ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
คนบางคน
ความรู้สึกบางความรู้สึก
ยิ่งหนี ยิ่งใกล้เข้าไปทุกที
แรงดึงดูดมหาศาลนี้
คือ...อะไรกัน
ทุกครั้งที่พบหน้า
เหมือนถูกช่วงชิงไปหมด
ทั้งลมหายใจ
และ...จิตวิญญาณ
แม้ยามไม่พบหน้า
ก็เอาแต่พะว้าพะวงถึง
สวัสดีค่ะเปิดเรื่องใหม่อีกแล้วค่า เขียนสนองนีดตัวเองล้วนๆเลยค่ะ
แต่ก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านกัน ยังไงก็ฝากเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
โอยยยย เขินมาก ดีใจที่เขามีโมเมนท์กันซักที คงคิดถึงกันน่าดู อย่างน้อยแค่ช่วงเวลานี้ที่จะไม่ต้องคิดถึงภาระที่หนักอึ้งที่แบกไว้อ่ะเนอะ
โอ๊ยยยยยยคู่นี้ >///< ไม่ไหวแล้ววววค่ะ ช่วงนี่คุณจิ๊บหายไปเลย คิดถึงนะคราฟ ดูแลสุขภาพด้วยน้าจุ๊ฟ
รอนะครับ
เรื่องนี้ถ้าแต่งจนจบได้จะเป็นนิยายที่ดีมากๆครับถูกใจสุดตั้งแต่อ่านมาเลย
รอเลยคนับ
ไม่แพนซี่ก็รอนชัว ป้าบ
ใครเห็นนนน ดวงตาเ็นประกรายกร้าว หรือว่าแพนซี่!!!
ใครมาแอบเห็นน่ะ อาจจะเป็นรอนหรือป่าว
ไอหย๋าาาา มีคนเห็นๆๆๆ แพนซี่รึป่าววว
แต่เค้าบอกรักกันแล้ว ว้ายยยย ภาษากายมันไม่เท่ากับภาษาใจหรอกเนอะ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับคุณจิ๊บ