ความรักของฉันคนเดียว

เนื้อเรื่อง

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ตอนนี้เวลา 00.00น.
ถ้าเป็นตอนที่คบกับน้ำ ตอนนี้น้ำคงโทรมาบอกเราว่า "สุขสันต์วันที่เรารักกันนะหญิง"
แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะน้ำเลิกพูดอย่างนั้นมานานแล้ว....ตอนนี้เธอพูดคำคำนั้นให้ใครฟังหรอน้ำ เธอจะรู้ไหมว่าฉันเองรอคำคำนี้จากเธออยู่ทุกค่ำคืน เธอจะรู้ไหมว่าฉันสะดุ้งตื่นทุกเวลาเที่ยงคืน ด้วยความหวังลมลมแล้งๆว่าเธอจะโทรมา
ฉันล้มตัวนอนอีกครั้ง โทรศัพท์ที่วางบนหัวนอนดังขึ้น ฉันเด้งตัวขึ้นอีกครั้งรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู...เธอ เธอหรือป่าวน้ำ
"ฮัลโหล หญิงหรอนี่แพรนะ จะโทรมาบอกว่าพรุ่งนี้มานอนหอเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นะนะนะ ฉันน่ะนอนคนเดียวน่ากลัวชะมัดแกมานอนเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ"ยัยแพรดาวโรงเรียนคนปัจจุบันนี่เอง....เธอเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องตอนอยู่ม.ต้นพอขึ้นม.ปลายเธอต้องแยกไปเรียนห้องเดียวกับเด็กนอนหอเรา2คนเลยไม่สนิทกันเท่าไหร่
"อืมก็ได้ แค่นี้นะ" แล้วฉันก็วางโทรศัพท์ไป ฉันล้มตัวลงบนเตียงอีกครั้งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่....ฉันก็ต้องสะดุ้งตื่นอีกครั้งเพราะแสงแดดมันกระทบตาของฉันซะแล้วล่ะ
ฉันแต่งตัวไปเรียนอย่างรีบเร่ง แต่เมื่อไปถึงโรงเรียนนักเรียนมากันเพียงนิดหน่อยเท่านั้นทำให้ฉันโล่งใจว่าไม่ได้มาโรงเรียนสาย
"หญิง ทางนี้ๆ" เด เพื่อนรักคนนึงของฉันเรียกฉันไปที่โต๊ะประจำ ฉันยิ้มทักทายเล็กน้อย
"แกจะกินอะไรจ๊ะวันนี้" เดถามฉันส่ายหน้า
"ไม่กินหรอก อิ่มแล้ว"ฉันตอบทั้งที่จริงๆแล้วไม่ได้รู้สึกอิ่มอะไรเลย
"หญิง แกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะตั้งแต่เลิกกับไอ้น้ำอ่ะ...ชีวิตแกไม่ได้มีมันแค่คนเดียวนะเว้ย" เดพูดเตือนสติฉัน ฉันนั่งลงบนเก้าอี้หินอ่อน แล้วมองไปยังสนามหญ้าที่ฉันกับน้ำใช้เป็นที่เดทครั้งแรก
"เรื่องบางอย่างแกก็ควรจะลืม" เดพูดเตือนแค่นั้น
ตกดึกฉันมานอนที่หอเป็นเพื่อนยัยแพรที่หอน่ากลัวมาก ฉันมองไปรอบๆด้วยความสงสัย
"อ่ะผ้าห่ม แกนอนเตียงนี้นะ ฉันจะนอนเตียงนี้"แพรบอกฉันพยักหน้าหงึกๆ
"เอ้อ แกหลับง่ายป่ะ"แพรถามฉัน
"ก็ง่าย"ฉันตอบ
"แล้วตื่นอ่ะ ขี้เซา หรือพอได้ยินเสียงอะไรนิดหน่อยก็ตื่น"แพรถามต่อไปอีก
"ฉันไม่ขี้เซา"ฉันตอบ
"งั้นแย่หน่อยนะ พอดีทุกเที่ยงคืนแฟนฉันจะโทรมาน่ะ แกก็ทนๆหน่อยละกัน"แพรบอก ฉันก้มหน้าลงนิดนึง
"อืม ไม่เป็นไร"ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบ แฟนแพรเนี่ยนิสัยเหมือนน้ำเลย-*-น่าอิจฉาจัง
อีกแล้วฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกแล้ว 00.00น.
