คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รอดตายอย่างหวุดหวิด
“อ๊า!”
เรนไ้เ็บปวนเสียหลุออาปา หลัานั้นวามเ็บปวลาหน้าอ่อยๆลลนหมแ่สิอเรนยัว่าเปล่าเาไม่รู้นเป็นใรมาาไหนำลัทำอะไรหลัานั้นเรนไ้ลุึ้นและเอามือ้ายไปับมือ้ายที่ับเ้าอี้โฟาเป็นมืออายผมสีำยาวและมือวาับหน้าอายผมสีน้ำาลโยสายาอเรนยัเรือนราำอะไรไม่ไ้โยร่าายยับไปเอ
นระทั่เรนไ้ทำอะไรบาอย่าับศพทั้สอและหลัานั้นเรนไ้สิลับมาทันทีและเาไ้สุ้เนื่อาเายับร่าายไปเอ
“ร่าายมันยับไปเอ”
เรนไ้พู้วยวามะลึ
หลัานั้นไม่ี่วินาที่อมาเาไ้เ็บปวที่แน้าวาอีรั้หลัาเ็บหน้าอไป่อนหน้านี้แนอเรนไ้มีบาสิ่พยายามอออมาาแนหลัานั้นไ้มีแท่ระอออาแนอเรนทะลุเนื้ออเรนและเาไ้ทรุล
“อ๊า”
เรนไ้รีร้อ้วยวามเ็บปวมหาศาลมันไ้เริ่มมีแท่ระอออมาาแนเรื่อยๆ และแน้า้ายเริ่มมีรอยแยีเนื้ออเรนออปราวามอมาที่เรนและเริ่มีเนื้ออเรนเรื่อยๆนารมอเห็นอเามีหลายมุมมอ
“อ๊า มันเ็บ ่วย้วย อ๊า”
เรนรีร้ออวาม่วยเหลือ้วยวามเ็บปวาแนทั้สอมันเินว่านธรรมาะรับไหว้วยวามสยสยออแนทั้สออเรน แ่มีมุมมอมุมนึไ้มอไปที่ระาเ้า้ายอศพนผมสีน้ำาลเาไ้เห็นรอแ้วที่โผล่ออมาหน่อย
เมื่อเรนไ้เห็นเ่นนั้นเรนไ้ใ้มือวาอเารีบหยิบหลอแ้วในระเป๋าาเ้า้ายอายผมสีน้ำาละแน้าวาไ้มีแท่ระออมาเรื่อยๆไม่มีหยุ
เรนไ้หยิบหลอแ้วและเปิุฝาโยทันทีโยไม่สนว่ามันืออะไรเรนไ้เิมพันับีวิ้วยหลอแ้วอันนี้
เรนไ้ื่มน้ำในหลอแ้วเ้าไป นัพัหลัาที่เรนไ้ื่มน้ำสีเียวาหลอแ้วแนทั้สอ่อยๆหายเ็บและแท่ระ่อยๆลับลไปและวาที่แนหลายวไ้ปิลเหลือรอยแผลและรอยเลืออเรนาแนทั้สอ
“ฮา ฮาๆ ฮาๆๆ เาถูสินะที่เป็นน้ำยาฟื้นฟูร่าาย”
เรนไ้หัวเราะ้วยวามีใและวามโล่อที่ไ้รอายอีรั้
หลัานั้นเรนไ้หยิบปืนลูโม่สีำยาว6นิ้วและมีสั้นสีำอัวเอวาไว้ที่รพื้นที่มีรอยเลือไหลนอ หลัเรนไ้หยิบปืนเ้าไ้ลุึ้นและรีบออาโรานร้าทันทีเนื่อาเารู้ว่าอีนำลัะมาที่นี่
หลัาเรนไ้รีบเินออมาาโัร้า ้านอบรรยาาศู่อน้ามืมีแสไฟา้าถนนเรนหันไปทาวาเาเห็นรถโยสารสีเหลืออไว้โล่โ้ในวามมื
เรนไ้ทำารเินไปทารถโยสารสีเหลือเาเห็นโทรศัพท์ที่เบาะหลัอรถ เรนไ้ทำารใ้วามสามารถโมยเอาโทรศัพท์ออมาและรีบเินออารนั้นเรนไ้ทำาระเปิโทรศัพท์เพื่อโทรหาแฟร์ให้นมารับแ่โทรศัพท์เปิไม่ิเนื่อาแบเอรี่หม
