ตอนที่ 51 : +ลวงรัก 17+ แฟน ที่ ‘ไม่ใช่แฟน’ [1] 150%
เขายกยิ้มที่แหย่ให้ฉันจะหันไปมีปฏิกิริยากับเขาได้ ก่อนจะเอ่ยเรื่องที่ทำให้ฉันคุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง “น้องจีนรู้จักดาราสาวคนนั้นมั้ยคะ”
“เคยเห็นหน้าผ่าน ๆ แต่ไม่ได้ใส่ใจค่ะ”
“งั้นใส่ใจไว้หน่อยก็ดีนะคะ พี่สนใจติดต่อเขามาเป็นนางแบบโปรเจคใหม่พอดี”
นั่นไง! ถึงว่าล่ะมองเขาตาเป็นมันเชียว
“ค่ะ!” ฉันกระแทกเสียงตอบก่อนจะหันมองออกนอกหน้าต่างอีกครั้ง อ้างงานหรือเปล่าเถอะ! ไม่ใช่ว่าอยากรู้จักกับเขาหรอกเหรอ
“โกรธพี่ เพราะพี่ยิ้มให้ดาราคนนั้นเหรอคะ” ฉันขบริมฝีปากแน่นเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป “พี่ยิ้มให้ทุกคนแหละคะ น้องจีนเคยเห็นพี่ไม่ยิ้มให้ใครด้วยเหรอ”
แต่ยิ้มหวานส่งสายตาปิ้ง ๆ ให้กัน มันปกติที่ไหนล่ะ! “เขาสวยล่ะสิไม่ว่า”
“ก็สวยค่ะ แต่พี่ชอบคนน่ารักมากกว่า” ฉันชะงักกับคำพูดของเขา ทั้งยังเหล่ตามองคนที่มีสีหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา
แต่เพียงพริบตาเดียวที่ฉันเผลอ อยู่ ๆ เขาก็เลี้ยวรถเข้าไปในห้างดังข้างทางทันที
“คุณเข้ามาที่นี่ทำไม”
“พี่หิวข้าวค่ะ” เขาตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ พร้อมกับเปิดกระจกรับบัตรจอดรถ
“แต่จีนไม่ได้หิว อยากกินก็ไปส่งจีนก่อนสิ”
“พี่หิวจะตายแล้วนะคะ เดี๋ยวเป็นลมระหว่างขับรถขึ้นมาจะทำยังไงล่ะคะ”
“มุกเก่า ๆ จีนไม่โง่เชื่อคุณแล้วหรอกนะ!”
“พี่หิวจริง ๆ ค่ะ ไม่เชื่อน้องจีนก็ลองจับดูสิคะ” ไม่พูดเปล่าคนเจ้าเล่ห์ยังคว้าข้อมือฉันไปวางบนหน้าท้องแบนราบที่มีกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยของตัวเอง
“ป... ปล่อยนะไอ้บ้า!” ฉันรีบชักมือตัวเองกลับ “จะไปคุณก็ไปสิ จีนจะรออยู่ในรถนี่แหละ”
“พี่ไม่ชอบกินข้าวคนเดียวเลยค่ะ” เขาเอียงคอพร้อมทำหน้าตาน่ารักอ้อนกันเหมือนครั้งก่อน “ไปกินเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิคะ”
แต่ว่าฉันน่ะ… ไม่หลงกลหรอก!
“ปกติมากินกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาละสิท่า” ฉันพูดออกไปอย่างไม่คิดจะยั้งปาก
มันน่าหงุดหงิดจริง ๆ “คุณไปคนเดียวเถอะ ขืนจีนไปด้วยในสภาพนี้ก็คงไม่ต่างจากเจ้านายกับคนรับใช้หรอก”
เขาไม่พูดอะไรแต่กลับเอื้อมมือไปที่เบาะด้านหลังแล้วหยิบกล่องอะไรบางอย่างออกมาส่งให้ฉัน “ถ้าไม่มั่นใจเปลี่ยนเป็นใส่รองเท้าคู่นี้ก็ได้ค่ะ”
ฉันมองกล่องแบรนด์ไฮเอ็นตรงหน้าก่อนจะรับมาเปิดดู และก็พบว่ามันเป็นรองเท้ารุ่นเดียวกับที่เขาใส่อยู่ เพียงแค่ไซส์เล็กกว่า เห็นแบบนั้นฉันก็ยัดกล่องคืนเจ้าของทันที “ไม่เอา จีนไม่ชอบใช้ของของใคร แล้วก็ไม่ชอบใช้ของซ้ำรอยใครด้วย”
“ซ้ำรอย?”
