เสน่ห์หาสัญญารัก

บ้านธนกร                                               

 "อ๊ะ..ฮื่อออ" 

 ธนกรนั่งกัดปากแน่นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นเเละเพิ่มจังหวะในการช่วยตัวเองเขานั่งที่เก้าอี้พลางจินตนาการถึงสาวที่ฝันเมื่อคืนพร้อมกับเพิ่มจังหวะในการช่วยตัวเอง เสียงร้องครวญครางถึงความเสียวซ่านได้เป่งออกมาจากปากหนาๆของเขา ยังไม่ทันที่เขาจะถึงฝั่งฝันก็มีป้าแม่บ้านมาขัดจังหวะซะก่อน เขามีอาการหัวเสียนิดๆ   

   ก๊อกๆๆ

 "คุณหนูคะ'ป้าขอเข้าไปในห้องได้ไหมคะ "       

 ธนกรจึงรีบใส่กางเกงโดยเร็วพร้อมเอ่ยปากตอบรับป้าน้อย

“ครับเข้ามาเลย  มีอะไรเหรอครับป้าน้อย” 

ธนกรเอ่ยถามป้าน้อยพร้อมหอบเสียงเบาๆออกมา                                            "

"อ๋อป้าจะเข้ามาทำความสะอาดในห้องให้น่ะจ่ะ" 

พูดจบป้าน้อยก็ลงมือเก็บกวาดภายในห้อง      

  "คุณหนูคะเย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ" 

  "เอ่อ..ผมว่าจะไม่กินข้าวที่บ้านครับผมมีนัดกับเพื่อนช่วงเย็น" 

ชายหนุ่มเอ่ยตอบพลางลุกเดินออกมาจากเก้าอี้หน้าคอม  และลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการทำภารกิจของตัวเองให้เสร็จ เขาค่อยๆถอดกางเกงออกและเริ่มบิ้วอารมณ์ใหม่อีกครั้ง เขาพยายามนึกถึงหน้าหญิงสาวที่เคยเห็นในฝันพรางพูดออกมาเบาๆ 

"อยากให้เธอมีตัวตนจริงๆจัง ฮื่อ แม่สาวน้อยฉันอยากร่วมรักกับเธอ"      

 ยิ่งนึกถึงเขายิ่งเพิ่มความเร็วขึ้นมาเป็นเท่าตัว และในที่สุดเขาก็เสร็จสิ้นภารกิจช่วยตัวเอง ในขณะที่เขากำลังล้างมือและล้างทำความสะอาดน้องชายก็มีเสียงป้าแม่บ้านตะโกนขึ้น                                                    "              "คุณหนูมีธุระกับคุณทัชเหรอคะ" 

ชายหนุ่มรีบขานตอบ                                                                 

   "ใช่ครับป้า"                                 

   ชายหนุ่มตะโกนตอบเสียงดังก้องออกมาจากห้องน้ำ                                                                  "งั้นผมขอตัวลงไปข้างล่างก่อนนะครับเดี๊ยวจะเกะกะป้าน้อยเอา"                                              

    "อีกสักครึ่งชั่วโมงก็เสร็จแล้วคะคุณหนู...เอ่อ คุณหนูคะป้าฝากไปตามยัยรี่ให้ขึ้นมาหาป้าที่ห้องคุณหนูหน่อยนะคะพอดีป้าจะให้มันมาช่วยเก็บผ้าปูที่นอนไปซัก"                                                     

    "ได้เลยครับป้า"  

พลันสายตาชายหนุ่มก็เหลือบไปเห็นกระดาษทิชชูใต้เตียงที่ตนใช้เช็ดหลังจากที่ตัวเองสำเร็จความใคร่ไว้เมื่อคืนเขารีบหยิบมันขึ้นมาและโยนทิ้งไว้ในถังขยะใต้โต๊ะคอม 

         "โอ้โหคุณหนูคะ พักนี้คุณหนูใช้ทิชชู่เยอะจังเลยนะคะเนี่ย" 