แม่ไอ้เี้*มาหมอะไรอนนี้น่าะเรียนมารับั้แ่ทีแระไ้ไม่้อมาเสี่ยายที่นี่
เรนิในใ้วยวามหุหิ
เนื่อาทีแรเรนไ้ึ้นโยสารแทนเรียนมารับเพราะารถ้าเรีย้อรอให้นมารับนาน เลยรอรถโยสารแทน
เรนไปรีบวิอาแถวโรานร้าและ่อยๆเปลี่ยนเป็นเินไปทาฟุบาทอถนนเล็้วยัวเปื้อนเลือเ็มเินถามลาวามมืมิไปเรื่อยๆและเรนไ้เ็บมีสั้นใส่ในแหวนและไ้ใส่ระสุนปืนลูโม่และหลัานั้นเาเหนบไว้้าหลัเพื่อเรียมพร้อมสู้
เรนไ้เินไปถึถนนให่มีรถผ่านไปมามาย เรนเินไป้าทาฟุบาทเินผ่านแสไฟสีเหลือส่อแสแทนวามมืมิไปเรื่อยๆ
นมีรถันสีเหลือไ้ี่รถมาหยุ้าเรน เรนไ้ทำารหันไปมอเป็นรถโยสารสีเหลือ เรนใสุ้ไ้เอามือวาับปืนไว้้านหลัพร้อมที่ะวัออมายิไ้ทุเมื่อ เรนไ้เินถอยหลัสอ้าว เพื่อไม่ให้โนเหมือน่อนหน้านี้
นับไ้เปิระออและไ้พูับเรน
“นี้ไอ้หนูึนานี้ยัมาเินแถวนี้อีเี๋ยว็โนพวโรหรอ มาๆึ้นมามั้ยเี๋ยวลุไปส่มั้ย”
เรนเมื่อไ้ยินเ่นนั้นไ้ทำารเปิปาถามนับรถที่มีลัษะ ผมสีำและมีสีาวเล็น้อยที่เป็นผมหอปั้าหน้าพาเถิสวมุนับรถโยสารสีฟ้า
“ผมอูบัรพนัานหน่อยรับว่าเป็นนับริเปล่าพอีผมโนพวนับปลอมหลอเ้าให้นะ”
“ไ้”นับไ้อบลับเรนและหยิบบัรเอามาให้เรนู
เรนที่เินเ้าไปเ็ว่าอริหรือไม่ หลัาูเสร็ปราบัรเป็นอริและเรนไ้มลิ่น้าในรถไม่มีลิ่นยาสลบหลัานั้นเมื่อพิสูน์ว่าเป็นนับรถโยสารัวริ เรนไ้พูับนับรถ
“ั้น่วยพาผมไปส่หน่อย”เรน
“เ้ามาเลย”นับรถบอให้เรนเ้ามาในรถ
หลัาที่เรนเ้ามาในรถ เรนไ้มอูรอบรถ้าในไม่มีระั้นไว้ึ่ลานั่นทำให้เรนโล่ใแ่เา็ไม่ไ้ประมาทมือวาไว้หลัับปืนอยู่ หลัานั้นนับรถไ้ถามเรน
“ว่าแ่ะไปที่ไหน”
“ไปที่ปราสาทเบล”เรนไ้บอให้ไปที่ปราสาทเนื่อาเาไม่อยาเสียเวลาเินที่ถนนันทร์แเนื่อาฟ้ามันมืแล้ว
“อ๋อไปที่ปราสาทเบล…ห้ะ!ไปที่ปราสาทเบล”นับรถไ้ใับำพูอเรน
“ใ้”เรนไ้ยืนยันำพูอน
“ว่าแ่ะไปทำอะไรที่ปราสาทเบล”นับรถถามเรน้วยวามสสัย
“็..ลับไปนอนแ่นั้น”เรนไ้อบลับนับรถ
“หรือว่าุะือ…”นับรถถามเรน้วยวามใ
“ประมานั้น..แล้วเมื่อไหร่ะไ้ไป”เรนไ้อบำถามและไ้ถามนับในเวลาเียวัน
“รับรับระผมะี่รถไปเี๋ยวนี้”นับรถอบเรน้วยวามรนราน
นับรถไ้ี่รถ้วยวามเรนับรถไ้ลิ่นเลือา้านหลัแ่เาไม่ล้าที่ะพูออมาหลัาที่รถไ้ออัวไปสัพัเรนไ้เปิปาถามนับรถ
“นี้เวลาเท่าไหร่”
นับรถสุ้หลัาไ้ยินที่เรนพูเาไ้หันไปูนาฬิา้อมือัวเลแส19:30และนับรถรีบบอเรน
“เ้าโมรึ่รับผม”นับรถอบ้วยวามื่นลัว
เรนไ้อบลับ“อืม”ในรำอ
หลัานั้นเรนไ้ทำัวสบายปล่อยมือวาที่ำปืนมาวาที่ัและทำารสำรวร่าายัวเอเาเห็นร่าายัวเอเปื้อนเลือสีแเ็มทั้ัว แ่เลือไ้แห้นแ็ัว เรนไ้ทำารมอแนทั้สอที่มีรอยแผลที่มีลัษะรอยเส้นหลายุและรอยแผลลมหลายุ เรนไ้ทำารยมือ้ายมาลูบรอยแผลที่โนระอออมาา้าใน เรนไ้ลูบสัมผัสแน้าวาและไ้ิถึอนที่แท่ระอออมาที่มันไ้ทำวามเ็บปวให้ับเรน
แ่ทันไนั้นะเรนไ้ิถึแท่ระที่เยอออาแนอน ไ้มีแท่ระที่เยอออาแนอเรนไ้โผล่มาลาอาาศและอยู่บนฝ่ามือวาอเรน หลัาที่เรนเห็นเ่นนั้นเาไ้ะลึและอยู่ในวามเียบัน
มันมาไ้ไผู้ายนนั้นไ้ายไปแล้วนิ
เรนิในใ้วยวามหวาลัววาเบิว่า แ่ในะนั้นารมอเห็นอเรนไู้มมอเ้าไปใล้แท่ระนเห็นรายละเอียอระ ทั้ที่เาไม่ไ้เ้าไปใล้มันทำให้เรนหวาผวาเหื่อไหลออมาเ็มัว หลัานั้นเรนไ้ั้สิหลับาลและ่อยๆลืมา ารมอเห็นลับมาปิอีรั้เรน่อยๆหายหวาลัวเาไ้ทำาริใน่อนหน้านี้ที่นไ้ยับไปเอและับศพทั้2โยไม่รู้ัว
หรือว่าเป็นอนนั้น่อนที่ะมีแท่ระับวาออมาที่แน อย่าบอนะว่าอนนั้นไ้ทำารโมยพลัาทั้2นนั้น มันทำแบบนั้นไ้้วยหรอ
เรนไ้ิในใ้วยวามะลึับวามสามารถอัวเอ และหลัานั้นเรนไ้ลอทำาริให้แท่ระหายไปและหลัานั้นไม่ี่วินาที่่อมาแท่ระในฝ่ามืออเรนไ้หายไปอย่าับอาาศ
ทำไ้้วย? มันเป็นพลัอายนนั้นเราโมยมาใ้ไ้
เรนไ้ะลึับสิ่ที่นทำ หลัานั้นเรนไ้มอไปทา้านอหน้า่ารถที่มืมิและมีแสไฟบาุาเสาร์ไฟ เรนไ้ะพริบาและิถึอนูมารมอหลัานั้นเรนไ้ลืมาึ้นเาสามารถมอเห็นทุอย่าระยะไลที่มีวามมืมิและแสไฟนาเล็าอาารึ เรนไ้วาสายาไปหยุที่้นำเนิอแสาเสาร์ไฟเาไ้เห็นแสไฟอย่าับ่อมอวอาทิย์ระยะใล้มันทำให้เาแสบานร้อออมา
“อ๊าา ไอ้เหี้*เอ้ย”เรนไ้สบทำหยาบออมา
“หะ..ห้ะอะไรนะรับมีอะไรหรือเปล่า”นับรถถามเรน้วยวามสสัยแ่็ัวเรอย่าเหมือนเิม
“ไม่มีอะไรับ่อไป”เรนไ้อบำถามอนับ
เมื่อนับรถไ้ยินที่เรนพูเาไม่ไ้พู่อเนื่อาเาัวเรและหวาลัวที่นะเสียมารยาท
เมื่อเรนที่ไ้มอแสไฟ สายาอเาไ้ลับมาเป็นปิอีรั้เรนไ้ยี้า เนื่อามอแสระยะใล้
หลัานั้นเรนไ้นั่เยๆเียบๆรอให้ถึปราสาทเบลที่เาอยู่อาศัย
…………………………………………………………………………..
ความคิดเห็น