ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    『 Assassination Classroom 』 น่าคิดถึง

    ลำดับตอนที่ #3 : 《 2 》

    • อัปเดตล่าสุด 24 มี.ค. 63


    --------------------------(⌒o⌒)---------------------------

    วันถัดมา

    " ไปโรงเรียนก่อนนะคะคุณแม่ ~ "

    ปัง

    " ไง .. "

    " อ้าว วันนี้แปลกแฮะ หิมะจะตกรึเปล่าน้า ~ ? "

    ปึ้ด

    " อืม มะ .. เมื่อวานขอโทษนะ .. "

    " เหอะ วันนี้จะยอมไปโรงเรียนวันหนึ่งแล้วกัน "

    " จริงหรอ ! ไปกันเถอะ ๆ "

    เด็กสาวจับแขนของเด็กหนุ่มกึ่งลากกึ่งดึงกันไปโรงเรียน เด็กสาวรู้สึกว่าวันนี้อาจจะเป็นวันที่ดีก็ได้ เนื่องจากไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยกันกับเด็กหนุ่มมานาน


    ณ ห้องเรียน

    ครืด ~

    " อรุณสวัสดิ์กาคุชู ~ "

    " อรุณสวัสดิ์ฮารุมิ .. นั่น .. ใครน่ะ ? "

    " อาคาบาเนะ คารุมะ จ้า อยู่ห้องเดียวกัน แต่ว่าเมื่อวานเค้าโดดเรียนน่ะ แฮะๆ "

    " หืม โดดเรียนมันไม่ดีนะอาคาบาเนะคุง "

    " ...... "

    " เอาล่ะๆ ไปนั่งที่ตัวเองได้แล้วคารุมะ เมื่อวานไม่ได้มานี่ เดี๋ยวให้ดูการบ้านนะ "

    " ต้องทำด้วยเรอะ .. ? "

    " เอ้า ไอ้บ้านี่ ต้องทำซี่ ~ "

    เด็กสาวเดินอ้อมไปด้านหลังเด็กหนุ่มผมสีแดงพร้อมกับดันให้เขาเดินไปที่นั่งของตนเอง แต่ทว่าสายตาของเด็กหนุ่มผมแดงไปสะดุดเข้ากับเด็กหนุ่มที่นั่งริมหน้าต่างเข้า

    " นั่น .. ? "

    " หืม ? อ้อ ชิโอตะ นางิสะคุง ไว้ผมยาวเหมือนผู้หญิงเลยเนอะ แต่ก็น่ารักดีนะ ~ "

    " หืมม ~ "

    " อ๊ะ เดี๋ยวซี่ ~ "

    เด็กหนุ่มเดินตรงไปยังที่นั่งของเด็กหนุ่มผมสีฟ้าทันที เด็กสาววิ่งตามเด็กหนุ่มไป เด็กสาวยิ้มให้เด็กหนุ่มผมสีฟ้า

    " มะ .. มีอะไรหรอ ? "

    " ชั้น ฮามิโนะ ฮารุมิ จ้ะ ส่วนนี่ อาคาบาเนะ คารุมะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ! ~ "

    " ชิโอตะ นางิสะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน "

    " จ้า คารุมะ ~ เดินมาแต่ไม่พูดนะ ~ หืม "

    " ยุ่งน่า "

    " เป็นเพื่อนกันนะนางิสะคุง ฝากตัวด้วยจ้า ~ "

    เด็กสาวแนะนำตัวกับเด็กหนุ่มผมสีฟ้า ทั้ง 3 คนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ไปไหนไปด้วยกันตลอดเวลา จนกระทั่ง ..


    เย็นวันหนึ่ง

    ตุ้บ ตั้บ ตุ้บ

    " คารุมะไม่ได้นะ ! อย่ามีเรื่องนะ ! "

    " ถอยไปน่า !! "

    " อะ อือ .. "

    ระหว่างทางกลับบ้าน ทั้ง 3 คนก็เจอกับกลุ่มนักเลง เมื่อคารุมะเห็นว่าพวกนักเลงมาหาเรื่องพวกเขา คารุมะกระโจนเข้าไปในวงล้อมนักเลงทันที เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กสาวและเพื่อนของเขาได้รับอันตราย

    " นางิสะ ! พาฮารุมิออกไปที ! "

    " อะ .. อื้ม ฮารุมิไปเถอะ ! "

    " ไม่ ! คารุมะ ! "

    เมื่อคารุมะบอกให้นางิสะพาเด็กสาวออกไปจากตรอกนั้น นางิสะจึงบอกฮารุมิ แต่เธอนั้นไม่ยอม เขาจึงต้องดึงเธอออกจากซอยนั้น และรีบพาเธอกลับไปส่งที่บ้าน

    " ขอโทษนะฮารุมิ "

    " ไม่เป็นไร ขอบใจนะนางิสะ .. แต่ชั้นก็ยังเป็นห่วงคารุมะอยู่ดี .. "

    " มาห่วงอะไร ? ไม่ได้บาดเจ็บมากมายหรอกน่า ~ "

    " คารุมะ ! ดีจริงๆที่ปลอดภัย .. ดูสิ แผลเต็มเลย คุณน้าคงห่วงแย่ "

    " โอเคใช่ไหมคารุมะคุง ? "

    " อ่า ขอบใจนะนางิสะ "

    หลังจากเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้คารุมะโดนพักการเรียนไป ทำให้ทั้งนางิสะและฮารุมิเงียบๆกันไป ทั้งคู่ไม่ค่อยพูดคุยและอยู่ด้วยกันเสมอๆเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน ราวกับว่าคนที่เป็นคนเชื่อมระหว่างทั้ง2คนหายไป


    ณ บ้านคารุมะ

    " เดี๋ยวเถอะ ! ก่อนจะเล่นเกมส์น่ะ มาทำงานซะก่อนสิ ! "

    " เอาน่าๆ ยังไงชั้นก็เรียนทันอยู่แล้ว แถมเรียนของม.2ไปแล้วด้วย "

    " ก็รู้ ~ แต่นายต้องทำงานนะ เดี๋ยวก็ซ้ำชั้นหรอก "

    " โอเค ๆ "

    เด็กสาวเอาการบ้านมาให้เด็กหนุ่มที่บ้าน แล้วอยู่ทำการบ้านด้วยเลย ทั้งคู่ยังสนิทสนมเหมือนเคย แต่กระจกที่แตกแล้ว ถึงจะต่อติดแต่ก็ยังคงรอยแผลที่ไม่สามารถลบหายได้


    อาคาบาเนะ คารุมะ ถึงครานั้นจะโดนพักการเรียนไป แต่กลับมาก็ยังสามารถเรียนทันคนอื่นๆ เป็นเพราะการช่วยเหลือของเด็กสาวที่คอยช่วยตักเตือนเรื่องกำหนดส่งของการบ้าน และอีกทั้งยังสามารถสอบติด Top 10 อยู่เสมอๆ


    ฮามิโนะ ฮารุมิ ถึงแม้ว่าจะเสียเวลาไปคอยช่วยคารุมะไปบ้าง แต่เธอนั้นก็ยังสามารถสอบติด Top 10 ได้อยู่เสมอๆ และคอยช่วยเตือนคารุมะอยู่เสมอว่า ' ห้ามทะเลาะวิวาท ' และบางครั้งเธอก็จะไปช่วยติวให้นางิสะที่ห้องสมุดบ้าง


    ชิโอตะ นางิสะ การเรียนถดถอยลง อาจเป็นเพราะว่าเนื้อหาที่ยากของโรงเรียน และไม่ค่อยได้คุยด้วยกันกับทั้ง 2 คนอีกแล้ว เพราะตัวเขาเองแทบจะเอาไม่อยู่อยู่แล้ว แต่ก็ยังได้รับความช่วยเหลือจากฮารุมิอยู่เสมอๆ ทำให้เขานั้นยังสามารถเรียนได้อยู่ แม้จะโดนย้ายไปยังห้องอื่น

    ---------------------------ʕ•ε•ʔ---------------------------

    กลับมาแล่วจ่าาาาาาาา ~
    ถ้าอ่านแล้วมึนๆก็ขอโทษนะค้า พยายามปรับคำพูดอยู่ค่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×