西红柿 หงซื่อ สตรีอ้วนอัปลักษณ์

นิยายเรื่องนี้มิได้ข้องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์แต่อย่างใด

ทุกสิ่งเกิดมาจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น

ห้ามมิให้ดัดแปลงและลอกเลียนแบบเป็นอันขาด 

เพราะแต่งสด คิดไม่ออกเดี๋ยวลอกไปจะค้างคา!

คำโปรย!

     "ไป๋หงซื่อ! เจ้ามันก็แค่สตรีอ้วนอัปลักษณ์ หน้าตารึก็ดูไม่ได้ เสียดายที่สตรีเช่นเจ้าดันเกิดมาเป็นคนของตระกูลไป๋!" ไป๋ซู่เหมยบุตรสาวคนโตของตระกูลไป๋ชี้หน้าด่าทอผู้เป็นน้องสาวที่ร่วมบิดาเดียวกันอย่างโกรธจัด มือเรียวงามชี้นิ้วตราหน้าสตรีร่างอวบอ้วนตรงหน้าตนเองด้วยความเกลียดชัง

     "งั้นรึ? พี่พูดจบหรือยังเล่า ถ้าพูดจบแล้วก็ไสหัวไปซะ...เสี่ยวอี้...ถ้าเจ้าไม่ว่ากระไรช่วยหยิบถังหูลู่ให้ข้าอีกไม้ได้หรือไม่?" ไป๋หงซื่อเอนกายอย่างเกียจคร้าน มืออวบขาวผ่องนั้นบิดกายไปมา ดวงตาที่ง่วงปรือภายในเปลือกตากลมนั้นแทบจะหลับลงอยู่รอมร่อ

     "กรี๊ดดดด นังน้องบ้า ข้าขอสั่งให้เจ้าไปแจ้งท่านพ่อเดี๋ยวนี้! ว่าเจ้าจะไม่แต่งงานกับท่านอ๋องกวน! ท่านอ๋องรักใคร่ชอบพลอกับข้า! มิใช่เจ้า!" 

     "อ้อ...เช่นนั้นเองหรอกรึ หยางเฉินชอบพี่งั้นรึ? เช่นนั้นพี่ก็ไปบอกเขาเอา ว่าไม่ต้องมาสู่ขอข้า เพราะข้าเองนั้นก็รำคาญเขามิใช่น้อย" ร่างอวบเอนกายพิงหมอนอิงใบใหญ่อย่างเกียจคร้านสุดฤทธิ์ ใบหน้ากลมๆนั้นเริ่มแสดงความหงุดหงิดอย่างชัดเจน อาจด้วยเพราะวันนี้อากาศค่อนข้างร้อนจัด ผิวบริเวณแก้มนุ่มนิ่มนั้นจึงเปลี่ยนเป็นสีแดงฝาดทั่วบริเวณ "นอกจากถังหูลู่แล้ว อากาศเช่นนี้ ถ้าอะไรเย็นๆมากินก็คงจะดี" 

     ท่าทางของไป๋หงซื่อมิได้อาทรร้อนใจต่อการมาของพี่สาวสักนิด ร่างอวบนั้นโบกมือหนาไปมากลางอากาศ ดวงตาก็เอาแต่กลอกขึ้นด้านบนเพราะไม่ชื่นชอบอากาศร้อนเช่นนี้ 

     ท่าทีอันไม่เดือดเนื้อร้อนใจของไป๋หงซื่อทำให้ไป๋ซู่เหมยกระทืบเท้าดิ้นเร่า ยามนี้ภายในใจของนางนั้นแทบอยากจะตรงเข้าไปบีบคอน้องสาวแสนอัปลักษณ์ของตนเองแทบแย่ หากไม่ติดต่อคำขู่และอิทธิพลอำนาจของใครบางคน ป่านนี้นังน้องสาวนี่คงได้โดนนางตบไปหลายฉาดแล้ว!

