ไอริกะเซนะ

"เซนxไอริ"

By ฐวิน.

สองปีผ่านไป จากรักกลายเป็นเกลียด จากหวงแหนกลายเป็นนิ่งงัน

สองปีผ่านไป จากรักกลายเป็นรักมาก จากนิ่งงันกลายเป็นหวงแหน

ชายผู้หนึ่งใช้เวลาถึงสองปีของเขาในการพยายามมีชีวิตใหม่ แต่กับชายอีกผู้หนึ่งที่เวลาสองปีของเขานั้นได้แต่คิดถึงชายผู้หนึ่ง

ความขัดแย้งของความรู้สึก

ความขัดแย้งของช่วงเวลา

ความขัดแย้งของความเข้าใจ

จะยังมีเส้นทางไหนบ้าง ที่สามารถนำพาพวกเขาทั้งสองมาพบกันได้ และดำเนินเส้นทางรักต่อจากเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อน

ในเมื่ออีกคนต้องการ

แต่อีกคนไม่ต้องการ

โชคชะตานี้จะเป็นไปตามความต้องการของผู้ใดกัน

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

“อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยน่าเซน ไอทำไปเพราะรักเซนนะ...”

“ที่พูดมานี่ แน่ใจแล้วใช่ไหม คำว่ารักน่ะ...กลับไปคิดให้ถี่ถ้วนกว่านี้ก่อนค่อยกลับมาพูดก็ได้”

“ไอคิดถี่ถ้วนดีแล้ว คำว่ารักที่ไอพูดให้เซน เซนอาจจะคิดว่ามันพูดง่าย แต่มันเป็นเพราะไอรักเซนมาก ถึงได้พูดมันออกมาได้อย่างไม่ลังเลใจ ไอรู้ว่าเซนคิดอะไรอยู่ รู้ว่าเซนกำลังกลัวอะไร ไอเลยไม่บังคับให้เซนพูด ไอแค่ต้องการให้เซนรู้ว่าไอยังรักเซนมาก ก็แค่นั้น...”

------------------------------------

“ถ้าเซนไม่บอก แล้วไอไปสืบรู้เอง ไอไม่รับประกันความปลอดภัยของเด็กนั้นหรอกนะ...!” คำพูดเรียบนิ่งที่แตกต่างราวกับเป็นคนละคนกับคนก่อนหน้านี้ เพราะพอเข้าเรื่องแบบนี้แล้ว เหตุการณ์ครั้งก่อนก็แล่นเข้ามาในหัว ภาพทุกอย่างเหมือนถูกนำกลับมาประมวลผลใหม่อีกครั้ง ในบรรดาคนทั้งหมดที่เขาได้พบมาและต่อกรมาด้วย พูดได้เลยว่าคนนี้เป็นคนที่เขาเกลียดมากที่สุด เพราะท่าทางของเซนมันบ่งบอกว่ามีความรู้สึกอะไรที่พิเศษกว่าคนทั่วไป

“ไอ...พึ่งพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าห้ะ...! ” เซนที่ขับรถอยู่ รีบหันกลับมามองคนที่นั่งอยู่ด้านข้างทันที ราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่หูตัวเองได้ยิน

“รับรู้ทุกคำที่พูดนั้นแหละ และคิดก่อนพูดแล้ว แล้วก็หมายความอย่างที่พูดด้วย!” ไอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ และใบหน้าที่นิ่งเฉย

“ไอจะทำทุกอย่างให้เซนกลับมาเป็นของไอ เพราะไอรู้ว่าเซนยังรักไออยู่ เซนไม่สามารถปิดบังความคิดของตัวเองกับไอได้หรอกนะ...”

“ทำไมถึงมั่นใจนักว่าเซนยังรักไออยู่ เวลาที่ผ่านมาสองปี อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป แม้แต่ตัวไอเองยังเปลี่ยนไป แล้วไม่คิดหรอว่าเซนก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน ไหนว่ารู้จักเซนมากที่สุดไง ในตอนนี้น่ะไม่ใช่แค่ตัวเซนที่เปลี่ยนไป แต่หัวใจเซนก็เปลี่ยนไปด้วยแล้ว ฉะนั้น...มันไม่ใช่ของไออีกต่อไปแล้วล่ะ"

“อย่ามาพูดตลก ไอไม่เชื่อสิ่งที่เซนพูดและต้องการสื่อความหมายหรอกนะ”

“รู้ว่าเข้าใจ และเข้าใจดีด้วย ดังนั้นหลังจากวันนี้อย่ากลับเข้ามาในชีวิตเซนอีกเป็นครั้งที่สาม...”ใช่แล้วล่ะ ไอริเข้าใจมันดี เข้าใจมันทุกอย่าง เข้าใจมันทุกประโยค ทุกคำพูดที่เซนต้องการจะสื่อ รู้แต่ทำเป็นไม่รู้ บางครั้งหัวใจอาจจะพอทนรับไหว...

