คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนสนิท
เมเบลที่ไ้ยินีร่าพ่ออนถามเธอไ้วาแ้วไวน์ลและหันไปพูับีร่า
“ใ่..มีีที่ถูหน่วยานแ้มาในอเมือมีารารรมน่าสยสยอในเมือหลวศพอเยื่อหลายศพ่วท้อเป็นรูนาให่ไม่มีลำไส้้าในูเหมือนะเป็นสัว์ประหลาลายพันธ์ที่มีสิปัามันทำให้ทาอ์รรับาลส่หน่วยผู้พิทัษ์ทีู่แลเมือหลวทำารออราระเวน”
“สัว์ประหวาลายพันธ์ในเมือหลวแบบนี้มันะไม่อันรายไปหรอ?”
ริส์แม่อเมเบลถาม้วยวามสสัย
เมเบลที่ไ้ยินเ่นนั้นเธอไ้อบลับริส์
“็ถู…แ่ที่แน่ๆที่นี้ปลอภัยที่สุเนื่อาสัว์ประหลามันมีสิปัามันไล่่าเยื่อที่อยู่นเียวและสามารถพราัวไ้เนียนทำให้ีนี้มีวามอันรายระับ3ปลานลาแ่ถ้าปล่อยมันไว้ไ้มีปัหาวุ่นวายแน่”
เมื่อริส์ไ้ยินเ่นนั้นเธอหันไปทาเรนและไ้ถามับเรน
“เรนนี้ลูะออไปื้ออ้านอใ่มั้ยทำไมไม่ให้นรับใ้ไปื้อแทน้านอมันอันราย”
เรนไ้ยินเาไ้บอริส์แม่อน
“ไม่ไ้้อไปลออาวุธให้ถนัมือว่ามันเหมาะับัวเปล่าะมีปัหาที่หลั ถ้าไม่ลอทสอบใ้่อนและไม่้อห่วมีเนรี่ับอีหลายนที่ะพาันไปื้อในวันนี้”
ถึริส์ไ้ยินเรนพูเ่นนั้นเธอ็อเป็นห่วเรนไม่ไ้เธอไ้บอับเรน
“ั้น็ลับบ้านให้ไวๆละห้ามลับึ”
“้าบ ้าบ”เรนไ้บอลับริส์อย่าเหนื่อยหน่าย
หลัาเรนรับประทานอาหารเสร็เรนไ้พูับทุน
“ั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วอเ้าห้อละัน”
เรนไ้บอลับทุนและโบมือลาให้ทุน
“ะไปไหน็ไป”
ารินไ้บอลับเรนและทำมือ้ายไล่พี่อน
เรนไ้เินออาห้อละะึ้นบันไลับเ้าห้อัวเอ
ภายในห้อรับประทานอาหาร
“หึ หึ หึ หึ”เสียำในรำอไม่ใ่ใรนอาเทลร่า
“พวเธอสอนูสนิทันัเลยน่า”
เมื่อารินไ้ยินำพูอเทลร่าเธอไ้บอับเทลร่า
“รไหน?”
“แู่็รู้แล้วว่ารไหน”
เทลร่าบอับารินถึแม้ารินะไม่เ้าใ็าม
ภายในหน้าห้อนอนอเรน เรนไ้เปิประูเินเ้าห้อนอนทีู่มืมนและปิประูห้อนอน เรนไ้เินเ้าไปใล้โ๊ะไม้ที่วาไว้ใล้เียเาหยิบโทรศัพท์อนที่าร์แบไว้เมื่อืนเรนถอสายาร์แบและนอนเล่นที่เีย
เรนเปิโทรศัพท์มีวันที่เียน วันอาทิย์ ที่28 เือนุมภาพันธ์ ปี2666 เวลา10:07และเปิ้อวามลุ่มอเพื่อนสนิทอเรน ใน้อวามมีารสนทนาุยันธรรมาามเพื่อนพ้อ ในะที่เรนอ่านนในลุ่มไ้เห็นบัีอเรนอ่าน้อวาม ทั้หมส่้อวามหาเรน
เนรี่:เรนื่นแล้้วหรอและเราะไปื้อออนไหน
เอป:ใ่
เอป:หรือั้นเราไป14:30ันมะ
เน:ทำไมไม่ไป15:00เลยละ
อีทาน:น่าสนใแหะไป15:00ัน
แ็:เอา้วยไปื้ออน15:00และไปหาอะไริน้วย
เรน:โอเั้น15:00ห้าที่เิมรถนนุหลาบแทาทิศะวันอออเมือ
เนรี่:โอเ
แ็:ไ้เลย
เอป:อย่ามาสายละ
อีทาน:้า ้า
เน:ส่อิโมินิ้วโป้
ในะเรนออา้อวามลุ่ม เรนไ้เล่นเมรอเวลาไปื้ออาวุธอน
เวลา14:40
เรนไ้เินออมาาห้อนอนอัวเอระหว่าเินลบันไเาเห็นแฟร์ำลัเินึ้นบันไเรนไ้เปิปาพูับแฟร์
“แฟร์ไปบอนับรถให้เรียมรถรอให้ไปส่ที่ห้าถนนุหลาบแที่ทิศะวันออและอย่าลืมบอ้วยละอเอารถันธรรมาไม่้อโเ่น้วยละ”