“รองเท้าคู่นี้ของผู้หญิงคนไหนก็เอาไปให้คนนั้นสิ ถ้าต้องใช้ร่วมกับคนอื่นจีนไม่ใช้”
คนบ้าอะไรมีรองเท้าผู้หญิงอยู่บนรถ เตรียมการไว้ขนาดนี้คงพาผู้หญิงขึ้นรถบ่อยล่ะสิ ไอ้คนชีกอเอ้ย! “ถ้าคุณไม่รีบไปหาอะไรกิน งั้นเราก็แยกกันตรงนี้แหละคะ”
พูดจบฉันก็เปิดประตูออกมาจากรถทันที ไปเรียกแท็กซี่เอาหน้าห้างก็ได้ ไม่มีเงินก็ค่อยให้ม้าจ่าย ฉันไม่เห็นจำเป็นจะต้องง้อเขาเลย
ทำไมจะต้องไปง้อไอ้คนเจ้าชู้พันนั้นด้วย ทั้งส่งตาหวานให้ผู้หญิง ทั้งยังมีรองเท้าผู้หญิงบนรถอีก
บอกว่าจะทำให้ฉันชอบงั้นเหรอ แบบนี้… ชอบกับผีนะสิ ไอ้บ้า!
“เดี๋ยวสิ!” เขาวิ่งตามมาคว้าข้อมือฉันเอาไว้อีกครั้ง “โอเคค่ะพี่ยอมแล้ว ไม่ใส่ก็ไม่ใส่ แต่ไปกินข้าวกับพี่หน่อยได้มั้ยคะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน นะ…”
ฉันมองคนตรงหน้าที่ส่งสายตาน่าส่งสารมาให้อย่างกับลูกแมวน้อยที่ขอความเมตตาจากคนใจร้ายอย่างฉัน
เมื่อเห็นว่าฉันนิ่งไป เขาก็พาฉันกลับมาที่รถอีกรอบ ก่อนจะหยิบรองเท้าแตะหูหนีบสีดำไม่มียี่ห้อออกมาสวมแทนกุชชี่สลิปออนที่สวมอยู่ “แบบนี้โอเคมั้ยคะ เดินด้วยกันได้แล้วใช่มั้ย?”
พูดทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้มจบเขาก็ดึงมือฉันเข้าไปกุมเอาไว้แน่นแล้วพาเดินเข้าไปในตัวห้างทันที
ฉันมองคนข้างกายด้วยความสับสน ทั้งยังมองรองเท้าแตะหูหนีบของเขากับของตัวเองไปมาไม่หยุด
นี่มัน… อะไรกัน พอฉันไม่ยอม ตัวเองก็กลายเป็นคนยอมเองงั้นเหรอ
ลงทุนขนาดนี้แค่เพราะอยากไปกินข้าวกับฉันเนี่ยนะ… เขาทำขนาดนี้เพราะชอบฉันจริง ๆ หรือแค่อยากทำให้ฉันตายใจ ลุ่มหลงเพื่อยอมเป็นคู่ขาของเขาอีกคนกันแน่
พี่ทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือปล่านะ พี่ภัค…
หลังจากเดินหาร้านอาหารอยู่ครู่นึงสุดท้ายเราสองคนก็มาหยุดที่ร้านสเต็กพร้อมบุฟเฟ่ต์สลัดชื่อดัง เป็นเพราะคนตรงหน้าเอาแต่ถามว่าฉันอยากทานอะไร แต่ฉันก็เลือกที่จะเดินกอดอกตามเขาเงียบ ๆ ไม่ออกความเห็นใด ๆ ทั้งนั้น
“ทานอะไรดีคะ”
“จีนไม่หิว” ฉันกอดอกพร้อมเหล่ตามองเมนูที่คนตรงหน้ายื่นมาให้ “อีกอย่างจีนก็ไม่ได้เอาเงินมาเลยสักบาท”
“พี่ก็ไม่ได้กะจะให้น้องจีนออกเองอยู่แล้วค่ะ มื้อนี้พี่หิวเอง เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองค่ะ”
“งั้นยิ่งแล้วใหญ่เลยค่ะ เพราะจีนไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร โดยเฉพาะคุณ” ฉันตอบเสียงแข็ง
“พี่ไม่ถือว่าเรื่องแค่นี้เป็นบุญคุณหรอกนะคะ” คนตรงหน้าเอนหลังพิงเก้าอี้ของตัวเองด้วยท่าทางสบาย ๆ “งั้นเอาเป็นว่าพี่ขอทวงสัญญาที่น้องจีนติดเอาไว้ก็ได้ค่ะ”
“…”
“น้องจีนไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่แล้ว… แค่นั่งทานข้าวกับพี่ก็พอค่ะ”
“แค่ทานข้าวด้วยกันก็พอใช่มั้ยคะ” คนตรงหน้าทำแค่พยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม “ก็ได้ค่ะ เรื่องของเรามันจะได้จบ ๆ คุณจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับจีน นอกจากเรื่องงานอีก”
เขานั่งจ้องหน้าฉันนิ่ง ๆ ไม่ตอบรับหรือปฎิเสธในสิ่งที่ฉันพูด ทำเหมือนหูทวนลมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย!
