ผลาญหัวใจด้วยไฟรัก

ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุดของมัน  ความรักก็เช่นกัน..

“ตอนที่ฉันทำหน้าที่เป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณ  ไม่มีวันไหนเลยที่แก้มของฉันจะไม่อาบน้ำตา  คุณทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง...   แล้ววันนี้ยังมีหน้ากลับมาทวง ‘ลูก’ ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขาเลยด้วยซ้ำ”

++++++++++++++++++++++

“ฉันต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก  และลูกต้องไปอยู่กับฉัน”

“เฮอะ! เลี้ยงลูกยังไงมิทราบ? ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาเมฆกับยัยฟ้าต้องไปรับรู้ว่าตัวเองมีแม่เลี้ยงมากมายจนนับ หนึ่งถึงร้อยยังไม่หมดแน่”

คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองอดีตภรรยา  มือข้างหนึ่งของเจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอว  ส่วนอีกข้างก็ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ แบบไม่มีการยั้งเลยสักนิด

“นี่! เธอจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะหมอก”

“ก็ใช่ไง  ฉันน่ะดูคุณ ‘ถูก’ ไม่ได้ดูผิดเลยสักนิด หรือว่าจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีพฤติกรรมเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยแบบไม่ซ้ำหน้า?”

“ฉันไม่ปฏิเสธ  แต่ตอนนั้นฉันยังไม่มีลูกและไม่มีใคร  แล้วจะควงคนอื่นมันผิดตรงไหนมิทราบ” 

ฮึ! ตอนนั้นฉันไม่มีใคร  แล้วผู้หญิงที่นั่งหน้าสลอนรอเปิดประตู ให้แกจนดึกดื่นน่ะมันใครกัน..     

ฉันไง! มณีมันตราหน้าโง่คนนี้ 

หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มทำให้เธอเสียใจ  แต่เธอเลือกที่จะทนเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีอยู่จริงของเขา   เมื่อนึกย้อนกลับไป    แล้วอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าและน่าสมเพชของตัวเองเหลือเกิน

“ฉันไม่เชื่อ! คนแบบคุณมันเชื่อถือไม่ได้”

“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเชื่อหรือไม่  แต่ที่ฉันสนคือลูก!”

“คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้  ในเมื่อสี่ปีที่ผ่านมาคุณไม่รู้ว่ามีพวกแกอยู่บนโลก   ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลยนี่คะ  คุณก็ยังหายใจต่อไปได้  ไม่ได้ตายซะหน่อย!  ปล่อยฉันกับเด็กๆไป   ให้พวกเขาเข้าใจว่าพ่อได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเหมือนเดิมดีกว่านะคะ”

++++++++++++++++++++++++++++

ร่วมพูดคุยและติดตามข่าวสารนิยายได้ที่..

Facebook : มนต์จันทร์ นักเขียน

Fanpage : นิยายสไตล์มนต์จันทร์

***สนใจเปย์ E book เชิญจิ้มได้เลยจ้า***

ผลาญหัวใจด้วยไฟรัก มนต์จันทร์ www.mebmarket.com ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุดของมัน  ความรักก็เช่นกัน..“ตอนที่ฉันทำหน้าที่เป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณ  ไม่มีวันไหนเลยที่แก้มของฉันจะไม่อาบน้ำตา  คุณทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง...   แล้ววันนี้ยังมีหน้ากลับมาทวง ‘ลูก’ ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขาเลยด้วยซ้ำ”++++++++++++++++++++++“ฉันต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก  และลูกต้องไปอยู่กับฉัน”“เฮอะ! เลี้ยงลูกยังไงมิทราบ? ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาเมฆกับยัยฟ้าต้องไปรับรู้ว่าตัวเองมีแม่เลี้ยงมากมายจนนับ หนึ่งถึงร้อยยังไม่หมดแน่”คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองอดีตภรรยา  มือข้างหนึ่งของเจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอว  ส่วนอีกข้างก็ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ แบบไม่มีการยั้งเลยสักนิด“นี่! เธอจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะหมอก”“ก็ใช่ไง  ฉันน่ะดูคุณ ‘ถูก’ ไม่ได้ดูผิดเลยสักนิด หรือว่าจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีพฤติกรรมเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยแบบไม่ซ้ำหน้า?”“ฉันไม่ปฏิเสธ  แต่ตอนนั้นฉันยังไม่มีลูกและไม่มีใคร                         แล้วจะควงคนอื่นมันผิดตรงไหนมิทราบ”  ฮึ! ตอนนั้นฉันไม่มีใคร  แล้วผู้หญิงที่นั่งหน้าสลอนรอเปิดประตู ให้แกจนดึกดื่นน่ะมันใครกัน..     ฉันไง! มณีมันตราหน้าโง่คนนี้  หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มทำให้เธอเสียใจ  แต่เธอเลือกที่จะทนเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีอยู่จริงของเขา   เมื่อนึกย้อนกลับไป                          แล้วอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าและน่าสมเพชของตัวเองเหลือเกิน “ฉันไม่เชื่อ! คนแบบคุณมันเชื่อถือไม่ได้”“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเชื่อหรือไม่  แต่ที่ฉันสนคือลูก!” “คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้  ในเมื่อสี่ปีที่ผ่านมาคุณไม่รู้ว่า       มีพวกแกอยู่บนโลก   ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลยนี่คะ  คุณก็ยังหายใจต่อไปได้  ไม่ได้ตายซะหน่อย!  ปล่อยฉันกับเด็กๆไป   ให้พวกเขาเข้าใจว่าพ่อได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเหมือนเดิมดีกว่านะคะ”