ต่างคน ไม่ ต่างรัก (The Caste of Love).

.....................................................................................................................................................................................................

          ถึงคราที่ชีวิตแสนเรียบง่าย สงบสุข ของเธอต้องสั่นคลอน ความลับที่เธอไม่ได้อยากกุมไว้เลยสักนิดก็กระโดดเข้าใส่ จนต้องหนีหัวซุกหัวซุน หวังให้รอดพ้นความตาย แต่ไหนเลยความซวยมันถึงซัดมาอีกระลอกกันเล่า เมื่อเธอหนีมาเจอกับ เสือ อย่างเขา ที่คอยคาดคั้นเอาความลับจากเธอ ชีวิตก็ต้องรักษา ความลับก็ต้องกุมไว้ จะไปต่อก็ไม่ได้ จะกลับไปตายแหง่ๆ แล้วคนที่จะเจอก็มีตั้งมากมาย เหตุใดต้องเป็นเขาด้วย!

บทนำ

ราเนีย มุ่งหน้าไปยังห้องพัก 107 ของรีสอร์ทที่เธอมาทำงานได้สองอาทิตย์กว่าๆ ตามหมายเลขที่ห้อยอยู่กับกุญแจ เธอกำลังถูกตามล่า พวกเขาต้องการปิดปากเธอ หัวใจของหญิงสาววัย 21 ปีเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขั้นที่คำใดก็บรรยายความรู้สึกนี้ไม่ได้ แค่คิดว่าจะมีคนมาเจอศพของเธอในวันพรุ่ง น้ำตาก็ไหลเป็นสาย เร่งไขกุญแจด้วยความพยายามไม่ให้มือสั่นพลางปาดน้ำตาเพื่อให้มองเห็นลูกบิดประตูให้ชัดที่สุด แล้วรีบล็อคประตู ปึก! ทันทีที่ได้ยินเสียงล็อคดัง แขนขาก็พลันอ่อนแรง ล้มลงกอดตัวเองร้องไห้จนตัวสั่นเทา เธอหนีมาไกลขนาดนี้ คนพวกนั้นก็ยังสืบหาเธอจนเจอ เห็นทีเธอคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว แป้ก! ทันใดภายในห้องพักก็สว่างไสว ‘ห้องนี้มีแขกพักอยู่!’ ราเนียตกใจอีกรอบ ทำให้เธอตระหนักได้ว่า กุญแจที่เธอหยิบมาเป็นกุญแจที่อยู่ในตู้กุญแจสำรองแน่ๆ แล้วร่างสูงก็ค่อยๆ เดินออกมาในสภาพที่นุ่งผ้าขนหนู แล้วมีผ้าขนหนูอีกผืนพาดอยู่ที่คอ จ้องมองมาที่เธออย่างพิจารณา “ต้องกล้าขนาดไหน ถึงบุกเข้ามาในห้องของเราได้” ราเนีย รีบปาดน้ำตา ลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปใกล้เขาอีกนิด เพื่อให้เห็นคนตรงหน้าได้ชัดเจนขึ้น… พระเจ้า!!! เขา… “จะ.. จะ.. เจ้า..เจ้าชายฮามีซาน!”