  ป้าน้อยเอ่ยเเซวเขาเหมือนรู้ว่าเขาใช้มันทำอะไร แต่ชายหนุ่มกลับอมยิ้มและรีบเดินออกมาจากห้องทันทีด้วยความเขินอาย

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ

"ค่าๆๆๆจะออกไปเดี๊ยวนี้ล่ะคะ อุ้ยคุณหนูเองหรอคะเนี่ยรี่นึกว่าป้าน้อยมาเคาะประตูซะอีก"      

    "อืม ป้าน้อยให้ไปช่วยเก็บห้องน่ะ"                       

   "ที่ห้องของใครหรอคะ"

รี่เอ่ยถามพร้อมกับยื่นมือออกมากำลังจะจับแขนของเขาแต่กลับโดนปฏิเสธโดยการสะบัดแขนหนี                              " ห้องของฉัน"

 พูดเสร็จเขาก็เดินหนีหายไปหลังบ้านปล่อยให้รี่ยืนหน้าบึ้งอยู่ที่หน้าประตู รี่ยืนบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวพร้อมกับกระทืบเท้า ชักสีหน้าไม่พอใจก่อนจะรีบเดินไปหาป้าน้อย                                                       

ชายหนุ่มรูปหล่อกำลังนั่งเหม่อนึกถึงสาวในฝันเป็นเรื่องน่าแปลกที่เขาฝันถึงเธอแทบทุกคืนและเกือบเดือนแล้ว                "อ้าว...ตาหนูมานั่งตรงนี้นานหรือยังลูก"   

พลันความคิดของเขาก็มลายหายไปเมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้นเสียงอันไพเราะนุ่มหวานทำให้เขารู้ทันทีเลยว่าใครเอ่ยเรียก                                             

"แม่ สวัสดีครับแม่กลับมาตอนไหนครับเนี่ย"         

  "มาถึงสักพักแล้วจ่ะ เราล่ะจ๊ะเป็นไงบ้างช่วงที่แม่ไม่อยู่แอบไปมีแฟนที่ไหนมาหรือเปล่า"    

    ชายหนุ่มอมยิ้มก่อนจะเอ่ยกับผู้เป็นแม่               

    "โหหห...แม่ครับแม่ก็รู้นี่ครับว่าผมยังไม่อยากเอาใครมาทำให้ปวดหัว แล้วแม่กลับมารอบนี้จะไปทำงานอีกทีตอนไหนครับเนี่ย"   

   " อีก3วันก็ไปทำงานอีกจ๊ะ"                                

  "แบบนี้ผมเหงาอีกแล้วสิครับเนี่ย"              

 เขาเอ่ยปากบอกผู้เป็นแม่พร้อมกับส่งยิ้มอ่อนๆกลับไป   

"ให้ทำยังไงได้ล่ะจ๊ะแม่กับพ่อต้องไปดูงานเปิดตัวสวนเงาะที่จันทบุรี"     

"ผมอยากให้แม่รู้ไว้นะครับว่าผมเป็นห่วงแม่มากๆผมแค่อยากให้แม่ได้พักบ้าง" 

"แม่เข้าใจจ้ะ แต่แม่ก็สัญญานะลูกแม่ขอเวลาหน่อยให้อะไรๆมันลงตัวแล้วแม่จะยกธุรกิจร้านเพชรให้ตาหนูเป็นคนดูแล" 

"ไม่ต้องรีบหรอกครับแม่ถึงยังไงผมรอได้ผมเองก็อยากจะพิสูจน์ตัวเองเหมือนกันให้แม่มั่นใจในตัวผมก่อนว่าคนแบบผมสามารถดูแลธุรกิจที่แม่ยกให้ผมได้หรือเปล่า" 

"ลูกชายแม่น่ารักจริงๆเลยแม่ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าถ้าสักวันหนึ่งตาหนูของแม่เกิดแต่งงานมีครอบครัวไปสาวคนไหนน้อจะได้เป็นคนที่โชคดีที่ได้เจอคนดีๆของลูกชายของแม่" 

