Fic Bleach Highschool สุดป่วน ก๊วนนักเรียนสุดแสบ!!

Intro.

“อีกแล้วเหรอ…” ร่างสูงของชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาล และดวงตาสีน้ำตาลที่ล้อมด้วยแว่นตากรอบสีดำสนิทเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายกับรายงานความประพฤติของนักเรียนในโรงเรียนของตนเองตรงหน้า “คราวนี้ใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อนล่ะ คานาเมะ”

“ครั้งนี้นักเรียนของทางฝั่งนั้นยั่วยุก่อนครับ  แต่ฝั่งที่ลงมือก่อนคือนักเรียนของทางฝ่ายเราครับท่านผอ.” ชายผิวสีตาบอดผู้เป็นหัวหน้าฝ่ายปกครองตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

ผอ.หนุ่มได้ฟังดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่ ก่อนจะยื่นแฟ้มรายงานความประพฤติคืนแก่หัวหน้าฝ่ายปกครอง “ชดเชยค่าเสียหาย แล้วเขียนจดหมายแสดงความขอโทษไปยังโรงเรียนฝั่งนั้นด้วยนะคานาเมะ  ยังไงซะทางเราก็เป็นฝ่ายผิดที่ลงไม้ลงมือก่อน

“ครับท่านผอ.” อาจารย์ผู้ไม่อาจมองเห็นสิ่งใดรับคำพร้อมรับแฟ้มเอกสารคืน “จะให้ผมเรียกตัวการมาพบท่านไหมครับ”

“ไม่ต้องหรอก ยังอยู่ในช่วงเวลาเรียน ปล่อยให้เรียนไปเถอะนะ” ท่านผอ.ว่าก่อนจะควักเอายาดมขึ้นมาดมแก้อาการวิงเวียนปวดเศียรเวียนเกล้า “เห็นทีคงต้องหารือกับอาจารย์ใหญ่ของทางโรงเรียนนั้น  ไม่อย่างนั้นฉันคงได้เข้าไปนอนให้น้ำเกลือเล่นในโรงพยาบาลแน่”

“นี่เป็นแฟ้มรายงานพฤติกรรมล่าสุดของนักเรียนโรงเรียนเราครับท่านอาจารย์ใหญ่” เสียงเรียบจากชายผมดำผู้มีใบหน้านิ่งเฉยแม้แต่ยามกล่าวรายงานถึงความเป็นไปของเหล่านักเรียนในโรงเรียน

“อืม…สรุปแล้วเมื่อวานต้นสายปลายเหตุที่แท้จริงมาจากนักเรียนของโรงเรียนอย่างนั้นสินะ” ชายชราหนวดยาวเฟิ้มผู้มีขาที่สามช่วยประคองกาย และเป็นถึงอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนกล่าวขึ้นทั้งที่ยังยืนชมนกสองตัวตีกันอยู่ที่กิ่งไม้ใกล้กับบานหน้าต่าง

“ครับ สาเหตุมาจากนักเรียนของเราได้กล่าววาจายั่วยุอีกฝ่ายก่อน ซึ่งตอนนี้ผมได้ลงโทษนักเรียนผู้นั้นไปแล้วครับ” คนอายุน้อยกว่ารายงาน  ศีรษะสวยอันปราศจากเส้นเกศาปกคลุมของอาจารย์ใหญ่ผงกขึ้นลงช้าๆ รับรู้

“ดีมากคุจิกิ” เอ่ยชื่นชมอาจารย์ฝ่ายปกครองก่อนจะหันหน้ากลับมา “ถึงทางนั้นจะลงมือกับเราก่อน แต่ก็เป็นเพราะทางเราไปหาเรื่องเขาก่อน  การที่ลงโทษนักเรียนของเรานั้นถือเป็นการสมควรแล้ว ไม่อย่างนั้นเด็กๆ ก็จะยิ่งเหิมเกริม หาเรื่องอีกฝ่ายก่อนเรื่อยไป…แล้วคราวนี้ตัวต้นเรื่องคือใคร”

“มาดาราเมะ อิคคาคุ ปี 3 ห้อง D ครับ”

“บทลงโทษล่ะ”

“นั่งขอขมาคารวะหน้าโรงเรียนนั้น ในตอนเช้าและตอนเย็น  โดยที่อาจารย์หัวหน้าฝ่ายปกครองจะคอยเฝ้าไม่ให้หาเรื่องอีกฝ่ายได้อีกครับ” อาจารย์คุจิกิตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉยเช่นเดิม  อาจารย์ใหญ่รับทราบหมดคำถามใดๆ แล้วจึงโบกมืออนุญาตให้กลับไปทำหน้าที่ตามเดิมได้

“…เห็นทีคนแก่อย่างข้าจะนิ่งเฉยปล่อยให้พวกเด็กๆ ทำตัวเช่นนี้ต่อไปไม่ได้เสียแล้ว”