พี่ชายเพื่อน (bad brother)

"มึงจะพากูไปไหน"ฉันหันไปถามเพื่อนสนิทอย่างมายด์ที่กำลังฉุดกระชากฉันให้เดินตามมันไป

"เถอะน่าา...ตามกูมาเถอะ"มันตอบโดยไม่ได้มองหน้าฉันสักนิด

"มึงก็บอกกูก็ได้ไหมละ"ที่จริงพวกเรามีการบ้านที่ต้องไปทำต่อแต่มันดันลากฉันออกมาก่อน เราสองคนเป็นเด็กม.6ที่กำลังขึ้นมหาลัยในปีหน้า ตัวฉันมีชื่อว่าอุ้มเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มาอาศัยที่กรุงเทพโดยที่พ่อแม่ส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนที่บ้านฉันมีฐานะปานกลางผิดกับมายที่บ้านจะโคตรรวยแต่เราก็ยัังมาเป็นเพื่อนกันได้เรารู้จักกันตอนม.4ตอนที่ฉันย้ายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพโดยที่มายเป็นคนทักฉันก่อน ตอนนั้นฉันอายที่จะทักคนอื่นก่อนเพราะเป็นเด็กบ้านนอกที่วันๆเอาเเต่อยู่บ้านไม่เคยออกไปไหน

"กูจะพามึงไปดูผู้บ่าว"สงสัยมันคงรำคาญที่ฉันเอาเเต่ถามมันไม่หยุดแต่คำตอบของมันทำให้ฉันหยุดชะงักที่มันรีบลากฉันออกมาเพราะมันจะพาฉันไปดูผู้ชายเนี่ยนะ

"ห้ะ!"

"ตกใจอะไร อีกนิดเดียวก็ใกล้ถึงแล้วเนี่ย"

สักพักเราสองคนก็เดินมาถึงสนามบอลใกล้ๆโรงเรียนโดยที่สายตาของคนที่เตะบอลอยู่หันมามองเราสองคนทำให้ฉันทำตัวไม่ถูกเพราะกำลังถูกจับจ้อง

"มึงมาหาใคร"ฉันหันไปถามมายที่กำลังชะเง่อมองหาใครอยู่

"พี่ชายกู"

"มึงมีพี่ชายด้วยเหรอ"ตั้งเเต่เราคบกันมาสามปีฉันพึ่งรู้ว่ามันมีพี่ชายด้วยฉันนึกว่ามันเป็นรู้คนเดียวมาตลอด

"ลูกของป้าน่ะ"

"แล้วมึงมาหาเขาทำไม"

"ป้าแกฝากของมาให้ลูกชายน่ะ"ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นม้านั่งที่อยู่ใกล้ๆ

"กูไปนั่งรอตรงนั้นนะ"ฉันรู้สึกเมื่อยตั้งเเต่มันลากฉันออกมาสักพักแหละ

"เออๆ"เราสองคนไม่ได้คุยอะไรต่อแล้วฉันก็เดินไปที่ม้านั่งพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรงมาเล่นเพื่อข้ามเวลาไปพลางๆ

"พี่บอส"ฉันได้ยินเสียงเพื่อนฉันกำลังเรียกใครสักคนทำให้ฉันเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วหันไปมอง ทำให้พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาค่อนข้างดีเลยเเหละ

"แม่พี่ให้ฝากของมาให้"ฉันเห็นเพื่อนตัวเองกำลังยื่นถุงให้พี่ชายมัน

"มายังไง"พี่บอสอะไรนั่นถามเพื่อนฉันโดยที่ฉันก็มองอยู่อย่างงั้น

"ก็เดินมาไงโรงเรียนมายอยู่ใกล้แค่นี้เอง"

"แล้วมากับใครอย่าบอกนะว่ามาคนเดียว?"

"มายมากับเพื่อนนั่งรออยู่นั่นไง"พูดจบมาก็ชี้มือมาทางฉันทำให้พี่บอสนั่นหันมามองแล้วสายตาเราก็ประสานกันแต่ฉันรีบหันหน้าหนีเดี๋ยวเขารู้ว่าฉันกำลังเเอบฟัง

"รีบกลับเย็นแล้ว"

"โอเค ไว้เจอกันที่บ้าน"สักพักฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้

"ไปกันเถอะเดี๋ยวต้องรีบไปทำการบ้านต่อ"

"เดี๋ยวกูเดินไปส่งมึงขึ้นรถก่อนแล้วค่อยกลับ"มายหันมาบอกฉัน

"จะไปส่งกูทำไมกูไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

"เออเถอะน่ากูสะดวกแบบนี้"เราสองคนเดินออกมาจากสนามบอลโดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาทางเราสองคน

"ว่าแต่พี่มึงเขาอยู่ไหนวะทำไมมึงเอาของมาให้เขาด้วย"

"อยู่ข้างบ้านกู"

"ห้ะ!แล้วทำไมมึงไม่รอให้ที่บ้าน"

"ก็กูอยากมาเปลี่ยนบรรยากาศมึงไม่เห็นผู้บ่าวที่อยู่ในสนามเหรอ หล่อๆทั้งนั้น"ฉันหมดคำจะพูดเลย เพื่อนฉันนี่มันสุดยอดจริงๆ