"ฮ่าๆๆ ไม่รู้สิครับแต่ว่าตอนนี้ผมยังไม่พร้อมที่จะมีใคร" 

"จ้าาาพ่อหนุ่มหล่อของแม่" 

"แม่ครับช่วงที่แม่ไปทำงานผมขอไปเที่ยวพักผ่อนทางใต้ได้ไหมครับ"                                      

       "ได้สิจ๊ะ เเล้วตาหนูจะไปคนเดียวเหรอลูก"          

  "ไม่ครับเดี๊ยวผมไปกับไอ้ทัช ว่าจะลงไปหาไอ้กันเนอร์มันด้วยพวกผมไม่เจอมันมาตั้งหลายเดือนแล้วตั้งแต่เรียนจบมา"   

"แม่ล่ะอยากไปเที่ยวด้วยเลยแต่ติดตรงงานนี่สิจ๊ะไม่ไปก็ไม่ได้ปะป๊าเราน่ะสิบังคับให้ไปดูงานด้วนกัน"                      "ไม่เป็นไรหรอกครับเดี๊ยวผมซื้อของมาฝากนะแล้วผมก็จะถ่ายรูปภาพสวยๆที่ทางใต้มาฝากแม่เยอะๆเลยครับ"                             

"ลูกชายแม่เนี่ยน่ารักจริงๆเลย"       

  พูดจบผู้เป็นแม่พรางเข้าสวมกอดชายหนุ่มด้วยความรักและความเอ็นดู....     

                                                                   ช่วงเย็น         

ที่บ้านของทัช                   

บรึ้นๆๆๆๆๆๆๆ 

ธนกรขับรถมอเตอร์ไซด์มาหาทัชที่บ้าน ทัชเป็นเพื่อนเก่าและสนิทกับเขามากๆตั้งแต่เรียนอนุบาลเขาทั้งสองเป็นเพื่อนกันมานานมาก 

รถมอเตอร์ไซค์ของธนกรได้จอดอยู่ที่หน้ารั้วบ้าน สักพักก็มีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผิวขาววิ่งหน้าตั้งออกมาจากประตูบ้านหน้าตายิ้มแย้มดีใจที่เห็นธนกรมาหาตนที่บ้าน ทัชจึงรีบเป็นประตูรั้วให้เพื่อนเข้ามา                                      "อ้าว ไอ้กรมาไวจังเลยน่าจะโทรมาหากันก่อนเนี่ยกำลังจะขึ้นไปอาบน้ำแต่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ก็เลยรีบมาเปิดประตูรั้วให้ก่อน" ธนกรก้าวขาลงจากรถพร้อมถอดหมวกกันน็อคเผยให้เห็นใบหน้าคมคายและสันจมูกโด่ง ๆ ของเขา  

  "จะโทรบอกทำไมล่ะก็คุยกันรู้เรื่องแล้วไง"  

  เขาพูดพร้อมกับเดินเข้ามากอดคอเพื่อนและพากันเดินเข้าบ้าน                                                               "ว่าไงเพื่อนเรื่องที่เราเคยคุยกันตอนอาทิตย์ก่อนตกลงว่าไง"                                           

     ชายหนุ่มผิวขาวที่ชื่อทัชเอ่ยปากถามผู้เป็นเพื่อน       

 "อืม ตกลงว่าไปก็ดีเหมือนกันจะได้ไปหากันเนอร์ด้วยก็ไม่ได้เจอมันตั้งหลายเดือนแล้วคิดถึงมันเหมือนกัน" 

ทัชมีสีหน้าที่ดีใจและตอบกลับเพื่อน                                                                              

     "วันไหนดีเพื่อนว่ามาเลย"                                  

