คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สวัสดีโลกโคนัน :) Hello:คำท้าเป็นจริง
" เฮ้ย ไข่ตุ๋นกูขอชิมชาเขียวมึงหน่อยนะ "
เสียงทุ้มปนแหบของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหน้าของหญิงสาวเรือนผมสีดำรัตติกาลพร้อมแว่นสายตาที่ประดับบนใบหน้า
หญิงสาวเจ้าของแว่นสายตาหยุดมือที่กำลังเขียนตัวอักษรบนสมุดชะงักลงขึ้นมากระทันหัน
นัยน์ตาสีน้ำตาลราวช็อคโกแลตช้อนสายตาขึ้นมามองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยแววตาเรียบนิ่งแตกต่างจากเขาที่มีแววตาเปล่งประกายพร้อมหลอดสีส้มในกำมือที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน
" เออ อย่ามากนักล่ะ "
" ขอบคุณคร้าบ คุณไข่ตุ๋น " เมื่อได้คำตอบที่ต้องการแล้วเขาก็รีบคว้าแก้วชาเขียวบนโต๊ะของหญิงสาวไปเจาะดื่มทันที จนไข่ตุ๋นได้แต่มองตาค้างกับความเร็วของเพื่อนชายที่มีต่อของกิน
" ให้ตายสิ " ฉันบ่นออกมาด้วยความเหนื่อยใจขณะส่ายหน้าไปมา ก่อนจะก้มลงไปจดสมุดการบ้านต่อทันทีปล่อยให้เพื่อนชายที่มีนามว่ากรนั่งดื่มชาเขียวอยู่โต๊ะถัดไปตรงหน้า
" อ้าวว "
" ??? " อ้าวอะไรของมัน
" แหะๆ หมดแล้วว่ะ " ไม่ว่าเปล่ากรก็ทำหน้าตาทะเล้นออกมา
" ...... " ฉันมองแก้วชาเขียวที่อยู่ในกำมือมันด้วยความอาลัยอาวรต่อเงินยี่สิบบาทและพลังงานที่เดินลงไปซื้อแถมมันยังมาทำหน้าไม่รู้สึกผิดอะไรอีก
" แบมือทำไมอ่ะ " กรพูดขึ้นมาอย่างสงสัยหลังจากเห็นเพื่อนหญิงของตนแบมือยื่นออกมา
" ขอคืนด้วย "
" อ๋อ ที่แท้ก็เอาแก้วเปล่านั่นเอง!!! "
" แก้วเปล่าพ่อง กูหมายถึงขอเงินค่าชาเขียวกูคืนด้วย " ฉันรับแก้วเปล่าที่มีเศษซากของชาเขียวมาไว้ในกำมือ ก่อนจะยื่นมืออีกข้างต่อหน้ามัน
" โหย น้องไข่ตุ๋นไม่อ่อนโยนเลยอ่ะ "
" ...... " รีบๆคืนมาซักทีเถอะ ฉันเริ่มคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่แล้วนะ
" ....กูลืมว่ากูจ่ายเงินค่าแฟ้มไปหมดแล้วว่ะ "
" ...... "
" ขอโทษนะครับน้องไข่ตุ๋น "
" โว้ย! แล้วมึงจะกินชาเขียวกูหมดหาอาแปะทำไมวะ!!! " ฉันตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิดเสียงดังลั่นห้อง ก่อนจะขว้างแก้วเปล่าในมืออัดใส่หน้ากรอย่างเต็มแรงจนเผลอส่งเสียงอุทานออกมา
" เอ๊อะ! "
" มึงกลับมานี่เดี๋ยวนี้อิกร!!! " ฉันตะโกนออกมาหลังจากขว้างแก้วอัดใส่หน้ามันเสร็จ แหม ทีแบบนี้ล่ะวิ่งหัวซุกหัวซนเพราะว่ามันวิ่งออกนอกห้องไปนู้นแล้ว มีเหรอที่คนอย่างไข่ตุ๋นจะไม่วิ่งตามไปล้างแค้น
