ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fanfic]หัวขโมยแห่งบารามอส ภาค จอมโจรเฟริน

    ลำดับตอนที่ #2 : โรงเรียนสตรี สาธิตจันทรา

    • อัปเดตล่าสุด 12 ก.ค. 51


    เช้าวันใหม่ที่คฤหาสตระกูล เกรเดเวล

    "คุณหนูตื่นได้แล้วครับ"

    เสียงตะโกนของเด็กหนุ่มรับใช้คนหนึ่ง พร้อมกับเคาะประตูเสียงดัง ขณะที่ภายในห้องนอนที่กว้างและตกแต่งอย่างดี เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาลที่กำลังนอนอยู่บนเตียงที่ใหญ่พอสำหรับคนสองคน

    "จ้าๆ ชั้นตื่นแล้ว"เด็กสาวตะโกนตอบแล้วลุกขึ้นจากเตียงแล้วยกมือขยี้ตาอย่างงัวเงียแล้วเดินไปที่ประตู

    ทันทีที่ประตูเปิดออกเธอเห็นเด็กหนุ่มผมสีทอง ตาสีเขียวยืนส่งยิ้มทักทายอยู่หน้าประตู

    "อรุณสวัสดิ์ โร"เด็กสาวกล่าวอรุณสวัสดิ์ให้เด็กหนุ่ม

    "รีบลงไปล้างหน้าล้างตา และแต่งตัว จากนั้นค่อยลงมาทานข้าวเช้านะครับ คุณหนูเฟลิโอน่า "เด็กหนุ่มกล่าวแล้วส่งผ้าขนหนูให้ เด็กสาวรับมาแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ

    หลังจากล้างหน้า แปรงฟัน แล้วเปลี่ยนไปใส่เครื่องแบบสีแดงเสร็จ เธอก็เดินไปที่ห้องทานอาหารซึ่งมีคนรับใช้มากมายยืนคอยอยู่ เด็กสาวเห็นก็บ่นอย่างไม่พอใจ

    "ให้ตายสิท่านพ่อนะท่านพ่อ บอกกี่ครั้งแล้วว่าคนรับใช้ไม่ต้อง ชั้นทานคนเดียวได้"เด็กสาวบ่นเป็นหมีกินผึ้งแล้วเดินไปนั่งบนโต๊ะยาวซึ่งมีอาหารเช้าเตรียมไว้แล้วลงมือรับประทาน

    เมื่อรับประทานเสร็จ คนรับใช้คนหนึ่งเดินมาแล้วส่งกระเป๋าให้

    "ขอบใจนะ"เด็กสาวบอกแล้วเดินออกจากห้องแล้วไปที่รถที่จอดอยู่หน้าประตูทางเข้า

    "เชิญเลยครับคุณหนู"

    เด็กหนุ่มรออยู่ที่ประตูรถ ในชุดเครื่องสีน้ำเงิน เมื่อคุณหนูมาถึงเขาก็เปิดประตูออก เด็กสาวเดินเข้าไปในรถ เด็กหนุ่มปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปนั่งที่นั่งคนขับแล้วออกรถ

    ระหว่างทางไปนั่น เฟลิโอน่ามองสองข้างทางซักพักก็เริ่มเห็นเด็กสาวใส่เครื่องแบบแบบเดียวกับที่เธอใส่อยู่กำลังเดินไปทางเดียวกัน บางก็นั่งรถไปเหมือนเธอ เด็กสาวมองซักพักแล้วอ้าปากหาววอด

    "ท่าทางเมื่อคืนจะลุยมหนักเลยสินะครับคุณหนูเฟลิโอน่า "โร เด็กรับใช้กล่าวทัก เฟลิโอน่าหันกลับมาทางเขา

    "อืม "เฟลิโอน่าพยักหน้าให้เขาขณะนั่งรถซักพักก็เห็นกลุ่มเด็กหนุ่มที่ใส่เครื่องแบบเดียวกับที่โรใส่อยู่

    "พวกนั้นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับนายสินะ โร"เฟลิโอน่าทักขึ้น โรหันมานิดๆแล้วตอบว่า

    "ใช่ครับ"โรตอบขณะขับรถ 

    เฟลิโอน่ามองนักเรียนชายเหล่านั้นซักพักตาของเธอก็สบเข้ากับคนๆหนึ่งเข้า เด็กหนุ่มผมสีเงินวัยเดียวกับเธอ ใส่เครื่อบแบบสีฟ้าเดินอยู่บนฟุตบาท ดวงตาสีฟ้าของเขาก็สบกับเธอเข้าพอดี

    "หมอนั่น ?"

