เพราะเขาคือบอสของผมครับ!

      ผมกำลังเรียนชั้นปีสุดท้าย ธีสิสเสร็จแล้ว อาจารย์ที่ปรึกษาชมผมเสียยกใหญ่ ใครๆ ต่างเรียกผมว่า ‘ดล’ อ่า... ครับ ผมก็แค่ลูกคุณหนูคนหนึ่งเท่านั้นแต่แล้วขณะที่ผมกำลังนั่งมองดอกหญ้าในยามค่ำคืน เสียงคลื่นสาดกระเซ็น กลิ่นคาวคละคลุ้งจมูก หูกางของผมก็ได้ยินเพลงนี้เข้า...

จะออกไปแตะขอบฟ้า สุดท้ายแม้ว่าโชคชะตาไม่เข้าจายยย

       และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ผมจึงตัดสินใจว่า มึงต้องเลิกพึ่งครอบครัวได้แล้วไอ้สัส! 

       อ่า... ครับ ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต ผมเชื่อว่าต้องสักครั้งที่คนเราอยากอยู่นอกกรอบ ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น เรื่องราวของผมอาจจะติดเรทเพราะมีสาวหน้าหมวยนมโตมาหยอดที่โต๊ะทุกวัน มีพี่เอกสิทธิ์ที่มักมาหลอกจับก้นออกจะบ่อย พี่กิติที่มักจะลูบไล้หน้าท้องของผม พี่จตุพรที่มักมาจับต้นคอ

       ที่กล่าวมาข้างต้นคือจุดริเริ่มของทุกสิ่งเท่านั้น แต่ผมคิดว่าศึกหนักของผมคงไม่แคล้วบิ๊กบอสขาโหดประจำกองบรรณาธิการที่มักจับตาผม จนรู้สึกได้ถึงความอัดอั้นตันใจ ผมก็แค่คอลัมน์นิสตัวจ้อยเท่านั้น ทำไมพี่บิ๊กบอสที่มีนามว่า ‘พี่ยู’ ถึงได้อาฆาตแค้นกับผมอย่างกับว่าไอ้ตัวกระผมเนี่ยไปเหยียบหาง อุบ! เหยียบเท้าของเขาเข้า 

       แล้วชีวิตของคอลัมน์นิสตัวจ้อยอย่างผมกับบรรณาธิการขาโหดเช่นพี่ยู จะอยู่สงบสุขได้เยี่ยงไร... ข้ารักเอ็งนะพี่ยู โปรดอย่าทำร้ายข้าาาาาาาาาาาา!

      #ปอลอ. ผมแม่งโครตไม่ชอบพี่ยู!

___________