" มึงวิ่งตามกูทำไม! "
" แล้วมึงเอาชาเขียวกูไปทำไม! "
" กูแค่ชิมเองนะเว้ย "
" ชิมบ้านมึงแหละ เล่นไปหมดแก้ว "
สองชายหญิงคู่หนึ่งวิ่งไล่กันบนตึกเรียนพร้อมเสียงตะโกนโวกเวกโวยวายขณะวิ่งขึ้นลงบันได โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงทำให้อาจารย์บนตึกเรียนลงไปทานข้าวกันหมดแล้วพร้อมกับนักเรียนบางส่วนที่ยังคงอยู่บนอาคารแล้วเต็มใจรับชมละครแมววิ่งไล่จับหนู
" แป้งร่ำจับอิกรให้หน่อย " ไข่ตุ๋นร้องขอให้เพื่อนต่างห้องที่กำลังเม้ามอยกับกลุ่มของตัวเองช่วยจับร่างหนาของชายหนุ่มที่กำลังวิ่งตรงไป เขา(?)หันมามองร่างที่เธอหมายถึงก่อนจะตาลุกวาวเปล่งประกายในขณะที่อีกคนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
" ได้เลยค่ะ ชะนีโพผัว "
" ม่ายยย!!! " ต้องขอไว้อาลัยกับคุณกรด้วยในขณะนี้เพราะว่าเขาเจอกระเทยร่างยักษ์1ea เข้าแล้ว
" ขอบคุณนะแป้งร่ำ " ไข่ตุ๋นย่างก้าวเดินเฉิบๆไปทางพวกเขาทั้งสองพร้อมเอ่ยของคุณแก่เพื่อนต่างห้องที่ตอนนี้กำลังบิดเกลียวไปมาราวกับสาวน้อยพบรัก ส่วนชายแท้อีกคนตอนนี้ได้ถูกแป้งร่ำจับกุมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
" เพื่อชะนีโพผัว แป้งร่ำยอมทำทุกอย่างคร่า "
" ฮะๆ(^^;;) " ถึงกับหัวเราะแห้งไปเลยจังหวะนี้ ลองจินตนาการถึงผู้ชายที่มีหน้าตาออกไปทางแมนๆแต่ค้นพบว่าเป็นเพื่อนสาวแล้วกำลังพูดจีบเราเหมือนที่จีบผู้ชายดูสิ เป็นใครก็คงอกสั่นขวัญแขวนบ้างแหละ
ถึงแม้ว่าเธอจะเดินห่างออกไปพร้อมกับกรแล้ว แต่ประสาทหูของเราทั้งคู่ก็ย่อมดีกว่าคนอื่นเพราะความชอบเสือกเรื่องของชาวบ้าน แถมประโยคของกลุ่มนั้นทำเอาขนลุกซู่เลยทีเดียว
" กรี๊ดดด ชะนีโพผัวขอบคุณฉัน เขายิ้มให้ฉัน! "
" เขายิ้มให้ฉันต่างหาก "
...... ก็ตามนั้นแหละ
" ฮ่าๆๆ ชะนีโพผัวเกิดมากูพึ่งเคยเจอครั้งแรก "
" เงียบปากไปซะ " ไม่ว่าเปล่าเธอก็ประเคนมะกอกใส่หัวอีกฝ่ายโดยไม่รู้สึกผิด
" นี่มึงเป็นนักต้มตุ๋นไม่พอยังเป็นฆาตกรอีกเหรอวะ " ปากปีจอจริงๆ
" แล้วแต่จะคิด โอนมา "
คิวอาร์โค้ดทรูมันนี่วอลเล็ตถูกยื่นไปจ่อหน้ากรจนเขาต้องหยุดชะงักตัวลง ชายหนุ่มบ่นอุบอิบออกมาในขณะที่มือก็คอยสแกนคิวอาร์โค้ดของหญิงสาวที่รู้ทันว่าเขาจะเบี้ยวจ่าย เมื่อเงินไหลเข้ามาในบัญชีก็มีเสียงข้อความเด้งขึ้นมาทำให้ไข่ตุ๋นละสายตาและความสนใจไปลงที่ยอดเงินที่โชว์เด่นหราในหน้าจอมือถือ
" อ๋อ นี่คือดอกเบี้ยให้ฉันใช่มั้ย " ฉันระบายยิ้มออกมาประดับบนใบหน้ายามเห็นตัวเลขของเงินที่ควรเป็นเลขสองกลับกลายเป็นเลขสามแทนซะงั้นผสมกับใบหน้าตกใจของเจ้ากรที่เห็นตัวเลขคลาดเคลื่อนในมือถือ
" เหี้ย! โอนคืนมาเดี๋ยวนี้ "
" จุ๊ๆ ถือว่าเป็นค่าดอกเบี้ยก็แล้วกัน "
" อิเลว มึงมันเลวมาก "
" ขอบคุณที่ชม " กล่าวเสร็จ ฉันก็สับเท้าเดินผ่านหน้ามันไปอย่างโนสนโนแคร์ ก่อนจะได้ยินเสียงที่ดังไล่หลังมาแต่ไกลและร่างของใครบางคนที่วิ่งมาราวกับกำลังวิ่งหนีหมูป่า(?)
" กูขอโทษเว้ย!!! " นี่แหละคำที่รอคอย
" พูดแต่แรกก็จบป่ะ "
" ก็คนมันปากแข็งหนิ "
จากนั้นทั้งคู่ก็ต่างเดินเข้าห้องเรียนเพื่อเตรียมตัวเรียนคาบบ่ายทันที เพื่อนร่วมห้องเริ่มเดินเข้ามาเพิ่มทีละคนสองคนจนที่นั่งถูกจับจองกันหมดพอเหมาะพอดีกับอาจารย์ที่อีกไม่กี่ปีก็เกษียณเดินเข้ามาพร้อมไม้เรียวอาวุธประจำกายควบคู่กับแว่นตาที่เพิ่มความดุดันเข้าไปอีก
การเรียนการสอนแสนน่าเบื่อสำหรับไข่ตุ๋นถูกดำเนินไปตามปกติของวัน ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเด็กสวมแว่นที่ทุกคนอาจตีตราว่าเป็นเด็กเรียน ต้องขอโทษด้วยแล้วกันเพราะกรณีของเธอกลับไม่เป็นเช่นนั้น สาเหตุที่สวมแว่นเพียงเพราะเล่นเกมนานวันละหลายชั่วโมงแค่นี้เอง
" ไข่ตุ๋น วันนี้มึงไปเรียนพิเศษมั้ย " น้ำหนาวเดินเข้ามาเปิดประโยคคำถามใส่ไข่ตุ๋นที่กำลังเก็บอุปกรณ์การเรียนเข้ากระเป๋าอย่างเฉื่อยๆ
" ไม่ว่ะ พอดีกูสอบผ่านอ่ะนะ " ฉันเงยหน้าไปยักคิ้วกวนๆใส่น้ำหนาวทีนึงพร้อมหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายหลัง บอกเลยว่าหนักชิบ
" ย่ะ ไม่ต้องมาขิงใส่กันเลย กูล่ะอยากผ่าดูสมองมึงจริงๆว่ามีหลักการทำงานยังไงเล่นเกมเป็นชั่วโมงเสือกสอบผ่าน "
" แหม กูก็อยากผ่าเหมือนมึงแหละ คนอะไรนั่งแช่ดูโคนันไปร้อยกว่าตอนในวันเดียวแต่ได้เกรดเอบวกภาคกิจกรรมทุกอย่าง ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าคนแบบมึงจะเก่งกีฬา "
ตอนรู้จักหล่อนช่วงแรกๆ ฉันนึกว่าคนอย่างเธอจะเป็นพวกขี้เกียดเข้ากิจกรรมไม่เก่งกิจกรรมหรือภาคปฏิบัติงี้นะ ที่ไหนได้แค่คาบแรกก็แผลงอิทธิฤทธิ์เล่นโชว์ท่ายิมนาสติกผ่านโผน
" ทำไม ตอนแรกไม่ทราบว่าคุณคิดว่าฉันเป็นคนยังไงเหรอคะ "
" สล็อตตัวเป็นขนค่ะ "
" ยัยต้มตุ๋น! "
" ฮ่าๆๆ อ่ะนี่กูจับกาชาได้ " พวงกุญแจสัญลักษณ์ของจอมโจร1412หรือจอมโจรคิดถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าฮู้ดสีม่วงมังคุดปรากฎต่อหน้าหญิงสาวอีกคนที่ยืนอ้าปากตาค้าง
