คมพระจันทร์

“นายคมไม่อยู่หรือป้าจอม”

 “เอ็งจะมาเบิกก่อนอีกแล้วหรอไอจันทร์ เฮอ แล้ววันนี้ไม่ได้ไปเรียนรึ”

 “ไปเรียนแล้วจะเอาเงินที่ไหนมารักษาพ่อละป้า อยู่ทำงานที่นี้ได้ตั้งวันละหลายบาท แค่ทำงานทุกวันยังไม่พอหักกับที่เบิกไปเลย” พระจันทร์ที่อยู่ในชุดคลุมไปทั้งตัว “งั้นเดี๋ยวเย็น ๆ จันทร์ค่อนมาใหม่ก็ได้จ๊ะ”

 “จอมนั้นใคร”

 “ไอจันทร์ลูกของหัวหน้าคนก่อนเจ้าค่ะคุณแสน พ่อมันไม่สบายค่ะ ก็คงจะออกโรงเรียนมาทำงาน ดูท่าจะไม่เรียนแล้วมั้งค่ะคุณ เห็นมาทำงานสี่ห้าวันไม่ยอมไปเรียนเลยค่ะ” แสนรัก มองไปยังร่างเล็กที่เดินห่างไปจากบ้าน ภายในใจนั้นคบคิดเรื่องมากมายเอาไว้

“แม่ ผมไม่เอาด้วยหรอก จะให้เอาใครก็ไม่รู้”

“คม ทุกวันนี้ลูกคบคนที่หน้าตาหรือ แม่ไม่ได้จะซ้ำเติมหรือต่อว่าหรอกน่ะ แต่ไอที่ผ่านมาก็อย่างที่เห็นบนหน้าหล่อ ๆ ของลูก แม่ไม่อาจทนเห็นลูกแม่เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อย แม่กลัวจะเสียลูกไปด้วยโรคร้าย”

 “แล้วแม่คิดว่าไอหน้าบากอย่าผมผู้หญิงที่ไหนจะมาเอาไปทำผัว”

“ให้แม่จัดการเองเถอะ” คมมองหน้ามารดาที่ผู้เป็นบุคคลที่ตนเองรักยิ่ง เขาเชื่อว่ามารดารักเขาและอาจจะมากกว่าพี่น้องคนอื่น ๆ ด้วยเพราะอดีตที่เขาต้องเผชิญ คนรักหักหลังอีกทั้งฝากรอยรักรอยแค้นไว้บนใบหน้า แต่มันก็สมแล้วเมื่อเขาได้จัดการส่งแม่หล่อนเข้าไปชดใช้กรรมในห้องขังกับพวกของหล่อนแล้ว แค่ความทรงจำที่ฝั่งใจไม่ได้ถูกขังไปพร้อมหล่อนเขายังจดจำการกระทำอันเลวร้ายของหล่อนได้ดี

 ---------------------------------------------

เรื่องเถื่อน ๆ ไว้ใจเกษกัณฑญาได้

....ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ....