My Career Randomization System:ระบบสุ่มอาชีพของผม

คำเตือนนิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ เพื่อความสนุกของผู้อ่านเท่านั้น อาจจะมีบางคำบางประโยคไม่ถูกใจ ต้องขออภัยล่วงหน้าด้วย ไรท์พยายามเขียนเพื่อความบันเทิงของผู้อ่านทุกท่าน เปิดทำสมองให้โล่ง และจินตนาการไปด้วยกัน 

************************************************************************************************

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นที่โลกคู่ขนานที่ไม่ใช่โลกของเราปัจจุบัน มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เหมือนกับโลกปัจจุบัน แต่ก็มีอีกหลายอย่างที่ไม่เหมือน ตอนนั้นมันคือจินตนาการของไรท์ มาเป็นกำลังใจให้ตัวเองของเราทำภารกิจไปด้วยกัน 

วันปัจฉิมโรงเรียนมัธยมA

"อคิน"เด็กหนุ่มหน้าตาดี นอกจากเขาจะหล่อหน้าตาดี เรียนเก่งและฉลาด เขาก็ยังเป็นเด็กที่ชอบทำตัวสมถะ ทำให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นคนจนด้วย แน่นอนว่าผู้หญิงที่เขาเคยชอบมาตลอด 3 ปีพูดออกมาแบบนั้นในงานวันปัจฉิมจบม. 6 ทำให้เขารู้สึกแย่ และรู้สึกว่าเวลาที่ผ่านมามันช่างน่าเสียดาย เขายืนฟังเธอพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ 

“………”อคินที่อึ้งกับคำพูดของเธอกับเขา

"อคิน เราขอโทษนะ เราไม่อยากเสียเวลากับนายอีก นอกจากนายจะหล่อและหน้าตาดี เรียนเก่งในฉลาดที่สุดในห้องเรียน กลับวันไหนไหนเป็นคนที่จนมาก ฉันไม่อยากเอาชีวิตของฉัน และอนาคตของฉัน ไปฝากเอาไว้กับนาย บางครั้งความรักมันกินไม่ได้ นายเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดใช่ไหม ฉันขอโทษนะที่ต้องพูดแบบนี้  "แพทพูดขึ้น 

อคินยืนฟังเธอพูดอยู่คนเดียว นี่คือคำพูดของคนที่เขามาถึง 3 ปี ที่ผ่านมาเธอคบเขาเพราะเขาหน้าตาดีเท่านั้นหรอ ในใจเขารู้สึกเจ็บจิ้ด 

"ที่ผ่านมา เธอคบกับเราก็แค่หน้าตาเท่านั้นใช่ไหม "ขอถามเธอตรงๆ ทั้งที่รู้คำตอบว่าเธอจะต้องตอบมาแบบนั้น

"ใช่แล้ว นายเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในโรงเรียนแล้ว และมีนายคนเดียวที่เหมาะสมกับฉันที่สุด น่าเสียดายที่นายจน ไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะคบนายต่อ "เธอพูดกับเขา โดยที่ไม่สนใจว่าเขาจะคิดยังไง แล้วตอนนี้ดูเหมือนเธอ จะแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา 

"ดูเหมือนที่ผ่านมา เธอจะแสร้งทำทุกอย่างสินะ ความจริงใจของเธอมีไม่ถึง 10% ด้วยซ้ำสินะ "

เขาพูดออกมา โดยไม่ถนอมน้ำใจเธอเช่นกัน เพราะในอกของเขานั้นเต็มไปด้วยความเสียใจ เสียดายความรู้สึก ที่ผ่านมาเขาเสียเวลากับเธอจริงๆ มีผู้หญิงทั้งโรงเรียนชอบเขา แต่เขากลับเลือกเธอ ก็คิดว่าเธอจริงใจกับเขา น่าเสียดายเวลาที่ผ่านมาจริงๆ

"นายจะพูดไปแบบนั้นก็ได้ ฉันก็ขอโทษในอีกครั้งก็แล้วกันนะ ที่ทำให้นายเสียเวลา แต่ก็ขอบคุณสำหรับความจริงใจของนาย"เธอพูดมันไม่ได้รู้สึกผิดจากใจจริง อคินเป็นสวนกลับว่า

"เอากองไว้ตรงนั้นเถอะ คำขอโทษและคำขอบคุณของเธอ ต่อไปนี้เราขาดกัน ไม่ว่าจะสถานะอะไรก็ตาม  และฉันอยากจะบอกเธอเอาไว้ ถึงแม้ฉันจะจนแต่ฉันก็ไม่เคยขอข้าวเธอกิน แล้วไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย เธอจำเอาไว้นะแพท อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นและอย่าดูถูกความจน เพราะถ้าเป็นคนอื่นเธออาจจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้สวยๆก็ได้ ลาก่อน" อคินพูดขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา 

หลังจากที่เขาเดินออกมา เขาก็พูดขึ้นมา

"ทำไมต้องคิดว่าฉันจนด้วย! ฉันแค่ไม่ได้โอ้อวดเฉยๆ ผู้หญิงสมัยนี้คบไม่ได้จริงๆ ฉันเคยบอกที่ไหนว่าบ้านฉันจน เราก็แค่ยังไม่อยากอวดรวยเท่านั้นเอง " อคินเดินออกไปด้วยความอารมณ์หลากหลาย โกรธมากกว่าเสียใจซะอีก 

************************************