" กรี๊ด แกจับได้ไงๆ " เปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือเลยนะ คือถ้าฉันไม่มีของที่เธอชอบ เธอก็จะไม่ใช้สรรพนามนี้กับฉันใช่มั้ย
" พอดีคนดวงดีอ่ะนะ " ว่าแล้วก็สะบัดผมไปทีนึง
" ไม่ต้องสะบัดผมก็ได้เว้ย ว่าแต่มึงไม่คิดที่จะติดจริงดิ " พอได้ของที่ต้องการแล้วก็เปลี่ยนสรรพนามต่อ
" ไม่อ่ะ ตอนบางส่วนที่มึงบังคับกูดูรู้สึกหงุดหงิดว่ะ " หงุดหงิดกับคนรอบตัวที่มันไม่เห็นร่างของเด็กผีน่ะสิ ซ่อนตัวก็ไม่เนียนนะแต่เสือกไม่มีใครจับได้ ถามจริงพวกแกรู้จักทิศทางของเสียงบ้างมั้ย
" ก็อาจารย์แกเขียนบทมาแบบนี้หนิ กูไปล่ะต้องไปอ่านหนังสือรอสอบแก้ล่วงหน้า "
" ขอให้สอบผ่านล่ะ " ในเมื่อยัยน้ำหนาวเดินออกไปแล้วเราก็คงต้องไปบ้างล่ะ
ไข่ตุ๋นเดินย่างก้าวออกจากห้องเรียนที่ไร้ผู้คนพร้อมลงกลอนล็อคประตูเรียบร้อย เมื่อเดินลงมาจากตัวตึกเธอก็ส่งกุญแจห้องรูปหอยทากให้แก่ผู้ดูแลของอาคารตึกนี้ทันที
เพลงอินดี้ที่เปิดคลอเบาๆลำเลียงผ่านสายหูฟังสู่ประสาทหูเพื่อไม่ให้รบกวนผู้อื่นขณะสวมฮู้ดลงบนหัวตามปกติ ฉันเดินดุ่มๆออกนอกโรงเรียนเนื่องจากระยะทางกลับหอค่อนข้างใกล้พอสมควรทำให้ไม่ต้องสนใจเรื่องรถจักรยานยนต์ไม่มีที่จอดจนเดินมาถึงสีแยกไฟแดง
" แกๆไปคาเฟ่วัวแม่ชีกันมั้ย "
" คาเฟ่วัวแม่ชีบ้าอะไรของแก "
" ก็คาเฟ่โคนันไง แฮร่!! " แฮร่บ้าอะไรของหล่อน ถ้าฉันเป็นเพื่อนของยัยคนนี้นะคงต้องท่องบทสวดยับให้หนึ่งบทแน่
" วัวแม่ชีพ่องอ่ะ "
" ...... " อ้าว เพื่อนที่คิดมุขเงียบไปเลยอ่ะ
" คาเฟ่เด็กผีต่างหาก " คนนี้ดูท่าจะหนักกว่าคนแรกอีก
" ฮ่าๆๆ ว่าแต่เเกได้อ่านฟิคนิยายเรื่องนี้มั้ยอ่ะ "
" ฉันไม่เคยอ่านเรื่องนี้นะ ส่งลิงค์มาได้เลยเดี๋ยวกลับไปอ่าน "
" ฮือออ ท่านคิดฉันหล่อมาก "
ไข่ตุ๋นที่กำลังยืนรอไฟแดงข้างหลังของหญิงสาวสองคนนั้นได้ทำหน้าพะอืดพะอมออกมาราวกับอยากอาเจียนกระทักหัน ให้ตายสิทำไมไปที่ไหนก็เจอแต่เรื่องโคนันวะ
" ไม่ ชินอิจิหล่อกว่าแต่ไม่เอาร่างเด็กโคนันนะ "
" ฉันล่ะอยากทะลุมิติเข้าไปอยู่ในโลนั้นบ้างจัง "
พอเล่ามาถึงประโยคนี้ รอยยิ้มมุมปากของฉันก็ถูกจุดขึ้นมาอย่างลับๆขณะก้มหน้าลงพร้อมร่างกายที่สั่นเทา อยากจะหัวเราะร้องก๊ากดังๆว่าฝันไปเถอะเพราะมีแต่ในนิยายเท่านั้นก็ไม่ใช่แนวอีก แต่ถ้ามีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริงล่ะก็...
