คู่รักสัตวแพทย์

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีครับผมชื่อ มิก นะครับเพิ่งเรียนจบสดๆร้อนๆเลยครับ อ่อ ... ผมเป็นหมอนะครับ แต่!! ไม่ใช่หมอคนนะ แต่เป็นหมอสัตว์ครับ

ขอย้อนไปตอนเรียนนิดนึงนะครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยเรียบร้อยหรอกครับ 'เอาเป็นว่ากลางวันเข้าเรียน กลางคืนเข้าร้านเหล้าก็ว่าได้ '

แต่ถึงยังไงผมก็เข็นตัวเองจนจบ 6 ปีตามเพื่อนๆได้นะครับ

[ ผมเป็นพวกเพื่อนเยอะครับ ไปไหนมาไหนคนเเถวนี้รู้จักผมหมด แต่ที่รู้จักนี่ไม่ใช่ในทางที่ดีนะครับ ]    แต่รู้จักในทางที่เมาหัวราน้ำจนร้านปิดมากกว่า

ตัดมาปัจจุบันดีกว่านะครับ &

ณ ตอนนี้ผมได้ที่ทำงานแล้วครับเป็นที่แรกเลยด้วย ตื่นเต้นชะมัด ><' แต่คนเราก็ต้องมีครั้งแรกเสมออันนี้ผมโครตเข้าใจเลย

' ถ้าไม่เรียนรู้ก็ไม่รู้จักคำว่าเติบโต ' ไงล่ะครับคมกริบเลยใช่มั้ยล่ะ มันเป็นคำที่เเม่ผมเฝ้าตามสอนผมเสมอจนผมจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ

' สวัสดีค่ะ ใช่คุณหมอคนใหม่ที่จะมาทำงานใช่มั้ยคะ ' เสียงพี่ที่อยู่เคาน์เตอร์เอ่ยถามผมขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และทำท่าตื่นเต้น !!

' ใช่ครับ '

' เชิญทางนี้นะครับ '

พี่ผู้หญิงพาผมเดินตรงไปยังห้องทำงานใสๆ ซึ่งภายในห้องก็มีผู้ชายนั่งอ่านเอกสารอยู่

' นี่คุณหมอเอิร์ทนะคะ ' ผมยกมือขึ้นสวัสดีคนตรงหน้าและยิ้ม แต่! คนตรงหน้ากับมองมาที่ผมและพยักหน้าให้หนึ่งที และก้มหน้าลงอ่านในเอกสารตามเดิม

 #คนอะไรวะ เย็นชาโครตๆ 

' คุณหมอคะ เคสฉุกเฉินมาค่ะ ' เสียงผู้ช่วยเรียกดังลั่นจนผมและพี่หมอเอิร์ทรีบวิ่งออกไป

' น้องสุนัขไปโดนอะไรมาครับ ' เสียงพี่หมอเอิร์ทพูดถามเจ้าของเคสด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอาการของสุนัข

' น้องโดนรถชนมาค่ะ พี่เพิ่งเห็นเลยเอามาส่งที่โรบพยาบาลเลย ' เจ้าของเริ่มพูดไป และ น้ำตาค่อยๆไหลมาอาบทั้งสองแก้มซ้ายขวา

' คุณหมอช่วยน้องหมาพี่ด้วยนะคะ ' เจ้าของอ้อนวอนเกาะแขนพี่เอิร์ท

' หมอจะดูแลน้องให้ดีที่สุดนะครับ '

[ อาการเบื้องต้นเท่าที่เห็น เลือดน่าจะออกบริเวณช่องท้อง เลยทำให้ขยับตัวลำบาก เดี๋ยวเอาไป Excelley ทางด้านล่างลำตัวดูนะ เผื่อเห็นอะไรหักมั้ย ]

พี่เอิร์ทพูดขึ้นพร้อมกับสั่งให้ผู้ช่วยเอาน้องสุนัขไป Excelley เป็นขั้นตอนแรก

' คุณหมอคะ Excelley เสร็จแล้วค่ะ '

ภาพที่เห็นในเครื่อง Excelley ขึ้นรูปภาพเผยให้เห็นจุดกระดูกที่หักอยู่ตรงขาด้านขวาหลัง และมีอาการเลือดคลั่งในช่องท้องเล็กอย่างพอสมควร

' หัวใจก็ปกติดี การหายใจก็ปกติ แสดงว่าผ่าคืนนี้ไหว ' เสียงพี่เอิร์ทพูดขึ้นและหันมาทางผม

' คุณจะเข้าห้องผ่าตัดกับผมมั้ย '

' ได้ครับ ผมเข้าด้วย ' และนี่คงเป็นประโยคแรกที่ยาวที่สุดของวันนี้แล้วที่เค้าได้คุยกับผม