--------------------------------------

“ไอ...” เซนที่เรียกไอริ ทำให้ไอริหลุดออกจากภวังค์ของตัวเอง

“หืม มีอะไรงั้นเหรอ...?”

“ถ้าเซนจะบอกว่า...”

“ว่า...ว่าอะไรล่ะ” ไอริที่กำลังตั้งใจฟังในสิ่งที่เซนต้องการจะพูดในระหว่างทางกลับออฟฟิศ

“...”

“หืมม...เซนเป็นอะไรไปน่ะ” ไอริที่ถามซ้ำเมื่อเห็นคนถามกลายเป็นคนที่เงียบไปเอง

“เซนจะบอกไอว่า เซนมีคนที่เซนรักอยู่แล้ว...” และแล้วในที่สุดตัวเองก็พูดมันออกไป หลังจากที่คิดทวนมากมาย และก็คิดว่านี่อาจเป็นสิ่งที่ควรทำจริงๆ เพราะตัวเองก็ไม่สามารถรู้จิตใจอีกคนได้จริงๆ ก็แค่ไม่อยากรับรู้ถึงคำหลอกลวงอีก นี่เป็นเพียงหนึ่งในสิ่งที่ใช้ป้องกันหัวใจตัวเอง ก่อนที่มันจะถลำลึกไปมากกว่านี้

“...! ” ไอริที่มองคนพูดด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“...”

“...”

“หมายความว่ายังไง...” เสียงเรียบเอ่ยถามขึ้น ไอริที่ถามขึ้นด้วยความพยายามอย่างมากที่จะคุมน้ำเสียงและอารมณ์ให้ปกติ

“หมายความว่าเซนมีคนที่เซนรักอยู่แล้ว...ก่อนที่ไอจะกลับมา” ราวกับถูกมีดนับร้อยเล่มถูกจ้วงแทงเข้ามาพร้อมๆ กันลงบนตำแหน่งหัวใจ ก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่มันเจ็บ ทั้งเจ็บทั้งชาไปทั่วร่างกาย ชาและนิ่งจนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดคำพูดไหนออกไป ก่อนที่คำพูดของธารน้ำจะกลับมาเข้าหัวอีกครั้ง

‘งั้นเหรอ น่าสงสารจังแฮะ มันก็ดีแล้วแหละนะที่ได้ยินเธอพูดแบบนั้น เพราะพี่เซนน่ะ เขามีคนที่เขารักอยู่แล้ว อย่าได้ใจไปล่ะที่แค่พี่เซนยอมพาคนที่เป็นเลขาอย่างเธอมาทานข้าวด้วยน่ะ...’

‘นั้นสินะ อย่าได้ใจเกินไป อย่าได้ใจเกินไป’ คำว่าอย่าได้ใจเกินไปกำลังหมุนวนไปมาอยู่ในหัว ไอริที่เริ่มตัวสั่น แต่เจ้าตัวก็รีบกำมือไว้แน่นเพื่อระงับอาการนั้น กำแน่นจนรับรู้และรู้สึกถึงเล็บที่จิกแทงเข้าไปในเนื้อ

“ไอ...ถึงแล้ว”

“ห...อ่อ ถึงแล้วงั้นเหรอ” ไอริที่หันไปพูดด้วยรอยยิ้มกับเซนเช่นเดิม ก่อนที่จะมองตามแผ่นหลังที่เดินออกไปก่อน มองตามอย่างไม่คิดจะเดินตาม ก่อนที่แผ่นหลังนั้นจะค่อยๆ ไกลออกไปเรื่อยๆ และไกลออกไปเรื่อยๆ ไอริที่ค่อยๆ เอื้อมมือออกไป

‘เอื้อมไม่ถึง ต้องทำยังไง เรื่องนี้คุณพ่อจะช่วยไอได้ไหม ไอแค่อยากได้เซนกลับคืนมา ไอแค่...ฮึก!’ มือที่ค่อยๆ ร่วงตกลงมาข้างลำตัว กับน้ำตาที่อยู่ๆก็ไหลออกมาอย่างที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัวและไม่สามารถห้ามได้

---------------------------------------

TOBECONTi.