   "รออีก3วันแม่กูจะไปทำงานต่างจังหวัด รอหน่อยอีกแค่ 3 วันเองขอใช้เวลาอยู่กับแม่ก่อน"     

       “ได้เลยครับเด็กติดแม่ฮ่า ๆ”

"ไม่ได้ติดเว้ย แค่อยากมีเวลาอยู่กับแม่กับป๊าเฉยๆเว้ย"

"เครๆเว้ยไม่เเซวเอ็งล่ะ งั้นก็แจ่มเลยเพื่อนจะรีบเก็บกระเป๋ารอเลย"                                       

  ธนกรนั่งมองหน้าเพื่อนสักพัก เพราะมีเรื่องที่อยากจะปรึกษากับทัชแต่อีกใจนึงก็กลัวว่าเพื่อนจะหัวเราะ แต่อีกใจนึงก็อยากจะเปิดใจเล่าให้เพื่อนฟังเพราะว่าทัชกับธนกรเป็นเพื่อนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก

"ทัชมึงเคยฝันถึงใครสักคนนึงไหม"                     

  "ฮ่าๆๆๆเคยดิ่เพื่อนฝันถึงพ่ออ่ะดิ่แกมาหลอกในฝันอ่ะฮ่าๆๆ"  

ทัชพูดพร้อมกับหัวเราะชอบใจใหญ่เมื่อเขาพูดถึงพ่อของเขาที่ได้จากโลกนี้ไปเมื่อหลายปีที่แล้ว 

"ไม่ใช่ดิ่เพื่อนแบบฝันถึงผู้หญิงอ่ะ"                      

    "เฮ้ยเพื่อนฮ่าๆๆๆๆอย่าบอกนะว่ามึงฝันเปียกอ่ะ"                                                                                "มันมากกว่านั้นเพราะถึงกับเก็บเอามาช่วยตัวเองเลยทุกครั้งที่มีอารมณ์ก็จะนึกถึงแต่หน้าผู้หญิงที่ฝันเอ็งว่าแปลกไหม" 

ทัชทำหน้างุนงงและขมวดคิ้วขึ้น

"อืมมมมคิดว่าน่าจะเป็นผู้หญิงที่เด็ดนะถึงทำให้กับนึกถึงตอนที่ช่วยตัวเองอ่ะฮ่าๆๆเอ็งนี่อาการหนักนะเว้ย ไหนบอกหน่อยสิว่าแบบไหนที่เอ็งฝันอ่ะ"  

​​​​ธนกรเอามือเกาหัวทำท่าเขินอายและเล่าให้เพื่อนฟัง                                                                                "ก็...หน้าตาสะสวยหน้าอกใหญ่สะบึมสะโพกกลมมลผิวขาวอมชมพู"

“เข้าใจล่ะสวยสุดๆเลยนี่หว่าทำเอาเพื่อนเราลืมไม่ลงเลยเว้ยฮ่าๆๆๆ ผีสาวมาเข้าฝันหลอกเอ็งหรือเปล่าฮ่า ๆ”

"พอๆๆเลิกคุยเถอะไปหาข้าวกินกันดีกว่าป่ะ"

ทัชยังคงหัวเราะใส่ธนกรไม่เลิกพร้อมลุกขึ้นเดินตามหลังเพื่อนออกมาข้างนอก   

      "ร้านไหนดีอ่ะ"                                                

  ธนกรเอ่ยถามเพื่อนรักและสตาร์ทรถมอเตอร์ไซด์                                                     

"ร้านเดิมดีกว่าที่เราเคยไปกินกันบ่อยๆหลังวัดอ่ะ" 

ไม่นานรถของธนกรก็ขับออกไปอย่างเร็วโดยมีทัชเพื่อนรักนั่งซ้อนท้ายไปด้วย... 

เข้ามาติชมกันได้นะจ๊ะ.... 

อ่านแล้วเป็นยังไงบ้างคอมเม้นท์มาบอกกันหน่อยนะจ๊ะ????????รักคนอ่านทุกคนนะคะ