ผมแค่โชคดีเกินไป

ปี4444ในวันที่12เดือน12 ของโลกสีน้ำเงิน ผู้คนทั้วโลกต่างก็ถูกย้ายถิ่นฐานอย่างรวดเร็ว ข้ามไปยังบททดสอบที่หนึ่งเกาะพิศวง เป็นการเอาชีวิตรอดจากมหันตภัยร้ายจากธรรมชาติและสัตว์ระดับต่ำ

เมื่อครบเวลาที่กำหนดจะถูกส่งไปยังพื้นที่เบต้าของอิมพีเรียล เรียกว่าเป็นบททดสอบที่แท้จริง นอกจากจะเจอภัยพิบัติและสัตว์แล้ว ยังมีภัยที่เป็นมนุษย์ด้วยกันเอง

จากนั้นโลกใบนี้จะค่อยๆ หลอมรวมเข้ากับอิมพีเรียล พาราไดซ์อย่างช้าๆ จนกระทั่งต้องเอาชีวิตรอดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่มีเวลาได้พัก ยกเว้นสามารถซื่อและเช่าที่อยู่อาศัยได้

เพียงแต่ คนที่มีโอกาสนั้น คือคนที่ไม่เคยตายแล้วฟื้นมาก่อน เพราะแบบนั้นคนที่เคยตายจึงตายซ้ำๆ ความตายจะคอยหล่อเลี้ยงเส้นเลือดของอิมพีเรียลให้มันเจริญเติบโต

ในขณะที่ผู้คนกำลังหนีตายและบางคนได้เสียชีวิตครั้งแรกไปแล้ว

น่านฟ้า//นั่งนิ่งๆใต้ต้นไม้ใหญ่ โดยที่อสูรร้ายตนนั้นวิ่งผ่านหน้าและชนต้นไม้อีกต้นตายคาที่

ในขณะที่ผู้คนทั่วโลกกำลังหนีเอาชีวิตรอดและคลานหนีสัตว์ร้ายเพราะความหิวโหย

น่านฟ้า//ปั้นปราสาททรายโดยได้รับเกาะป้องกันเป็นอมตะตลอดเวลา และกินข้าวผัดอร่อยๆ

ในขณะที่คนทั้งโลกโอดครวญโชคอันแสนต่ำเตี้ยที่0 

น่านฟ้า//ว้าว โชคผม100เลยเหรอ ดีจัง

น่านฟ้า"ผมเป็นคนที่โชคดีจริงๆนะ"

?????"ฉันต่างหากที่โชคดี"