"ก็รักตัวเองคนเดียวนั่นแหละ...อ้าวหญิงฉันคุยเสียงดังเกินไปหรอ"แพรที่คุยโทรศัพท์อยู่หันมาแปลกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นฉันตื่นมานั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์
"ป่าวหรอก แกคุยต่อไปเหอะ"ฉันบอกแพร
"น้ำจ๋าวันนี้มีเพื่อนใจดีคนนึงยอมมานอนเป็นเพื่อนแพรด้วยละ"แพรคุยโทรศัพท์ต่อ ว่าไงนะน้ำงั้นหรอ!!!
"น้ำ นี่น้ำหรอเอามานี่ฉันจะคุยกับน้ำ" ฉันสติแตกทันทีรีบวิ่งไปฉุดกระชากโทรศัพท์จากมือแพรทันที
"ฮัลโหล น้ำ นี่น้ำจริงๆด้วยน้ำจ๋าน้ำรู้ไหมหญิงรอคอยน้ำมานานเท่าไหร่แล้ว แต่น้ำกลับทิ้งหญิงแล้วมาเป็นแฟนกับอีนังนี่- - น้ำเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ"ฉันคุยกับน้ำ ฉันได้คุยกับเค้าแล้ว$^ ^
"หญิงเลิกบ้าซะทีเหอะ เรื่องระหว่างเรามันจบไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้เรารักแพรได้ยินไหมว่าเรารักแพร"น้ำตะคอกใส่ฉัน
"ม๊ายจริง น้ำรักหญิงใช่ไหมอ่ะน้ำ"ฉันบ้าไปแล้วใช่สิฉันมันบ้า บ้า บ้า
"หญิงแกต้องเรียนรู้ที่จะตัดใจเข้าใจไหม...ตอนนี้ฉันกับน้ำรักกันและฉันจะไม่มีวันยกน้ำคืนให้เธอด้วย"แพรบอกฉัน ฉันเกลียดแก แกมันเพื่อนทรยศ อีชะนี
"แกตายซะเหอะ"ว่าแล้วฉันก็พุ่งตัวเข้าไปจิกหัวยัยแพรแล้วตบๆๆๆๆๆ
"นี่ยัยศิรดาเธอทำอะไรของเธอน่ะหยุดเดี๋ยวนี้นะ"ครูประจำหอเข้ามาห้ามฉันซะก่อน
อีกนิดเดียวแกก็จะตายคาเท้าของฉัน ยัยแพร
"เธอไปรอฉันที่ห้องปกครอง"ครูหอบอกกับฉัน
"ไม่...ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นฉันจะคุยกับน้ำ เอาน้ำมาซิ น้ำจ๋าน้ำไอยู่ไหนอ้อเจอแล้ว555+ ฮาโหล รอนานไหมจ๊ะที่รักอย่าทำเสียงอย่างงี้สิน้ำ นี่แกทำไมน้ำทำเสียงตื๊ด ตื๊ด ตื๊ดอ่ะยัยแพรแกดูซิน้ำเป็นอะไรหรือเป่ล่าเนี่ย...น้ำจ๋า หญิงรักน้ำนะจ๊ะ"ฉันยืนคุยโทรศัพท์กับน้ำ3ชั่วโมง แหมฉันเนี่ยช่างเป็นคนที่น่าอิจฉาเสียจริงๆเลยที่มีคนที่ฉันรักอย่าง น้ำ