“จีนไม่อยากทานสเต็กค่ะ ถ้าคุณจะทาน จีนก็คงไม่ทาน”
“แล้วน้องจีนอยากทานอะไรคะ พี่ตามใจน้องจีนทุกอย่างค่ะ”
ฉันยกยิ้มร้ายขึ้นมา… อยากทานอะไรนะเหรอ ก็อาหารที่พวกผู้ชายอย่างเขาคงไม่ชอบทานกันสักเท่าไหร่ไง…
“ไม่ทานเหรอคะ” ฉันมองผู้ชายตรงหน้าที่ตักส้มตำไทยใส่จานฉัน “หรือว่าน้องจีนไม่ชอบ?”
“ใครไม่ชอบ? ถ้าไม่ชอบจะชวนมาเหรอคะ” ฉันเถียง พร้อมกับใช้ส้อมตักส้มตำเข้าปากอย่างจำใจ
ไม่ชอบ! ก็ไม่ชอบนะสิ ไม่เคยชอบกินส้มตำเลยสักครั้ง แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าประธานบริษัทอย่างเขาจะมานั่งจกส้มตำด้วยท่าทางสบาย ๆ แบบนี้ล่ะ
ใครจะจินตนาการออกฮ้ะ! ฉันถามหน่อย
ฉันนั่งเขี่ยอาหารในจาน แล้วจ้องมองอีกคนที่ดูตั้งอกตั้งใจทานเอามาก ๆ จนแอบเชื่อว่าเขาคงจะหิวจริงอย่างที่ปากว่า
“น้องจีนสั่งส้มตำปูปลาร้ามา ทำไมไม่ทานเลยล่ะคะ”
ฉันเบี่ยงตัวหลบเพื่อหนีกลิ่นทันทีที่เขาดันจานที่ว่ามาตรงหน้า
ใครจะไปกินเล่า ตั้งแต่เกิดมาฉันเคยกินปลาร้าที่ไหนกัน ไม่ได้รังเกียจอาหารพวกนี้หรอกนะ แต่แค่ไม่ชอบกิน ไม่ชอบได้กลิ่นมันเท่านั้น ทั้งหมดนี่ก็แค่สั่งมาเพื่อแกล้งเขาเท่านั้นเอง
ฉันสะบัดหน้าหนีอย่างรำคาญใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้ ทั้งกระเพาะฉันก็เริ่มร้องประท้วงให้หาอะไรใส่ปากแล้วด้วย
แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่ออาหารทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าฉันไม่ชอบกินมันเลยสักอย่าง...
และทันใดนั้นเองพนักงานเสิร์ฟก็เดินมาตั้งจานข้าวผัดกุ้งลงบนโต๊ะของเราสองคน
“พี่คิดไว้แล้วว่าน้องจีนไม่ทานค่ะ จึงสั่งของที่น้องจีนน่าจะทานมาให้แทน” เขากระตุกยิ้มอย่างคนรู้ทัน ก่อนจะสับเปลี่ยนเป็นเอาจานส้มตำปูปลาร้าออกไป แล้วเลื่อนจานข้าวผัดกุ้งมาตรงหน้าฉันแทน
รู้ได้ไง? จะมาทำเป็นรู้ดีเกินไปแล้วนะ...
