สตรีมเมอร์ช่วยกลัวผีหน่อยเถอะ!

อันนา ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงตื่นขึ้นมามีชีวิตได้อีกครั้ง ความจำล่าสุดของเธอคือตอนที่เธอกระโดดลงจากสะพานลอยก่อนที่สติจะดับวูบไป ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในห้องสีชมพูจะบอกว่าที่นี่คือโรงพยาบาลก็คงไม่น่าจะใช่ 

เกิดใหม่หรือทะลุมิติสิ่งนี้น่าจะเกิดขึ้นกับตัวเธอ ถ้าจะถามว่าดีใจที่ได้ลืมตามามีชีวิตใหม่รึป่าวอันนายังยืนยันนอนยันคำเดิมว่าไม่

การกระโดดลงจากสะพานลอยนั่นคือสิ่งที่ชัดเจนเเล้วว่าเธอไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ เเล้วทำไมการเกิดใหม่หรือทะลุมิติมาใช้ชีวิตเเทนวิญญาณเดิมถึงต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วยนรกหรือสวรรค์เต็มหรอ? เเถมดูจากความทรงจำของร่างนี้ก็ดูเหมือนจะมีปัญหาวิ่งวุ่นมาหาตลอด

“ยัยตัวปัญหาฟื้นสักทีแล้วสินะ เเกนี่เอาเเต่สร้างปัญหาให้พวกฉันจริงๆ!” เสียงของบุคคลปริศนาดังเเทรกขึ้นมาในห้องที่เงียบสนิท อีกฝ่ายมองเธอเหมือนโกรธกันมาหลายชาติปางก่อน 

“ถ้าหนูไม่ฟื้นแล้วผีสางนางไม้ที่ไหนจะมานั่งฟังเสียงคนไร้มารยาทละหืม?” 

“ปากดีไปเถอะพี่อันนาพี่กล้าพูดกับคุณเเม่ของฉันอย่างนั้นคงคิดว่าคุณพ่อจะเชื่อพี่อย่างนั้นหรอ? ถึงพี่จะเรียกร้องความสนใจให้คุณพ่อหันมาสนใจพี่ คุณพ่อก็ไม่สนใจพี่หรอก!” 

อ้าวใครอีกล่ะ… อืมยังสาวเเละอายุน่าจะพอๆกับเด็กอายุ20-25เลยเเต่ทำไมถึงทำตัวเหมือนยังไม่โตกันนะ 

“เรื่องเรียกร้องความสนใจฉันว่ามันคงไม่จำเป็นหรอกนะ โตจนจะมีผัวอยู่เเล้วยังคิดได้เเค่นี้อยู่อีกหรอจ้ะหนู?” 

อันนานอนพิงหัวเตียงมองสองเเม่ลูกที่ส่งเสียงกรีดร้องเสมือนลูกนกที่เรียกร้องอาหารจากเเม่นก เเต่เเบบนี้ค่อนข้างจะน่ารำคาญไปหน่อยเเถมเเสบเเก้วหูสุดๆ 

“เเก! นี่เเกว่าลูกฉันหรอนังเด็กไม่มีเเม่!” 

“เฮ้อ…ตัวก็โตเเถมก็มีลูกโตเป็นสาวเเล้วทำไมยังทำตัวทุเรศอีก” 

“นี่พี่อันนา!”

“อันนาพ่อบอกเเล้วยังไงว่าอย่าทำตัวเป็นเด็กไม่มีพ่อไม่มีเเม่สั่งสอนมารยาท ยังจะเถียงเเม่เเกคอเป็นเอ็นให้ได้ใช่ไหม” 

เธอหันไปมองผู้มาใหม่อีกฝ่ายดูเหมือนจะเป็นคุณพ่อของร่างเด็กคนนี้ เเต่ก็ไม่คาดคิดนะว่าดวงตาของคนเป็นพ่อจะมองมายังลูกสาวเเท้ๆด้วยสายตาเชือดเชือนทั้งๆที่สองคนนั้นเข้ามายุ่งวุ่นวายเธอก่อนเเท้ๆ 

