fIc bLeAcH [[BEAUTY and THE BEAST]] mayuri X nemu

BEAUTY and THE BEAST

อสูร และ โฉมงาม

...................................................

.............................

.........

.........

.............................

...................................................

สวัดดีทุกท่านค่าาาาาาา^^ ยินดีต้อนรับสู่โลกใบใหม่อันแสนพิลึกกึกกือ

 ตามแบบ ฉบับของ มิยานะ เรย์ นะคะ^^ 

ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องที่3 ของเรย์แล้ว เรื่องก่อนยังไม่จบเลย ขอเปลี่ยนบรรยากาศหน่อย แต่เรื่องนี้สำนวนดีขึ้น (นิดดดดดนึ่งงงงงงง) แต่ยังคงพิมพ์ผิดทุกบรรทัดเหมือนเดิมนะคะ อิอิ มันแก้ไม่ได้จริงๆ เรย์พยายามหลายรอบแล้ว เอาเป็นว่า ไม่ว่ากันนะคะ^^ (สรุปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงT^T)

สำหรับเรื่องนี้ก็ยังคงเป็น คู่ของ มายูริ กับ เนมจัง เหมือนเดิมนะคะ อาจมีคู่อื่นด้วยนิดหน่อย (เช่น ไอเซ็นฮินะ เคียวราคุนานาโอะ) แต่ใจคนแต่ง แถมคราวนี้มีการศึกษามาก่อนแต่ง โดยที่เรย์กลับไปค้นซีดีเรื่อง อสูรกับโฉมงาม,ซินเดอร์เลล่า,สโนว์ไวท์ ตั้งแต่สมัยอนุบาลมาดูอีกครั้ง ส่วนในเนื้อเรื่องจะมีการดัดแปลงจนทุกคนอาจจำไม่ได้เลยว่า "นี่มันบลีช จริงหรอเนี่ย?" อยากที่บอกค่ะ ตามใจคนแต่ง แบบสุดๆ ตัวละครที่คุณชอบอาจกลายมาเป็น กานำ้ชา เชิงเทียนหรือนาฬิกาเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะฉนั้น ทำใจไว้รอได้เลยค่ะ^^

เอาล่ะ Where where was Where where(ไหนๆก็ไหนๆแล้ว^^) มาแนะนำตัวละครกันก่อนดีกว่าเพื่อเป็นการไม่ไปกินเนื้อที่ของตอน (เกี่ยวมั้ย)

ขอบคุณทุกคนที่อ่านมากค่าาาาาาาาาาาT^T

...................................................

.............................

.........

...........................................................................

THE BEAST

...........................................................................

"ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะเข้ามาในปราสาทของข้าแล้ว เจ้าก็เป็นนักโทษของข้า 

ฮิฮิฮิฮิฮิฮิ ทีนี้ ............ ข้าควรทำยังไงกับเจ้าดีนะ หื้ม ว่าไง?  เอาไปวิจัย ผ่าเอาเครื่องในออกมาให้หมดเลยดีมั้ย หรือว่า เจ้าอยากเป็นหนูทดลองยาขนานใหม่ให้ข้าดีล่ะ ฮิฮิฮิฮิฮิ"

          ในวันนั้นก็เป็นเช่นวันอื่นๆ วันที่มีเมฆมากและฝนตกหนัก ในขณะที่ข้ากำลังทำงานวิจัยอยู่นั้น......นางก็เดินเข้ามา...จากพายุที่โหมกระหนำ่ จากเงามืดนอกหน้าต่างนั่น

     นางเป็นหญิงที่พิลึก น่าแปลกที่นางไม่หวาดกลัวข้าเหมือนมนุษย์คนอื่นๆ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ข้าสนใจในตัวนางมากไปกว่าการจับมาทดลองหรอกนะ นางไปมนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์นางไม่มีจิตใจไร้ซึ่งความรู้สึกแบบที่มนุษย์ควรจะมี 

               แต่ทว่า การไร้ความรู้สึกของนาง ทำให้ข้า................ กลับมามีความรู้สึกอีกครั้ง ความโกรธ ความแค้น ความเกรี้ยวกราด ความเดียวดาย ความเศร้า ความอบอุ่นในจิตใจ ความสุขอันเรียบง่าย และ .....................................................ความรู้สึกนั้น ความรู้สึกที่ข้าเคยเกลียดมันหนักหนา  ความรัก

ข้ารักนาง รักมาก รักที่สุด นางเป็นคนที่เปลี่ยนโลกของข้าทั้งใบ.....................

ข้ารู้...........ว่านางมิอาจมิความรู้สึกใดๆ

.

ข้ารู้ นางไม่เคยรักข้า

.

ข้ารู้ ข้าไม่คู่ควรกับนาง

.

แต่ข้าไม่อยากเสียนางไป 

.

ทว่าไม่มีใคร ที่จะฝืนความตายหรือแม้แต่โชคชะตาได้ 

.

ลาก่อนนะ ..................... สู่โลกที่เจ้ามิอาจไปถึง............ลาก่อน

................เนม

...........................................................

..........................

....

..............................................................

THE BEAUTY

..............................................................

"........................................เชิญท่านทำตามชอบใจเถิดค่ะ............ท่านมายูริ

......ร่างกายนี้ เป็นของท่านแล้ว    เชิญท่าน.....ตามชอบใจเถิดค่ะ"

          ในวันนั้น วันที่ฟ้ามืดดำ วันที่ฝนตกหนัก วันที่หนาวเหน็บ 

วันที่ข้า........สูญเสียทุกอย่าง  ........... ทั่ง ท่านพ่อ    เพื่อนสนิท   

แม้กระทั้ง......................สูญเสีย 

ความรู้สึก

          วันที่ข้ามิอาจ ยิ้ม หัวเราะ หรือร้องไห้ ได้อีกต่อไป ในเขตรั้วหนามสีดำ ป่าไม้ที่ล้อมรอบ ท่ามกลายสายหมอกนั้น .......................... ข้าไม่มีทางเลือกอื่น ก้าวเดินต่อไปด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า นั่นคือทางเดียว

ใครบางคนที่อยู่หลังม่านสีนำ้เงินเข้มอันฉีกขาด ในปราสาทสีดำที่มืดมิด ในรั้วหนามแหลมคม

           ท่านผู้นั้นที่นำทางให้ข้า   สายทาง........ที่ข้ามิอาจรู้ได้เลย แต่ข้ากลับ เชื่อใจท่าน  ข้ามั่นใจอย่างนั้น ทั้งที่ถูกท่านทำร้ายมาโดยตลอด เพราะอะไรกันนะ  ยาขนานใหม่ ชนิดแล้วชนิดเล่า ที่ถูกฝังลงในร่างกายของข้า กลับไม่ทำให้ข้าเจ็บปวด เท่าที่หัวใจดวงนี้เป็นเลย

ทำไม? ตั่งแต่วันนั้นข้ากลับว่างเปล่า

.

ทำไม? ข้ากลับไม่มีความรู้สึกใดๆอีกต่อไป

.

แต่ทำไม? เมื่อจากท่านไป ข้ากลับรู้สึกเจ็บปวดถึงเพียงนี้

.

ทำไมกันคะ?

.

โปรดตอบข้าเถอะค่ะ

.

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้

.

นี่น่ะหรอ

.

ความเจ็บปวดจากการสูญเสีย

.

นี่น่ะหรือ

.

ความรัก

..................................................ท่านมายูริ

.........................................................

...................

....

{ Winter Dark Theme }