เด็กหญิงที่โดนทำร้าย

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน...วันนี้เราไปค้นหาวิธีคลายเครียด โดยการเขียนนิยาย เราจึงมาเล่าเรื่องมรสุมชีวิตที่ผ่านมาให้เพื่อนๆอ่านกันค่ะ. เมื่อ2-3ปีที่แล้ว เราเข้าเรียนที่วิทยาลัยการอาชีพแห่งหนึ่ง เราเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ไม่เกเร ไปเรียนสายสักครั้งยังไม่มีเลยค่ะ 

ห้องที่เราเข้ามาอยู่นี่ ค่อนข้างมีแต่คนเกเร มีเด็กเรียนไม่เกิน10คน จนเราคิดว่า เราไม่น่าจะเรียนกับคนแบบนี้ได้ พอเราปรับตัวสักระยะหนึ่ง เราก็พอเข้าใจและพอรับกับพฤติกรรมของเพื่อนๆได้

 เราไปเรียนปกติ มีเพื่อนสนิทอยู่1คน แต่เวลาเดินเรียน หรือไปไหน เราไปคนเดียวตลอด ทั้งๆที่เราเป็นเด็กไม่ชอบพูด ไม่กล้าแสดงออก เวลามีคาบว่าง หรือคาบที่ครูปล่อย เรามักจะไปเล่นกับเพื่อนสมัยมัธยมและสมัยปฐม คนนึงคบกัน11ปี กับอีกคน5ปี จนทำให้เพื่อนในห้องไม่คบ ไม่มีใครคุยกับเรา มีแต่คนด่า นินทา ซุบซิบ ตอนนั้นเราอึดอัดใจมาก แทบไม่อยากอยู่ห้องนั้น จนกระทั่งวันตัดเกรด เรามีคะแนนสอบเยอะที่สุดในห้อง ผ่านไปประมาณครึ่งวัน เราก็กลับบ้าน วันนั้นฝนตก และเป็นวันที่ทำให้ถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต.................

พอเรากลับถึงบ้าน คุณปู่บอกว่า พ่อของเราตรวจเจอเนื้อร้ายในตับ และเราจะต้องออกจากวิทยาลัยเพื่อมาช่วยกันหาเงินรักษาพ่อ เราร้องให้เสียใจหนักมาก เราปิดห้อง ไม่กินข้าว วันๆเอาแต่ร้องให้ จนวันนึงก็ทำให้เรารู้ ว่าเราเป็น"โรคซึมเศร้า"