“ไ้รับระผมะไปเี๋ยวนี้”แฟร์ไ้เินลไป้านล่าและเินไปทาออ้านหลัที่มีโรรถนาให่แฟร์เินไปบอให้นับรถให้เรียมรถไปรออ์ายเรนที่หน้าทาออ้าหน้าอปราสาทพร้อมบอสถานที่ไปส่ให้ับนับรถ
เรนไ้เินออมาาทาออ้านหน้าปราสาทเาเห็นรถเ๋สีำ4ประูรออยู่้าหน้าทาออหลัอปราสาทเรนไ้เินไปที่รถเ๋สีำและเปิประูรถ้านหลั้าวาเรนเ้าไปในรถและปิประูรถเ๋ั 'ปึ่!' และบอับนับรถ
“ไปไ้”
นับรถไ้ี่รถออาหน้าทาเ้าอปราสาที่ลภูเานาเล็ไปเรื่อยๆเนื่อาปราสาทั้อยู่บนภูเานาเล็ นับรถเลย้อใ้เวลาเล็น้อยว่าะถึทาออที่มีำแพูหรูไม่สูมาหน้าทาเ้ามียามุ้มันทาเ้าออสอน
หลัารถที่เรนนั่ไ้ออาปราสาทนับรถไ้ี่รถผ่านหลายเส้นถนนฝั่ะวันออและถึถนนุหลาบนับรถไ้มาส่เรนถึห้าที่เาับเพื่อสนิทะมาื้ออาวุธันนับรถไ้พูับเรน
“อ์ายเรนท่านะให้ระผมรอมั้ยรับ”
เรนอบลับนับรถ
“ไม่้อเี๋ยวทานี้เรียรถโยสารลับเอ”
นับรถไ้ทำารอบลับเรน“ไ้รับ”
เรนไ้เปิประูรถและเินออมาารถ เรนปิประูรถั 'ปึ่!' และนับรถไ้ี่รถลับหายไปาสายาอเรน เรนไ้เินไปที่ทาประูทาเ้าอห้าที่เาไ้นัับทุนไว้
เรนเห็นนลุ่มเล็5นเป็นายล้วนำลัยืนรอใรบานอยู่หน้าทาเ้าห้า มีายนนึมอมาที่เรนเามีผมสีำวาสีม่วเป็นประายสวมแว่นารอบเหลี่ยมบาสีำหน้าาหล่อเหลาสวมุสูทสีำาเายาวสีำเาโบมือให้เรนและายนนั้นไ้เปิปาพู
“เรนทำไมมาสายละ”
ไม่ใ่ใรนอา เนรี่.เอล เพื่อนสนิทอเรนานันอี4นที่เหลือไ้มอมาที่เรนมีายนนึผมสีส้มวาสีส้มหน้าาูเหมือนเ็เล็น้อยสวมเสื้อันหนาวสีส้มไม่รูิบเปิให้เห็นเสื้อยืสีาวาเาสั้นสีส้มัวเี้ยสุในลุ่มายหนุ่มนนี้ไ้พู่อาเนรี่
“ยืนรอนเมื่อยาละมั่วแ่ทำอะไรอยู่”
ายที่พูือ เน.เทวิน เพื่อนสนิทอเรน
ายหนุ่มผมสีเทาปัเสยวาสีเทาเ้มหน้าาูธรรมาเสื้อยืสีาวาาสั้นสีน้ำเินอ่อนเาไ้ยิ้มและพู
“นี่มา้าอะไรนานี้รู้มะว่าเอปบ่นไม่หยุเลย”
ายนนั้นือแ็.เนเปอร์ เพื่อนสนิทอเรน ที่ำลัพูถึ เอป.ินเทียร์ ที่มีลัษะผมสีฟ้าอ่อนวาสีฟ้าเ้มแ่ัวเสื้อยืสีาวแนยาวาเยีนายาวน้ำเิน เป็นเพื่อนสนิทอีนอเรน ไ้วิ่ะมาอเรนและเอปไ้พูะวิ่
“เรน้าิถึั- แอะ”
เรนไ้ใ้มือวาบแ้ม้ายอเอปที่ำลัวิ่ะมาอน นเอปที่โนบระเ็นไปทา้ายอเรนและเรนพูับเอป
“อย่ามาแะ”
“นั้นมาสายไม่พอยัีนอื่นอี”
เนไ้พูับเรน้วยน้ำเสียวนประสาทและในะนั้นเรนเปิโทรศัพท์เพื่อูเวลาเวลาที่เ้าเห็นือ15:01
้าแ่1นาทีเนี้ยนะะอะไรหนัหน้าฟ่ะ
เรนิในใ้วยวามแปลใ
“หึ..เรนมาสายนิเียวถือว่าไม่นับ”
ผู้ายที่พูผมสีบลอน์วาสีน้ำาลสวมเสื้อยือปสีเทาาเยีนายาวสีำไม่ใ้ใรนอาเพื่อนสนิทอีน อีทาน.อามัน์ ที่เป็นเพื่อนับเรน
ิ..ทำเป็นพู่อนหน้านี้ยับ่นอยู่เลย
เนิในใ้วยวามหุหิ
“เอาละพอไ้แล้วเราวรเ้าไปั้นใ้ินอห้า้าในมีอาวุธเวทมนร์เยอะแยะให้เลือ”
เนรี่ไ้แทรารสนทนา
“โอเั้นเราไปันเถอะ”
เมื่อเรนไ้พูเสร็ เาับอี5นไ้เินเ้าห้าเินไปยัั้นใ้ินที่มีารื้ออุปร์สำหรับล่ามอนเอร์
…………………………………………………………….……………
ความคิดเห็น