     'หงเอ๋อเป็นสตรีของข้า! ใครกล้าแตะขนนางสักเส้นก็ลองดู'

     'ใครเป็นสตรีของเจ้ากัน ข้าเป็นเจ้าของตัวเองทั้งนั้น ปล่อยข้านะหยางเฉิน!'

     'มะเขือเทศน้อย เจ้าอย่าโกรธได้หรือไม่ ข้าปกป้องเจ้าไว้ในอ้อมแขนเช่นนี้ แม้แต่มดซักตัวในแคว้นหลงก็ยังไม่กล้าจะเป็นศัตรูกับเจ้า ไม่ดีหรือ?'

     'ก็แค่พวกมดปลวก ข้ามีปัญญาจัดการเองได้ ไม่ได้ต้องการให้อ๋องว่างงานเช่นท่านมายุ่ง!'

     'แต่เจ้าเป็นของข้า คืนวันลอยโคมเจ้ากับข้าได้กระทำการบางอย่างที่ เรียกได้ว่า....'

     'สวรรค์รู้ดีว่าท่านโกหก! หากท่านพูดจาเลื่อนเปื้อนเช่นนี้อีกครั้งเดียว ข้าสาบานเลยว่าข้าจะยกคนไปบ้านท่าน ข้าจะนำไก่ฟ้าของจวนท่าน จับพวกมันมาย่างกินเสียให้หมด!'

     'หากเจ้าต้องการ แม้แต่ไก่ทองคำ ข้าก็ให้เจ้าได้ ขอเพียงมะเขือเทศน้อย เจ้ามาเป็นชายาของจวนข้าเท่านั้นพอ'

     'รอชาติหน้าไปเถิด ข้าเบื่อหน้าท่านเต็มทีแล้ว!'

     หากประโยคสนทนาด้านบนนั้นจะเป็นสตรีผู้สะคราญโฉมหนึ่งในแผ่นดินที่กำลังถูกท่านอ๋องที่กุมอำนาจยิ่งใหญ่ของแคว้นหลงเกี้ยวพา เหล่าชาวเมืองคงไม่ต้องชี้มือบ้าใบ้ พากันอ้าปากค้างจนน้ำลายหยดอย่างงุนงง

     หากแต่สตรีผู้เป็นเจ้าของบทสนทนานั้นกลับเป็นสตรีร่างอวบอ้วนหน้าตานั้นไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นหญิงงามหรือไม่ หากแต่ใบหน้าของนางนั้นกลมราวกับลูกซาลาเปาเป็นแม่หมู!

     อีกทั้งนางยังหาญกล้าปฏิเสธรักจากท่านอ๋องกวนหยางเฉิน บุรุษรูปงามและกุมอำนาจของแคว้นหลง!

      นี่มิใช่ละครงิ้วฉากใดในโรงน้ำชา หากทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้ามันออกจะหน้าเหลือเชื่อเกินไปเท่านั้นเอง!

สานส์รักจากพระจันทร์ถึงเหล่าพระอาทิตย์...

     1. นิยายเรื่องนี้พระจันทร์แต่งสดนะคะ ไม่มีคลังอะไรทั้งนั้นค่ะ เพราะฉะนั้้นจะไม่ได้ลงเป็นเวลาเป้ะๆ แบบว่างๆ  ก็มาลง แต่จะพยายามมาลงให้ได้้ถี่ๆ 

     2. เหล่าพระอาทิตย์ที่รัก โปรดช่วยกันคอมเม้นท์และกดให้กำลังใจนักเขียนด้วยนะคะ ผู้เขียนต้องการคอมเม้นท์กำลังใจเพื่อรีบปั่นตอนต่อๆไปให้ทุกท่านค่ะ

     3. โปรดรักษาบรรยากาศการสนทนาที่ดี ไม่หยาบคายให้พระจันทร์ด้วยนะคะ

     4.  ยิ่งทวง ยิ่งมา บอกเลยยยย พระจันทร์บ้ายอมากๆๆ 555+