    "คาโล วาเนบลี ลูกชายคนเดียวของผู้บัญชาการตำรวจ ทำไมหรอครับคุณหนู"โรเอ่ยถามอย่างสงสัย เฟลิโอน่ากลับเข้ามานั่งในตัวรถ

    "ไม่มีอะไร"เธอบอกขณะที่ในใจของเธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับเขาซักเท่าไหร่


    ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันในรถซักพัก ทั้งสองก็มาถึงที่หมาย

    "ถึงแล้วครับคุณหนู"

    โรบอกแล้วจอดหน้าประตูของโรงเรียนสตรีแห่งหนึ่งเด็กหนุ่มเปิดประตูเดินลงมาจากรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูหลังให้คุณหนูของเขา

    คุณหนูเฟลิโอน่าเดินลงมาจากรถ ดวงตาสีน้ำตาลไหม้มองไปที่ป้ายหน้าประตูที่เขียนว่า โรงเรียนสตรีสาธิตจันทรา


    "ขอบใจนะที่มาส่ง ไปก่อนนะโร "เฟลิโอน่าหันมาบอกแล้วเดินผ่านรั้วเข้าไป

    "แล้วเย็นนี้ผมจะมารับนะครับคุณหนู"โรบอกแล้วเดินกลับไปที่รถแล้วขับออกห่างโรงเรียนไป เฟลิโอน่าหันมามองรถที่มาส่งเธอจนลับสายตาแล้วเดินเข้าไปต่อ

    "พี่หญิงขา"เสียงหนึ่งทักเธอขึ้น เฟลิโอน่ามองไป

    เด็กสาวคนหนึ่ง ผมยาวสีทอง ตาสีเขียว วิ่งมาหาเธอแต่ไกลแล้วส่งยิ้มทักทายให้

    "อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่หญิง"เด็กสาวทักทายอย่างสุภาพ 

    "อรุณสวัสดิ์ วิเวียน"เฟลิโอน่าทักทายเธอกลับ แล้วทั้งคู่ก็เดินไปด้วยกัน 

    "เมื่อวานนี้ขอบใจนะคะที่มาส่งหญิง"วิเวียนบอก

    "ไม่เป็นหรอก ในฐานะรุ่นพี่เป็นหน้าที่อยู่แล้ว"เฟลิโอน่าบอกอย่างถ่อมตัว

    "แหมก็ตอนแรกหญิงว่าเฟลิโอน่า เกรเดเวล ลูกสาวคนเดียวของเอวิเดส เกรเดเวล ประธานบริษัท เดมอส อินเตอร์ คอปเปอร์เรชั่น ซึ่งครองธุรกิจ อุตสาหกรรม เทคโนโลยี และการขนส่งเป็นหนึ่งในสามของโลกเป็นคุณหนูที่ถือตัวซะอีก นึกไม่ถึงว่าจะเป็นพี่สาวในดีของหญิงแบบนี้"วิเวียนบอก

    "ชั้นเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า วิเวียน นานีย่า แห่งบริษัทเวนอลจิวเวอร์รี่ ซึ่งทำธุรกิจเกี่ยวกับอัญมณีจะเป็นคุณหนูที่ไร้เดียงสาและน่ารักแบบนี้เหมือนกัน"เฟลิโอน่าบอก

    ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินไปนั้นเอง เสียงระฆังทำวัตรเช้าก็ดังขึ้นจากโบสถ์ซึ่งตั้งอยู่ในโรงเรียน

    "หวายได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ชั้นขอตัวนะวิเวียน"เฟลิโอน่าร้องอุทานอย่างตกใจ

    "เช่นกันค่ะพี่หญิง"

    ทั้งคู่บอกลาเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนทันที

    ขณะเดียวกันที่โบสถ์

    ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดบาทหลวงผู้ดูแลโบสถ์แห่งนี้หลังจากตีระฆังเสร็จ เขาก็เดินลงมาจนถึงห้องโถงด้านล่าง

    "เอาล่ะวันนี้ก็ต้องพยายามหน่อย"บาทหลวงพูดแล้วเดินไปที่ห้องสารภาพบาป

    ทันทีที่เดินเข้าไป ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อสภาพภายในห้องเต็มไปด้วยเศษห่อขนมกับเศษอาหารสารพัดตกเกลื่อนไปทั่วห้อง บาทหลวงหนุ่มมองสภาพเหล่านั้นภายในห้องแล้วนึกถึงคนๆหนึ่งขึ้นมาทันที

    "เจ้านั่น..!!"

    บาทหลวงหนุ่มกัดฟันอย่างโกรธแค้นแล้วรีบออกจากห้องสารภาพบาปไปทันที

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×