' เดี๋ยวผมไปคุยกับเจ้าของเคสก่อนนะ ฝากทางนี้ด้วย ' พี่เอิร์ทหันมาบอกผมและให้ผมช่วยดูอาการสุนัขที่นอนหายใจโรยรินอยู่ตรงหน้า

' เจ้าของครับ ! ตอนนี้น้องอาการไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นะครับ เราต้องรีบผ่าตัดในส่วนของกระดูกที่หักทางด้านขาขวาหลัง และเย็บในส่วนท้องที่เลือดคลั่ง เจ้าของยินยอมที่จะให้หมอผ่าตัดมั้ยครับ 

' ฉันยินดีค่ะ ขอให้ให้น้องปลอดภัยก็พอค่ะ ' 

' หมอจะทำให้เต็มที่ที่สุดนะครับ แต่ทุกๆการผ่าตัดมีความเสี่ยงเสมอนะครับ หมออยากให้เจ้าของยอมรับในข้อนี้ด้วย.'

 

' ค่ะหมอ ขอแค่ได้ช่วยเค้าให้ถึงที่สุดก็พอแล้วค่ะ'

พี่หมอเอิร์ทเดินตรงมายังที่ผมและพยักหน้าและพูดกับผมอีกครั้งว่า

 ' ไหวใช่มั้ย พร้อมหรือเปล่า '

พี่หมอเอิร์ทถามย้ำผมอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจังและเป็นห่วง

' ผมไหวครับพี่ ลุยกันเถอะครับ '

ผมตอบออกไปน้ำเสียงมุ่งมั่น และ หนักแน่น

[ พี่ผู้ช่วยเริ่มจัดเตรียมถุงมือ และ อุปกรณ์ผ่าตัดอย่างจริงจัง ภายในห้องตอนนี้เริ่มตึงเครียดขึ้น พี่หมอเอิร์ทค่อยๆเดินเข้ามาพร้อมที่จะเตรียมวางยาสลบ เตรียมผ่าตัด ]

     [ พี่ผู้ช่วยครับ !! เดี๋ยวเตรียมหยิบยา Transamin 1.5 cc นะครับ เผื่อเอาไว้ฉีดเข้าเส้น  1 cc กับฉีดเข้าไปในแผล 0.5 cc ครับ ]

 

' คุณหมอคะน้องหมาหลับแล้วค่ะ '

'โอเคครับ เดี๋ยวเอาท่อเบอร์ 3.5 มาหน่อยครับ '

' อ้าปากน้องกว้างๆนะครับ ' พี่หมอเอิร์ทจัดแจงใส่ท่อให้น้องหมาจนเสร็จ เค้าค่อยๆเช็คการหายใจอีกรอบเพื่อดูว่าท่อที่ใส่ได้เข้าไปหรือเปล่า

' หมอมิก เดี๋ยวคุณเป็น assistant 'ให้ผมทีนะผ่าตัดครั้งนี้เป็นผ่าตัดที่ต้องใช้เวลาที่เร็วไม่งั้นเลือดที่คลั่งอยู่ในท้องจะกระจายตัวไปส่วนต่างๆหมด

' ได้ครับ ' ผมเริ่มเตรียมตัวใส่ถุงมือและหยิบใบมีดใส่เข้ากับด้ามจับทันทีและยื่นให้เค้า

[ เวลาล่วงเลยมาจน 50 นาทีกว่าๆ การผ่าตัดเริ่มใกล้เวลาสิ้นสุดเต็มที ]

 

' โอเคมั้ยคุณ ' พี่เอิร์ทถามผมอีกครั้งหลังจากเงียบกับการตั้งใจผ่าตัดไป 

' ผมโอเคครับ ' 

เดี๋ยวอีกไม่เกิน10 นาทีก็เสร็จแล้วตอนนี้ก็เหลือแค่เย็บไหมอีก 2 ชั้นเท่านั้น

' อะ เสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่ผู้ช่วยทำแผลและปิดให้เรียบร้อยนะครับ เดี๋ยวผมไปล้างมือก่อน '

' ไปกันหมอมิก ' พี่เอิร์ทส่งซิกเรียกผมให้ตามไปติดๆ

[ เป็นไงดูการผ่าตัดยากๆครั้งแรกรู้สึกกลัวมั้ย ]

' ไม่ครับ ผมไม่กลัว '

ดีแล้วที่ไม่กลัว เราเป็นหมอต้องเจออะไรแบบนี้อีกเยอะ เผลอต้องเจอมากกว่านี้ซะอีกพี่อยากให้เราเตรียมใจไว้นะ

 ' ครับ '

' เดี๋ยวเราไปพักเถอะ ใกล้จะเลิกงานแล้ว '

ผมพยักหน้ารับกับคำที่เค้าพูดเมื่อครู่และเดินออกไปดื่นน้ำในห้องครัวทันที

' เลิกงานแล้วกลับยังไงล่ะเรา ' เสียงพี่เอิร์ทพูดขึ้นทางด้านหลังของผม

'เดี๋ยวผมขึ้นเเท็กซี่กลับครับ '

' งั้นเรากลับ กับพี่ก็ได้นะเดี๋ยวพี่ไปส่ง '

' จะดีหรอครับ ผมเกรงใจอะ ' ผมรีบปฎิเสธเค้าไปแบบทันที

' เอาหน่าา ไม่ต้องเกรงใจหรอก '

' และพักอยู่ที่ไหนล่ะ '

' ผมอยู่แถวคอนโด TK ครับ พี่พอจะรู้จักมั้ย? '

' รู้จักดิ พี่ก็อยู่ที่นั่น ' อ้าวบังเอิญเฉย!!

' 555 บังเอิญจังเลยนะครับ '

' นั่นนิ '

'...'

บรรยากาศภายในรถเริ่มเงียบลง ซึ่งมีแต่เสียงแอร์เท่านั้นที่ดังอู้อี้อยู่

' เราอยู่ชั้นไหนหรอ เผื่อมีอะไรจะได้ไปหาถูก' ถึงกับถามชั้นกันเลยหรอว่ะเนี่ย อยากรู้อยากเห็นอะไรขนาดนั้นอะ !!

'อยู่ชั้น 18 ครับ ' เราก็ดันบ้าจร้ไปตอบเค้าอีกไอ้มิกเอ้ยย -_-

' พี่อยู่ชั้น 19 นะ ห้อง 909 มีอะไรก็มาหาได้ '

[ ห้ะ !! นี่เค้าเรียกว่าอ่อยเหยื่อป่ะวะ //ไม่หรอกมั้ง ]

' ส่วนผมอยู่ห้อง 808 ครับ '

[ ไงล่ะมึง อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงนะครับ ]

พี่หมอเอิร์ทได้แต่พยักหน้า และยิ้มออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรแม่แต่คำเดียว // สงสัยกลัวดอกพิกุลจะล่วงแหล่ะ

' ถึงแล้ว ลงกันเถอะ ' รถจอดลงหน้าคอนโดพอดิบพอดีเป๊ะผมรีบเอ่ยขอบคุณเค้าทันทีและเดินขึ้นลิฟท์ไป

' ขอบคุณนะครับที่ให้มาด้วย '

ลิฟท์ถูกกดไปยังชั้น 18 ทันที และมันก็ได้ถูกเปิดออกให้เห็นห้องผมอยู่ไกลๆ

' ถึงซะทีโว้ยย ...เหนื่อยเป็นบ้าา !! '

' ตื้ดดด ตื้ดด ' เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นพร้อมกับชื่อคนโทรเข้ามาเด่นหรา

' พี่หมอเอิร์ทโทรมาทำไมตอนนี้วะ '             ยังไม่ทันได้ตั้งคำถามอื่นเลย มือผมก็กดรับ       โดยอัตโนมัติ

' ฮโหลครับ '

' ฮโหล กินข้าวกันหน่อยมั้ยพี่ซื้อของกินมาเพียบเลย ไปกินในห้องเรานะ '

' เอ่อออ...คือ '

' ไม่ต้องพูดๆ พี่อยู่หน้าห้องเราแล้ว '

' ห้ะ หน้าห้อง ' คนอะไรวะเนี่ยนึกจะมาก็มา ทำอย่างกับเป็นเจ้าของห้องซะเอง

บานประตูถูกเปิดออกโดยตัวผมเองนี่แหล่ะ เผยให้เห็นคนตรงหน้าถือข้าวของพรุงพรังอยู่เต็มมือ ยืนยิ้มแป้นแล้นอยู่

' จะให้เข้าได้ยังหนักนะ ' ยังอีก ยังไม่มีคำว่าเกรงใจอีก

' อ้อ เชิญครับ ' ไงล่ะคนอย่างผมก็ปฎิเสธอะไรได้ที่ไหน

' มากินกันเถอะพี่หิวแล้ว ' ให้มันได้อย่างงี้สิคนเรา !!

' นี่พี่ซื้อเบียร์มาด้วยหรอครับ ' ผมพูดขึ้นด้วยความตกใจ ไม่ใช่ว่าผมไม่กินนะ แต่คนรูปร่างหน้าตาแบบเค้าเหมือนคนที่กินอะไรพวกนี้ไม่เป็นซะมากกว่า

' ทำไมอะ เราไม่กินหรอ '

' ก็พอกินบ้างครับ แต่ไม่ค่อยกินเยอะ ผมคออ่อน '

[ หลังพูดจบพี่เอิร์ทยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นทันที นี่เค้ายิ้มแบบนี้คือไรอะ ??]

 

' งั้นพี่ตามสบายเลยนะครับ ผมขออาบน้ำก่อน '

' ได้ๆ เดี๋ยวพี่กินรอนะ '

ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูและตรงไปยังห้องน้ำทันที โดยไม่ลืมที่จะล็อคประตูห้องน้ำด้วย

' ซ่าาา ซ่าา ' เสียงเปิดฟักบัวให้น้ำไหลกระทบผิวดังขึ้น ส่วนอีกมือก็กดหัวปั๊มสบู่เหลวถูไปมาจนเกิดฟอง และละเลงลงบนแขนทั้งสองข้างที่ขาวเนียนอมชมพู 

               15 นาทีต่อมา

ตอนนี้ผมได้ล้างฟองสบู่จนหมดเกลี้ยงเนื้อตัวผมหอมฉุยไปด้วยกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆไปหมด ส่วนอีกมือก็คว้าผ้าเช็ดตัวผืนน้อยมาผันที่เอว เตรียมออกไปจากห้องน้ำ

' เห้ยย !!  เข้ามาได้ไงพี่ ' อะไรที่ทำให้ผมตกใจขนาดนี้หน่ะหรอ พี่เอิร์ทดันเข้ามาในห้องนอนผม !!

' พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ ' ผมยิงตรงคำถามไปยังพี่เอิร์ทที่หน้าตาแดงกล่ำอยู่ตรงข้างหน้าผม

' พี่ว่า พี่ชอบเราว่ะมิก ' พี่เอิร์ทพูดคำเมื่อกี้ขึ้นเล่นซะผมอึ้งไปเลยทีเดียว // นี่เค้าไม่ได้บอกเพราะเมาใช่มั้ยวะ

' ผมว่าพี่เมาแล้วล่ะครับ ' ผมเลี่ยงเดินออกมาจากตรงนั้นไปยังหน้าตู้เสื้อผ้า เพื่อหาอะไรมาใส่ทันที

' พี่ไม่ได้เมามิก  พี่พูดจริงๆนะ ' พี่เอิร์ทเริ่มเดินเข้ามาใกล้ที่ผมเรื่อยๆและจับแขนทั้งสองข้างผม

' พี่ ปล่อยผมก่อนเถอะครับ ' มือทั้งสองของผมเริ่มปัดแขนของเค้าที่จับผมอยู่ แต่ยิ่งปัดออกเท่าไหร่ เค้ายิ่งเพิ่มแรงบีบขึ้นเท่านั้น

' พี่เอิร์ท ผมเจ็บ !! ' ผมร้องขึ้นด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่แขนทั้งสองข้าง

' พี่ขอโทษนะครับ ' พี่เอิร์ทเริ่มเห็นอาการหน้าเสียและร้องเจ็บ เค้าค่อยๆผ่อนแรงที่บีบลง

' พี่ไม่ได้เมานะมิก พี่รู้ตัวทุกอย่าง ' เสียงพี่เอิร์ทเริ่มจริงจังและหนักแน่นมากขึ้น และมันยิ่งทำให้ผมเห็นว่าเค้าน่าจะรู้ตัวจริงๆ

' มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ความรู้สึกนี้ของพี่'

[ ตั้งแต่รับน้องที่มหาลัยแล้ว พี่เคยเจอมิกมาก่อน แต่มิกไม่ได้สนใจพี่เพราะตอนนั้นพี่ไม่ได้หน้าตาและรูปร่างแบบนี้ พี่เลยคิดว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองดูบ้างเผื่อเราจะสนใจพี่ ]

 

[ ผมไม่ได้ชอบคนที่หน้าตา !! ] ผมพูดขึ้น

[ พี่รู้ แต่พี่แค่จะทำตัวเองให้ดี และเหมาะที่จะอยู่เคียงข้างเราไง เราจะได้ไม่อายใครที่มีพี่อยู่ข้างๆ ]

สิ่งที่พี่เอิร์ทพูดเมื่อกี้ทำเอาน้ำตาผมเอ่อคลอทั้งสองข้าง นี่เค้ารักเรามากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย !!

[ ตกลงครับ ]

[ ตกลงอะไรหรอ ] เค้าได้แต่ทำหน้าสงสัย

[ ก็ตกลงคบไงครับ ]

[ เย้ เย้ จริงหรอออ ]

พี่เอิร์ทยิ้มร่า และอุ้มผมขึ้นและหมุดๆรอบตัว

# จบแล้วนะ ขอบคุณสำหรับการอ่านมาจนจบนะคะ