขาด ประโยคนี้มันภาวนาและพูดวกวนขึ้นมาในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ขอโทษนะคะ เห็นผู้ชายที่ตัวสูงๆ ผิวขาว ดูดีมากเดินผ่านมาเมื่อกี้หรือเปล่าว เอ่อ..ขะ เขาชื่อว่าแวนเดอร์” ฉันรีบเดินตรงไปถามบาร์เทนเดอร์ที่กำลังทำงานอยู่ทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลาในการปฏิบัติงาน
“คุณแวนเดอร์หรอครับ เดินไปที่โซน VIP ของคลับแล้วครับ ทางนั้นครับ”
ยังไม่ทันถามต่อเลยว่าโซน VIP อยู่ทางไหน ชายรูปร่างสูงดูดีคนนี้ก็ตอบให้เรียบร้อยเสร็จสรรพพร้อมกับผายมือบอกให้ทันที แต่เอ๊ะ! ทำไมถึงรู้จักผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ทันที คงจะมาบ่อยสิท่า
“ขอบคุณคะ”
เมื่อคำขอบคุณออกจากปากของตัวเองแล้ว ฉันก็รีบเดินตรงไปในโซน VIP ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาถึงก็สามารถเห็นความแตกต่างทั้งการตกแต่งผิดกับโซนธรรมดาที่ฉันนั่งกับเพื่อนๆ อย่างสิ้นเชิง มันทั้งหรูหรา มีระดับทั้งเก้าอี้ โต๊ะ รวมถึงเครื่องดื่มต่างๆ ที่คงจะส่งมาจากเมืองนอก
ฉันยืนอยู่เยื้องประตูทางเข้าที่สูงชันมันสามารถมองเห็นทั้งโซน VIP ของคนรวยอย่างทั่วถึง ชายหญิงที่ต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามัน ทั้งกอด จูบกันอย่างดูดดื่มไม่อายคนที่อยู่ร่วมเลยสักนิด มีส่วนน้อยมั้งที่นั่งดื่มอย่างสงบ
“หมอนั่นอยู่ไหนนะ หาตัวยากจริง!”
สายตาสีน้ำตาลเข้มต่างสอดส่ายไปทั่วเพื่อหาเป้าหมายเริ่มจากรอบๆ ของโซนแต่ก็พบกับความผิดหวัง ที่นี่โซนนี้ทำไมมีแต่ผู้หญิงที่แต่งตัวโคตรโป้ นุ่งน้อยห่มน้อยแบบนี้ไม่ต้องใส่อะไรมาคงจะสะดวกกว่ามั้ง
พรึบ!
ทันใดนั้นเองแสงไฟก็สว่างขึ้นทั่งทั้งโซน มันก็เลยทำให้ฉันเห็นผู้ชายที่ทั้งหล่อ ดูดี ที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่ม ริมฝีปากที่ขยับอย่างเป็นจังหวะเพื่อลิ้มรสเครื่องดื่มมันทำให้เขาเด่นมากยิ่งแสงไฟที่สอดส่องลงมามันกระทบกับผิวขาวๆ ยิ่งทำให้ออร่าเริ่มขึ้นหลายร้อยเท่ายิ่งตรงด้ามที่นั่งหน้าเขานั้นมีผู้ชายหน้านิ่ง จมูกโด่งเป็นสันเขื่อนกำลังอัดบุหรี่เข้าไปอย่างหื่นกระหาย สรุปแล้วดูดีทั้งคู่เลยทำให้มีสายตานับร้อยคู่จ้องมองมาทางพวกเขาราวกับจะกลืนกิน
“แวนเดอร์...”
มันเป็นคำพูดที่มันหลุดออกจากริมฝีปากของฉันอย่างอัตโนมัติพอรู้ตัวอีกที่ฉันก็รีบสะบัดศีรษะไปมาราวกับคนบ้า
“เป็นอะไรไปยัยนิล!”
“หยุดคิดเดี๋ยวนี้นะ!”
“งาน งาน งาน ท่องไว้สิ!”