เขามีญาณทิพย์เหรอถึงมาหยั่งรู้ใจฉัน หรือว่าแอบไปขุดประวัติฉันมากจากไหน
“ไม่ทานเหรอคะ เห็นโกของน้องจีนบอกว่าน้องจีนชอบทานข้าวผัดกุ้งนี่คะ โกคงไม่โกหกพี่หรอกมั้ง”
โกนี่เอง! จำไว้เลยนะบังอาจเป็นไส้ศึกไปอยู่ฝั่งตรงข้ามกับน้องสาวสุดที่รักของตัวเองได้ยังไง
ฉันมองข้าวผัดกุ้งตรงหน้าก่อนจะเบือนหน้าหนีอีกครั้งอย่างมีทิฐิ แม้ว่าน้ำย่อยในกระเพาะมันจะเรียกร้องให้ฉันหาอะไรใส่ปาก เพื่อให้พวกมันเริ่มทำงานกันสักทีแล้วก็ตาม
“นี่ก็จะ 5 โมงเย็นแล้วนะคะ ถึงจะทานข้าวเที่ยงมาแล้ว นี่ก็น่าจะเป็นเวลาที่หิวอีกรอบแล้วนะ” คนตรงหน้ายกมือขึ้นเท้าคางมองมาที่ฉัน “ไม่สงสารท้องที่ร้องอยู่เลยเหรอคะ”
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความขี้ตื้อของคนตรงหน้า สุดท้ายจึงตัดสินใจตักข้าวเข้าปากอย่างจำยอม
ทำอะไรเขาไม่ได้เลยหรือไง คิดว่าพามาร้านแบบนี้เขาจะกินอะไรไม่ลง ตั้งใจจะให้เขามานั่งทรมานเล่น ๆ แต่ที่ไหนได้ กลับกลายเป็นฉันนี่แหละที่พาตัวเองมาทรมาน
เกลียดจริง ๆ เกลียดเขาที่สุด เกลียดที่ทำอะไรเข้าไม่ได้เลยนี่แหละ เกลียด!
หลังทานข้าวเสร็จ ตอนแรกฉันตั้งใจจะกลับเลยแต่อีกคนกลับบอกว่ามาถึงที่แล้ว ขอไปเดินดูช็อปสินค้าของที่บริษัทหน่อย และถึงแม้มันจะเป็นวันหยุด แต่เรื่องงานก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันควรจะปฏิเสธระดับซีอีโอของบริษัทอย่างเขา
“สวัสดีค่ะ” ทันทีที่เราก้าวขาเข้ามายืนอยู่ในร้านชุดชั้นในสตรี carnival พนักงานขายก็ตรงปรี่เข้ามาตอนรับด้วยความสุภาพ
“พอดี ผมพาแฟนมาดูชุดชั้นในน่ะครับ ช่วยให้คำปรึกษาเราหน่อยได้มั้ย”
TALK WITH ME
เกลียดที่ไม่ได้แปลว่าเกลียดใช่มั้ยคะน้องจีนนนน
สวัสดีปีใหม่นะคะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน ขอให้ปีนี้ทุกคนเจอแต่เรื่องดี ๆ มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เฮง ๆ ๆ กันนะคะ ถึงจะปีใหม่แล้ว แต่มินนิคก็ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากผลงานกันเหมือนเดิมน้าาา เลิฟฟฟฟ ><♥
...
เอาภาพร่างปกแซ่บ ๆ มาฝากก
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดวันที่ 8 ม.ค. พรีออเดอร์เจอกันนะคะที่ร้ากก (ราคาจะแจ้งอีกที่ครับ ไปกดไลก์เพจ MINNIK เอาไว้น้า)//ส่วนอีบุ๊คต้องขอสอบถามทางด้านพิสูจน์อีกนิดค่ะ ไม่รู้จะออกเร็วได้มั้ย ทางพิสูจน์มีงานรัดตัว จะไปเร่งมะดรั้ยย เข้าใจกันนะคะ ♥
....
ใครอยากอ่านตะปอยความแซ่บของฝีปากยัยน้อง ไป จิ้มดูได้ที่เพจ MINNIK นะคะ ขอฝากเพจหน่อยไปกดไลก์กันได้น้า ♥
.
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ค่ะแต่งได้ดี
รอนะค่ะ
สู้ไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง อิอิ เกลียดตัวแต่จะต้องกินไข่ นี่ก็โดนเป็นแฟนแล้ว ยัง ยังไม่พอยังพามาดูชุดชั้นในอีก นี่เรียกว่าเป็นแฟนแบบลึกซึ้งด้วยนะ555
ร้ายมากภัคกี้
สวัสดีปีใหม่นะไรท์
แล้วก็ขอให้จีนใจแข็งอย่าไปใจอ่อนเด็ดขาดถ้าตราบใดที่อิพี่ภัคยังเคลียร์ตัวเองกับยัยเลขาสาวไม่ได้
ขอให้มีผู้ชายดีๆมาจีบนุ้งจีนนะคะ อิพี่ภัคจะได้หึงงงง
เนียนมากอิพี่ น้องจะรับมือไงน้า 555