เห็นได้ชัดถึงความลำเอียงจากผู้เป็นพ่อ

“ในเมื่อเเกฟื้นเเล้วก็หันขอโทษน้องเเกซะ น้องเเกเเค่เเกล้งนิดเเกล้งหน่อยทำไมต้องตบน้องด้วย”

ในระหว่างที่เธอกำลังฟังคนเป็นพ่อร่างนี้สั่งเเกมบังคับให้ขอโทษลูกรักอยู่นั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นสองเเม่ลูกคู่นั้นที่กำลังหัวเราะคิกคักเธอประหนึ่งตัวร้ายที่กำลังหัวเราะลับหลังพระเอกตอนนางเอกกำลังสิ้นท่า 

“เเกฟังฉันอยู่ใช่ไหมอันนา!” 

“ก็ฟังอยู่นี่ไงคะ” 

“หึ! เเกนี่มันไม่ต่างกับผู้หญิงคนนั้นเลยคนเเม่เป็นยังไงลูกมันก็เป็นอย่างนั้น” 

“นี่ว่าจะไม่พูดเเล้วนะคุณลุง การมาพูดใส่หนูเเบบนี้คิดว่าลุงดูดีดูเท่ดูมีราศีหรอ? นิสัยเเล้วดันดานน่ะมันเป็นที่ตัวบุคคลคะเพราะงั้นอย่าโยงนิสัยเเม่ให้คนลูก เเค่นี้ทำไมถึงคิดไม่ได้” 

นิสัยคนก่อนเป็นยังไงเธอไม่รู้หรอกนะ เเต่เธอก็เป็นเธออย่ามาพูดนู้นนั้นนี้ว่าเธอจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้

“ดี ดี ดี! ในเมื่อเเกยังเถียงพ่อเเกเเบบนี้คงไม่เห็นหัวฉันเเล้วสินะ! ถ้าอย่างนั้นก็เก็บเสื้อผ้าเเกไปซะออกไปจากบ้านฉันซะอย่ามาโผล่ให้ฉันเห็นหน้าอีก! ส่วนเงินติดตัวเเกฉันก็จะไม่ให้เเกสักเเดงเดียวถ้าเเกกล้วว่ากล้าเถียงฉันอยู่เเบบนี้!” 

“เอาสิคิดว่าอยากอยู่ด้วยรึไงกันในเมื่อไล่กันดีนัก ก็อย่ามาให้หนูเห็นหน้าคุณอีกก็เเล้วกันส่วนเรื่องเงินคุณไม่ต้องเป็นห่วงหนูจะไม่เอาไปสักเหรียญเดียว” 

“หึฉันจะรอดูคนอวดเก่งคลานกลับมากอดเข่าฉัน ส่วนคุณกับลูกก็ไปนั่งสงบสติอารมณ์เถอะปล่อยให้คนอวดเก่งเก็บของออกจากบ้านไปทำผิดเเล้วยังไม่รู้จักเอ่ยคำขอโทษอีก” 

“ค่ะที่รักส่วนลูกอย่าไปฟังพี่เขาเลยนะจ้ะ ลูกเป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณเเม่ไม่เคยทำให้เเม่กับพ่อปวดหัวเหมือนพี่เขาไปๆเดียวเเม่ชวนพี่คิมให้มารับหนูไปเที่ยวข้างนอก" 

“ค่ะคุณเเม่ ส่วนพี่คิมทำไมเเม่ต้องเรียกเขามาด้วยล่ะคะเดียวพี่เขาเสียใจนะคะ” 

“โถ่…ลูกเเม่เป็นคนดีอะไรอย่างนี้ไม่ต้องไปสนใจนังเด็กนี้หรอก พี่คิมเขาบอกกับเเม่เเล้วนะว่าอยากพาหนูไปเที่ยววันนี้” 

“….”

เอ้าอย่าบอกนะว่าจะเอาคุณคู่หมั้นของร่างนี้ไปเป็นผัวลูกตัวเอง เห้อเอาเข้าไป…คิดว่าการทำเเบบนี้เเล้วจะทำให้อันนาคนนี้เสียใจจนร้องไห้รึไงชาติหน้าเถอะ

tbs.

ฝากติดตามเนื้อเรื่องด้วยนะคะเจอคำผิดบอกด้วยนะคะเดียวเเก้ทีหลัง