ขอให้รถมาชนฉันเลย
" อ่ะ ไฟแดงแล้วนี่ "
" รีบๆข้ามไปกันเถอะ "
" เฮ้อ " ไข่ตุ๋นถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างเหนื่อยใจกับคำแช่งของตัวเองที่กล่าวขึ้นมาในใจหลังจากหลงละเลยไปชั่วขณะ ตอนนี้เธออยากอาบน้ำตากแอร์เย็นๆแล้ว
" ระวังรถฝ่าไฟแดง!!! " เสียงตะโกนของชายวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนดังขึ้นมาหลังจากหลบการชนของอีกฝ่ายอย่างเฉียดฉิว
รถฝ่าไฟแดง!?!
" เกรซระวัง!!! " เสียงตะโตนเพื่อนของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของตนเองที่มีชื่อว่าเกรซค่อยๆย่างก้าวเดินลงจากฟุตบาทเพื่อข้ามถนนอย่างไม่ทันระวังพร้อมใบหน้าตกใจของเกรซที่จ้องมองรถคันนั้น
เร็วกว่าความคิดของคนรอบๆ ไข่ตุ๋นก็รีบฉุดกระชากร่างของอีกฝ่ายอย่างอัตโนมัติจนหล่อนล้มลงบนฟุตบาทพร้อมเสียงร้องของหล่อนที่ดังขึ้นมาอย่างโชคดี แน่นอนว่าในความโชคดีย่อมมีความโชคร้ายเสมอ
ในขณะที่ไข่ตุ๋นเอื้อมมือไปคว้าแขนของอีกฝ่าย อยู่ๆเท้าของเธอก็เกิดพลิกขึ้นมาอย่างกระทันหันจนความเจ็บเล่นแปร๊บขึ้นมาทำให้ร่างของเธอถลาตัวไปล้มลงแทนที่ของหญิงอีกฝ่ายที่ไข่ตุ๋นช่วยชีวิต
เสียงกรีดร้องของเหล่าผู้คนดังขึ้นมาอย่างพร้อมเพียงกันกับร่างที่โฉดชุ่มไปด้วยหยาดโลหิตสีแดงสดตามร่างกายและพื้นถนนจนถูกย้อมเป็นสีแดง
ขาของไข่ตุ๋นทั้งสองข้างมีสภาพบิดผิดรูปเนื่องจากกระดูกหักเป็นแผลเปิดจนน่ากลัว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลที่มีเลือดไหลออกมาจนเหวอะหวะเละยากที่จะคาดเดาว่าเป็นใบหน้าของใคร
" ....... "
ก่อนที่สติจะดับไปเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นร่างของชายหญิงคู่หนึ่งที่สวมเสื้อผ้าแตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเปลือกตาก็ปิดลงอย่างสนิทพร้อมลมหายใจที่สลายไป
ความคิดเห็น