Stories...

ข้อมูลเบื้องต้น

อันเนื่องด้วยมันเปนฟิคเรื่องแรก(ในชีวิตของเราอ่ะนะ)จริงๆแล้วฝีมือการแต่ง
หรือคะแนนวิชาภาษาไทยเราก็ไม่ได้ดีอะไรนักอ่ะนะ แต่ด้วยความรักคู่นี้(6927เจ้าค่า)มั่กๆก็เลยลองแต่งดู
มันก็ออกจะมึนๆ มั่วๆไปบ้างยังไงก็ช่วยกันอ่านหน่อยนะ แล้วช่วยเม้นต์ให้หน่อยน้า
จะติชม ด่ายำกระทืบใดๆก็เชิญตามสบายเน่อ

เนื้อเรื่อง

 

.......ความรัก......

เป็นสิ่งที่แปลกประหลาด.....

.....สามารถทำให้คนที่ไม่เคยคิดที่จะทำเพื่อใครอย่างเค้า.......

ยอมทำทุกอย่างเพื่อคนเพียงคนเดียว...

.....สามารถทำให้คนที่เกลียดชังทุกสิ่งเช่นเค้า.....

พร้อมที่จะยอมตายแทนใครบางคนได้....

ทั้งที่เป็นคนที่ไม่เคยคิดถึงใครมาก่อน รังเกียจในทุกๆสิ่งบนโลกใบนี้...

....ยอมทำเพื่อคุณได้ทุกอย่าง....

คุณจะรู้รึเปล่านะ?

ว่าการที่เราต้องการที่จะปกป้องใครบางคนน่ะ...

......สำหรับคนบางคนแล้วมันเป็นเรื่องที่ยากเย็นยิ่งกว่าสิ่งใดๆ.......

……………..

……………………

………………..............

“โรคุโด มุคุโร่ แกคิดว่าชีวิตคนเป็นอะไรกันแน่ !!! ”

...คำถามนี้.....สำหรับผมแล้วมันเป็นสิ่งที่แม้แต่ผมเองก็ยังไม่แน่ใจที่จะตอบมันด้วยซ้ำ..

“ของเล่น.....ล่ะมั่งครับ...”

ทั้งๆที่สำหรับตัวผมแล้วมันน่าจะเป็นแบบนี้

.....ของเล่น.....ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่.....

....ก็ทำให้เค้ารู้สึก...

......รังเกียจมันได้เสมอ.......

...................

..............................

...ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น....

“ขอบคุณมากนะ..มุคุโร่..”

...ทำไมในตอนนั้น...คุณถึงพูดขอบคุณผมล่ะครับ....

...ทำไมคุณถึงได้ยังคงพูดคำว่า “ขอบคุณ” กับผมได้อยู่อีกล่ะครับ....

...ทำไมคุณถึงยังยิ้มให้ผมแบบนั้น...

ทั้งๆที่ตัวผม...เป็นคนที่พยายามจะพรากเอาสิ่งสำคัญของคุณไปแท้ๆ

ทั้งๆที่ตัวผม...เป็นคนที่ทำร้ายคนสำคัญที่คุณรักไปหลายคน

.....อีกทั้งยังเป็นคนที่เคยพยายามจะฆ่าคุณ.....

ทำไมคุณถึงไม่แค้นผมล่ะครับ

ทำไมคุณไม่เกลียดชังผม

เกลียดจนถึงกับพยายามที่จะแก้แค้นผม

เกลียดจนพยายามที่จะทำลายทุกสิ่งรอบตัวผม

....เหมือนกับที่ผม....เคยพยายามทำมัน.....

พยายามที่จะทำลายโลกใบนี้...

...โลกของผู้คนที่พรากความสุขของผมไป...

แต่ถึงมันจะเป็นโลกที่น่ารังเกียจสักเพียงใด....

คุณก็คงจะยังปกป้องมันสินะครับ....

...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า...

....ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมล้มเลิกความคิดที่จะทำลายมัน....

แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่รู้เลย...ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ตัวผม....

เปลี่ยนจากความคิดที่จะทำลาย ให้กลายเป็น...

....ความต้องการที่จะปกป้อง....

..........ปกป้องท้องนภาผืนนี้............

....ไม่ต้องการจะให้มีสิ่งใดมาทำให้มันต้องหมองมัว...

.....ไม่ต้องการให้มีสิ่งใด...มาทำให้มันหายไป.....

………….

………………..

……………………….

จริงๆแล้ว....

สิ่งที่ผมเกลียดจริงๆ....

....อาจจะไม่ใช่โลกใบนี้ก็ได้..

สิ่งที่ผมเกลียดจริงๆ....

....คือ..พวกคนส่วนน้อยบนโลกใบนี้ที่พรากเอาความสุข และอิสระของผมไป

....พรากเอาอิสระ.....ทำให้ผมไม่มีโอกาสได้เห็น

........ท้องฟ้าที่ผมปรารถนาที่จะเห็นที่สุด........

..........ท้องนภากว้างที่ผมหลงรัก..........

.....สถานที่เพียงแห่งเดียวบนโลกใบนี้ที่เป็นของผม.....

.....สถานที่ที่สายหมอกนี้....ขอปกป้องเอาไว้ด้วยชีวิต.....

ผมถึงได้บอกไงล่ะครับ

ว่า “ความรัก”น่ะ

เป็นสิ่งที่แปลกประหลาด

ทำให้ผมต้องแปรเปลี่ยน....ทั้งๆที่ไม่ได้ต้องการจะเปลี่ยนแปลง

ทำให้ผมต้องการที่จะปกป้อง.....สิ่งที่เคยคิดว่าเกลียดชังยิ่งกว่าสิ่งใด

......แต่ถึงมันจะเป็นแบบนั้น......

สำหรับผมในตอนนี้น่ะ.......

มันก็ไม่เลวร้ายอะไรนักหรอกนะครับ

......เพราะอย่างน้อย......

มันก็ทำให้ผม...ได้อยู่ใต้ท้องฟ้าผืนนี้...ที่ผมหลงรักแล้วนี่......


+++++++++++++++++

เรื่องแรกมันก็เลยออกมาสั่วยังงี้แหละท่าน(กรุณาทำใจหน่อยน้า)