“เงิน! เงิน! เงิน! เงิน! เงินสองแสน! แกต้องทำได้ ท่องไว้เพื่อเงิน!” มันเป็นประโยคที่ฉันพูดขึ้นกับตัวเองเบาๆ เพราะจู่ๆ ความคิดบ้าๆ ที่สั่งให้ฉันหยุดการกระทำ หยุดรับคำท้าเพื่อเห็นแก่เงินเข้ามาในจิตใจอย่างกะทันหันมันเหมือนกับ...การเอาตัวเข้ามาเล่นกับสิ่งที่ไม่ควร ช่างเถอะอย่าสน! ท่องไว้เงิน! พอพร้อมแล้วเท้าที่กำลังจะก้าวไปหาเขาอย่างมีเป้าหมายก็เริ่มเดินทันที
กึก!
“เอ๊ะ!”
สายตาของฉันมองไปยังแขนที่โดนกระชากเลยก็ว่าได้ทันที นิ้วมือเล็กเรียวสวยจับไว้แน่นจนตอนนี้มันเริ่มแดงและเล็บยาวก็จิกลงไปที่เนื้อของฉันอย่างไม่เบามือ พอฉันเคลื่อนสายตาเพื่อเข้าสบตาใหญ่ก็พบว่ามันคือ..ยัยลาวา
“ปล่อย!”
“เหอะ! ก็ไม่อยากจับนักหรอกเสนียดเปล่าวๆ”
ว่าแล้วยัยนี่ก็ทำท่าปัดมือตัวเองที่ปล่อยจากแขนของฉัน ริมฝีปากที่เคลือบด้วยเครื่องสำอางชั้นดียิ้มเหยียดอย่างน่าสมเพช
“มีอะไร?” ฉันถามคนที่อยู่ตรงหน้า
“นี่! เธอเอาจริงหรอ? รู้ไหมว่าแวนเดอร์เขาเป็นใคร? เขาเป็นถึง..”
“ทำไม? เธอกลัวแพ้คนอย่างชั้นหรือไง? จะบอกเอาไว้นะ..ว่าคนอย่างฉันไม่สนใจว่าผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์จะเป็นใคร หน้าไหน ยิ่งใหญ่มาจากไหนที่ฉันสนใจก็คือเงินสองแสนเท่านั้น! เตรียมตัวจ่ายให้ฉันได้เลยนะ”
ยังไม่ทันที่ยัยลาวาบ้านั่นจะพูดจบ ฉันก็พูดขึ้นขับทันที เหอะ! กลัวที่จะจ่ายเงินให้ฉันหรือยังไงกันนะบอกเลยว่าถ้าคิดจะเบี้ยวคนอย่างญานิลมันยาก!
“งั้นก็ตามใจ...ขอให้คนหิวเงินอย่างเธอชนะนะ รับรองฉันจ่ายให้แน่และจะรอดูผลงานของผู้หญิงบ้านๆ แต่งตัวไม่มอซออย่าเธอก็แล้วกัน! แต่ถ้านั่งตักได้นี่ฉันเพิ่มให้อีกหนึ่งแสน!”
“ได้รอดูแล้วกัน!”
พอจบประโยคฉันก็เดินตรงไปยังเป้าหมายทันที มาท้าคนอย่างญานิล เดี๋ยวจะทำให้รู้ว่าฉันมันไม่ใช่ไก่อ่อนอย่างที่เธอคิดยัยลาวา
VANDER : PAST
“อ้าว! กลับมาทำไมเร็วจังวะ กูเห็นว่า..มึงเจอเหยื่อ?”
ประโยคแรกที่ไอ้รูธใช้เอ่ยทักทายผมเมื่อเห็นว่าผมเดินมานั่งตรงที่เดิมตรงข้ามกับมันเหมือนเดิม คืนนี้ผมกับมันพากันมาดื่มที่คลับของไอ้คิวพีอย่างเช่นทุกวัน จะพิเศษมากก็ตรงที่ไม่สามารเห็นหัวมันของทั้งไอ้คิวพี ไอ้เทลและก็ไอ้โซฟัสเลยก็เพราะว่าพวกมันต่างก็พาภรรยาสุดที่รักไปเที่ยวต่างประเทศเพื่อเตรียมตัวมีลูก ทิ้งให้คนโสดน่าตาดีทั้งสองดูแลกิจการแทน
“เออ! หมดอารมณ์”
ผมตอบไปแบบส่งๆ ก่อนที่จะคว้าแก้วมากระดกของเหลวสีอัมพันลงคอเพื่อดับอารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง เพราะยัยหน้าตาบ้านๆ คนนั้นคนเดียว รับรองถ้าเจออีกครั้ง...
“อาการแบบนี้ค้างชัวร์?”
“มึงยังไม่จบใช่ไหมวะ! ไอ้รูธ?”
“ตอบแบบนี้ชัดเจนว่ะ? มึงจะเครียดอะไรกันหนักหนาวะไอ้แวน หญิงแถวนี้มีเยอะจะตาย มึงดูจ้องมึงยังกับของหวาน”
เสียงของไอ้รูธทำให้ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นสายตายั่วยุทอดสะพานให้เป็นระนาวโดยที่ไม่ต้องออกแรงหาให้มันเมื่อยแต่คนอย่างผมมันเรื่องเยอะ
“แต่กูไม่สนไงวะ!”
ผมตอบไอ้รูธอย่าเซงๆ ผู้หญิงแบบนี้ผมไม่ชายตามองอยู่แล้วยัยคนเมื่อกี้ก็เหมือนกันที่ชื่อลาวาอะไรนั่น เธอเข้ามาจูบปากผมเองเมื่อเห็นว่าผมลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ ผมก็เลยอยากสนองความอยากให้กับเธอเท่านั้น ผู้หญิงที่ผ่านมามันก็เป็นเพียงแค่ทางผ่านสำหรับคนอย่างผมเท่านั้น ในชีวิตนี้ยอมรับเลยว่าไม่เคยคิดจริงจังกับใครหน้าไหนทั้งนั้นไม่ว่าจะสวย น่ารัก อกเป็นอกเอวเป็นเอวก็เถอะหรือว่ามีระดับฐานะทางบ้านค่อนข้างดีผมก็ไม่เคยสนก็เพราะว่าพวกเธอมองคนเพียงแค่เปลือกนอกไง เห็นหล่อ รวยก็ต่างยอมมอบตัวถวายให้โดยไม่นึกถึงคนที่เป็นพ่อแม่
ตึก!
ด้วยความที่ยืนทำใจอยู่ตั้งนานฉันจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดเป็นสิ่งสุดท้ายที่มีเข้าไปนั่งที่ตักของผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ทันทีโดยที่ตัวเองยังทำมือกอดอก ประกอบกับสบตาสีดำสนิทของเขาอย่างกล้าๆ กลัว
ทันทีที่ผมมองผู้หญิงที่ช่างใจกล้าเข้ามานั่งตักของผมอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ใบหน้ารูปไข่เชิดๆ ดูแล้วมีความหยิ่งไม่ใช่น้อย รูปร่างดีใช้ได้ อกเป็นอก เอวเป็นเอวมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเองนั่นก็คือมีกลิ่นหอมของแป้งที่ผสมกับเบอรี่ทำให้เป็นกลิ่นที่ค่อนข้างเชิญชวนคนอย่างผมได้ไม่น้อง เพราะเธอคือผู้หญิงที่เข้ามาขัดจังหวะผมเมื่อกี้
“แรด ร่านนักก็ไปนั่งตักคนอื่น ผมไม่ชอบผู้หญิงหน้าด้าน!”
“…”
น้ำเสียงอันแสนแข็งกระด้างเปล่งออกมาจากริมฝีปากสวยได้รูป มันเป็นประโยคที่ฟังแล้วฉันสามารถหน้าตาโดยที่คนอื่นๆ ในคลับนี้รอสมน้ำหน้าอย่างล้นหลาม
“ฉันก็ไม่อยากจะนั่งบนตักอันแสนเฮงซวยของนายนักหรอก!”
“…”
“ต๊าย! ตาย ช่างกล้าพูดกับแวนเดอร์นะเธอ ยัยคนชอบแส่!”
เสียงนี้มันทำให้ฉันหันใบหน้าไปในทันที เสียงที่คุ้นๆ นั่นไงยัยลาวา อย่าบอกนะว่ายัยคนนี้คิดจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือให้ตัวเองได้เข้ามาพูดกับผู้ชายของหล่อนอีกครั้ง แสบจริง!
“ไหนเงินหนึ่งแสน! ฉันนั่งตักผู้ชายคนนี้ได้แล้วอีกสองแสนฉันไม่เอาก็แล้วกันเพราะยังทำไม่สำเร็จ! ถือเสียว่าช่วยประหยัดงบประมาณเงินในกระเป๋ากับผู้หญิงหากินอย่างเธอก็แล้วกันแต่ว่า...นึกไปแล้วก็ยัง.....”
“ยังอะไรยัยมอซอ! ฮะ?”
“ก็สงสารคนที่ไม่มีใครเอาไง!”
ความคิดเห็น