หลงวิวาห์รัก

เมื่อเจ้าสาวของตฤณกรหนีการแต่งงาน ประกายดาวจึงต้องรับบทเป็นเจ้าสาวตัวแทน เธอยอมช่วยเขาด้วยความเต็มใจแต่เจ้าบ่าวกลับรังเกียจเดียดฉันท์อ้างว่าสมภารไม่กินไก่วัด

ประกายดาว เด็กสาวที่อาม่าส่องแสงรับมาอุปการะ เธอปลาบปลื้มอาตฤณเป็นทุนเดิม จะให้รับใช้อะไรเป็นการทดแทนบุญคุณสาวน้อยยอมทั้งนั้น แต่คุณอาเพลย์บอยของเธอกลับออกท่าทีรังเกียจออกนอกหน้า

“สมภารไม่กินไก่วัด ยิ่งไก่ในบ้านยิ่งกินไม่ลง”

“อาตีนเลยต้องเที่ยวไปหาไก่ป่าไก่ฟ้าไก่ข้างทางกินข้างนอกสินะคะ ระวังไข้หวัดนกล่ะ”

“ยัยเด็กบ้า ยัยปากสก๊อยเพราะแบบนี้ไงฉันถึงได้ไม่ชอบเธอ เธอมันดูง่ายเกินไป”

“เหรอคะ! งั้นเชิญนิมนต์หลวงอาฉันไก่ที่อื่นตามสบายเลยค่ะ”

ตฤณกรคาสโนวาที่เพิ่งถูกเทงานแต่ง ต้องมาปวดหัวกับสาวน้อยที่เห็นมาตั้งแต่ยังเป็นลูกเจี๊ยบตัวน้อย จะให้จับใส่หม้อแกงกินลงท้องใครจะไปทำได้กัน ตฤณกรผู้ไม่เคยปฏิเสธสาวสวยคนไหนแต่สาวคนนี้เป็นข้อยกเว้น อย่างไรก็กินไม่ได้ และเมื่อแม่ไก่ตัวนี้ที่โตขึ้นหุ่นแซ่บหุ่นยั่วกำลังบินหนีจากไป ไม่ลงหม้อก็ต้องเด็ดปีกถอนขนแล้วกลืนลงท้องให้ได้ เมื่อสมภารได้กินไก่แล้วมีหรือจะกินมื้อเดียว 

"อย่าดื้อสิเด็กดี เรียกผัวขาสิคะ"

"ไม่เรียกไม่เป็นไรเดี๋ยวยัดเยียดให้"

*****

ภาคต่อจากจ้างรักกำมะลอ อ่านแยกได้นะคะ