บันทึกความสามารถในโลกดั่งฝัน

"มันคือเช้าอันสดใส"แสงสว่างของแสงอาทิตย์รอดมาถึงสายตาผม

ผมตื่นเช้ามาเจอแมวน้อยตรงหน้า แมวสีดำตาสีฟ้า ตัวอ้วน ฉันรักนายแมวที่ไม่ใช่ของฉันพี่ชายเอามาให้ผม ฉันรักมันมากตอนมันอยู่บ้าน พี่เอาไปสวนแล้วมันก็โดนหมากัดตายแย่จัง

ผมกอดมันอย่างเอ็นดู

ผมเดินไปห้องครัวผมดื่มน้ำจากก็อกน้ำ

"อร่อยจังขอบคุณสำหรับอาหารเช้านะครับ"

ผมเริ่มหิวแต่ไม่มีอะไรทานเลยมันเป็นวันที่เท่าไหร่แล้วนะ

ประเทศที่ล้มเหลวนั่นแหละสาเหตุของทั้งหมด

แย่จัง ผมเป็นเพียงมดทำอะไรไม่ได้ และผมก็โดนทิ้งแย่จัง

ผมควรทำอะไรดี เหมือนเดิมสินะ

วาดรูป เขียนบันทึกประจำวัน

วาดรูป ผมดูสมุดจดบันทึกผม เต็มไปด้วยรูปต่างๆก็ผมเป็นเด็กนะ ทั้งที่ชอบวาดรูปแต่ที่โรงเรียนมันแย่ทั้งเพื่อนทั้งบ้าน มันไม่มีเวลา อยู่บ้านก็ได้ยิน ยายและน้าบ่นเรื่องแย่ให้ฟังทุกวันทุกคืนทุกเวลาผมเก็บกับมันไว้หรือไม่ก็ตายไป แต่พวกเค้าหายไปแล้ว

"เห้อ-"<(￣︶￣)>

ชอบความรู้สึกตอนกินข้าวในห้องน้ำ ชอบที่โดนเพื่อนล้อ ชอบตอนที่หลงไปที่ต่างๆ ชอบโดนเพื่อนเตือน ชอบตอนที่น้องไห้ ชอบตอนที่ไม่มีใคร

หิวจัง ตอนนี้คนใหญ่คนโตกินอิ่มนอนหลับทุกคืนสินะ ใช่ผมหมายถึง พวกที่คนแก่ชอบจัง

"หึ"

ผมวาดเริ่มรูป

ตอนเช้าผมวาดรูปอาหาร "น่าอร่อยแหะ"

ตอนเที่ยงผมวาดรูปอาวุธ "เราจะเอาตัวรอดได้"

ตอนเย็นผมวาดรูปคน "..."

"ถึงเวลานอนสินะทุกอย่าก็หมด..ถึงเวลาทานยาดี"ผมรอเวลานี้มานานแล้ว

ผมเข้านอน แมวตัวน้อยๆกำลังนอนอยู่ผมเล่นกับมันผมอยากเล่นกับมันนานๆ หิวจัง ยังไงก็ต้องนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับ น้องแมว ราตรีสวัสดิ์ แม่และพี่ชาย

ราตรีสวัสดิ์ ทุกคนทั้งดีและร้าย

ทั้งคืนของผม

ผมรู้สึกหนาว

ผมรู้สึกหิว

ตาผมเริ่มมืดไปหมด ยาดีจริง

ผมอยากหัวเราะกับความไร้เดียงสาถ้าตอนนั่นผมอดทนอีกนิดของแค่ทนให้มันผ่านมันไป

มืดไปหมด นิ้วเย็นไปหมดแล้ว ผมขดตัว

ผมหลับตา

หิวจัง หนาวจัง คิดถึงจัง โกรธจัง เศร้าจัง ผมร้องไห้ผมเสียใจ

ลาก่อนนะทุกคนมันจบลงแล้ว

"อืมมมมม"

ผมเห็นแสงอะไรก็ไม่รู้..แกจะทำให้ฉันตาบอด..ตาผมเริ่มปรับตัวเข้ากับแสงได้

สวยจัง พระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น นกที่แข็งตาย เลือดมนุษย์ และศพมนุษย์และสัตว์ โอเคอย่างน้อยมันก็ดูสวย

สวยจัง~~~~ ดอกไม้สีแดงกำลังเบ่งบานอย่างสวยงาม จากศพ

มันสวยงามมากเหมือนแม่ผมเลย..

"เฮ้ย...เจ้าแมว"

แต่เจ้าแมวมันเอาตูดมาบังผมหมดเลย

ผมมองไม่เห็นแล้ว

ลืมไปตัวเราต้องตาย

"โอ~~~~~~ฉันกำลังต--"

มืดไปหมดความคิดความจำกำลังหายไป

"เมี้ยว~" ผมรู้สึกได้เสียงแมวนะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ผมตื่นขึ้นมาผมฝันว่าผมเดินไปในถ้ำในมือผมมีสมุดอยู่ ผมเปิดมันดู

มันก็เหมือนเดิมไม่สิ

มีหน้าหนึ่งแปลกไปผมไม่เคยเขียนให้มัน

ชื่อ -

อายุ -

ความสามารถ [ความนิ่งสงบ] [ความอดทน] [พรสวรรค์ในการอ่าน]

ฉายา [มดตัวน้อย]

มันควรเป็นอย่างนั้น

ผมเดินต่อไป ผมเจอตุ๊กตาผู้ชายกับผู้ชาย ผมคิดว่ามันเป็นคู่รักนะ แต่ผมรู้สึกว่าตุ๊กตาอีกตัวมัน..ดูไม่ค่อยมีความรู้สึกเลย

อีกด้านคือดอกไม้สีทองที่ดูอบอุ่น

และต่อไปถ้วยเลือด

ให้เลือกเหรอโอเค

และตอนนั้น! แมวมันกัดตุ๊กตาผู้ชาย มันเลือกให้ผมเหรอ โอเคเจ้าแมวฉลาดตัวน้อยอ้วนกลมเหมือนลูกบอลที่โดนหมากันตายหึ

มึนหัวอีกแล้ว?.."เมี้ยว~"แมวกำลังเลียผมล้มโดจาวู

มันน่ารักจัง โคโวอี้~ ฉันคือทาสแมว?แต่ฉันควรแปรงฟันให้แมว มันเหม็นมาก

มืดอีกแล้ว

ผมตายจริงๆสินะ แมวไ---แมวน่ารัก

ความอบอุ่น

ผมรักความรู้สึกนี้

น้ำตาข้างซ้ายผมไหลออกมา

ตอนนี้ผมอยู่บนเตียง

"ไม่เป็นไรนะน้องชาย" ชายที่ดูอบอุ่นหน้าตาดีพูดกับผมด้วยเสียงที่ผมคิดถึง เค้ากอดผม

"ฝันร้าย?" ผมเค้าเข้าปากปากผมขมจัง

"ไม่เป็นไรนะน้องชาย พี่อยู่ตรงนี้แล้ว" เค้าลูบหัวผมผมรู้สึกดีจัง

( -_-)＼(^-^ ) นี้มัน

.

.

.

เม้นจากคนเขียน

(สวัสดีครับเรื่องนี้--เป็นผมงานของมือใหมจริงๆ..มันอาจไม่ดี..ใช่มันไม่ได้ดีแต่ผมจะรับฟังทุกอย่างและจะพัฒนาต่อไปครับ)